ปวงชนคือเกราะแก้ว...คุ้มภัย
๏ ในอ้อมกอด ขุนเขา ลำเนาป่า พยัคฆา ใหญ่ยิ่ง ในสิงขร ทะยานเหยียบ ทั่วป่า พนาดร ยังอาทร แมกไม้ ในไพรพง
๏ แม้อินทรี เหินฟ้า นภากาศ บินผงาด ท่วงท่า พญาหงส์ ประหนึ่งจ้าว เวหา สง่าทรง ยังร่อนลง สู่ดิน ถิ่นนกกา
๏ จอมราชันย์ ครองแคว้น แดนประเทศ ราชเดช เกรียงไกร ไปทั่วหล้า แม้ครองยศ ครองทรัพย์ นับคณา แพ้ครองใจ ไพร่ฟ้า ประชาชน
๏ ผู้ที่เป็น ยิ่งกว่า มหาบุรุษ บริสุทธิ์ ผุดผาด ดังหยาดฝน คือจอมทัพ จอมใจ ในกมล อุทิศตน เพื่อราษฎร์ ชาติไผท
๏ ขอเพียงหวัง ตั้งมั่น จะฟันฝ่า นำประชา หลีกพ้น ความหม่นไหม้ ให้พ้นทุกข์ พ้นโศก ปราศโรคภัย ข้ามไศล โขดเถิิิน ดำเนินแนว
๏ คือบุรุษ สุดงาม ตามระบอบ ประพฤติชอบ ดีีเลิศ ประเสริฐแล้้ว ดังหยาดเพ็ชร เกร็ดดาว สกาวแวว ปวงชนคือ เกราะแก้ว จักคุ้มภัย
วโรทาห์: ๒๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๐
Create Date : 27 พฤศจิกายน 2550 |
|
8 comments |
Last Update : 27 พฤศจิกายน 2550 21:17:28 น. |
Counter : 857 Pageviews. |
|
 |
|
เออ เขียนให้มันได้ใจมวลชน อย่างนี้บ้าง
ไม่ใช่ขึ้นโคลงสี่สุภาพกลอนท่านสุนทรภู่
แต่แหม ไม่รู้น้าไปขุดหาคำด่ากันไฟแลบ
ทางกวีโคลงกลอนเลยเสียของ..ไม่น่ารัก