เนื่องจากเดือนที่ผ่านมานี้ ไปลงทุนหลายตัว หลายโปรเจ็ค และผลลัพธ์ที่ได้คือ เจ๊งทุกโปรเจ็ค ดังนั้นช่วงนี้กำลังร้อนวิชา จริงๆต้องเรียกว่าร้อนอยากจะแชร์ประสบการณ์มากกว่า เริ่มด้วยการขอเเชร์ประสบการณ์ลงทุนของเพื่อนสนิทก่อนเลยดีกว่า (เรื่องของตัวเองต้องกั๊กไว้ก่อน แหะๆ)

ธุรกิจนี้เพื่อนไปลงทุนในธุรกิจครีมหน้าขาว หนึ่งในธุรกิจยอดฮิต ที่สมัยนี้แทบจะทุกคนมีแบรนด์ครีมหน้าขาวเป็นของตัวเอง เรื่องราวดูเหมือนจะง่าย และมีกำไรที่เยอะ ด้วยความที่ว่าธุรกิจประเภทครีมหน้าขาวซื้อมากิโลละ 5,000 ต้องขายกิโลละ 50,000 บาท แล้วแต่ความเข้มแข็งของการตลาด

ทีนี้หุ้นส่วนที่ชวนเพื่อนลงทุนก็พูดให้ฟังถึงประโยชน์ที่จะได้รับ เมื่อเทียบกับจำนวนเงินลงทุนที่เสียไป โดยที่หุ้นส่วนมีโรงงานที่ดีอยู่แล้ว ราคาไม่แพงมากเมื่อเทียบกับคุณภาพ เพื่อนสนิทคนนี้ก็ไม่รอช้าในเมื่อเห็นความเป็นไปได้ของธุรกิจ "ครีมหน้าขาว" จึงลงเงินไปอย่างไม่ลังเล (จริงๆอาจจะลังเล แต่ใครจะไปรู้)

ตะนี้ เรื่องราวกลับตาลปัด เมื่อกลายเป็นว่าหุ้นส่วนกินกำไรอีกทีระหว่างทางโรงงานกับราคาต้นทุน คือ รับจากโรงงานเรทนึง สมมุติ 2,500 บาท ก็มาบอกว่ารับมา 5,000 บาท ด้วยความเชื่อใจในช่วงเเรกเพื่อนก็ไม่ได้อะไรมาก ไม่ขอใบเสร็จ ...... ตะนี้พอมีคนมาเตือนว่า ทำแบบนี้จะเสียรู้เขานะ คนเราเชื่อใจได้ แต่อย่างไว้วางใจมากเกินไป ถ้าเขาบริสุทธิ์ใจจริง ต้องไม่มีประเด็น มิหนำซ้ำยังควรนำหลักฐานมาแสดงตั้งแต่แรกแล้ว ไม่ใช่เก็บนิ่งทำบัญชีคนเดียว

ก็นั่นล่ะฮะ...ท่านผู้ชม เรื่องราวของเงินไม่เข้าใครออกใคร แบรนด์ครีมหน้าขาวที่วาดฝันไว้จึงต้องพับลงเมื่อเรื่องราวเริ่มคลี่คลาย เพราะมีปัญหาภายนซะก่อน ส่วนคุณภาพครีมหน้าขาวนั้น เพื่อนเอามาให้ลอง บอกได้เลยว่า ดีมาก!! แต่...ไม่ใช่แบบประเภท 7 วันเห็นผลชัดเจน รู้สึกดีขึ้นภายใน 15 วัน และเห็นผลได้ตอนประมาณเดือนนึง นี่ปลื้มมาก ขอเพื่อนอยู่เรื่อยๆ กะว่าถ้ามีโอกาสมีความรู้อยากจะเอามาขาย เพราะครีมหน้าขาวตัวนี้มันดีจริงๆ

แต่คงไม่มีโอกาสเพราะเห็นว่าเพื่อนกับหุ้นส่วนตัดขาดชนิดที่ว่า มองหน้ากันไม่ติด ไปเสียแว้วว

อันนี้ขอหยิบยกมาเป็นนิทานเล่าให้ฟัง โดยใช้การดำเนินเรื่องภายใต้สินค้า "ครีมหน้าขาว" หวังว่าผู้อ่านคงได้รับประโยชน์ไม่มากก็น้อยจากนิทานเรื่องนี้นะ เอิ้กๆ