ขี้เล่า #24 โควิทกับชีวิตทุกวันนี้

     หลายวันนี้ผู้ติดเชื้อมีจำนวนพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ จนเรียกได้ว่า New High เกิดขึ้นทุกวัน ขณะที่แนวทางการแก้ไขปัญหายังไม่ชัดเจนสักเรื่อง ทั้งเรื่องวัคซีนเรื่องการเยียวยาธุรกิจหรือจะ Lock Down หากไม่มีเหตุจำเป็นก็ไม่อยากเดินทางไปไหน แต่!! ก็ต้องทำมาหากินอย่างน้อยๆที่สุดคือเดินทางไปหาของกินของใช้เข้าบ้าน นี่ยังไม่รวมเรื่องการทำงานเลี้ยงชีพอีก ไม่จำเป็นจริงๆใครจะอยากออกไปเสี่ยงนอกบ้านจริงไหมครับ

     แต่ละวันผ่านไปเหมือนกับเราเจอฝันร้ายซ้ำๆเดิม มีเพียงแค่ยามที่หลับเท่านั้นที่จะไม่รู้สึกอะไร ตื่นมาเจอข่าวผู้ติดเชื้อที่พุ่งสูง และแนวทางที่ไม่ชัดเจนนั้นยิ่งปูดให้เห็นความไม่เป็นระเบียบระบบในหน่วยงานรัฐมากขึ้น เหมือนบ้านในฤดูฝนมักแสดงอาการผิดปกติหลังคารั่วผนังปูดมักจะออกผลให้เห็นช่วงฤดูนี้ การจัดการบ้านเมืองของเราในตอนนี้ก็เช่นกัน หลายครั้งเราเห็นว่าไม่มีอะไร แต่ยิ่งเวลาผ่านไปเมื่อปัญหาเข้ามาเยอะเข้าๆ สิ่งที่เขาซ่อนเอาไว้ใต้พรมที่ซ่อนไว้มันเริ่มล้น สารพัดปัญหาทะลักออกมาจากพรม ปูดให้เห็นดินที่พอกหางหมู ปัญหาต่างๆอีกมากมายที่ไม่ได้จัดการ ผสมกับโรคระบาดที่ทั่วโลกและเราเองกำลังเผชิญอยู่ ยิ่งเหมือนคนบาดเจ็บในหน้าหนาวปวดทั้งแผลหนาวทั้งกาย ในขณะที่ด่านหน้าหน่วยแพทย์พยาบาลเจ้าหน้าที่ต่างๆทำงานกันแทบจะไม่มีเวลาได้กินข้าว แต่!!ผู้ใหญ่ยิ่งยังยิ้มระรื่นชู Victory หน้าตาเฉย ราวกับเขาอยู่บนโลกคนละใบกับเรา

     เราอยู่ในยุคที่ค่อนข้างประหลาด เวลาหน่วยงานรัฐทำอะไรไม่เข้าท่า ประชาชนออกมาพูดออกมาชี้ให้เห็นว่ามันเป็นแบบนี้ แทนที่ปัญหาจะถูกแก้ถูกสนใจ กลับมีคนในหน่วยงานรัฐมาไล่ฟ้องประชาชนที่ออกมา ว่าทำผิดกฏนั่น บลาๆๆๆ ทำผิดเรื่องนี้ บลาๆๆๆ บีบให้เป็นกบอยู่ในกะลา ไม่มีวันได้ออกมาเห็นสัมผัสกับโลกภายนอก ทั้งๆที่เขาทำงานแทนพวกเรา แต่วันดีคืนดีก็พร้อมที่เล่นงานเราเช่นกัน ทำไมถึงกลายเป็นแบบนั้น? เราไม่อาจชี้แจงปัญหาที่มันเกิดขึ้นได้เลยหรือ ไม่ต่างจากการเป็นข้าติดแผ่นดินหรือ [serf]  ทั้งๆที่สิ่งที่เราทำนั้น ไม่ได้เกินเลยไปกว่าสิทธิของประชาชนคนไทยเลย เอกสาร ดูในข้อ 8 และข้อ 9 นี่ยังไม่รวมว่าเรามีสิทธิในการตรวจสอบข้อมูลของรัฐได้ด้วย

     เมื่อวานผมต้องเดินทางเข้าไปในตัวเมือง รายทางได้ยินแต่เสียงวิพากย์วิจารณ์ เป็นเรื่องที่แปลกความเดือดร้อนประชาชนเข้าใจกันดีแค่มองตาก็รู้แล้วว่าเดือดร้อนกันมากแค่ไหน แต่หน่วยงานรัฐไม่เคยรู้ ถนนเส้นไหนพังประชาชนรู้หมด แต่หน่วยงานรัฐไม่รู้ ถ้าประชาชนไม่แจ้งก็ไม่ซ่อม เหมือนประชาชนต้องคอยเป็นผู้ไขลานให้การทำงานมันเดินหน้าได้จนหลายครั้งเริ่มรู้สึกว่าเรามีหน่วยงานรัฐไว้ทำอะไรหนอ ถ้าเราต้องขับเคลื่อนทุกอย่างด้วยตนเองเช่นนี้? แต่!! ก็แปลกยิ่งกว่าเพราะมีคนที่หลับหูหลับตาเชียร์ เราจะต้องเจอฝันร้ายที่ไม่ตบไม่สิ้นนี้อีกนานแค่ไหน ขอให้ผู้อ่านทุกท่านปลอดภัย ดูแลตัวเองให้ดี เพราะเราพึ่งใครไม่ได้นอกจากตัวเราเองเท่านั้นครับ

ปล. รูปเจอระหว่างการเดินทางไปธุระ

    

Create Date : 10 กรกฎาคม 2564		0 comments
Last Update : 10 กรกฎาคม 2564 11:54:09 น.
Counter : 660 Pageviews.
Share Tweet