กวีตายแล้ว
๑ ๏ กวีตายแล้วจึ่ง | เป็นกวี ฤฤๅ
| กวีบทใดไม่ดี | ดับดิ้น
| บทใดเปี่ยมวิถี | ทางปราชญ์
| ย่อมอยู่จนจวบสิ้น | โลกหล้าฟ้าสลาย ๚ะ
| |
| ๒ ๏ หมายกวีดีอยู่ได้ | ยืนยาว
| กำซาบดินถึงดาว | ด่ำฟ้า
| สยามบัดนี้หนาว | กวีหมด
| ตายสดตายซากหล้า | มอดม้วยทั้งเป็น ๚ะ
| |
| ๓ ๏ เห็นตายสดเกลื่อนแกล้ง | กวีสยาม ประณามเทอญ
| ขาดที่เหมาะกวีงาม | งอกได้
| ขาดที่ประลองสนาม | ประลองยุทธ์
| ขาดเหล่าผู้คลั่งไคล้ | เสพซึ้งรสกวี ๚ะ
| |
| ๔ ๏ บทกวีตายซากซ้ำ | ตำรา เรียนนา
| เรียนไม่รู้ภาษา | เอ่ยเอื้อน
| เขียนแต่รูปแปลกตา | น่าเบื่อ คนเบื่อ
| เห็นแค่เศษหมึกเปื้อน | เปรอะหน้าหนังสือ ๚ะ
| |
| ๕ ๏ นับถือใครแต่งแต้ม | กลอนกานต์
| กลับขาดไร้วิญญาณ | ต่อสู้
| ฉันทลักษณ์ทับทรมาน | คนแต่ง
| ลุ่มลึกภาษารู้ | แต่ตื้นตีนเขิน ๚ะ
| |
| ๖ ๏ เพลินผ่านพาลไม่ซึ้ง | สิ่งเห็น
| กวีจึ่งตายทั้งเป็น | ป่นปี้
| สังคมกล่นทุกข์เข็ญ | ควานสุข พ่อเอย
| กวีตื่นรู้แลชี้ | ส่องให้เห็นไหม ๚ะ
| |
| ๗ ๏ ในยุคสารสื่อพร้อม | พริบตา
| กานต์ผ่านกาลเวลา | ร่นเข้า
| ฉับไวย่อมภาษา | ยุคใหม่
| ใครจักเป็นรุ่งเช้า | ชุบฟื้นฟูกวี ๚ะ
| |
| ๘ ๏ โอม รุจีรัตน์ชั้น | สวรรค์ปวง กวีเอย
| พรมพร่างมนตราสรวง | สู่หล้า
| โปรยกวีเด่นดาวดวง | ดารดาษ
| ทั้งบัดนี้บัดหน้า | อย่าแล้งแหล่งสยาม ๚ะ๛
|
ศาลายา
Create Date : 29 กรกฎาคม 2552 |
|
5 comments |
Last Update : 29 กรกฎาคม 2552 11:29:20 น. |
Counter : 484 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: พ่อพเยีย 29 กรกฎาคม 2552 19:27:14 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|