ถึงโรงหนังสยาม ลิโด้ และเวิร์ดเทรดเซ็นเตอร์ จนวันนี้เซ็นทรัลเวิร์ด และความทรงจำ

เมื่อสมัยเข้าวัยรุ่น

จำได้ว่าถ้าใครไม่ไปเล่นไอซ์สเก็ตที่เวิร์ดเทรด นี่โคตรเชย

ก็ไปเล่นสองสามครั้งได้ ตามระดับเิงินค่าขนมที่ค่อยๆ เก็บ

แล้วก็ไปเรียนพิเศษที่ Pinnacle (จำตัวสะกดไม่ค่อยได้แล้ว ถูกมั้ยเนี่ย)

กับเรียนภาษาอังกฤษ อยู่ที่โรงหนังสยามชั้นสอง ชั้นสาม

เรียนๆ โดดๆ ก็ไม่พ้นโรงหนังสยาม โรงหนังลิโด้

แล้วก็ต้องไปซื้อของที่ร้านอิชิมารุ

กินข้าวที่ร้านบ้านหญิง

จนเข้ามหาวิทยาลัย สยามก็มีเซ็นเตอร์พอยท์

พอทำงานเซ็นเตอร์พอยท์ ก็กลายเป็นดิจิตอลเกจเวย์

แต่โรงหนังยังไงก็ลิโด้ สยาม เพราะชอบดูหนังแนว หนังอาร์ต

เสน่ห์ของโรงหนังลิโด้ กับ สยาม ที่พนักงานสูงวัยใส่สูทสีเหลือง จะยิ้มทุกครั้งที่ฉีกตั๋วให้ พร้อมบอกเชิญครับ เบอร์นี้ซ้ายนะครับ ขวานะครับ

ดูเสร็จจะเดินริมถนนไปหาเวิร์ดเทรดที่กลายเป็นเซ็นทรัลเวิร์ดไปแล้ว จนทุกวันนี้บอกกระเป๋ารถเมล์ ปอ. ก็ยังบอกเวิร์ดเทรด มากกว่าเซ็นทรัลเวิร์ดเสียอีก

เคยคิดว่ามันออกจะเป็นเรื่องธรรมดา

แต่วันนี้เพิ่งรู้ว่าความทรงจำเรื่องธรรมดา กลายเป็นสิ่งสำคัญ

เพราะเราโตมาด้วยกัน เปลี่ยนแปลง ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกัน

เรื่องธรรมดาของห้าง และโรงหนังที่สร้างความความทรงจำ

ทำให้เราร้องไห้อย่างไร้เหตุผล

ไฟไม่ได้ไหม้แค่ห้าง มันไหม้ลึกถึงความทรงจำ

ไว้อาลัยแด่โรงหนังสยาม โรงหนังลิโด้ และเซ็นทรัลเวิร์ด

ขอบคุณสำหรับความทรงจำเสมอมา

Create Date : 19 พฤษภาคม 2553		2 comments
Last Update : 19 พฤษภาคม 2553 23:51:52 น.
Counter : 947 Pageviews.
Share Tweet