-6- ความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นภายใน

เรืองฤทธิ์จัดแจงขนย้ายข้าวของของตัวเองมาไว้ที่ห้องเดิมของพ่อ มือเล็กหยิบกล่องของขวัญสีเขียวอ่อน ผูกด้วยริบบิ้นสีเขียวเข้มสดใสขึ้นมาดู ของฝากจากภาคิน อยากรู้ว่าข้างในคืออะไร แต่ก็ตัดสินใจวางมันลงที่เดิม ไม่ได้หยิบติดมือมาด้วย เค้าใช้เวลาตลอดทั้งบ่ายทำความสะอาดและจัดเก็บข้าวของให้เรียบร้อย นั่งคิดทบทวนถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้วสะท้อนใจ บ้านที่เคยอยู่ตั้งแต่เกิดจนโต ความผูกพันเกิดขึ้นมากมาย อยู่ๆ ก็กลายไปเป็นของภาคินชายที่จากไปนานถึง 9 ปี แล้วกลับมาปรากฏตัวในฐานะเจ้าของบ้านและทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยเป็นของครอบครัวโดยเค้าเองก็ไม่ทันตั้งตัว ชีวิตที่เหลือหลังจากนี้ อนาคตของเค้ากับน้องชายคนเล็ก คงฝากไว้กับพี่ชายคนโตที่ไร้ความรับผิดชอบโดยสิ้นเชิงอย่างวาโยไม่ได้อีกแล้ว แขนเรียวกอดตุ๊กตากระต่ายสีฟ้าไว้แน่นเหมือนกับมันเป็นที่พึ่งสุดท้าย ระยะทางที่ไกลกัน ทำให้เค้าหวังพึ่งศุภรุจแฟนหนุ่มไม่ได้เลย ตั้งแต่ศุภรุจได้ทุนไปเรียนเมืองนอกเรืองฤทธิ์ก็รับรู้ถึงความเหินห่างที่เค้าได้รับ แต่ก็พยายามเก็บซ่อนความรู้สึกและประคับประคองความรักเรื่อยมา พยายามหลอกตัวเองว่าเป็นเพราะศุภรุจเรียนหนัก ไม่ใช่เพราะมีใจเป็นอื่น ร่างเล็กเอนหลังลงบนเตียงกว้าง หลับตานิ่งคิดทบทวนถึงเงื่อนไขของภาคิน เค้าต้องยอมเป็นของผู้ชายคนนี้ถึงจะได้ทุกสิ่งทุกอย่างกลับคืนมา ไม่เช่นนั้นครอบครัวของเค้าจะต้องถูกฟ้องล้มละลาย หนี้นอกระบบที่เกิดจากการพนันของวาโย กลุ่มมาเฟียที่ตามข่มขู่จะทำร้ายคนในครอบครัวโดยเฉพาะจูเนียร์น้องชายคนเล็กที่เปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจของคนทั้งบ้าน เรืองฤทธิ์น้ำตารื้นขึ้นด้วยความรู้สึกที่ทดท้อมืดแปดด้าน

เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบาๆ เรืองฤทธิ์ปาดน้ำตาลวกๆ ดึงผ้าห่มขึ้นคลุมถึงอก กอดตุ๊กตาไว้แน่น เค้ายังไม่อยากเจอใครตอนนี้ เลยเลือกที่จะแกล้งนอนหลับตานิ่งไม่ตอบรับกับเสียงที่ได้ยิน คงเป็นจูเนียร์มาตามไปรับประทานอาหารเย็นกระมัง ไม่นานประตูห้องก็ถูกเปิดออก เค้ารู้สึกหงุดหงิดตัวเองที่ไม่ได้ล๊อกประตูห้องไว้ ร่างของใครบางคนเดินมาหยุดอยู่ข้างเตียงนอนแล้วนั่งลงเบาๆ ข้างกายเค้า ร่างเล็กหลับตาปี๋เมื่อรู้สึกถึงไอเย็นและกลิ่นหอมสบู่อ่อนๆ จากสัมผัสของร่างกายใครคนนั้นที่แผ่มากระทบแขนของเค้า เสียงหายใจที่ดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ลมหายใจอุ่นๆ รดลงบนแก้มนวล ปากจมูกคลอเคลียเบาๆ ไปทั่วใบหน้างามก่อนจะฝากรอยจุมพิตแผ่วๆ ไว้ที่เรียวปากเนียนนุ่ม เรืองฤทธิ์รู้สึกว่าความร้อนที่ก่อตัวขึ้นภายในกายของเค้ากำลังแผ่ซ่านขึ้นมาถึงสองแก้ม หวังว่าแสงยามเย็นจากหน้าต่างที่เค้าเปิดม่านทิ้งไว้ คงไม่สว่างมากพอที่จะทำให้เจ้าของรอยจุมพิตนี้มองเห็นสีแดงเข้มจัดบนแก้มนวลของเค้า เรืองฤทธิ์นอนนิ่ง พยายามรวบรวมเรี่ยวแรงเพื่อจะขัดขืนการกระทำอุกอาจ แต่เหมือนร่างกายถูกล๊อคติดตรึงไว้กับที่นอน ไม่สามารถขยับแขนขา หรือแม้กระทั่งจะปรือตาขึ้นมองได้

ร่างของใครคนนั้น ค่อยๆ เคลื่อนที่ห่างออกไป เรืองฤทธิ์ขยับเปลือกตาช้าๆ ก่อนจะลืมขึ้นได้เต็มตา ร่างสูงใหญ่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันท่อนล่างไว้ ยืนหันหลังให้ กำลังค้นหาอะไรบางอย่างในตู้เสื้อผ้าของเรืองฤทธิ์ เสื้อยืดสีดำถูกสวมทับหลังเนียนขาว ร่างเล็กที่นอนมองทุกอิริยาบถของใครคนนั้น ถึงกับเบิกตาโพลง ทันทีที่ผ้าเช็ดตัวผืนนั้นถูกปลดออก เรืองฤทธิ์ยกมือปิดปากตัวเองไว้แน่นกลัวเสียงอุทานจะเล็ดรอดออกมา ก่อนจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อกางเกงบ๊อกเซอร์ของเค้าถูกหยิบออกมาสวมทับอันเดอร์แวร์สีขาวของร่างสูง เรืองฤทธิ์รีบหลับตาปี๋ลงอีกครั้งเมื่อเสียงของอีกฝ่ายดังขึ้นทำลายความเงียบ

“ตื่นแล้วก็ลุกสิ แอบมองคนอื่นอยู่ได้ ไม่กลัวเป็นตากุ้งยิงหรือไง”

“ทุเรศ!” เรืองฤทธิ์ลุกพรวดพราดกระถดตัวหนีทันทีที่ร่างสูงใหญ่เคลื่อนมาถึงเตียงอย่างรวดเร็ว ใบหน้าเรียวหวานสะบัดหนีสายตาเจ้าเล่ห์รู้ทันที่มองมาของภาคิน จะมีซักครั้งบ้างมั้ยที่เค้าไวกว่าผู้ชายคนนี้ สองแขนเล็กถูกรวบขึ้นไว้เหนือศีรษะ ร่างใหญ่ของภาคินโถมทับลงมาบนร่างของเค้าทันที ปากหนากดจูบลงมาโดยที่เค้าไม่ทันตั้งตัว เรืองฤทธิ์ดิ้นรนขัดขืนสัมผัสรุนแรงที่เริ่มรุกล้ำเข้ามาเรื่อยๆ จุมพิตที่เร่าร้อนเหมือนจะหลอมให้เค้าละลายอยู่กับที่ ภาคินถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่งเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหมดเรี่ยวแรงจะขัดขืน นอนนิ่งรับสัมผัสที่เค้าปรนเปรอให้ด้วยความเสน่หา

“น้องจูเนียร์ทำไข่เจียวของโปรดไว้ให้ฉัน ท่าทางจะรสชาติดีกว่าจูบจืดชืดของนายเยอะ” ภาคินยันกายขึ้น ดึงแขนเรืองฤทธิ์ให้ลุกขึ้น ร่างเล็กปลิวตามแรงของอีกฝ่ายอย่างง่ายดาย ทันใดนั้นผ้าเช็ดตัวของภาคินก็คลุมพรึ่บลงบนศีรษะของเรืองฤทธิ์

“ทุเรศ!” มือเล็กสะบัดผ้าเช็ดตัวออกอย่างฉุนเฉียว

“ใจคอจะไม่พูดคำอื่นบ้างเลยหรือไง ทุเรศๆๆ...ล้างหน้าล้างตาซะ แล้วลงไปกินข้าวกับฉัน” ภาคินหัวเราะหึๆ กล่าวทิ้งท้าย ก่อนจะเดินออกไป

“ฉันเกลียดนาย” เรืองฤทธิ์ตะโกนก้องในใจ กระพริบตาถี่ๆ ไล่น้ำตาใสที่กำลังเอ่อล้นขึ้นมาจนจุกอก

Create Date : 01 เมษายน 2554 Last Update : 1 เมษายน 2554 18:55:07 น. Counter : 304 Pageviews.		0 comments
Share Tweet