ตั๋วที่เธอซื้อ พาเธอไปถึงจุดหมายหรือเปล่า

.......เราต่างขึ้นรถกันคนละคัน แม้จะเป็นสายที่เบี่ยงออกจากเส้นทางหลักไม่เหมือนกับคนอื่นทั่วไป

ไม่ได้ไปยังจุดหมายที่ควรจะไป

ฉันแอบดูโปสการ์ดที่เธอส่งมาให้เพื่อนเป็นบางครั้ง
ส่วนฉันได้แต่เขียนข้อความใส่ขวดโยนลงไปในทะเลตลอดเส้นทางที่รถหยุดพัก
หวังว่าเธอจะเจอมันลอยติดชายหาดที่ไหนสักแห่ง

รถผุๆพังๆเดินทางไปต่อบนถนนโรยกรวด
บนรถไม่มีแอร์ มีแค่พัดลมเก่าๆเป่าให้คนขับเพียงตัวเดียว

เพื่อนร่วมเส้นทางบางคนลงรถกลางทาง
อีกหลายคนยังอยู่ร่วมขบวนต่อ

เราแบ่งปันน้ำและอาหารให้กัน

เส้นทางของเธอไกลกว่าของฉันมาก
แต่คงไม่ลำบากเท่านี้
ปทุมธานีมันร้อนและฝุ่นเยอะ

.........เธอเดินทางด้วยความฝันบางอย่างที่ไม่อาจมีใครห้ามได้
ส่วนฉันก็ไม่มีใครเข้าใจว่าจะออกเดินไปทำไม

คำตอบมีให้เฉพาะคนที่ออกเดินทางเท่านั้น

........ฉันนั่งบนรถมาสี่ปีครึ่ง
จนถึงสถานีปลายทาง
นายสถานีบอกกับฉันว่า
"ยังไม่ถึงจุดหมาย คุณต้องต่อรถคันอื่นอีก"

ฉันหันหน้ากลับไปมองเส้นทางที่ผ่านมา
รถคันเดิมเลี้ยวกลับไปตามถนนสายนั้น
ไฟตามทางดับลงตามจังหวะที่รถแล่นผ่าน

ฉันตีตั๋วขึ้นรถคันใหม่ นั่งมองความมืดสองข้างทาง

ฉันเห็นคำตอบในความมืด
"การเดินทางไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ"

ฉันอยากรู้บ้างว่าคำตอบที่แดนไกลนั้นคืออะไร
บางทีเธออาจตอบกลับมาในโปสการ์ด

ที่จ่าหน้าถึงฉัน........






แรงบันดาลใจส่วนหนึ่งจากเพลง "Ticket" OST.รักแห่งสยาม
ส่วนที่เหลือเป็นบางส่วนของชีวิต

 

Create Date : 11 ธันวาคม 2550		1 comments
Last Update : 11 ธันวาคม 2550 2:13:48 น.
Counter : 424 Pageviews.
Share Tweet