trip@Bangkok Part 1
ห่างหายไปนาน ไม่มีเรื่องให้ตื่นเต้นเลยหว่างนี้ มีเรื่องจะเล่านิดหน่อย สัญญาว่าจะเล่าให้ สั้นที่สุด เรื่องมีอยู่ว่า มือถือหาย จบ.. (สั้นไปแล้วมันไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของดาว) เอาเป็นว่าจะเล่าแบบหลายเรื่องหลากสไตร์ละกัน เล่ามันรวมๆนั้นแหละ ใครไม่อยากอ่านเราก็มีรูปประกอบจากนายแบบชื่อดังของภูเก็ต อิอิล้อเล่นจะไปหานายแบบมาจากไหนล่ะก็ผมที่แหละ ถึงจะไม่หล่อแต่ก็จนนะคร้าบบเรื่มดีกว่า หลังจากที่มือถือหายหลังจากนั้นไม่กี่วันก็ได้ ไอ้นี่มา แท่นๆๆๆๆTAG Blue planet รอนานมากกกว่า จะได้ กลัวว่าจะไม่ทัน เพราะว่าแพลนจะไปกทม สิ้นเดือนกันยา ได้มาแล้วก็จัดแจง เอากระเป๋าที่ซื้อมาจากอเมริกา ราคาแสนแพงไปตากลดกลิ่นอับหน่อยตากไว้ วันนึงพอกลับมาดู กระเป๋าหายคับพี่น้อง กระเป๋าไม่เท่าไหร่ ในกระเป๋ามีของสำคัญต่อชีวิต มีความทรงจำดีๆ ที่หายไปด้วย น้ำตาเล็ดเลยอ่ะ เรารักของเราทำไมต้องขโมยด้วยอ่ะ สงสัยคงจะเป็นคนที่มาเก็บขยะ แต่ก็ตากไว้ในรั้วบ้านนะ ตอนนั้นความรู้สึกแบบว่าดาวน์อย่างแรง ไม่อยากทำไรทั้งสิ้นเพื่อนๆ ก็เข้ามาปลอบกัน ยกใหญ่ ยังไงมันก็หายไปแล้ว เศร้าอยู่สองวันก็พอทำใจได้ เดือนนี้หายไปเกือบสามหมื่นแล้ว ได้เงินเดือนหมื่นนิดๆ เองไม่กล้าบอกพ่อแม่ เดี๋ยวโดนด่ายกใหญ่ มันก็เป็นความสะเพร่าของเราเองนิ โทษใครไม่ได้ แต่กระเป๋าอันที่หาย รักสุดชีวิตอ่ะ ไปไหนทั่วประเทษทั่วโลกก็ใบนี้ T_T แต่ยังไงทริปที่วางแผนไว้ก็จะยกเลิกไม่ได้ ตั๋วก็จองไปหมดแล้ว จองไว้ทุกอย่างเพื่อนๆ ก็นัดกันแล้ว ชีวิตต้องดำเนินต่อไป เป็นไงเป็นกัน ถึงวันเดินทางก็ต้องทำงานเข้ากะดึก เลิกแปดโมงเช้า ไฟลต์ 13:50 แต่ต้องออกจากบ้านตั้งแต่ สิบโมงครึ่งเพราะว่า airport bus ไม่มี รอบหลังจากนี้แล้ว ซ้อนมอไซต์ ออกจากบ้าน ไปรอรถที่ เซ็นทรัลภูเก็ต รออยู่นานเหมือนกัน กระวนกระวาย กลัวรถไม่มา สุดท้ายก็มาบรรยากาศแอร์พอร์ตบัส วันที่ 26/09/09 เวลาประมาณ 11.00 หลังจากถ่ายก็หลับตลอดทางเพราะว่า เมื่อคืนไม่ได้ นอนแม้แต่นิดเดียว ถึงสนามบิน ก็เช็คความหล่อ (ปวดท้องหนักแต่ก็ถ่ายรูปไปด้วย ไม่เอามาลงละกันอาย) เหลือเวลาอีกนานเลยแหละ สองชั่วโมงตอนเข้าแถวเช็คอิน แถวยาวมาก ขาไป 12go เช็คอินเสร็จเจอคุณป้าคนนึง น้ำหนักกระเป๋าเกินก็เอามาฝากกับผม ผมก็โอเค เพราะไปกทม ห้าวันเล่นเอาไปแต่ กกน 5 ตัว(อันนี้เวอร์เกินจริง) ความจริงก็แต่ 5 กิโลเองกระเป๋าผม (กระเป๋ายืมเพื่อนมา ของตัวเองหาย) เช็คอินเสร็จ คุณป้าใจดีไปซื้อ แยมโลมาให้กับน้ำส้มการบินไทย(ร้านพับแอนพาย แต่น้ำส้มสแปรช )นั่งคุยกันนานมากก ผมก็ คุยไม่ค่อยเก่งเขามีอายุแล้วไม่รู้จะไปคุยเรื่องไรก็พยัคหน้าอย่างเดียว(จะให้คุยเรื่อง 2PM โดนแบน คุณป้าก็คงงง) ถึงเวลาหลังจากรอมา สองชั่วโมง ก็ขึ้นเครื่องคนเยอะเต็มลำเลยขึ้นบัสไปต่อเครื่องลำนี้แหละ ตอนแรกนึกว่า "ซาเล้ง" เครื่องเขาเก่าจริงๆนั่งชั่วโมงนึงก็ถึงกทม เอาไว้แค่นี้ก่อนเดี๋ยวมีตอนสอง จะเข้างานแล้วเที่ยงคืน