: อ่านได้มั๊ย !!! : ... ... ฟ้ามืดครึ้มเหลือเกิน แถมยังมีเสียงคำรามตามมาอีก ทำให้มัสลินต้องเร่งฝีเท้าไปที่ลานจอดรถ ก่อนที่ฝนจะเทลงมา เย็นนี้ เธอมีงานที่ต้องไปบันทึกเสียงที่ให้พี่พงษ์เสียด้วยสิ หวังว่าคงจะทันเวลานะ เธอคิดในใจ พร้อมกับเคลื่อนรถตรงไปยังถนนใหญ่ ... ... มัสลิน ทำงานเป็นพนักงานในสำนักงานเล็กๆ แห่งหนึ่ง เธอมีน้องชายที่ตาพิการ นิรันดร์ มองไม่เห็น และได้จากไปด้วยโรคร้าย เสียชีวิตไปเมื่อปีก่อน ในช่วงที่นิรันดร์ยังมีชีวิตอยู่ เธอมักจะอ่านหนังสือให้น้องฟังเสมอ ในวันว่าง เมื่อน้องชายเสียชีวิตไป เธอจึงเข้าเป็นอาสาสมัครอ่านหนังสือเสียงกับกลุ่มอาสาสมัครแห่งหนึ่ง ... การได้มีกิจกรรมเช่นนี้ ทำให้เธอรู้สึกเหมือนน้องชายยังมีชิวิตอยู่ แล้วสิ่งนี้ เป็นสิ่งที่ให้ความสุขใจกับเธอเสมอมา ... วันก่อน พี่พงษ์ส่งกระดาษแผ่นหนึ่งให้เธอ ถามเธอว่า อ่านได้มั๊ย ... เมื่อเธอเห็นข้อความนั้น เธอได้แต่มองหน้าพี่พงษ์ ด้วยความสงสัย แต่ก็ยังถามกลับไปว่า จะต้องบันทึกเสียงวันไหนหรือ เดี๋ยวเธอจะมาอ่านให้ฟังเอง ... เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธออดยิ้มกับตัวเองไม่ได้ ... พร้อมกับคิดถึงนิรันดร์น้องชายคนเดียวของเธอ ถ้าไม่ใช่ด้วยความรักที่มีต่อนิรันดร์แล้ว เธอก็คงไม่สามารถมีทักษะในการอ่านได้เหมือนอย่างวันนี้ ... เธอชำเลืองมองกระดาษที่มีข้อความนั้น พร้อมกับรอยยิ้มที่กว้างขึ้นทันที อย่างอดไม่ได้ ... ... คณุอาน่ได้มยั้ ถ้าคณุอาน่บทคาวมนี้ได้ คณุมีความคดิที่แขง็แรงพอสวคมรเลยนะ คณุอาน่ได้หรอืเลป่าล่ะ มีแค่ 55 คนจาก 100 เท่านนั้แล่หะที่อาน่ได้ ฉนัไม่อายกจะเชอื่เลยว่า ฉนัเข้าใจสงิ่ที่ฉนักำลงัอาน่อู่ยนี้ มนัเปน็ปฎกราากรณ์ของคาวมคดิของม์ษุยน ผลการศกึาษวจิยัจาก มวหายิทัาลย แบมคิร์จด ก่าลวว่า มนัไม่สคำญเลย ว่าตวัอรัษกเยีรงถตอ้กูงหรอืไม่ในคำคำหนงึ่ มนัสคำญแค่ว่า ตวัอษักรแรกและตวัอษกัรตวัสดุทาย้ของคำนนั้อู่ยในตนำแห่งที่ถกูตอ้ง ที่เลืหอนนั้มนัจะมวั่ซวั่อ่ายงไร คณุก็อาน่มนัได้อู่ยดี ไม่มีปหญัา ที่เปน็อาย่งนี้เราพะคาวมคดิของมษุน์ยนนั้ ไม่ได้อาน่ตวัอษกัรทกุตวัซกัหอน่ย แต่อาน่เปน็คำเตม็ ๆ คำ สดุยอดเลยใช่มยั้ล่ะ ใช่เลย แต่ยงัไงฉนัก็คดิว่าการสกะดมนัสคำญันะ ถ้าคณุอาน่บควาบมนี้ได้ ชว่ยสง่ตอ่หอน่ยนะ ...   Create Date : 09 ตุลาคม 2551 6 comments Last Update : 10 ตุลาคม 2551 8:23:27 น. Counter : 455 Pageviews. Share Tweet

รอบเดียวจบ สบายบรื๋อ...คนมันเก่งก็งี้...55   โดย: คนทุ่งบางเขน 10 ตุลาคม 2551 12:06:49 น.

... เก่งเหมือนใครน๊า 555   โดย: lastmoon 10 ตุลาคม 2551 18:56:05 น.

อ่านได้ก๊ะ แต่อ่านจบก้อปวดหัวเหมือนกานนะนี่ >_< ดูจากปฏิทินแว๊วว ออกพรรษา วันอังคาร ตักบาตรเทโวเช้าวันพุธ สงสัยบีจะไปไม่ทันง่ะค่ะ เพราะกะว่าจะนั่งรถไปวันพุธ อดเยย   โดย: นู๋ Beee เองค่ะ (Beee_bu ) 11 ตุลาคม 2551 9:08:18 น.

: ที่คั่นหนังสือ : ทางที่ผ่าน คืนและวันที่พ้นไป มีเรื่องราวที่หลากหลาย เพิ่มขึ้นมากมายในแต่ละวัน เปรียบชีวิตดั่งหนังสือ ที่รวมทุกความรู้สึกเหล่านั้น ตั้งแต่พบจนวันที่เราต้องแยกไป ทุกๆ อย่างมีเส้นทางที่ต้องเป็น คนที่เคยได้มองเห็น แค่พริบตาเดียวก็อยู่แสนไกล มีแค่ภาพเก่ากับเสียงที่มีแค่ความทรงจำเอาไว้ ถูกบันทึกลงหน้าสุดท้ายด้วยน้ำตา วันคืนที่ใช้ร่วมกัน ทำเป็นที่คั่นเพื่อเปิดขึ้นมา เวลาเหงาใจ เหมือนเดินกลับไปในวันของเรา เหมือนภาพวันเก่าอยู่ในสายตา เสียงเพลงหนึ่งจะดังขึ้นมาเมื่อเธอจับมือฉันไว้ แววตาคู่เดิมที่เคยมองกัน ยืนยันว่ารักไม่เคยจางหาย ความเป็นจริงแยกเราให้ไกล ในความทรงจำหัวใจเราผูกกัน ในที่สุดชีวิตเราต้องก้าวไป เจอเรื่องราวที่หลากหลาย เพิ่มขึ้นมากมายในแต่ละวัน แต่ว่าเมื่อไรที่เหงาหัวใจของเราจะเปิดอ่านมัน เพื่อซึมซับนาทีที่มันช่างสวยงาม วันคืนที่ใช้ร่วมกัน ทำเป็นที่คั่นเพื่อเปิดขึ้นมา เวลาเหงาใจ เหมือนเดินกลับไปในวันของเรา เหมือนภาพวันเก่าอยู่ในสายตา เสียงเพลงหนึ่งจะดังขึ้นมาเมื่อเธอจับมือฉันไว้ แววตาคู่เดิมที่เคยมองกัน ยืนยันว่ารักไม่เคยจางหาย ความเป็นจริงแยกเราให้ไกล ในความทรงจำหัวใจเราผูกกัน เหมือนเดินกลับไปในวันของเรา เหมือนภาพวันเก่าอยู่ในสายตา เสียงเพลงหนึ่งจะดังขึ้นมาเมื่อเธอจับมือฉันไว้ แววตาคู่เดิมที่เคยมองกัน ยืนยันว่ารักไม่จากไปไหน ความผูกพันที่เขียนด้วยใจ ไม่มีอะไรหรือใครจะลบมัน   โดย: lastmoon 13 ตุลาคม 2551 15:26:36 น.

แวะมาฟังเพลงเพราะ ๆ ค่ะพี่สาว ^_^ อัพ blog ใหม่ เอารูปมาลงให้ดูแล้วนะคะ งิงิ   โดย: นู๋ Beee เองค่ะ (Beee_bu ) 23 ตุลาคม 2551 12:24:13 น.

แวะมาอ่านค่ะ อ่านไปอ่านมา..ตาลายไปนิดนึง อิอิ แต่ก็ยังอ่านจนจบเลยนะ...   โดย: I_sabai 23 ตุลาคม 2551 17:00:19 น.