กาแฟหลังหอ...เบื่อกทม. ขอไปเป็นอาจารย์ ('ถาปัตย์) : ชำนาญ บุญญาพุทธิพงศ์ (อ.หนุ่ย) หนังสือแนะนำ เรื่องราวเกี่ยวกับเด็กต่างจังหวัดคนนึง ที่เรียนจบสถาปัตย์ในจังหวัดบ้านเกิดและในสมัยนั้นคำว่า "สถาปนิก" เพื่อนบ้านรวมถึงครอบครัวยังไม่กระจ่างกับคำๆนี้มากเท่ากับคำว่า "วิศวกร" จากประสบการณ์ตรงของเด็กเซอร์ๆ ผมยาวๆ แต่งตัวสกปรกๆ เรื่องราวมากมายถูกเล่าผ่านเป็นตัวอักษรให้รู้สึกย้อนวัยตามไปด้วยถึง

แม้ว่าเราจะจบจากคนละคณะวิชา คนละสถาบัน เด็กวัยรุ่นคนนึงที่มีความคิดความอ่านค่อนข้างแปลกไปจากเพื่อนร่วมรุ่น ที่เมื่อจบการศึกษาเเล้ว แทนที่จะเข้าไปทำงานที่เมืองหลวงในบริษัทใหญ่โตทำงานโก้ๆ แต่..เค้ากลับเลือก ทำงานในสถานที่อันคุ้นเคย งานราชการ เงินเดือนน้อย กับการเป็นอาจารย์ สอนที่สถาบันเดิมที่เรียนมา สอนที่ตึกเดิมที่คุ้นเคย คนเดิมๆที่เห็นกันมานานกลายสถานะ จากอาจารย์เป็นเพื่อนร่วมงาน จากเพื่อนร่วมรุ่น(บางคน)กลายเป็นลูกศิษย์ น้องรหัส หลาน เหลน รุ่นน้องจากเรียกพี่ต้องโมใหม่เป็นอาจารย์

จากคนที่ไม่เคยคิดว่าจะเรียนต่อ คนที่เคยคิดว่าภาษาอังกฤษมันช่างปวดหัว ใครจะรู้ได้ว่า เด็กวัยรุ่นคนนี้ได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศยาวนานถึงเกือบ10ปี กลับมามีคำนำหน้าเป็น ดร. ใครจะคิด เรื่องราวคร่าวๆมีเท่านี้ เเต่ถ้าได้ลองเปิดอ่านดู จะรู้ว่าไม่มีเพียงเท่านี้แน่นอน สนุกกว่าที่คิดเยอะมากมาย อ่านจบนึกโมโหตัวเองว่าหนังสือน่าอ่านขนาดนี้ ทำไมเราถึงได้เพิ่งมาอ่าน คุ้มค่าเกินราคาจริงๆ