สาปภูษา อีกเรื่องที่เพิ่งอ่านจบไป  สาปภูษา สำหรับเรื่องนี้ถ้าใครไม่ได้อ่านหนังสือก็คงได้ดูผ่านโทรทัศน์มาบ้าง เรื่องย๊อ-เรื่องย่อก็มีอยู่ว่า  วันหนึ่งไหมพิมพนักงานร้านขายผ้าโบราณชื่อตาดทอง  ได้เก็บผ้าตาดทอง?   มาได้  หลังจากที่ผ้าตาดทองโบราณผืนนั้นได้เข้ามาอยู่ในความครอบครองก็เกิดเรื่องร้ายๆ ขึ้นกับตัวเธอและคนรอบๆ ตัว  แล้วไหมพิมก็เริ่มรู้สึกว่ามีใครหรืออะไรบางอย่างกำลังอาศัยอยู่ในตัวเธอ และใครคนนั้นก็เริ่มเข้ามามีอิทธิพลกับตัวเธอมากขึ้นเรื่อยๆ.. พอมาอ่านแบบหนังสือเลยอดเอามาเปรียบเทียบกับแบบละครไม่ได้ เราว่า ค่อนข้างชอบวิธีการเล่าเรื่องแบบในละครมากกว่า ตัดฉึบฉับเล่าเรื่องอดีต-ปัจจุบัน-อดีต-ปัจจุบัน มันกระตุ้นต่อมความอยากรู้อยากเห็นและความน่าติดตามมากกว่า ในฉบับหนังสือ กว่าจะรู้ว่าใครเป็นอะไรก็นู้น..ท้ายๆ เล่มนั่นแล้ว (วิธีสลับระหว่างสองยุคนี่เหมือนจะใช้เล่าในรอยไหมนะ ..จำไม่ได้ละ) ส่วนความน่าสงสารของเจ้าสีเกดในละครชนะขาด ทำให้เราสงสารเจ้าสีเกด เข้าใจเลยอ่ะว่าทำไมนางถึงแค้นได้ขนาดนี้ (ก็ชีวิตรันทดเสีย ) ส่วนในหนังสือเราก็แค่เฉยๆ ไม่สงสารด้วยแม้ในตอนสุดท้ายของชีวิต  ส่วนตัวละครอื่นๆ เราชอบตัวละครว่าเจ๊มณีกัญญาในหนังสือมากกว่าในละคร คือเหมือนนางจะร้ายแต่นางก็มีส่วนดี  ไม่ได้จงเกลียดจงชังไหมพิมอย่างไร้สติ ไร้เหตุผลแบบในละคร ในหนังสือถึงจะเป็นตัวละครที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่อันไหนไหมพิมดีจริงก็ชมนะ ดูนางน่ารักกว่าในละครสามหมื่นแปดพันเท่า ส่วนตัวละครอื่น  * ไม่ขอแสดงความคิดเห็น  ในเมื่อมันเป็นหนังสือผีๆ สางๆ ความแค้น คะแนนความน่ากลัว::  เอาไปแค่กะโหลกเดียวพอ  ไม่น่ากลัวนะจ๊ะ แค่สร้างความกระหายใคร่รู้เรื่องราวตอนจบ (กลิ่นการะเวกให้บรรยากาศน่ากลัวกว่า) คะแนนความโรแมนติก ::  เอากุหลาบไปดอกเดียวพอ ไม่โรแมนติกเลยอ่ะ ให้รอยไหมกับกี่เพ้าได้คะแนนโรแมนติกมากกว่า สำหรับเรื่องนี้มีผิดๆ พลาดๆ ที่แน่ๆ คือวิธีการตายของเจ้าสีเกด ตอนต้นเรื่องตายอย่าง ตอนปลายตายอย่าง (เราจะแถให้คุณหมอเองว่า ตอนต้นเรื่องนั่นเป็นนิมิตที่สีเกดให้เห็น นางเป็นผีจึงเล่าความจริง ส่วนตอนปลายเป็นเรื่องเล่าจากหม่อมรตา หม่อมได้ยินเขาเล่ามาเรื่องอาจเพี้ยนไป ) สำหรับเราเรื่องนี้อ่านได้ ไม่ได้เลวร้ายอะไร ส่วนคนที่ไม่อยากอ่าน ดูแต่ละครก็สนุกดีค่ะ   Create Date : 12 พฤศจิกายน 2555 7 comments Last Update : 12 พฤศจิกายน 2555 20:44:57 น. Counter : 2412 Pageviews. Share Tweet

อืมม์ ...ลังเลที่จะอ่านต่อไป   โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ 13 พฤศจิกายน 2555 7:44:51 น.

555....ถ้ามันแย่กว่า รอยไหมแล้วละก็ ขอผ่านละกันค่า   โดย: Serverlus 13 พฤศจิกายน 2555 8:48:28 น.

แวะเข้ามาทักทายครับ ชอบอ่านงานของคุณหมอเหมือนกันครับ ชุดผ้า ที่ผมชอบที่สุดคือสิเน่หาส่าหรีครับ   โดย: สามปอยหลวง 13 พฤศจิกายน 2555 8:48:53 น.

นิยายแบบนี้ ผมว่าคนเขียนคง จะมีจินตนาการลึกล้ำ...เขียนยาก พิลึก พอมาเป็นละคร คนเขียนบทยิ่ง สำคัญที่จะให้คนติดตาม คือมีทั้ง กลัวผี แต่ก็อยากจะรู้เรื่อง ผมว่า ชีวิต นักเขียน กับนักเขียนบทน่า สนใจครับ อ้าวเป็นงั้นไป ไม่ว่ากัน นะครับ 555   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 13 พฤศจิกายน 2555 17:14:54 น.

สวัสดียามดึกจ๊ะ โยไม่เคยอ่านหนังสือประมาณนี้เลย แต่แปลกดีนะ ที่ตะเองกลับชอบในละครมากกว่าในหนังสือ ^^ แวะมาทักทาย เพราะหายไปนาน ลืมกันไปยังจ๊ะ แต่ยังไงก็แอบมาอ่านเรื่อยๆนะคะ ฝันดีจ๊ะ   โดย: FreakGirL 14 พฤศจิกายน 2555 0:37:41 น.

ยังไม่เคยอ่านสไตล์นี้เลย   โดย: แฟนlinKinPark 14 พฤศจิกายน 2555 22:32:57 น.

ง่ะ น่ากัวเนอะ ดูกี่ทีก้อกัว   โดย: มิลเม 22 พฤศจิกายน 2555 10:27:02 น.