แสงทราย

เพียงอาศัยสีสันของจันทรา
เจ้าก็กล้าอวดอายแห่งพรายแสง
ระยิบจับระยับตาระดาแดง
กระพริบแรงร่ายรุ้งจรุงใจ
ล้านเกล็ดเม็ดทราย ณ ชายหาด
คลื่นก็กวาด ทรายก็กร่อน จนอ่อนไหว
ดั่งล้านดาว คล้อยเคลื่อน บนเกลื่อนไกล
ล้อมละไม จากฟ้า มาเกลื่อนดิน
ดังฟ้ากลับ จับตลบ มาพบพื้น
ดังดาวอื่น กลับไกล ออกไปสิ้น
ดังพลอยเพชร เกล็ดสี มณีนิล
ลงรวยริน ราดทา ตรงหน้านี้
หยิบรับ จับรอบ เพื่อครอบครอง
เหลือละออง เปื้อนไป ในทุกที
อยู่ไหนหนอ เลอค่า ประดามี
มวลมณี ลี้หาย เหลือทรายทราม
ครั้นปลดปล่อย เลื่อนลอย ลองถอยห่าง
กระพริบพร่าง เกลื่อนกล่น อยู่ล้นหลาม
แววว่าวับ วาบไหว ไว้วาววาม
กลับงดงาม กว่ายามฉวย ด้วยสองมือ
ทำลายล้วนซึ่งธรรมชาติสรรค์
ให้สลายลงพลันกระนั้นหรือ
ขอให้ปล่อย ให้สมคำ ที่ร่ำลือ
แม้นหยิบถือ ในอุ้งมือ คือทำลาย

Create Date : 12 กรกฎาคม 2551		4 comments
Last Update : 12 กรกฎาคม 2551 9:55:57 น.
Counter : 642 Pageviews.
Share Tweet