คุณตะขาบที่รัก

อันชาตินี้อิฉันเกิดมาตั้งแต่จำความได้ 

อิฉันก็รู้ตัวอยู่เสมอว่า อิฉันนั้นหาได้นิยมชมชอบสัตว์เลื้อยคลานชนิดใด ๆ ไม่

แต่ถึงแม้จะไม่ชอบอิฉันก็มิเคยไปจองล้างจองผลาญหรือคิดทำร้ายทำลายสัตว์เลื้อยคลานตนใด (โดยไม่จำเป็น)

อิฉันไม่เคยนำสัตว์เลื้อยคลานตนใด ไปดองเหล้าดองยา 

ครั้นจะให้ระลึกชาติ อิฉันก็หาทำได้ไม่

นึกย้อนไปย้อนมา ก็นึกไม่ออกว่าชาติที่แล้วอิฉันได้เคยไปจับตะขาบตนใดดองเหล้าหรือเปล่า

แล้วเหตุใด ทำไม ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 

ชาตินี้คุณตะขาบที่ถึงได้จองเวรอิฉันนักละคะ

คุณตะขาบไม่คิดบ้างหรือค่ะ

ว่าการที่ถูกตะขาบกัดมาแล้วถึง 2 หน มันคงจะเพียงพอแล้วต่อการเข็ดขยาด แล้วเหตุใดจึงได้มีหนที่ 3 ตามมา 

คุณตะขาบที่รักไม่คิดบ้างหรือคะว่ามันมากเกินไปแล้วสำหรับคน ๆ หนึ่งต่อความทรงจำในด้านนี้น่ะ

อิฉันได้จดจำจนยากจะลืมเลือนได้เลยว่าการถูกตะขาบกัดนั้นมันเจ็บปวดถึงเพียงไหน 

อิฉันมิได้มีความใฝ่ฝันว่าจะลงกิสเนสบุ็ค ด้วยการเป็นราชินีตะขาบ

ดังนั้นอิฉันจึงไม่จำเป็นต้องสะสมภูมิต้านทานพิษตะขาบมากถึงเพียงนี้

หรือแทนที่อิฉันจะมาพร่ำรำพรรณมากมายในบล็อกนี้ 

อิฉันควรจะเอาเวลาไปทำความสะอาดบ้านดีมั้ยนะ เหอ ๆ

ด้วยเคารพและยำเกรง

ปล.ไม่ต้องมากัดเขาแล้วนะ เขากลัวแล้ววววววววว 

ปล.2 อิฉันว่าจะไปหาภาพจริงคุณตะขาบที่รักมาประกอบ Blog เสียหน่อย แต่พอค้นหาภาพแล้วอิฉันรับไม่ได้จริง ๆ ค่ะ มีแต่ภาพน่ากลัวอ่ะ