|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
นึกเสียว่าสงสาร
ถามว่ารักแค่ไหน นับเม็ดทรายทั้งทะเลก็รู้ ลมหายใจที่มีอยู่คือความคิดถึงจากฉัน ถามใจเจ็บแค่ไหนหากเธอไปรักใครสักวัน ก็ลองนับดูสายฝนนั่น นั่นคือน้ำตาจากใจ ก็เลยอยากให้รู้ก็เลยอยากให้เห็น ก่อนอย่าทำร้ายกันกว่านี้ เพราะโลกนี้มีเธอเพียงคนเดี่ยว ฉันจึงเสียเธอไม่ได้ ถ้าเธออยากทำร้ายก็เชิญ แต่อย่าเดินหนีไปจากฉัน นึกเสียว่าสงสาร อย่าลงทันฑ์ด้วยการลาจาก ถามกันสักกี่ครั้งก็ยังบอกเธออย่างนี้ ฟ้าทุกวันเปลี่ยนสี แต่ฉันไม่มีเปลี่ยนใจ ก็เลยอยากให้รู้ ก็เลยอยากให้เห็น ก่อนจะทำร้ายกันกว่านี้ เพราะโลกนี้มีเธอเพียงคนเดียว ฉันจึงเสียเธอไม่ได้ ถ้าเธออยากทำร้าย ก็เชิญ เดินหนีไปจากฉัน นึกเสียว่าสงสาร อย่าลงทันฑ์ด้วยการลาจาก
Create Date : 10 ตุลาคม 2549 |
|
0 comments |
Last Update : 9 ธันวาคม 2550 14:10:15 น. |
Counter : 489 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ความคิดถึงเป็นเหมือนเช่นไฟ............... ใกล้หรือไกล........ก็ร้อนหนาวได้เหมือนกัน........ ++++อ่อนไหว ฝังตัวในจินตนาการ.....ฝันลมๆ แล้งๆ ไปตามเรื่อง นี่ล่ะ ตัวตน++++++++
|
|
|
|
|
|
|
|