วันนี้ ก็รู้สึกอิ่ม....
อยากเล่าค่ะ อยากเล่า......
เช้าแห่งความปวดขะมอง...
เริ่มการทำงานของเช้าวันจันทร์

7.30 น ประมาณนั้น ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ....

วางกองอยู่บนโต๊ะทำงาน ที่รกไปด้วยเอกสาร

pantip.com เป็นสิ่งที่ฉันสำรวจทุกเช้า

ล๊อกอิน... ' ข้อความใหม่ '

ฉันได้รับข้อความใหม่ ...ประหลาดใจจัง '

มีคนอยากส่งข้อความให้ฉันด้วยหรือ '


เราดีใจน่ะที่มีเพื่อนแบบคุณน่ะ

บ่อยครั้งเราจำได้ถึงช่วงที่พ่อเราป่วย

เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดในความรู้สึกเรา

กับสังคมตรงนี้น่ะ

เราไม่เคยลืมเธอน่ะ

หากจำได้มีคำหนึงที่เธอชอบ

และเราก้อบอกเสมอๆ

"จงมอบความเป็นเพื่อน

หากคุณต้องการเพื่อน"

ดูแลสุขภาพ ตัวเองด้วยละ

ซักวันหนึ่งได้หม่ำๆ ด้วยกันน่ะ

เพื่อนที่อยู่ในความรู้สึกฉันตลอดน่ะ

take care !

ฉันนั่ง..เคี้ยวข้าวเหนียว พร้อมกับกระชากซากหมูปิ้ง

คำแล้ว--คำเล่า

อร่อยจัง...คำว่า ' เพื่อน ' ผสมกลม--กล่อมชวนให้นึกถึง...คนรอบข้าง

นอกจากตัวเอง~

เพื่อนบนโลกไร้สาย เดินทางผ่านช่องอากาศ มีจริงหรือ ~

ฉันให้ความเป็นเพื่อน

แต่.....ปิดกั้น ตัวเอง....จากทุกคน...

........

เหมือนกับ คำว่า ' สบายดีไหม ' ทักไปทั่ว

แต่จะมีสักกี่ครั้งที่ฉันอยากรู้ว่า

' เขาจะสบายดีไหมจริงๆ'

ในแง่งามของความอัปลักษณ์...ความคิด อคติ--

ฉันมองเห็น ' ความรู้สึกดี ..และกระแสของความไม่เสแสร้ง'

คำว่า ' เพื่อน ' มันดีนะ.....


รู้สึกและสัมผัสได้ ด้วยความรู้สึก....จากใจ

วันนี้ฉันรู้สึกอิ่มเอมกับกระแส... ความเป็นเพื่อน

.....บางที ฉันคงต้องนึกย้อนแล้วว่า ...

ตัวตนที่จับต้องไมได้ แต่ให้ความเป็นมิตร ....

มีคุณค่า' รักษา เขาไว้เถอะ '

มิตร..ที่อยู่ห่างไกล แต่ใกล้แค่.... ฮัลโลลลลลลลลล..เทส'

-----



' หาที่ไหนไม่ได้ มีคุณค่า และควรรักษาไว้ ประดุจ...เข็นครกขึ้นภูเขา '