ปีที่แล้วส่งท้ายปลาย ๆ ปี ด้วยการถูกล๊อตเตอรี่เลขท้ายสองตัว 67 ทะเบียนรถที่เพียรซื้อตามมาหลายปี
แต่การจับสลากรางวัลปีใหม่จากผอ.กกจ.ก็ยังต่ำต้อยด้อยค่าเหมือนเดิม รางวัลต่ำสุดคือเท่าไหร่ กรูก็ได้เท่านั้น เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
แต่หลังจากเริ่มปีกุน ชีวิตก็เริ่มดีขึ้นแล้ว จับสลากได้หลวงปู่ทวดที่มี 10 องค์ ได้มาครอบครองแบบชิลชิล สปก.จับสลากลูกค้า ก็ได้รางวัลปลอบใจ ซึ่งทีแรกคิดว่าเค้าได้ทุกคน พอไปรับรางวัล โอ้โห ในกล่องมีอีกเป็นร้อย ๆ อิชั้นได้รางวัลปลอบใจก็ถือว่าเป็นบุญหนักแล้ว 555
วันที่ 29 ธันวา ไปดูหุ่นขี้ผึ้งและไฟที่ ณ สัทธา เพราะว่ามีพี่เฉลียง(แบบไม่มีพี่จุ้ย) ไปร้องเพลง เค้าตกแต่งไฟได้โคตรตื่นตามาก สมราคาสามล้านที่เค้าว่าจริงๆ แต่กล้องมือถือเรานั้น ถ่ายภาพได้กะโหลกกะลาเช่นเคย พี่เฉลียงก็ร้องเพลงได้สนุกเหมือนเดิม ได้เดินตามพี่ๆ ไปดูหุ่นขี้ผึ้ง มีพี่อี่นำชมเล่าเรื่องราว story ต่างๆ เราฟังเป็นครั้งที่สามแล้วแหละ แต่ก็สนุกดี ระหว่างทางเดิน มีแฟนคลับมาขอถ่ายรูปพี่ๆ ตลอดทาง ยังพอมีเรทติ้งอยู่นะเนี่ยะ อาหารที่นี่ทั้งที่เราไปกินฟรีกับศิลปินเป็นบุฟเฟต์และที่ขายโดยซื้อคูปอง โคตรอร่อยทุกอย่างเลย กลับกันประมาณเกือบสี่ทุ่ม มานั่งกินเบียร์และเมาท์กันต่อจนตีสองครึ่ง อยุ่กับครบ พี่เกี๊ยงที่เราคิดว่าไม่น่าจะนอนดึก ก็อยู่ด้วยจนเลิก เด็กๆ ก็นั่งเล่นเกมอยู่ด้วยเหมือนกัน เบียร์หมดไปอีกสองโหล กว่าจะแยกย้ายกันนอน เรานอนกับจ๋าและอิงบุญ ห้องนอนมืดมาก ตืนเกือบแปดโมงครึ่งยังนึกว่าตีห้า แต่รำคาญเสียงเรือติดเครื่องมาก เลยตื่น พอดูนาฬิกาตกใจมาก พี่แหม่่มก็บอกว่า ตื่นแล้ว หิวแล้ว เลยรีบลงมากินอาหารเช้า (พักทีไม้แก้ว ดำเนินฯ นอนบ้านเรือนไทยเหมือนพี่ๆ แต่ว่าอยุ่กันคนละหลัง)
ที่พักถือว่าดี เสียแค่มีเสียงเรือ ซึ่งหนวกหูมาก เออ งั้นสรุปว่า ไม่ดีละกัน พี่ๆ บอกว่า "เค้าคงหาที่ดีดีให้เราอยู่เรือนไทยสวย ๆ แต่หารู้ไม่ว่า ทั้งชีวิตห้าสิบกว่าปี พวกกรูอยู่เรือนไทยมาตลอด เบื่อชิบหาย 555"
ออกจากไม้แก้ว มาแวะที่มาลัยฟาร์มเป็นสวนสัตว์เล็ก ๆ ให้อาหารสัตว์ได้ ถ่ายรูปเล่นได้ เลยแวะกินข้าวกลางวันกันที่นี่ แล้วก็กลับกรุงเทพ รถไม่ติด ซึ่งขามาก็ไม่รู้ว่าติดรึป่าวเพราะจีพีเอสพาไปทางหลวงชนบท ซับซ้อนซ่อนเงื่อนมาก
หลังจากนั้น ก็นอนอยู่บ้านยาวๆ ไป จนหมดวันหยุด มาทำงานอีกทีก็วันที่ 2 พี่ป๊อปดันลาอีก เลยต้องขึ้นไปอวยพรผู้ใหญ่กับผอ. เดินขึ้นเดินลงจนเหนื่อย ได้ของมานิดหน่อย ที่ประทับใจคือปลัดทักว่า "หมู่นี้เราไม่ได้ทะเลาะกันเลยนะ" ไอ้เรานี่ถึงกะอึ้งไป ชีวิตการทำงานน่าจะเจริญฮวบฮวบแล้วแหละ
จนถึงวันนี้ วันศุกร์ที่ 4 ยังไม่ได้ทำงานตัวเองเป็นชิ้นเป็นอันเลย ได้แต่ตรวจงานน้องไปสองสามเรื่อง แล้วก็หาของกินไปวัน ๆ เออ น่าจะเจริญจริง ๆ แหล 555
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [