เข้ามาอ่านดูน่ะคับ
ชื่นชม จขบ. ที่สามารถแต่กลอนประชัน
อ.เนาวรัตน์ ได้ดีทีเดียวครับ
ขอแสดงความเห็นขัดกับ จขบ. เล็กน้อย
เพราะผมเห็นด้วยกับทัศนะ ของ อ.เนาวรัตน์ มากกว่า
เห็นต่างกันเพราะมองกันคนละมุุมน่ะคับ

ขอบคุณ คุณเก่งกว่าผมตายไปหมดแล้ว ที่มาร่วมออกความเห็นครับ
ประชาธิปไตยเป็นระบบที่ให้คนที่เห็นแตกต่างสามารถอยู่ร่วมกันได้ครับ
ผมจึงไม่อยากเห็นการด่าทอผู้อื่นที่เห็นต่างจากตนเอง
แต่สามารถออกความเห็นชี้แนะกันได้ครับ
แล้วเรื่องซื้อเสียงนี่แหละที่ถือโอกาสเอามาฟาดฟันคู่แข่งจนบ้านเมืองวุ่นวาย
ทั้งๆที่เป็นเรื่องเลื่อนลอย แค่เชื่อว่าคนนั้นทำคนนี้ทำ
แต่พวกที่เหวี่ยงแหด่าเขาก็ไม่เห็นช่วยกันแก้ปัญหาแต่อย่างใด

ขอชื่นชมในความสามารถที่แต่งได้ดีไม่แพ้คนดัง
ขอร่วมแนวทางเดียวกันด้วยการไม่รับร่างรัฐธรรมนูญฉบับร่างทรงรัฐประหาร
และถ้าแพ้ก็จะไปเลือกตั้งด้วยการโนโวตครับ

เอาคืนเนาวรัตน์ที่อัดทักษิณ
แถลิ้นดิ้นข้อหาด่าประชาชน
ประชาชนของผมชมกันขรม
ประชาคมสวนคมตามสมควร

ยุบพรรคยังพออึดอย่ายึดทรัพย์
เหมือนถูกจับจำจองกล่องดวงใจ
เปิดโอกาสจวนมาตรการสุดท้าย
เข้าสลายแกนนำม๊อบสกายไฮน์

นางแย้มคืนแรมรัตนโกสินทร์
เสวยทิพย์ถวิลถิ่นตำหนักสาย
นวดราชสำนักรวยรินกลิ่นไวน์
ถึงสุดท้ายมวลชนรับผลกรรม

๐ ค่อยค่อยนวด-แก้บวดหาย
จานโต้งคล้ายทัมใจได้ไม่ได้
"สหบาทา"เสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย
เจ๊ดาอึสายสวาทตัดขาดเรียม

๐ โอ้ผ่องเพ็ญแขแม่จะแลลับ
วีระร่ำระลักหลับลงจับเหลี่ยม
อ้วนดำอ้วนดำ ทำอายเหนียม
ฮาร์ดคอร์เกรียมเตรียมเข้า ก.

หลงผิดคิดว่าการเป็นคนของประชาชน ต้องวางตัวเป็นกลาง ไม่ฝักใฝ่หนึ่งใฝ่ใด แต่ที่ไหนได้คนของประชนกลับทำตัวเลือกฝ่าย รับใช้เผด็จการ พวกกวีปลิ้นปล่อนหลอกลวง สักวันผลงานก็จะถูกลืม แม้แต่ชื่อตระกูลก็จางหายเพราะไม่มีใจเป็นกลาง ไม่มีความเป็นธรรมในสายโลหิต เป็นปราดเปลียวเลี้ยวกระล่อนหรือนักปราชญ์ น่าจะเป็นผู้เชื้อเชิญปีศาจอำนาจเผด็จการมากกว่า เชื่อว่าคนชื่อเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ เมื่อก่อนคนนับถือทั้งแผ่นดิน แต่เมื่อเป็นคนที่ไม่รู้จักวางตัวและเดินสายกลาง คนก็จะลืมชื่อและลืมไปเลยว่าเคยมีคนชื่อนี้ในแผ่นดิน

ขอร่วมด้วยคับ ติชม ได้ ตามอัธยาศัย คับ แต่งไม่ค่อยเก่ง แต่อยากมีส่วนร่วม อิอิ
ชักจูงใช่ชักใย
เรามีใจและสมอง
ชี้แจงตามครรลอง
ใช่ตะบองลากจูงไป
สังคมจะน่าอยู่
ถ้าเราสู้ด้วยเหตุผล
อำนวจด้วยชวนคน
แล้วมวลชนจะตามคุณ
ใช่ว่าใช้อำนาจ
ด้วยอาฆาตและข่มเหง
สังคมให้หวั่นเกรง
ใช่จะก่อให้พัฒนา
อันปากกระบอกปืน
ใช่หยิบยื่นให้ประชา
ควรเป็นเยี่ยงผู้กล้า
หันปกป้องราษฏร

การต่อสู้ของประชาชนเมื่อครั้งอดีต ความคิดเห็นที่แตกแยกเป็นฝักฝ่าย จุดจบควรจะจบด้วยวิถีของประชาชนเอง เช่นเรียกร้องให้แก้ไขรัฐธรรมนูญโดยวิธีการกระทำใดก็แล้วแต่ที่มาจากประชาชน วิธีการสรรหาก็ควรที่จะมาจากประชาชน ไม่ใช่ใช้กำลังอาวุธที่ได้มาจากอากรภาษีที่ประชนเป็นผู้อุปถัมภ์ อุปการะ
ให้ความไว้วางใจว่าจะปกป้องผู้คนจากบุคคลภายนอกเพียงแต่ผกผันเวียนเปลี่ยนกลับกลายหันปากกระบอกเข้าหาประชาชน
ห้ามพูดห้ามแสดงความคิดเห็นแก้ไขทุกอย่างเพื่อให้ตนถุกต้องเสมอ ซึ่งถึงตอนนี้ผมอยากรู้ว่าอะไรคือประชาธิปไตย
ใครคือคนร่างรัฐธรรมนูญ มันครบถ้วนตามที่ประชาชนต้องการหรือไม่หรือเผื่อถึงขั้นตอนจะได้นำอำนาจมิชอบเข้ามายึดอำนาจได้อีก กรณีที่คณะบุคคลใดต่อจากการร่างนี้ทำไม่ถูกใจตนหรือคนบางกลุ่ม แล้วก็นิรโทษกรรมตัวเองเหมือนกับว่าตนเองเป็นวีรบุรุษไม่ได้ผิดอะไร ประชาธิปไตยคือการแสดงความคิดเห็นที่ขัดแย้งไม่ใช่บังคับให้ใช้อะไรก็ได้ ส่วนเรื่องที่มันมีล็อคอะไรอยู่ก้อต้องช่วยกันเสนอวิธีไป การประท้วงเป็นสิ่งที่ดี การรัฐประหารเป็นการแสดงถึง การฉกฉวยโอกาสเพื่อหาผลประโยชน์จากประชาชน คุณผู้มีความรู้ทุกท่านควรคิดได้ถึงจุดนี้ว่า การที่เป็นกบเลือกนายมันไม่ดีเท่าการเป็นนายของตัวเองแล้วสร้างกฎเกณท์ ให้ผู้รับใช้เราปฏิบัติตามกรอบหรอกครับ อันไหนไม่ดีก้อช่วยกันเข้าชื่อเพื่อแก้ไข ไม่ใช่เปิดทางให้ผู้ฉกฉวยโอกาสเข้ามายัดเยียดประชาธิปไตยให้กับคุณ

แต่งได้ดีครับ
เบื่อพวกเอาขี้ปากเก่าๆมาด่าใหม่
แค่คาดว่า ก็หาว่าเขาเป็น
ให้คนอื่นใช้เหตุผล แต่ตนเองไม่มีเหตุผลเสียเอง
จะรออ่านอีกนะครับ

ผมก็ว่าอาจารย์เนาว์รัตน์เขียนเป็นกลางมากเลยนะครับ
วิจาร์ณสภาพสังคมไทยและประชาธิปไตยแบบไทยๆได้อย่างตรงไปตรงมา
อยู่ที่ว่าใครจะแปลอย่างไรมากกว่า

ใครจะรู้ "ประชาธิปไตย" อาจจะไม่ใช่ทางออกของสังคมไทยก็ได้ครับ
"ธรรมิกสังคมนิยม" นั่นแหละคือคำตอบ ที่ยังไม่มีใครมาตอบ(ในความคิดผมนะ)

ใครจะว่าอย่างไรผมไม่ทราบ แต่ผมได้เห็นได่ดูมากแต่ละครั้ง เมื่อตอนผมอยู่ภาคใต้ (นครศรี ฯ) ผมไม่เคยเห็นใครเค้าซื้อเสียง มีแต่ล้มวัว ล้มควายให้ในหมู่บ้านมาแกงกินกันกัน ก็พรรคคนใต้นั้นแหละ เพราะคนบ้านผมเค้าเลือกพรรคของคนใต้ โดยไม่มองพรรคอื่นเลย เค้าว่าเป็นพรรคประจำภาร (พ่อบังคับให้เลือก) จริ๊ง ๆ น๊ะเค้าไม่ซื้อเสียง แต่ถ้าคนพรรคอื่นเกิดเสียงดี สามารถสู้คนของพรรคคนใต้ได้ ก็จะมีหัวคะแนนมาเสนอเงินให้ บอกว่าเป็นเงินของพรรคคู่ต่อสู่ ในที่สุดคนก็เกลียดคนซื้อ ก็ได้คนของพรรคคนใต้ ( ที่ทุ่งสง สมัยนายวัน ) แต่พอมาอยู่ในเมือง ภาคตะวันตก ได้เห็นเลยเค้าซื้อเสียงกันเหมือนซื้อขนม เสียงละสองร้อย ผมก็รับตอนนั้น แต่ไม่เลือก จำไดด้ประมาณ สองหรือ สามสมัย แต่สองสมัยหลัง ตอน ทรท.ลงเลือกตั้งผมไม่เห็นคนของ ทรท.ซื้อเสียง มีแต่คนของพรรคหนึ่ง ที่พ่อ ลูก ลงสมัครที่เดียวกัน 3 คน พรรคเดียวกันนั้นแหละซื้อเสียง ผมสุดท้ายตกหมด ก็ของพรรค ที่ชอบบอกกล่าวว่าพรรคอื่นซื้อเสียงนั้นแหละ ยอมรับน๊ะว่าทุเรศจริง ๆ และเสียใจจริง ๆ ที่เราเกินมาจากคนใต้ แต่ไม่มีน้ำใจนักเลงเลย คิดแต่ด่าเข้าอย่างเดียว เอาดีใส่ตัว แต่เอาชั่วให้กับคนอื่น เราขอให้คนที่ให้ร้ายผู้อื่นจงได้รับผลกรรมนั้นด้วยเทอญ

กฏพื้นฐานของกวี คือควรอยู่กับผู้ยากไร้ไว้ก่อน อย่าเผลอนินทาคนที่ถูก "มือที่มองไม่เห็น" เอาเปรียบ เป็นดีที่สุด.. ไม่เช่นนั้นจะต้องตกอยู่ในภาวะ "โลกาวัชชะ" ถูกกล่าวหาว่ารับใช้คนชั้นนำไป..