คำโปรยปกหลัง

ภาระที่ต้องสืบหาใครบางคนทำให้เธอต้องพาตัวเข้าไปใกล้ชิดเขา แม้จะเฉียดเข้าไปในฐานะศัตรูก็เถอะแต่ทว่า...เสน่ห์แห่งเพศชายช่างรุนแรงเกินจะต้านทานไหวนอกจากจะไม่มีอะไรคืบหน้าแล้วเธอกลับต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวเพราะถูกมาเฟียเจ้าเล่ห์ลวนลามเอาเปรียบอยู่ร่ำไปคิดรึ! ว่าเธอจะยอมให้เอาเปรียบอยู่ฝ่ายเดียวแน่นอน...ว่าเขาจะต้องถูกเอาคืนอย่างสาสมที่สุด

“เฮ้!ทางมีตั้งเยอะแยะ ทำไมฉันต้องซวยเจอนายตลอด”

“ผมไม่มีเวลาทะเลาะกับคนไม่รู้จักบุญคุณ”คาร์ริคบอกด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

“หมายความว่ายังไงพูดแล้วเดินหนี ไม่ใช่ลูกผู้ชาย” เมษาชลตะโกนไล่หลัง

คนที่กำลังปวดฉี่หันขวับกลับมา จากนั้นก็เดินย้อนมาจับแขนเล็กลากเข้าไปในห้องน้ำด้วยกัน

“เฮ้ย!ปล่อยนะโว้ย” เธอทั้งตะโกนและกระแทกตัวใส่แต่ไม่มีประโยชน์

คาร์ริคจับเธอเข้ามาในห้องน้ำด้วยกันจนได้จากนั้นก็ก้มมาถาม “... ไม่มีการ์ดคุ้มกันรึ”

“ไม่เกี่ยวกับนาย”เธอตะคอกใส่จมูกโด่งเป็นสันของเขา

“โอเค...เอาที่เกี่ยวกับผมดูซะให้เต็มตาว่าผมลูกผู้ชายทั้งแท่ง” บอกพลางรวบมือเธอทั้งสองข้างด้วยมือเดียวก่อนจะจับเจ้านั่นออกมาแล้วปัสสาวะอย่างไม่เกรงใจสายตาของเธอ

“ไอ้...”เธอตั้งใจจะด่าเขาแต่พอละสายตาจากความยิ่งใหญ่ขึ้นจ้องใบหน้าที่มีเคราขึ้นเขียวครึ้มก็ถึงกับพูดไม่ออกหน้าร้อนวาบ หญิงสาวหลับตาพร้อมกับตะโกนออกมา

“ไอ้...ทุเรศ...”เธอลากเสียงสูง คาร์ริคหัวเราะเบาๆแล้วจัดการเก็บของสงวนเข้าที่เข้าทาง