Group Blog All Blog
|
บทเรียนที่ 5 ความไม่เหมือนใคร Wowww เห็นยอด Views แล้วตกกะใจ เพิ่มขึ้นเยอะมาก คนที่ติดตามอ่านและข้อความหลังไมค์ เข้ามา ขอบคุณนะคะ นุชเป็นคนที่ชอบเก็บความทรงจำเป็น Story ความประทับใจในแต่ละช่วงเวลา ไม่ได้เขียนในบล๊อค ก็จะเขียนไว้ในสมุด Diary เวลาผ่านไปแล้วย้อนกลับมาอ่าน บางครั้ง เอ้ยๆๆทำไมเรารั่วแบบนี้วะ หรือ บ้าไปแล้วทำไมถึง ทำแบบนี้ลงไป อ๊ายอาย หรือบางช่วงเวลาทำไมชีวิตเรามันเศร้าได้แบบนี้นะ พอผ่านมาก็จะรู้ว่า ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ มีทุกข์ก็ต้องมีสุข มันไม่ได้ดร่ามาสะตลอด แล้วชีวิตในช่วงนี้เราแบบเหมือนเรากำลัง อ่านหนังสือเล่มใหม่ที่เป็น Text ภาษาอังกฤษ มีความท้าทาย ความยาก ความเบื่อ อยากทิ้งแล้วเลิกอ่าน แต่บางเวลาอ่านไปก็ยิ้มไป มีความสุข อยากบันทึกทุกช่วงเวลาทุกๆความทรงจำ และเก็บทุกรายละเอียด จากการได้อ่านหนังสือเล่มนี้ เราไม่รู้ว่าเราจะได้อ่านหนังสือเล่มนี้อีกนานแค่ไหน และจะได้อ่านจนถึงตอนสุดท้ายหรือเปล่า เข้าจายยเค้าโหน่ยยยน้าาาา แล้วทริปเชียงรายละ (แบ๊ะโป้งไว้ก่อนนะจ๊ะ) ช่วงนี้ลุงน่าร๊ากกกมากกก ให้ลุงเค้าก่อนนนนน เข้าเรื่องเลยดีกว่าเน้อ เพื่อไม่ให้เสียเวลาคะท่านผู้โชมมมม  ตื่นมาเจอแบบนี้แล้วชื่นจายยยยแระ 24 ธค 61 อันแน่ๆๆๆๆ งงชิมิ ว่าทำไมถึงชื่นจายย ไม่เห็นจะมีอะไรเลย ปกตินะ ยังไงงง  ตลอดเวลานุชรู้สึกถึงความไม่ใส่ใจ ความเย็นชา ความเฉยเมย ความเงียบขรึม กำแพงหนาๆสูงๆรอบตัวที่ลุงสร้างไว้ จะใช้ความรู้สึกตัดสินอย่างเดียวไม่ได้ใช่ไหม ทดสอบก็เคยมาแล้วจร้า คือทุกๆเช้าตื่นนอนต้องส่งสติกเกอร์หาทุกวัน เราเคยผิดเวลาไม่ส่งตอนเช้า อยากจะรู้ว่าลุงจะรู้สึกไรไหมไลน์หาหรือโทรถามไหม ก็เปล่านะ เงียบมา ก็เงียบไป ส่งมาก็ส่งไป จนเราชินและชากับความรู้สึกแบบนั้น เลยจุดที่คาดหวังความรู้สึกจากลุงมาแล้ว แต่เช้านี้!!!!!เฮ้ยยๆ!!!!! เกิดอะไรขึ้นกับลุงเนี๊ย เมื่อคืนกินยาเกินขนาด กินยาไม่เขย่าขวด เมายากันยุงหรืออะไร บอกมาสิ ทำไมถึงได้ถาม ตื่นมาเจอข้อความ ตื่นสาย เป็นอะไรไหม??? แค่ 2 ประโยคก็ทำให้เราอยากจะกรี๊ดดังๆๆๆตรงป้ายรถเมล์ มันคือความห่วงใยเล็กๆๆที่เราไม่เคยได้รับจากลุงเลย แค่นี้เราก็ชื่นใจแล้ว ไม่เคยหวังอยากให้ลุงเป็นอย่างที่เราต้องการ เพราะรู้ว่าลุงต้องผ่านและพบกับความเสียใจมากขนาดไหน ต้องใช้ความพยายามเบอร์ไหนที่จะผ่านความเจ็บปวดนั้นมาได้ ก็เพราะเข้าใจนั้นแระ ถึงยังคุยกับลุงจนถึงทุกวันนี้ แต่บางครั้งก็อยากมีตัวตนในสายตาลุงบ้าง อยากให้รู้ว่า มีคนอยู่ตรงนี้นะ เห็นไหม ยู้ฮู้ อาโย่วววว (ไม่ใช่ก้อนหินนะ) ภาพที่ลุง บอกว่าช๊อบ ชอบ น่ารัก 21 ธค 61 เหตุการณ์เกิดจากความขี้เกียจของเรา มันเหนื่อยมันอิ่ม เพิ่งกลับจากทานสเต็ก ถึงห้องแล้วสำลีเช็ดหน้าหมด ไม่ต้องเช็ดล้างโฟมธรรมดาก็ได้ ลุงบอกว่าไม่ได้ ต้องลงไปซื้อ เราบอกว่า งั้นจ้างเท่าไร ลุงบอก 1000 โอนตอนนี้ 1000 แต่วันจันทร์คิดดอกเป็น 2000 โอเค๊ไหม ถ้าดิวจะลงไปซื้อตามนี้ ภารกิจเริ่มขึ้นบนความขี้เกียจ ก็ไม่อยากลงไปซื้อแล้ว ชั้น 4 นะ (อันนี้ไม่ได้โอนจริงๆนะ ขำๆเล่นๆ) ป๋าเค้าบอกเค้าสายเปย์ หมั่นไส้เลยจัด ลุงบอกดิว ตามนี้ แต่ต้องถ่ายรูปสำลี ถ่ายรูปตอนเช็ดหน้าให้ดูด้วย เราก็โอเค ลงไปซื้อ ทำตามขั้นตอน ส่งให้ จบๆๆ จู่ๆโทรกลับแล้วบอกว่า ช๊อบ ชอบ รูปนี้ น่ารัก พี่ชอบ คือรูปนี้ไม่ได้ตั้งใจถ่ายมะ คือถ่ายส่งงานแล้วจบ mission complete  นี้คือรูปแรกที่ชมว่าน่ารัก เห้อ!!! มันน่ารักตรงไหนน ช่วยบอกโหน่ยยยย อีกรูปคือ ลุงเคยถามเราว่า ทายสิพี่ชอบรูปไหนใน Time line น้อง เรารูปไปเที่ยวเขาใหญ่ รูปไปกินอาหาร นู้นนี้นั้น บลาๆๆๆ ไม่ใช่สักกะรูปที่ชอบ สรุปที่ลุงชอบจ้าาา  รูปนี้เมื่อปี 57 อากาศมันหนาวเลยนอนซุกๆใต้ผ้าห่ม อะไรคือความน่ารักที่ลุงชอบ คือ แล้วแต่ละรูปที่ลุงชอบ ก้มหน้า ก้มตา เห็นแต่ลูกะตา อย่างนี้ก็ได้หรอ ที่น้องถ่ายหน้าเต็มๆปากแดงๆ ผ่าน 18 แอฟ ตั้งใจแอ๊บแบ๊วเต็มที่ มันคืออะไร ต่อไปจะถ่ายให้เห็นเฉพาะหูกะตา ฮืม!!!!! พูดสิลุงงงงงงงงงง เพลียกะลุงเค้าไหมคร้าๆๆๆๆๆๆๆๆ นี้แหละลุงเค้า special limited edition
|
สมาชิกหมายเลข 3085928
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] | ||||||||||||
