| |
|||||||||||||
ตะพาบ 272 : เลียนแบบ  " เลียนแบบ " ....แจกันพอร์ซเลนสีขาวใส ที่มีลวดลายสีฟ้าอมเขียว งดงามท่ามกลางแสงไฟบนแท่นหน้าเวที ของสถาบันการประมูลสินค้าและผลงานศิลปะ ที่มีชื่อเสียงติดระดับโลก สถาบันประมูลผู้ทรงอิทธิพลแถวหน้า....ที่การประมูลแต่ละครั้งมีเงินสะพัดไม่ต่ำกว่า พันล้านเหรียญสหรัฐ " ราคาประมูลเริ่มต้น หนึ่งล้านเหรียญครับ สำหรับแจกันพอร์ซเลน สมัยราชวงศ์หมิง อันสวยงามใบนี้ " " ผมรู้สึกภูมิใจมากครับ ที่ประมูลศิลปะอันสูงค่านี้ มันเป็นงานเก่าสมัยราชวงศ์หมิง เชียวนะ " ผู้ที่ประมูลได้ ให้สัมภาษณ์.....เขามองแจกัน พอร์ซเลนอันงดงามใบนั้น พลางยิ้มอย่างภูมิใจ  ณ. อีกมุมหนึ่งของโลก เมืองจิ่งเต๋อเจิ้น มณฑลเจียงซี (สำเนียงแต้จิ๋ว - กังไซ) ประเทศจีน ......" อาปิง อีเหลาซิก อีซื่อ ใครจ้างทำอะไรก็ทำ อีไม่สนใจหรอกว่าใครจะจ้าง ถ้ามีเวลาอีทำให้หมดทุกคนนั่นแหละ แล้วไม่ได้ต่อรองราคาอะไรมากมายหรอก " " แต่อีมีดีอยู่อย่าง อีเก่งมาก อีเก่งศิลปะ ทั้งปั้น ทั้งวาด อีจบจากมหาวิทยาลัยในเมืองทางด้าน เซรามิค " " แล้วอีก็ได้รางวัลประกวด เซรามิค จากทั่วโลกมามากมาย เลยนา " " อีเป็นคนชอบศึกษาด้านของโบราณ ดูแป๊บเดียวก็รู้เป็นของสมัยไหน ปั้นแบบไหน อีเซียนเลยเรื่องของเก่า " " บริษัทเซรามิคใหญ่ๆ มาทาบทามให้อีไปทำงาน อีก้อม่ายปาย อีบอกมันไม่อิสระ อีเป็นคนแปลก ๆ ฮ่า ๆๆ " " แล้วอีบอก อีเป็นคนชอบฟังเพลง ชอบร้องเพลงคาราโอเกะ หลังเลิกงานอีคงจะเก็บตัวพักผ่อนอยู่คนเดียวเงียบๆ " " พ่อแม่พี่น้องอี อยู่เมืองใกล้ๆกัน บ้านเล็กๆนี้อีอยู่คนเดียว อีไปทำงานขายของให้ร้านขายจานชาม ของอาม่าอากงเป็นกิจการกงซี ที่อยู่ในตั๊กลั๊ก ข้างศาลเจ้า " เสียงเม้าท์มอยตามประสาชาวบ้านร้านตลาด มักมีเสียงดังซุบซิบ เวลามันเดินผ่าน " อาปิง ลื้อไอ๊คื้อตีก่อ...วันนี้ ลื้อให้ช่างมาทำอะไรเหรอ เห็นทำอยู่หลายวันแล้ว " " อั๊ว ตึ่งไล๋....อั๊ว ให้เค้ามาทำห้องร้องเพลงใหม่ วันนี้ก็เสร็จแล้ว " ว่าพลางอาปิง ก็โค้งให้อย่างสุภาพ.....  ก่อนหน้านั้น........... ............ทุกวันจันทร์ถึงศุกร์ อาปิงจะมาช่วยขายของอยู่ที่ร้านขายถ้วยชามของอาม่าซึ่งเป็นกิจการกงซี ของครอบครัว มาช่วยงานตั้งแต่เช้าถึงเย็น วันนี้อาปิงมาทำงานที่ร้านเหมือนทุกครั้ง หลังเลิกงานก็เดินกลับบ้านซึ่งอยู่ไม่ไกลจากร้านมากนัก ที่หน้าบ้าน.....มีรถเบนซ์คันใหญ่จอดอยู่ ผู้ชายวัยกลางคนแต่งตัวภูมิฐาน ลงมาจากรถ เข้ามาถาม " รู้จักอาปิงมั้ยครับ ผมมาหาอาปิงครับ "......" ผมอาปิงครับ มีธุระอะไรครับ " อาปิงตอบสีหน้างงๆ " โอ้ว...โชคดีเจอพอดีเลยครับ พอดีมีคนแนะนำให้มาหา ผมมีงานจะว่าจ้างให้คุณช่วยทำหน่อย ไม่รีบเร่งอะไร และผมให้ราคาดี " " จะมาจ้างผมทำงาน งานอะไรครับ " อาปิงถามทำหน้าสงสัย " งานปั้นถ้วยชามน่ะครับ " " งานปั้นเหรอ.....เอ ใครแนะนำคุณมาไม่ทราบครับ " " อาจารย์ ที่มหาวิทยาลัย ที่คุณเคยเรียนน่ะ " " พอดีเดิมทีผมหาช่างฝีมือดี มาปั้นงานให้ มีคนแนะให้ไปสอบถามที่มหาวิทยาลัย สอนเซรามิค เค้าบอกที่นั่นมีอาจารย์ เก่งๆหลายคน อาจช่วยปั้นงานให้ผมได้ แต่อาจารย์ที่นั่นกลับแนะนำคุณ เค้าบอกคุณเก่งกว่าอาจารย์อีก " " แถมได้รางวัลจากการประกวดมากมาย และอีกอย่างเค้าบอกคุณยังว่างงานอยู่ แล้วก็บอกว่าคุณเป็นคนซื่อ ไว้ใจได้ ผมก็เลยมาหาคุณ " " อ้อ อย่างนั้นหรือครับ.....อืม ผมก็ไม่ว่างนะ ต้องช่วยที่บ้านขายของ " " ว่าแต่งานที่ว่า เป็นงานอะไรครับ " " งานปั้น ถ้วยชาม แจกัน อะไรพวกนี้แหละ งานเซรามิคพอร์ซเลน ครับ " ...." อ้อ งานพอร์ซเลน " " อืม...งั้นเชิญข้างในบ้านก่อนครับ ....ว่า แต่ว่า คุณมีตัวอย่างงานมาให้ดูมั้ย ผมจะได้ดูก่อนตัดสินใจว่าจะรับมั้ย " " มีๆ อยู่ในมือถือ เดี๋ยวผมเปิดให้ดู ".....อาปิงเปิดประตูไม้ หน้ากำแพงบ้านชั้นเดียวหลังเล็ก...โถงหน้าบ้าน มีโต๊ะและเก้าอี้ไม้เก่าๆตั้งอยู่ หลังจากที่อาปิง ดูรูปงานจากมือถือ...." งานสมัยหมิง เหรอ....ให้ทำงานรีโปรดักส์ ใช่มั้ย? " " ช่ายๆ.....ผมมาจ้างคุณ ทำของเลียนแบบให้ จะเก็บไว้เป็นที่ระลึก ของจริงผมจะเอาออกขาย ในงานของบริษัทประมูล ที่ต่างประเทศ " " อ้อ.....คุณทำอาชีพทางด้านนี้เหรอ " " ผมทำธุรกิจค้าขายศิลปะ และวัตถุโบราณ...ผม จางเหลียง เรียกผม เหลียง ก็ได้ " " เป็นงานละเอียดมากเหมือนกัน แต่ก็เป็นงานที่ผมถนัด ผมขอตัดสินใจสองสามวัน " " ฮ่อๆ ได้ครับ เรื่องราคารับรองผมจะจ้างคุณในราคาสูง ให้สมกับฝีมือคุณ " " เรื่องนั้น ไว้พูดกันทีหลัง " หลังจากนั้นสามวัน...." ใบละห้าพันหยวน ให้เวลาทำ หนึ่งเดือน " " ผมจะเอารูปถ่ายมาให้คุณ และจะวัดขนาดมาให้เรียบร้อย " " รูปถ่าย....กับวัดขนาด มาให้.....อืม แบบนั้นผมทำให้ไม่ได้หรอกครับ " " ผมต้องดูงานจริง ไม่งั้นมันก็ไม่เหมือนหรอกครับ " " ถ้าเป็นงานจริง....เอ่อคือว่า ผมกลัวชิ้นงานจะชำรุดน่ะครับ เออ ๆ " " คุณไปคิดดูก่อนก็ได้ครับ ผมเองก็ไม่ค่อยอยากรับเท่าไหร่หรอกครับ ค่าจ้างก็พอๆกับเงินเดือนผมเลย ก็ไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่ " " อืม ก็ได้ครับ ผมจะเอางานจริงมาให้ดู แต่ช่วยระวังมันหน่อยละกันครับ " " ไหนคุณว่าไว้ใจผมไงล่ะครับ งานทุกชิ้นที่ผ่านมือผม ผมรักเท่าชีวิต ถามอาจารย์ผมดูก็ได้ " " ฮ่อ ได้ๆครับ " " วันที่ผมเอางานมาให้แล้วผมจะโทรหาครับ " " ได้ครับ " อาปิง มองรถเบ็นซ์คันงามจากไป ก่อนที่จะลูบคลำเจ้าจินจิน แมวเหมียวลายเสือตัวอ้วนที่เข้ามาคลอเคลีย " ไอ้นี่มัน โง่...แถมใช้ง่ายจริงๆ ฮ่าๆ ฝีมือมันดีจริงแต่มันไม่มีหัวเซ็งลี้ ห้าพันหยวนถูกแสนถูก ถ้ามันรู้ว่าอั๊วจะขายใบจริงเท่าไหร่ มันคงตกใจ " นักธุรกิจสองคน ในเบาะหลังของเบนซ์ เอสคลาส หัวเราะและสนทนากันอย่างครื้นเครง  เช้าในวันหนึ่ง แจกันพอร์ซเลน สมัยราชวงศ์หมิง ก็ถูกนำส่งมาให้อาปิง อย่างระมัดระวัง หลังจากเจ้าของได้กลับไปแล้ว อาปิงก็นำแจกันใบนั้นไปเก็บไว้ในเวิร์คช็อปเล็กๆ ที่ใช้ปั้นงานเป็นประจำ พร้อมกับล็อกห้องไว้อย่างดีถึงสองชั้น ทุกๆเช้าก่อนไปทำงาน อาปิงต้องให้อาหาร เจ้า จินจิน แมวตัวอ้วนทุกครั้ง แต่วันนี้ไม่เห็นมัน " มันคงติดแมวตัวเมียข้างบ้านเหมือนเคย " อาปิงคิด หลังเลิกจากงานขายของ อาปิงก็กลับบ้านเหมือนทุกวัน เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ก็เดินไปที่เวิร์คช็อปที่อยู่ข้างๆบ้าน......หลังจากที่เปิดประตู ก็เห็นเจ้าจินจิน แมวตัวอ้วน เดินออกมาจากในช็อป มันมาคลอเคลียอยู่ที่ขาเหมือนทุกครั้ง เมื่อมองไปที่ชั้นวางของ และพื้นห้อง...อาปิงแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง !!! !!!...พอร์ซเลนสมัยราชวงศ์หมิง กลายเป็นเศษเล็กเศษน้อยกระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น ใกล้ๆกันมีหนูตัวอ้วนตัวหนึ่งถูกกัดกินหายไปครึ่งตัว...!!! เฮ้ย !!! ชิบหายแล้ว....อาปิงตะโกนสุดเสียง ยืนตะลึง มองซ้ายทีขวาที แล้วสายตาก็มาจับอยู่ที่เจ้า จินจิน แมวต้องสงสัยซึ่งกำลังเอาลำตัวอ้วนๆถูไถไปมาอยู่ที่ขา พลางร้องเสียงเหมียวๆ เหมือนทุกครั้ง อาปิงค่อยๆเดินไปที่ แจกันสมัยราชวงศ์หมิงอันสูงค่า ซึ่งบัดนี้แตกเป็นหลายๆชิ้นกองอยู่ที่พื้นดินแข็ง นั่งลง ค่อยๆเอื้อมมือเพื่อจะหยิบเศษที่แตก ขึ้นมาดู แต่ก็ชะงัก... อาปิงหลับตาลงครู่หนึ่ง ส่ายหัวช้าๆ...ลุกขึ้นก่อนจะอุ้มแมวออกให้พ้นประตู แล้วล็อคประตูห้องเวิร์คช็อป ไว้เหมือนเดิม.... .....อาปิงรู้สึกเหมือนโลกหมุน จนตัวเองเซ....มันเดินออกจากตรงนั้น ออกไปหน้าบ้าน เดินไปตามทางที่คุ้นเคย ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเดินไปไหน....เพียงแต่อยากเดินให้พ้นจากตรงนั้น เท่านั้น .....อาปิงเดินไปเรื่อยๆ ตามทางดินที่อัดจนแข็ง ข้างทางมีลำธารกว้าง มีน้ำใสตื้นๆไหลรินอยู่เอื่อยๆ มันเดินเหมือนคนไร้จุดหมายกับปัญหาในชีวิต ที่อยู่ๆก็เกิดขึ้น....นี่ถ้าเจ้าของแจกันมูลค่ามหาศาลนั้นรู้เข้า จะทำอย่างไร มันพอจะทราบมาบ้างว่าราคาแจกันใบนั้นมูลค่าของมันสูงลิบ แล้วจะเอาเงินที่ไหนมาชดใช้ให้เค้า...รู้สึกโทษตัวเองที่ไม่รอบคอบพอ..... " ซวยจริงๆ " อาปิงรำพึงในใจ พลางเดินไปเรื่อยๆ จนถึงบริเวณที่มีต้นหลิวขึ้นอยู่ริมสองฝั่งลำธาร อาปิงนั่งลงที่ขอบเขื่อนหิน ที่ทำไว้กันดินถล่ม นั่งมองสายน้ำที่ไหลรินอย่างช้าๆ ลมเย็นๆยามเย็นพัดโชยมาอ่อนๆ พัดใบของต้นหลิวให้พลิ้วไปตามลม ลมที่พัดเย็น ๆ ทำให้ใจรู้สึกผ่อนคลายขึ้นบ้าง อาปืงหยิบหนังยางจากกระเป๋า มัดรวบผมที่ยาวประบ่าไว้ด้านหลัง....เหม่อมองไปยังลำธารใสๆตรงหน้า แสงแดดอ่อนๆ ทำให้เห็นภาพต้นหลิวและใบหลิวที่พลิ้วไหวนั้น สะท้อนอยู่ในน้ำ "...อาหลิว " อาปิงพูดเบาๆ คล้ายตกอยู่ในภวังค์...อาหลิว สาวน้อยที่ตนหมายปอง แต่ยังไม่มีโอกาสเผยความในใจ มันมองเงาของใบหลิว ที่พลิ้วไหวอยู่ในน้ำนั้น จนเนิ่นนาน.....ยิ้มน้อยๆ...ในแววตามีประกายสุกใสขึ้น...... อาปิงเดินกลับบ้าน เปิดประตูห้อง เวิร์คช็อป.... .....นั่งมอง เศษเซรามิคชิ้นเล็กชิ้นน้อยจาก ราชวงศ์หมิงเหล่านั้น...แล้วค่อยๆต่อจิ๊กซอร์ เศษแจกันเหล่านั้น ยึดกันไว้ด้วยกาวใส เซรามิคพอร์ซเลน อันสูงค่าของราชวงศ์ ก็กลับมีชีวิตขึ้นอีกครั้ง " ฉันจะชุบชีวิตให้เธอใหม่" อาปิง รำพึงในใจ ในขณะที่ใบหน้าและแววตาเหมือนคนที่กำลังใช้ความคิด " เธอเหมือนสิ่งที่ฉันรัก เหมือนสาวงามที่งดงามที่สุด เหมือนสาวน้อยที่ฉันหลงรัก ฉันจะปั้นเธอให้งดงามเหมือนเดิม "  .....หลังเลิกงานทุกวัน อาปิง หมกมุ่นอยู่กับการค้นคว้าวิจัย หาหลักฐาน อาปิง รวบรวมเงินที่เก็บออมไว้ ลงทุนทำเตาอบเซรามิคแบบโบราณให้มีลักษณะใกล้เคียงกับเตาเผาของช่างปั้นในยุคนั้น วิเคราะห์ชนิดของดินที่ปั้น มวลสารที่ผสม สืบหาประวัติของวัตถุดิบที่นำมาเขียนสีในยุคนั้น หาข้อมูลของดินขาว น้ำเคลือบ อุณหภูมิของไฟ และศึกษาวิธีการสร้างร่องรอยแห่งความเก่าแก่ อาปิงเหมือนจมอยู่กับภวังค์แห่งความฝัน รู้สึกเหมือนตัวเองล่องลอยเข้าไปอยู่ในยุคสมัยแห่งราชวงศ์หมิง มันค่อยๆปั้นขึ้นรูปแจกัน เหลี่ยมมุมทุกมุม ความไม่สมบูรณ์และร่องรอยความเก่าในทุกองศา เส้นสายของสีจากปลายพู่กัน ที่ถูกตวัดปาดลงบนพื้นผิว ราวกับว่ามันเคยวาดมาแล้วเมื่อห้าร้อยปีก่อน ทุกรายละเอียด ทุกการเทียบเคียงจากงานเดิม ถูกถ่ายทอดบนชิ้นงาน ผ่านสายตาอันเฉียบคม และแว่นขยายอันทรงประสิทธิภาพ อาปิงลูบไล้ไปบนแจกัน ราวกับว่ามันมีชิวิต ราวกับเธอคือหญิงสาวอันงดงามที่อยู่ตรงหน้า ประหนึ่งได้หลอมรวมจิตวิญญาณของตัวเอง ให้เป็นหนึ่งเดียวกับแจกันใบนั้น...... ......" โอ...คุณปิง...งดงามมากเลยครับ เหมือนกันมากเลยครับ ดูเหมือนของเก่ามากๆ นี่ถ้าให้ผมเลือกผมไม่รู้นะว่าอันไหนใบจริง " " ดีนะที่คุณ ติดสติกเกอร์เล็กๆบอกไว้ที่ตรงก้น " " ใช่ครับ ผมก็เกรงว่าเฮียจะสับสน ก็เลยเขียนบอกไว้น่ะครับ " " คุณจะรับเป็นเงินสดหรือจะให้ผมโอนเงินเข้าบัญชีคุณดี " " ผมขอเป็นเงินสดดีกว่า สะดวกกว่าเพราะผมไม่ค่อยสะดวกใช้บัตรกดเงิน " " ฮ่อๆ ได้ครับ ๆ ......นี่ครับ ห้าพันหยวน " " อาทิตย์หน้า ผมจะเอางานมาให้อีกครับ " อาปิง หยิบซองใส่เงิน เปิดดูเงินด้านใน เงยหน้ามองรถเบนซ์คันงามไกลออกไป จนลับตา ที่ดวงตาปรากฎประกายวาววับขึ้นวูบหนึ่ง พร้อมกับมีรอยยิ้มบางๆบนใบหน้านั้น .....ผ่านมาได้สองปี อาปิงมีงานปั้น รีโปรดักส์ มาให้ปั้นอย่างสม่ำเสมอทุกเดือน บางเดือนมีถึงสองสามใบเลยทีเดียว จนมันเก็บเงินต่อเติมบ้านที่อยู่คนเดียวใหม่ ได้ห้องฟังเพลงและห้องหนังสือสวยๆมาห้องหนึ่ง........... ............" ข่าวใหญ่ทางหน้าทีวี นักธุรกิจมหาเศรษฐีชาวจีน ถูกจับที่อังกฤษ เนื่องจากขายแจกันปลอม ระหว่างงานประมูลงานศิลปะครั้งใหญ่ " " ซึ่งทางสถาบันประมูล ได้ยืนยันว่างานชุดนี้ มีของจริงแค่หนึ่งใบ ซึ่งผู้ต้องหาก็รับสารภาพและยอมเปิดเผยให้ทราบว่า ใบไหนคือใบจริง สถาบันได้แยกเก็บแจกัน สมัยราชวงศ์หมิงใบจริงไว้ที่สถาบัน ส่วนของเลียนแบบตำรวจได้ยึดไว้เป็นของกลาง ภาพแจกันพอร์ซเลนใบใหญ่ ถูกเผยแพร่ภาพบนจอทีวี อาปิงมองดู ก่อนคิดในใจ " คิดอยู่แล้วว่าเฮียไม่ซื่อ...ต้องมีสักวันที่ทำของเลียนแบบ แล้วก็ขายทั้งสองใบพร้อมกัน แต่เฮียพลาด เพราะแจกันคอลเลคชั่นนี้ มันมีใบเดียว " " ผมรู้อยู่แล้ว แต่ก็ลืมบอกเฮีย ไป.....ขอโทษด้วยนะเฮีย "  .....อาปิง นอนพักเอนกายบนโซฟาตัวเก่าอย่างสบายอารมณ์ เอื้อมมือไปหยิบรีโมท กดเปิดทีวีที่อยู่บนชั้นวางด้านหน้า เปิดช่องดนตรีที่เป็นเพลงจีนบรรเลงที่ชื่นชอบ หลับตายิ้มฟังอย่างสบายใจ สักพักก็ลืมตาช้าๆ หันมองไปที่ชั้นหนังสือที่อยู่เต็มผนังทางด้านขวา ค่อยๆลุกเดินไปที่หนังสือเล่มหนึ่ง อาปิงจับหนังสือเล่มนั้น พลิกหมุนเบาๆหนึ่งครั้ง ก่อนกลับมานั่งที่โซฟาตัวเดิม ผนังที่วางหนังสือทั้งผนัง กลับกลายเป็นประตูกลบานใหญ่หมุนพับเข้าไปด้านใน ซึ่งเป็นห้องลับอันกว้างขวางอีกห้องหนึ่ง !!!...ไฟดาวน์ไลท์แอลอีดีหลายดวง ที่ฝังอยู่บนเพดานภายในห้องลับนั้น......สว่างขึ้น...!!! ผนังด้านในทั้งสามด้านของห้องนั้น....เป็นชั้นวางของที่ทำจากกระจกใส สูงจากพื้นจรดเพดาน บนชั้นกระจกใส ที่วาววับยามต้องแสงไฟนั้น....! !!...มันเต็มไปด้วยเซรามิคพอร์ซเลน ที่สะท้อนแสง...เปล่งประกายตระการตา !!! ....อวดลวดลายอันวิจิตรงดงาม...หลากหลายรูปแบบ...ทั้งหมดถูกจัดวางไว้เหมือนที่เคยเห็นในพิพิธภัณฑ์ ...งดงามราวกับเป็นภาพจากความฝัน " การปั้นเลียนแบบของเก่าหนึ่งชิ้น กับ สองชิ้นมันก็ไม่เหนื่อย เพิ่มขึ้นเท่าไหร่หรอก " " แล้วผมก็บอกเฮีย แล้วว่าจะทำให้ชนิดแยกไม่ออกเลย ว่าอันไหนเก่าอันไหนใหม่ " " .....แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญของบริษัทประมูลก็ไม่มีทางมองออก....มีแต่ผมคนเดียวเท่านั้นที่ดูออก เพราะผมเป็นคนปั้น " ".....แล้วก็ขอโทษด้วยที่ผมดันชอบของแท้มากกว่าของเลียนแบบ....แต่ผมก็ไม่ได้เอาทุกชิ้นหรอก....เอาเฉพาะที่ชอบ....." "......สมบัติของจีนก็ต้องอยู่ในเมืองจีน สินะ อย่างน้อยก็อีกสักระยะเวลาหนึ่ง " อาปิงคิดในใจ ก่อนที่.... ....สายตาจะมาหยุดอยู่ที่โหลแก้วใบใหญ่ ภายในมีผงสีขาวอยู่เกือบเต็ม เขียนป้ายติดไว้ว่า " มวลสารจากแจกันแตกใบแรก ใช้สำหรับผสม " "....เสียดายเหมือนกัน แต่ทำไงได้เดี๋ยวนี้เทคโนโลยี่ ตรวจของเก่ามันพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ " " ดีเหมือนกันนะที่เธอแตก..." "...ก็จริงอย่างที่คนพูดกัน..ในวิกฤตย่อมมีโอกาสเสมอ... " อาปิงรำพึงในใจ...ในขณะที่เอนตัวพิงโซฟา มองแจกันและถ้วยชามพอร์ซเลน จากยุคราชวงศ์หมิงอันงดงามเหล่านั้น...อย่างมีความสุข . The End เรื่องราวทั้งหมดแต่งขึ้นจากจินตนาการ “ ในปัจจุบันการตรวจหาอายุศิลปะโบราณด้วย คาร์บอน -14 ( C -14 ) ยังไม่สามารถแยกความแท้และเลียนแบบได้ชัดเจนนัก " ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 272 : เลียนแบบ - โจทย์โดย คุณ ต่อ toor36 Thanks ; MrMoMMusic -Kiiara -Never Let You ,Antti Martikainen Music -Chinese battle music -Xian ,NoCopyrightSounds ,ขอบคุณบทเพลง ภาพเขียนภาพถ่ายของศิลปินผู้รังสรรค์ คำจีน (แต้จิ๋ว) ; เหลาซิก- คนซื่อ(ความหมายเชิงบวก) ,ลื้อไอ๊คื้อตีก่อ- คุณจะไปไหน ,ตึ่งไล๋- กลับบ้าน ,ตั๊กลั๊ก- ตลาด ,กงซี- บริษัทของครอบครัว ,เซ็งลี้- ค้าขาย credit : youtube , wikipedia , picture : google * Literature Blog *
แวะมาเยี่ยมและส่งกำลังใจครับ
โดย: **mp5**
  วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:8:33:41 น.555 ถูกหลอกกันต่อ ๆ ....
ระยะหลังเห็นเขาใช้มวลสารพระเก่าผสมแล้วทำใหม่ จะตรวจ เจอหรือเปล่าครับ โดย: ไวน์กับสายน้ำ
 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:9:43:11 น.อาปิงนะอาปิง มาเหนือเมฆจริง ๆ
ต้องขอบคุณเจ้าเหมียวจินจินด้วยสินะ 555  โดย: ฟ้าใสวันใหม่
 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:10:46:49 น.ถ้าผมเป็นอาปิงก็คงจะอึ้งไปนะครับ
ว่าทำยังไงดี จะด่าแมว แมวก็คงไม่รู้เรื่องว่าตัวเองทำอะไรไป 555 แต่สุดท้าย กลายเป็นอาปิงก็ได้พบวิธีการทำเซรามิคขึ้นมาใหม่ในแบบเก่าด้วย นึกถึงขบวนการต้มตุ๋นทำพระเก่าในเมืองไทยเลยครับ  โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:13:24:40 น.ขำตัวเองที่พยายามอ่านออกเสีงเลียนภาษาจีนอย่างเอาเป็นเอาตาย ฮ่าๆๆๆๆ
  โดย: ทนายอ้วน
 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:13:50:24 น.พล็อตอย่างนี้ต้องไปอ่านนิยาย
พลิกตำนานปรมาจารย์หยกจ้า ป.ล. แวะมาลงชื่อไว้ก่อน  โดย: หอมกร
 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:20:10:34 น.กำลังดูว่าสาวคนนี้แต่งตัวเป็นอะไร อ๋อ เป็นแจกัน
เพิ่งเคยอ่านตะพาบของบ้านนี้ สมัยก่อนไม่ให้ถ่ายภาพโบราณวัตถุเพราะทำของเลียนแบบกันเยอะ แต่เรื่องนี้ของจริงแตกไปซะงั้น รีโปรดัคส์เนียนมากเอาของปลอมไปประมูลก็ไม่รู้ ไปดูตามรายการพิสูจน์อายุวัตถุโบราณหรือภาพวาดเก่าๆ แล้วก็ทึ่งกับความสามารถในการพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์สมัยนี้เหมือนกันนะครับ โดย: ชีริว
 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:22:56:08 น.สวัสดีครับคุณSleepless Sea
เนื้อเรื่องสนุก อ่านแล้วติดตั้งแต่ตั้งจนจบ มันมีความหลากหลายอารมณ์ในเรื่องที่ผสมผสานกัน ชอบมากครับ เขียนได้ดี โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา
วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:10:25:15 น.อ่านเพลินเลย
แว๊บ ๆ เลยเข้าไปดูราคาแจกันโบราณ หลักหลายร้อยล้าน ถึงพันล้านบาทเลยเชียวค่ะ โดย: tuk-tuk@korat
 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:10:56:35 น.อาปิงนี่มันร้ายจริงๆ กะแล้วว่าต้องทำแบบนี้ แต่ยอมรับว่าร้าย มันแน่ตรงที่บอกว่าจริงๆ ก็ไม่ได้อยากรับงาน เหมือนเป็นการบรัฟตัวเองด้วย
โดย: คุณต่อ (toor36
 ) วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:11:16:11 น.ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ
 จะแวะเวียนมาเรื่อยๆ นะครับ บางครั้งส่งกำลังใจมาก่อน ว่าจะกลับมาอ่านอีกที จะได้เขียนความเห็นไว้ อ้าว ก็ลืมซะอีก ให้อภัยข้าน้อย ^^ โดย: มาช้ายังดีกว่าไม่มา
วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:20:13:38 น.อ่านเพลินมากค่ะ
อาปิงได้ประโยชน์ไปนะคะ ขอบคุณคุณ Sleepless Sea สำหรับกำลังใจค่ะ โดย: Sweet_pills
 วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:0:12:35 น.  เอากับข้าวมาส่งค่ะ ขอบคุณที่แวะไปส่ง Vote ค่ะ  อาปิงนี่สุดยอดจริงๆ เลียนแบบ" ได้เหมือนเปี๊ยบ จนจับไม่ได้ไล่ไม่ทัน เขียนอ่านเพลิน มีหักมุม ละมุนละไม รักเลยค่ะ โดย: เริงฤดีนะ
 วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:9:18:58 น.มาทักทายก่อนนะคะ
พรุ่งนี้ค่อยมาส่งกำลังใจอีกทีค่ะ โดย: เนินน้ำ
 วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2564 เวลา:20:35:52 น.เรื่องแปลก แหวกมากเลยครับ
นี่ผมอ่านไป 2 รอบ อ่านรอบแรก อ่านแล้วลืมรายละเอียด 55555 เป็นคนอ่านหนังสือไม่ค่อยเก่งอ่ะครับ อ่านแล้วชอบลืม ได้หน้าลืมหลัง ได้หลังลืมหน้าไปหมด จากบล๊อก ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ ^^ โดย: จันทราน็อคเทิร์น
 วันที่: 1 มีนาคม 2564 เวลา:10:57:19 น.สวัสดีมีสุขค่ะ
อ่านเริ่มต้น ก็เดาตอนจบได้ถูกต้องค่ะ เลยได้อ่านทุกตัวอักษร...กว่าจะจบใช้เวลานานหลายนาทีเลยค่ะ สายตราไม่โอเคกับตัวอักษรเล็กๆแล้ว พอขยายหน้าจอ ก็ต้องเสียเวลาเลื่อนเม้าส์อีก สนุกดีนะคะ อาปิงผู้หลงไหลของแท้...ซะแล้ว โดย: ตะลีกีปัส
 วันที่: 1 มีนาคม 2564 เวลา:11:43:50 น.ขอบคุณที่เข้าไปส่งกำลังใจนะคะ
โหวตหมดแย้ววว เดี๋ยวแวะมาใหม่น๊าาา โดย: nonnoiGiwGiw
 วันที่: 1 มีนาคม 2564 เวลา:17:30:29 น.เดี๋ยวนี้นักเลียนแบบเยอะ
อย่างพระดังที่เจ้าของภูมิใจนักหนา เช่ามาก็แสนแพง สุดท้ายเจอเลียนแบบซะนิ โดย: ซองขาวเบอร์ 9
วันที่: 1 มีนาคม 2564 เวลา:18:50:30 น.งานชุดนี้ผมเพิ่งทำในช่วงโควิดครับ
บังเอิญไปอ่านอีบุ๊กอออนไลน์ ชอบภาพหน้ากากต่างๆ เลยเซฟแล้วนำมาแต่งให้เป็นภาพวาดครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 1 มีนาคม 2564 เวลา:22:14:17 น.สุดยอดดดด . . คมซ่อนคม จริงๆ
จากเธอใบแรกกลายเป็นชุดสะสมคอเลคชั้น ฮี่ๆ  โดย: nonnoiGiwGiw
วันที่: 2 มีนาคม 2564 เวลา:10:47:06 น.สวัสดีตอนมืดๆวันจันทร์ครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจในบล็อกเที่ยววัดเก่า - วัดมหาธาตุ เชียงแสน เชียงรายด้วยนะครับ โดย: ทนายอ้วน
วันที่: 2 มีนาคม 2564 เวลา:19:47:45 น.ขอบคุณที่แวะไปให้กำลังใจ บล็อกรายงานผล Golden Globe Awards 78th โดย: เริงฤดีนะ
วันที่: 2 มีนาคม 2564 เวลา:20:11:15 น.ขอบคุณครับ
งานชุดนี้ผมอยากเขียนและทำภาพประกอบ ให้ออกแนวย้อนยุคหน่อยๆครับ โดย: กะว่าก๋า
วันที่: 2 มีนาคม 2564 เวลา:20:48:05 น. |
Sleepless Sea
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?] Group Blog All Blog Friends Blog
Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
