#  กรุ่นชารินผ่านก้าน-          กาชา
ชาจากเทือกภูผา            หมอกคลุ้ง
รินใส่จอกพร้อมคา-           รวะท่าน นั้นแล
จิบก่อนค่อยเล่าฟุ้ง         เรื่องพร้อมเพลินเพลิน ฯ

๑





" ใบชา "


#  อุษา..วาดสาย ระบายสี
คีรี เหลือบลาย สุดปลายเขา
หมอกอ้อยอิ่ง อิงแอบ..แนบเนา
คละเคล้าย้อมป่า นิศารส
#  ใบชา..ละอ่อน เป็นตอนแตก
ผลิแทรกหยาดค้าง สะพร่างหยด
ริ้วริกพลิกแถว เป็นแนวคด
ชึ้งซดกำซาบ ระนาบใบ
#  ธารา..เอื่อยเลื้อย ระเรื่อยผา
กระหวัดลัดป่า ทุกคราไหล
ระรินยินแผ่ว วะแว่วไพร
หล่อไล้ทุ่งชา อาณาพฤกษ์
#  กายา..ล้าแรง สำแดงบอก
อรุณนอกหาวนอน จากตอนดึก
ฉวยกระบุงไผ่ อันใหญ่ลึก
สำนึกก้าวย่ำ เพื่อทำงาน
#  ภูผา..ลอยล่อง ละอองขาว
หมอกพราว ราวซ่อน ความอ่อนหวาน
ชดเชยความเหนื่อย เมื่อย..วันวาน
หวังผ่านบ้านเธอ จะเจอรัก
#  เวลา..พอดี ที่รอเด็ด
คัดสรร มีเคล็ด อันเด็ดนัก
เลือกยอดอ่อนบน จนตระหนัก
ว่าคล้ายพร้อมพรัก ทักทาย
#  เวหา...ครารพี ที่สาดแสง
สำแดงเริ่มร้อน เข้าตอนสาย
เป๊อะ*ล้นใบชา ข้ายิ้มพราย
เดินแอ่นแม่นหมาย สู่ปลายทิศ ฯ


 * เป๊อะ - เป้ชาวเขา สานด้วยไม้ไผ่

๒





" กาชา "


#  ถ้วยชา..ดินเผา แต่เราเกิด
สีคล้ำล้ำเลิศ กำเนิดจิต
มีเรื่องราวผ่าน วารชีวิต
ลิขิตป่าเขา ลำเนาชา
#  เคหา..หลังเก่า คราวเสมือน
สหายผ่านชานเรือน มาเยือนหา
หลังเหนื่อยหลบลี้ สุริยา
พักล้าลาหมอก ระลอกลับ
#  ใบชา..บ่มไว้ ในไหเก็บ
ขยุ้มเล็บกำมือ ถือขยับ
หย่อนลงถ้วยชา ที่ร่ารับ
เทน้ำร้อน ซับ กับชาใบ
#  มนตรา..ไออุ่น ละมุนหวน
กลิ่นอวลของชา คราวนไหว
จิตวิญญาณ คุ้น จากกรุ่นไอ
ฝาไล้ใบชา ทุกคราวาด
#  ปรารถนา..ลิ้ม ละอองรส
กลิ่นอันพันหยด ดุจพจน์ปราชญ์
แม้นร่ายหมื่นวลี ที่รสชาติ
มิอาจเทียบเคียง เยี่ยงรสชา
#  ปรัชญา..กลิ่นไอ จากใดหรือ
หากคือธรรมชาติ นิราศหา
มิเสริญเกินล้ำ เพียง..ธรรมดา
จากฟ้า-ดินสู่ ก็รู้รส
#  กาชา..วางไว้ ใกล้ภาพวาด
กระดาษสีจาง ที่วางจด
ดินสอแท่งหนึ่ง อันซึ้งพจน์
เขียนบทพรรณนา คราไกล ฯ

๓





" เย็นชา "


#   วาสนา..รัก ที่จักหวัง
ราวสายหมอก ครั้ง คราวลมไหว
วูบม้วนหวนตลบ บรรจบไพร
อ่อนหวานอ่อนไหว ยามได้พบ
#   เสน่หา..กลิ่นไอ ที่ได้รัก
ทายทักไอชา คราประสบ
ลี้ลับ ลึกล้ำ ในคำรบ
ใจขบปัญหา แทบบ้าตาย
#   มารยา..อิงอ้อน ยามอ่อนหวาน
คราผ่านหลังคืน วันตื่นสาย
เย็นชาให้ข้า วุ่น ว้าวาย
ทำนายท่าที ที่เธอคิด
#   เย็นชา..ราวข้า นั้นผิดหนัก
เมื่อรัก กลับหมาง เดินทางผิด
น้ำหยดหินบ่อย เพียงรอยนิด
ขยับชิดข้างใน หัวใจเธอ
#   มายา..ทุกสิ่ง จริงหรือฝัน
หลอกให้เชื่อมั่น กันเสมอ
น้ำชา ถ้วยเก่า ที่เราเจอ
ไม่เย็นชา เก้อ ยามเจอนัด
#   ภุมรา..โฉบไล้  มวลไม้ดอก
ทั้งซอกหุบผา ว้ากระหวัด
บุปผชาติวาดลาย พระพายพัด
แสร้งซัดซ่อนเชิง สำเริงกล
#   รจนา..ผ่านลม อารมณ์สาย
บั้นปลายความหลัง มิหวังผล
เธอ..ผ่านเรือนชาน ครั้งวารวน
แวะจิบชาสักหน บนทางพัก ฯ

๔





" เพียงชา "


#   บุษบา..และชา ที่ข้าเก็บ
บาดเจ็บใจหรือ คือตระหนัก
เพียงชาเพียงชิน ในกลิ่นรัก
มากนักย่อมล้น บนถ้วยชา
#   ปริศนา..ครานั้น ในวันเหงา
กับเมฆบางเบา บนเงาผา
วิหคพรอดพร่ำ จำนรรจา
ให้ข้ารำพึง คำนึงคิด
#   ลีลา..ลมไล้ ไหวกระหวัด
ระบัดดอกหญ้า มาปลิวปลิด
จากช่อจากก้าน ปานชีวิต
ลิขิตพร่างพันธุ์ อันกำจาย
#   กรุ่นชา..ที่ชง บรรจงสรร
ถ้วยชาใบนั้น อันหลากหลาย
หลากดินหินเคล้า ที่เผากลาย-
เป็นจอกน้อย คล้าย บรรยายรส
#   สนทนา กับเจ้า ทุกคราวจิบ
กระซิบฝากไอ ละไมบท
รอยยิ้มของเจ้า ที่เคล้าพจน์
ก็ระหยดย่าง ที่กลางไพร
#   ภูพนา..ใสซื่อ ที่คือเห็น
กับสายลมเย็น เช่นใจไหว
มองเจ้านานเนิ่น ก็เพลินใจ
ซึ้งซับทราบไว้ ในรสรัก
#   เพียงชา..กรุ่นหอม พยอมพฤกษ์
ฤาสายลมดึก ที่ทึกทัก
เพียงกรุ่นกายเจ้า ที่เคล้าตัก
ใดอื่นหมื่นรัก จักเทียบเทียม ฯ










ปีที่เขียน  2023 ; ฉันทลักษณ์ บทนำด้านบนสุด เป็นโคลงสี่สุภาพ ข้อ 1-4 เป็นกลอน 7 กลบท (ผู้เขียนกำหนดเอง)
Thanks : google , youtube , Artist's painting ; Music : 好聽的古箏音樂 二胡音樂精選 古典音樂 安靜音樂 心靈音樂 放鬆音樂 ;
เคยลงตอนที่ 1-2 ไว้ ครั้งนี้รวม 4 ตอนครับ ; ต้องขออภัย หากไม่ได้คอมเม้นท์ที่บล็อกของท่าน ; Thanks For Visiting ;  Literature Blog