นิทานสำหรับผู้บริหาร องค์กรขยายตัวโดยนโยบาย... นโยบายบรรลุโดยกลยุทธ์... กลยุทธ์ขับเคลื่อนโดยบุคคลากร... แม้จะหนักใจสักนิด สำหรับการนำแกะดำออก! เพราะนั่นหมายถึง ในคอก อาจไม่หลงเหลือแกะเลย ทว่า การเป็นศูนย์ดีกว่าติดลบ! มิใช่รึ มองโลกอย่างที่โลกเป็น อย่ามองโลก! อย่างที่เห็นและอย่างที่อยากให้เป็น เพราะนั่นจะนำไปสู่..การประเมินที่ผิดพลาด แน่นอนความเสียหายจะมากจะน้อยย่อมต้องเกิดตามมา ............เรื่องมีอยู่ว่า..ช้างพลายตัวหนึ่ง ช้างพลายที่ หากคิดนำไปเทียบเปรียบกับช้างเชือกอื่น ณ เวลานั้น ถือว่าเป็นการดูถูกยิ่งนัก ทุกย่างก้าวอันมั่นคงของมัน ฝาก รอยบนแผ่นศิลาในทุกที่ ทว่า มันผู้ซึ่งเหมือนไม่มีวันล้มลง ได้ล้มลงแล้ว ล้มจนแผ่นดินสะเทือน สัตว์เล็กใหญ่ล้วน สัมผัสได้ ในทันที...ควาญช้างผู้เฒ่าผู้ไม่มีโอกาสได้ช่วย เหลือมัน ก็ถูกสั่งให้ออกจากหน้าที่ ณ กาลนั้นไม่มีความ จำเป็นต้องฟังควาญผู้เฒ่าผู้หนึ่ง ในเมื่อเค้าดูแลมันไม่ได้ ดูแลมันไม่ดี ปล่อยให้มันเจ็บป่วยจนล้มลง! นั่นเป็นความ เห็นของเจ้าของช้างพลาย แน่นอน ทีมแพทย์ซึ่ง ได้ทุ่มเงินไปมหาศาลก็มาถึงแล้ว มีสิ่งใดต้องกังวลอีก .... ............ ตอนนี้ล่วงเลยมาแล้วหลายปี มีช้างอีกหลาย ร้อยเชือกที่เจ้าของต้องดูแล แม้จะไม่ทรงความยิ่งใหญ่ดุจ ดัง ช้างพลายตัวนั้นอีก เพราะเป็นที่สายพันธุ์ของมัน ทีมแพทย์ผู้เชียวชาญที่รับหน้าที่เข้ามาดูแลกล่าว และน่าเสียดาย หากพวกเค้ามาเร็วกว่านี้ช้างพลายตัวนั้น ก็คงไม่ต้องเจ็บป่วยจนเกินเยียวยา ความสูญเสีย อันยิ่งใหญ่ล้วนตกอยู่ที่ควาญช้างผู้เฒ่า ผู้ถูกตำหนิว่าไม่มี ความรุ้ในการเลี้ยงช้าง แถมต้องเสียเงินจำนวนมหาศาลกับ ยาเกือบทุกขนาน ในการรักษาสุดท้ายก็ไม่อาจรั้งชีวิตมัน กลับคืน ............สายลมได้พัดผ่านไปสู่ดินแดนที่ห่าง ไกล........ ฝูงช้างขนาดใหญ่ กำลังเล่นน้ำ ที่ว่าขนาดใหญ่ มิได้หมายถึง ช้างจำนวน 20 เชือกแต่หมายถึง ขนาดทาง สรีระพวกมัน สามารถเทียบเคียงช้างพลายตัวนั้น ภาย ใต้สายตาของเจ้าของและผู้ดูและคนใหม่ ควาญช้างผู้เฒ่า ผู้นั้นนั่นเอง ! ............สายไปแล้วสำหรับความผิดพลาด เมื่อเจ้าของช้างหลาย ร้อยเชือกซึ่งเป็นเจ้านายเก่าของควาญช้างผู้เฒ่า ที่บังเอิญ เจอบันทึก “ ช้างพลายมีอาการผิดปรกติเกี่ยวกับเท้า เพราะเรารู้สึกว่ามันเดินไม่มั่นคงเหมือนเดิม แต่ ไม่มี โอกาสแม้จะกล่าว” .. ตะปูขนาด 1/2 นิ้วถูกค้นพบ แล้วบนซากของมัน สายไปแล้วสำหรับการรับรู้ว่าการตาย ของมันมิได้เกิดจากตะปูนั่น สายไปแล้ว กว่าความจริงได้ ประจักษ์ ยาที่เกินขนาดนั้น แม้เป็นช้างที่แข็งแกร่งจากดึก ดำบรรพ์ก็ยังคงต้องล้ม นับประสาอะไรเมื่อยิ่งเป็นยาไม่ถูก กับโรค! **************** “ อย่าหูเบานะ อย่าเชื่ออะไรง่ายๆ ถ้าไม่เห็นกับตา อย่าให้คนอื่นมาเป็นสมองแทน! ลองคิดดูนะครับ ” ไม่ง่ายเลยใช่ไหมครับ หากเกิดกับตัวเองเพราะ ตอนนี้คุณกำลังคิดอยู่ ******************   Create Date : 21 กรกฎาคม 2550     9 comment Last Update : 21 กรกฎาคม 2550 12:12:02 น.     Counter : 1343 Pageviews.   Share Tweet

เส้นทางใหม่ โอกาส และ แผ่นดินที่ยังไม่ถูกค้นพบ ในโลกของปัจจุบันยุค การดำเนินไปของสิ่งที่เป็นองค์ประกอบของวิถีทางแห่งชีวิตนั้น มักจะปรากฏผู้สรรค์สร้างสิ่งใหม่ๆ ผู้เฝ้ามองสิ่งใหม่ๆที่เกิดขึ้น และผู้ที่ประหลาดใจกับสิ่งเหล่านั้นเสมอ ส่วนด้านวิถีทางแห่งชีวิต ยกตัวอย่างเช่นการทำงาน ซึ่งเป็นหนึ่งใน 108 วิถีทางเพื่อให้ชีวิตดำรงอยู่อย่างที่วาดฝันเอาไว้ เรามักจะพยามทำไปอย่างเต็มความสามารถในแต่ละวัน แน่นอนเหมือนจะเป็นกฎบัญญัติ ที่ทุกคนต่างยอมรับว่าปัญหาต้องเกิดพร้อมงานเสมอ จึงจะนับได้ว่าคุณรู้จักงาน และเมื่อแก้ปัญหาแรกได้ ปัญหาต่อมาก็เหมือนจะเรียงคิวก้าวเข้ามาอย่างไม่หยุด และมักจะยุ่งยากขึ้นทุกขณะ ทว่า รางวัลจะถูกมอบให้มืออาชีพผู้คิดแก้ปัญหาเสมอเช่นกัน เป็นรางวัลที่ทรงค่ามิด้อยกว่าระดับปัญหานั้นๆ “ อยากยิ่งใหญ่ ก็จงก้าวข้ามอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ซะก่อน” เป็นประโยคปลอบประโลมสำหรับผู้ที่กำลังจะยอมแพ้ต่อปัญหา ณ เวลานี้ แต่ยังมีชนอีกกลุ่มหนึ่งพยายามเรียนรู้อดีตเพื่อปรับปรุงการทำงานในปัจจุบัน อดีตที่เชื่อมต่อมายังปัจจุบันและดูเหมือนจะทอดยาวไปสู้อนาคตอันแสนไกล ดังนั้นพวกเขาเหล่านี้จึงมักวางแผนการทำงานในอนาคต จากประสบการณ์จากอดีตผนวกเข้ากับความพึงพอใจในแนวทางของปัจจุบัน ทว่าแนวคิดแห่งกระบวนการทำงาน ดังกล่าวทั้ง 2 แบบ จะเอื้อต่อการอยู่รอดในอนาคตอันใกล้ ภายในศตวรรษนี้งั้นหรือ? ทางที่เราดำเนินมาและดูเหมือนจะทอดยาวไปยังอนาคตและเราก็คิดว่าหากก้าวไปข้างหน้าเรื่อยๆ ด้วยแผนที่ประสบการณ์ในมืออันเป็นทุนรอนจากอดีต ยอมต้องเจอกับจุดหมายอย่างแน่นอน เราพยายามหาเส้นทางที่ใกล้ที่สุด หาวิธีก้าวให้ถึงจุดหมายรวดเร็วที่สุด อาศัยความมานะอย่างยิ่งยวดในการก้าวไป แต่หลายๆคน ณ ปัจจุบันยุคนี้ เริ่มจะรู้สึกแล้วว่า หนทางข้างหน้ามิได้เป็นดุจดั่งอดีต มันไม่ได้ทอดยาวเชื่อมต่อกันดุจที่เป็นมา แต่มันกลับซ้อนทับอย่างยุ่งเหยิง วกวนขาดตอน หากทางที่เรารู้จักที่ผ่านมาเป็น 1 มิติแล้วละก็ ที่เรากำลังมองอยู่นี่เป็นมิติที่ ซ้อนทับนับ 100 และเหมือนมันจะเปลี่ยนแปลงไม่คงที่ซะด้วยสิ หากก้าวพลาดหลง จะสามารถถอยหลังกลับไปตั้งหลักใหม่ด้วยการชดใช้ด้วยเวลาและค่าเดินทาง แค่นั้นหรือ เพราะการเปลี่ยนแปลงของหนทางที่ไม่คงที่อาจทำให้คุณไม่สามารถกลับมายังจุดเดิมได้อีก เหมือนมันจะเป็นหนทางที่ไม่ให้โอกาสกับผู้ที่ไม่เข้าใจมันอีกแล้ว เมื่อเราล้วนเดินทางมาถึงจุดเริ่มแห่งเส้นทางใหม่และดูเหมือนทุกคนยืนอยู่ ณ เส้นเริ่มต้นนี้พร้อมกัน คือ ต้นศตวรรษที่ 21 นี้ ดังนั้น นี่คือ โอกาส กับเส้นทางข้างหน้า ผู้ใดสามารถทำความเข้าใจได้ก่อน ผู้ใดพร้อมก้าวไปได้ก่อน ย่อมมีโอกาสกับการค้นพบแผ่นดินใหม่ก่อน แผ่นดินที่ถูกซ่อนไว้ บนทางที่ไม่เคยปรากฏในแผนที่ใดๆในอดีต นี่อาจเป็นแค่การคาดการณ์สู่อนาคตอาจมิใช่ทั้งหมดเพราะคุณเองก็ยืนอยู่ ณ จุดเดียวกัน เพียงแต่จะมองไปในทิศเดียวกันหรือไม่เท่านั้นและแน่นอน หลายท่านอาจมองไปได้ไกลยิ่งกว่า * ไม่มีเวลาจัดข้อความให้เรียบร้อย ครายว่างก็ช่วยหน่อยแระกันนะครับ เอิ๊กๆๆ (ประมาณขี้เกียจ+จัดไม่เป็น)   Create Date : 19 ตุลาคม 2549     13 comment Last Update : 2 กรกฎาคม 2550 12:25:25 น.     Counter : 411 Pageviews.   Share Tweet

จม.จากที่รักคราย....เนี่ย ??!?-- --* คิด-คิด-คิด!!!...กันอีกรอบ สำหรับผู้ที่..... มีมายเลิฟ เป็นของตัวเองและเผื่อไปสำหรับผู้ที่กำลังจะมีเป็นของตัวเอง ...หากได้รับจมหมายรัก... *********************************** เมื่อวันก่อน..จะก่อนไปกี่วันก็จำมะได้แระขอรับ- -* นั่งกะเพื่อน ...โม้-ดื่ม-คุย-ฟังเพลง.....แล้วได้เรื่องนี้มา เอ่อ..เจ้าตัวเค้าพูดภาษาลาวนะขอรับเค้าก็เอามาจากหนังสือที่เจ้าตัวถืออยู่นะแระ ปล.ดันลืมชื่อหนังสือ - -* “One day a yung man was writing a letter to his sweetheart who lived not very far away. He told her that he loved her very much.The more he wrote the more poetical he became. Finally, he said that in order to be with her he would suffer the greatest difficulties, and face the greatest dangers. He said that to be with her only one minute, he would climb the highest mountain in the world, he would swim across the widest river, he would enter the deepest forest and with his barehands fight against the fiercest animals. He ended his letter, signed his name and then he remembered that he had forgotten something quite important. So, below his name, he added: By the way, I’ll go to see you Wednesday night if it doesn’t rain.” - -* หงะ..อะไรนะงับ จาไม่อ่านถ้าไม่แปลจากภาษาลาวเป็นไทยเหรอ ... ก็บอกที่มาแระนี่ หุหุ คงที่มาไว้ มาไงก็เขียนไปงั้นอะ .. หงะ..!! ถ้าไม่แปลจะไม่เข้ามาอีกเหรอ..กำ - -* ใจเย็นนะงับควักหัวใจใสห้องฟีซก่อน หุหุ “วันหนึ่งชายหนุ่มผู้หนึ่งกำลังเขียนจดหมายถึงหวานใจ ของเขา ซึ่งอยู่ไม่ห่างกันเท่าไรนัก เขาบอกหล่อนว่า เขารักหล่อนมาก เขายิ่งเขียนมากเท่าไร เขายิ่งมีอารมณ์เป็นกวีมากขึ้นเท่านั้น(กวีนะงับ ไม่ใช่ทวี - -*) ในที่สุดเขากล่าวว่า เพื่อที่จะไปพบกับหล่อนเขาจะยอมทนความลำบากอย่างที่สุด และจะยอมเผชิญกับอันตรายอันใหญ่หลวงที่สุด เขากล่าวว่าเพื่อที่จะได้ไปอยู่กับหล่อนเพียงหนึ่งนาที เขาจะยอมปีนเขาที่สูงที่สุดในโลก ว่ายน้ำข้ามแม่น้ำซึ่งกว้างที่สุด จะยอมเข้าไปในป่าลึกที่สุด และจะยอมต่อสู้กับสัตว์ที่ดุร้ายที่สุดด้วยมือเปล่า เขาจบจดหมายและเซ็นชื่อ แต่ครั้นแล้วเขาก็นึกได้ว่า เขาได้ลืมอะไรบางอย่างที่สัญคำมากทีเดียว ดังนั้นเขาจึงเพิ่มเติมตรงข้างล่างชื่อของเขาว่า : อ้อ, ผมจะไปหาคุณคืนวันพุธ ถ้าฝนไม่ตก”   Create Date : 08 สิงหาคม 2549     25 comment Last Update : 8 สิงหาคม 2549 14:10:56 น.     Counter : 329 Pageviews.   Share Tweet

บทความเถื่อน..ภาค : โลกแห่งแสงสว่าง-สีดำ สำหรับผู้ที่ไม่เข้าใจ.... ก็มิจำเป็นที่จะต้องพยายามเข้าใจ นะขอรับ(ทั้ง108เรื่องราวถ้าจะมี 1ที่ ไม่เข้าใจก็ไม่ใช่เรื่องผิดปรกติ) สำหรับผู้ที่เข้าใจ.... ไม่ว่าจะพอใจหรือไม่ กรุณาอ่าน หัวข้อนะขอรับ T T<---ข้าน้อยไม่ผิด หุหุ *********************************** เกิดมา..............เค้าว่าดุจ ดั่งผ้าขาว แต่อย่าลืม! สัญชาตญาณ ที่ยังมิได้ผ่านการขัดเกลา ก็ติดมาด้วย เช่นกัน และ..ยังคงซ่อนเร้นอยู่! ที่เรียกกันว่า “ความดิบ-เถื่อน”...นั่นแหละ เดินผ่านกาลเวลา...อันยาวนาน เดินผ่านสิ่งแวดล้อมทั้ง...ร้อยแปด เดินผ่านบทสวด...ทั้งหอไตร สดับมวลปราชญ์...ทั้ง10ทิศ ใครกล้าประกัน! ว่า..วิญญาณจะบริสุทธิ์ขึ้น บางคนมาก บางคนน้อย บางคนก็ดันหลงเข้าไปที่มืด เกินกว่าแสงจะส่องถึง ภาวนา...อย่าให้คุณ เดินหลงเข้าไป ในมวลหมู่สวะเหล่านั้น จิตนาการสีชมพู....อันเริศหรู คำปลอบประโลมสีขาว มิตรภาพ...ที่สวมหน้ากากมนุษย์ ความรัก..ที่ต้องเสียสละ คุณธรรมอันอ่อนแอ ของผู้ที่อยู่ในโลกแสงสว่าง เหล่าผู้ซึ่ง....ไม่เคยเห็นโลกอันโสมม ปลิวว่อนไปทั่ว แต่! เสียงคร่ำครวญ- ร่ำร้อง ที่ตะโกนให้ดังไม่ถึงสวรรค์ ของผู้ที่อยู่ในโลกสีดำ ผู้ใดเล่า...เคยสดับรับฟัง ไงก็ตาม...ยังคงชอบและพึงพอใจ ที่จะอยู่ในโลกแสงสว่างมากกว่า เพราะเป็นที่... ที่สามารถ มองเห็นอรุณรุ่งแห่งวันใหม่ ดอกไม้ที่ปลายรุ้ง ยังคงรอคอยผุ้แสวงหา รอยยิ้มของผู้อันเป็นที่รักยังคงมีอยู่ อย่า! เหยียบย่างเข้าไปในโลกที่คุณไม่สามารถ รับผิดชอบอะไรได้ .. อย่า! เป็นดุจเดียวกัน กับคำพร่ำพรรณาของตัวตลก ที่พยายามทำตัว....เป็นราชาผู้ยิ่งใหญ่! -----------------------------------   Create Date : 06 สิงหาคม 2549     3 comment Last Update : 8 สิงหาคม 2549 11:29:23 น.     Counter : 321 Pageviews.   Share Tweet

ขอนั่งตรงนี้สักแป๊ป.. จำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ หรือได้อ่านได้ฟังมาจากไหน+++ " แมลงวันจากกองขยะตัวนึง กระพือปีกน้อยๆ แน่นอน! ลมใต้ปีกที่เกิดขึ้นนั้นเบาซะยิ่งกว่าเสียงกระซิบข้างๆหูซะอีก แต่ สายลมเล็กๆที่เกิดขึ้น กลับส่งผลให้มหาสมุทรในอีกซีกโลก ก่อเกิดพายุขนาดมหึมาเพียงพอที่จะทลายทุกอย่างที่ขวางหน้าลงได้" จำได้ประมาณนี้หง่า- -* อิอิ ...เอ่อ แล้วคุณคิดว่าไงเอ่ย คุณผู้ที่คิดว่าตัวเองไร้ค่า !หมดกำลังที่จะลุกและก้าวเดินอีกครั้ง ! เท่าที่ข้าน้อย พยามใช้สมองน้อยๆนี้ T T นั่งตรึกตรองดู ยังหาคำตอบไม่เจอ...ก็เจ้าคำถามที่ว่า "อะไรบ้างในโลกนี้ที่เกิดขึ้นมาอย่างไร้ความหมาย" ...ไงก็ช่วยๆกันหาคำตอบดูนะครับ เผื่อจะเจอ - -"   Create Date : 06 สิงหาคม 2549     15 comment Last Update : 6 สิงหาคม 2549 2:54:16 น.     Counter : 331 Pageviews.   Share Tweet