กรกฏาคม 2560

เมื่อผ่านพิธีบวชแบบที่มีพระท่านช่วยกระซิบให้ขานนาคกันแบบคำต่อคำ(แหม..อุตส่าห์ท่องแทบแย่) ..

กว่าจะออกจากโบสถ์มาได้ก็ใกล้เวลาเพลแล้ว..ครองจีวรออกมานั่งมองรอบๆตัวพร้อมๆกับความสงสัยว่า..

ศาสนาพุทธไม่น่าจะเป็นแบบนี้น๊า..???

ตอนเข้าโบสถ์ทำพิธีก็มีนาคที่เข้าไปบวชพร้อมๆกันอยู่อีกคนหนึ่ง..พอออกจากโบสถ์มาก็พากันนั่งมองไปรอบๆบริเวณอยู่ข้างๆ..

พระรูปนั้นนั่งซึมๆดูนิ่งขรึมอยู่นานพอสมควรแล้วก็เริ่มเปิดปากพูดคุยกัน..พระรูปนั้นได้ขานนาคก่อนจึงเป็นอาวุโส..เราเป็นภันเต..

คุยกันอยู่สักพักท่านก็เปิดประเด็นขึ้นด้วยคำพูด.."เราไปกราบท่านพระครู ขอให้ท่านพาไปดูวัดป่ากันไม๊..??? " หันมาขอความเห็นเรา

วัดป่า..!!!  (เป็นไงวะวัดป่า..รู้สึกสงสัยมากๆเพราะไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย)..พระรูปนั้นก็อธิบายให้ฟังอย่างคร่าวๆ..

เมื่อได้ฟังแล้วก็.."เออ..ก็ดูเข้าท่าดีแฮะ..น่าจะเป็นแบบที่เราคาดหวังไว้ละมั๊ง..???  ไปดูก่อนถ้าอยู่ไหวก็ค่อยว่ากันนะเรา.."

เลยดกลงรับคำชวนไปเลย..ตกเย็นวันนั้นก็ชวนกันเข้าไปกราบท่านพระครู.. ท่านเมตตามากท่านรับปากว่าวันพรุ่งนี้จะพาไปดูวัดกัน..

รู้สึกตื่นเต้นกับชีวิตใหม่คืนแรกที่ได้นอนในวัด..แต่รู้สึกแปลกๆที่ข้างล่างมันดูโล่งๆพิกล..รู้สึกไม่มั่นใจตัวเองเลยเวลานั่งหรือเดินเหิน..

ตอนจะเข้าไปนอนในมุ้งมันก็ยากเพราะมุ้งมันเกาะหัวเตียนๆของเราเสียเหลือเกิน..ขยับตัวขึ้นไปจนหัวสัมผัสมุ้งมันก็เกาะหัวปั๊ป..วุ่นอยู่ค่อนคืนกว่าจะหลับ

วันแรกที่ต้องตื่นเช้ามากๆเพราะต้องออกไปบิณฑบาตร..ไหนจะชุลมุนกับหัวตัวเองที่เกาะกับมุ้งจนยุ่งเหยิง..

ไหนจะครองผ้าที่ต้องปล้ำกับจีวรเสียจนเหงื่อซึมไปเหมือนกัน..สะพายบาตรก็ไม่รู้ว่าจะคล้องสลกบาตรยังไง..??? ออกบิณฑบาตรก็เขินๆ

มันแปลกไปหมด..แล้วหลังจากที่ฉันเช้าเสร็จ..ก็จัดการทำความสะอาดบาตร / เช็ดจนแห้งแล้วเก็บบาตรแล้วก็รอท่านพระครูท่านขึ้นมาตาม..

เม่าดี๊ด๊า เม่าดี๊ด๊า

ตอนนี้ใจมันอยากจะเห็นวัดป่าเต็มแก่แล้ว..!!!

และแล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึงท่านเตรียมรถไว้แล้วก็ให้ลงไปและแถมกำชับว่า.."เตรียมอัฐบริขารไปด้วยเพราะถ้าชอบก็อยู่เลย..!!!"

อ้าว..!!! ผิดแผนซะแล้วสิเรา..หันไปมองพระรูปนั้นแล้วก็ตัดใจเพราะคิดว่า..

"เอาวะ..อยู่ก็ไม่น่าจะมีปัญหาน่าเพราะไม่ได้อยู่คนเดียวซะหน่อย..มีเพื่อนไปด้วยนี่นาเรา.."

ตอนนั้นรู้สึกตื่นเต้นนะ..ขนของลงไปนั่งรถกระบะที่กั้นคอกที่ท่านพระครูท่านจัดไว้ให้..ท่านนั่งหน้ากับคนขับให้พระบวชใหม่ 2 รูปนั่งท้ายกระบะ.."

รถที่นั่งไปนั้นวิ่งออกไปได้ไม่นานมากนักแล้วก็เลี้ยวออกจากถนนราดยาง..รถก็วิ่งกระเด้งกระดอนจนหัวสั่นหัวคลอน..ไม่นานนักก็ไปถึง..

เนี่ยนะเหรอวัดป่า..เห็นสภาพรั้วรอบมีต้นไม้ไม่ใหญ่ขึ้นอยู่เป็นระเบียบไม่โปร่งๆตา / สงบเงียบ / ละแวกนั้นไม่ค่อยมีบ้านคน..

ในบริเวณนั้นมีเรือนหลังเล็กๆปลูกอยู่ห่างๆกันพอสมควร..แลดูสงบไม่วุ่นวายพลุกพล่านเหมือนที่วัดบูรพารามนั่นเลย..

ท่านพระครูลงจากรถไปหาพระรูปหนึ่งมีอายุพอสมควรไม่ได้ท่านครองจีวร..ท่านพระครูปฏิสันฐานกับพระรูปนั้นอยู่สักครู่ท่านก็เล่าวัตถุประสงค์ที่มากัน..

พระรูปนั้นไหว้ท่านพระครูแล้วท่านก็บอกว่า "ไม่มีกุฏฯว่างเลย" .. "คงจะต้องไปต่อกันสินะ"..จากนั้นท่านก็ขึ้นไปนั่งข้างคนขับ..

รถกระบะที่นั่งกันอยู่ก็วิ่งออกไป..ใช้เวลาไม่นานมากก็ไปถึงอีกวัดหนึ่งซึ่งมองดูบรรยากาศก็ดูวังเวงกว่าวัดแรกอยู่พอสมควร..

ท่านพระครูลงไปสอบถามพระวัยประมาณสักสามสิบกว่าๆที่เดินอยู่แถวนั้น..พระรูปนั้นก็ลงไปคุกเข่ากราบท่านเสร็จก็เข้าเรื่องกันเลย..

ท่านก็บอกวัตถุประสงค์ว่าท่านจะพาพระบวชใหม่มาออกมาอยู่วัดป่าที่นี่พอจะมีกุฏฯว่างอยู่บ้างไหม..???

คำตอบก็เหมือนเดิมคือ.."ไม่มีกุฏฯว่างเลย..!!!" งั้นคงต้องไปต่ออีกสินะ..รู้สึกแอบเสียดายในใจอยู่เหมือนกันเพราะบรรยากาศที่นี่สงบร่มรื่นดี..

ไปกันต่อคราวนี้ โห..นานนนนน..มาก..รถพาวิ่งออกไปทาง อ.ปราสาท แล้วเลี้ยวขวาไปทางเขตนิคมสร้างตนเอง..นี่ยังไม่ถึงอีกเรอะ..!!!

รถกระบะพาเลี้ยวลงวิ่งถนนดินคราวนี้ โอ้โห..รถวิ่งโยกไปโยนมาจนแทบจะเกาะราวกั้นเอาไว้ไม่อยู่..อะไรจะมาไกลขนาดนั้นนะเนี่ย..

นั่งหัวสั่นหัวคลอนไปจนรู้สึกว่ามึนหัวไปหมด..ในที่สุดก็เห็นหมู่บ้านเห็นป้ายข้างทางบอกว่า..บ้านโคกกลาง ต. โคกกลาง  อ.กาบเชิง..!!!

แม่จ้าว..!!! นี่มันจะถึงชายแดนเขมรแล้วนี่หว่า..!!!  รถวิ่งผ่านหมู่บ้านออกไปอีก ไกลเรือหายเลยว่ะเนี่ย..เห็นนอกหมู่บ้านมีป่าที่ดูทึบร่มครื้มสุดๆ..

รถวิ่งต่อเข้าไปที่ป่าพอเข้าเขตป่าเนี่ยขนบนแขนและบนหัวมันพร้อมใจลุกซู่ๆขึ้นมาเลยแฮะ..(ไมบรรยากาศมัน มาคุ ขนาดนี้นะ..) ใจชักจะหวั่นๆแล้วสิเรา..

ยิ่งรถวิ่งเข้าไปยิ่งลึกมากก็ยิ่งขนลุกมากกว่าเดิมอีก..ในที่สุดรถก็หยุดลง..มองออกไปข้างนอกนอกจากต้นไม้กับตะไคร่น้ำแล้วยังไม่เห็นใครเลย..

ลงจากรถเหยียบพื้น (ไม่ได้ใส่รองเท้ากันเสียด้วย) โอ้โหบนพื้นดินก็มีตระไคร่น้ำคลุมอยู่ มันทั้งลื่นทั้งเย็นเลยเว้ยเห้ย..โหจะไหวไม๊เนี่ย..??!!!

หันไปมองพระที่มาด้วยกัน..โอ๊ย ตอนนั้นหัวใจมันแทบจะหล่นลงมาอยู่ที่ตาตุ่มเลยละเรา..

สายตาของแกจากที่ดูซึมๆอยู่นี่มันเปลี่ยนไปเลยละในตอนนี้..มันจะดูกระตือรือล้นเกินไปมั๊ยท่านนนน..!!!

ออกเดินไปขนก็ลุก..สายตายิ่งมองลงไปที่พื้นโอ้โหกิ้งกือทำไมมันตัวใหญ่จังวะเนี่ย..อ้าวไส้เดือนก็ตัวพอๆกันเลยเว้ยเห้ย..

มดตะนอยก็มีหรือเนี่ยตัวใหญ่ด้วย..อะไรต่อมิอะไรทำไมมันน่ากลัวอย่างนี้..พอเงยหน้าขึ้นข้างบนเห็นใยแมงมุม..ทำไมมันใหญ่จังฟระ..??!!! 

กวาดตามองหาก็เจอเลย โอ้โหเจอตัวของมันแล้ว..หายสงสัยแล้วเพราะมันตัวใหญ่มากกกก..รูปร่างก็ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย..

จะไหวไม๊เนี่ย..นี่ขนาดกลางวันนะ..วัดนี้มันยังน่ากลัวซะขนาดนี้..แล้วถ้าเราต้องอยู่ทั้งพรรษา..ตาย ๆ ๆ ชักอยากจะกลับแระ..(ม่ายหวาย..) ฝน

หันไปจะขอความช่วยเหลือจากพระรูปที่ไปด้วยกันด้วยสายตา..จากที่เห็นทำให้หัวใจก็หล่นลงไปที่ตาตุ่มเลย..

จากที่แกจะดูท่าทางเซื่องๆเซ็งๆ..มาตอนนี้มันมีอาการที่น่าเป็นห่วงมาก..อมยิ้ม20

ถ้าจะใช้คำที่เหมาะสมต้องเรียกว่าอาการกระเหี้ยนกระหือรือมันเป็นแบบนี้ใช่ไม๊..ตอนนั้นใจเรารู้สึกสลดจริงๆ หมดหวังโดยสิ้นเชิง..

นี่จะรอดไม๊ล่ะตรู..วัดนี่ทำไมบรรยากาศมันช่างสยองได้ถึงขนาดนี้เลยเรอะ..!!!??? เม่าตาสว่าง

เอาไว้จะเข้ามาต่อให้อ่านกันอีกครับ..ตอนนี้หิวข้าวมากกกกกกก ..