BlogGang.com : : สมาชิกหมายเลข 1489567 : ซีอาน ลั่วหยาง 4 คืน 5 วัน ตะลุยแผ่นดินจีน (1)

ไปถึงสนามบินก็ตื่นเต้นนิดหน่อ่ย แต่เก็บอาการค่ะ เพราะคนที่ไปด้วยกันในทริป เป็นระดับเถ้าแก่ทั้งนั้น เราเกือบเด็กสุด แต่แพ้คุณเซียง ที่ไปด้วยกัน ^^

กลุ่มเราเป็นกลุ่มวีไอพี ได้นั่งแถวหน้าสุด ห้าแถวแรกค่ะ ภาษาของเขาเรียกกันว่า " Hot seat" ทัวส์เราใช้บริการของแอร์เอเซีย ได้ยินว่า ค่าทัวส์สำหรับทริปนี้ 30,000 +

เป็นการทำวีซ่า พาสปอร์ตครั้งแรกในชีวิตเลยค่ะ ยุ่งยากพอสมควร ที่เมืองจีนเข้มงวดมาก ภาพที่ใช้ติด ต้องเห็นใบหน้าชัดเจน ห้ามใส่สร้อยและตุ้มหู เราถ่ายรูปติดพาสปอร์ตครั้งแรกก็จัดเต็มเลย ปรากฏว่า ภาพใช้ไม่ได้ ต้องหาเวลาไปถ่ายใหม่ เกือบไม่ทันให้คนจัดทัวส์ แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี

เราใช้เวลาเดินทาง 4 ชั่วโมงก็ถึงสนามบินซีอานค่ะ ลุ้นตลอดทาง กลัวเครื่องตก อิอิ

เราไปด้วยกันทั้งหมด 14 คน พอลงสนามบิน น่าจะเวลาประมาณห้าทุ่ม (เวลาในภาพด้านบนมีการเปลี่ยนแปลง) เวลาเขาต่างกับเราเล็กน้อย ในคืนแรกๆ ต้องปรับตัวในเรื่องเวลาและอากาศ เพราะที่นั่นยังหนาวอยู่ แต่ไม่มาก ก็เกือบจะพ้นหนาวอะนะ ที่สนามบินมีไกด์ท้องถิ่นจีน อาตี๊หน้าตาดีคนหนึ่งยืนต้อนรับเราอยู่ เห็นธงไทยแล้วรู้สึกอุ่นใจ เขาพาเราเดินไปขึ้นรถทัวส์ขนาดย่อม

แต่กลุ่มเราเดินกันเร็วมากค่ะ ระหว่างทางเดิน เห็นธงสีเดียวกัน เกือบเดินตาม ที่แท้ธงฝรั่งเศส 55 ดีที่สังเกตุเห็น มีแต่ฝรั่งเดินตามทั้งนั้นเลย นุสิสายตาสั้นมากค่ะ ^^

พอเจออากาศเย็นก็ปวดฉี่ซิคะ เดินไปเข้าห้องน้ำ เจอส้วมแบบนี้ โอววว ประสบการณ์ใหม่เกิดขึ้นแล้ว ไม่มีน้ำล้าง โถส้วมนาบเรียบไปกับพื้น ด้านหลังก้นมีเลเซอร์ ลุกเมื่อไหร่ น้ำก็ทำงานเมื่อนั้น แต่.... มันไม่ทำงานค่ะ งานเข้า T_T (ที่เหลือจินตนาการเอาเองเด้อค่ะ)

อากาศข้างนอกหนาวเย็นสบาย พอเข้ามาในห้อง แม่เจ้า...โรงแรมระดับห้าดาวไม่เปิดแอร์!?! เราติดนอนต้องเปิดพัดลม ในห้องอากาศนิ่งๆ รู้สึกร้อนขึ้นมาเลยค่ะ สอบถามบริกรได้ความว่า ถ้ายังเป็นช่วงหนาวอยู่ รัฐบาลจีนจะให้ปิดแอร์ทั่วประเทศ ไม่เว้นแม้แต่ในห้าง ( อันนี้จริงค่ะ ก่อนกลับเดินห้างมาแล้ว ทั้งตึกไม่เปิดแอร์ ช่วงที่เราไป จะพ้นหนาวแล้ว อีกไม่กี่วัน เราเลยรู้สึกร้อนเลย

เช้าวันแรกของพวกเรา พอฟ้าสาง ก็เริ่มเห็นตึกรามบ้านช่องของเขา เกิดความสงสัยขึ้นมาในบัดดล
สังเกตุสีของตึก สีเดียวกันหมดเลยอ่ะ เกิดอะไรขึ้น ??!

อาตี๊ ไกด์ท้องถิ่นบอกว่า รัฐบาลจีนกำหนดให้ตึกทุกตึกในตัวเมือง ทาสีเดียวกันเพื่อความมีระเบียบวินัย และ เมื่อเวลาผ่านไปหลายปี สีที่เปลี่ยนไป จะไม่น่าเกลียด ถ้าซีด ก็ยังเป็นสีเดียวกันหมด

บ้านเรือนเค้าใช้รถจักรยานและมอเตอร์ไซด์ในการสัญจรกันเยอะมากค่ะ ไม่มีควันพิษและเสียงดังเลย ใช้ระบบไฟฟ้า รถก็มีติดบ้างช่วงสายๆ และคนที่นั่น แม้อากาศจะยังไม่เย็นมาก แต่สังเกตุสองข้างทาง ใส่เสื้อแขนยาว หรือเสื้อหนาวกันทุกคนเลย

เมืองจีนพัฒนาไปรวดเร็วมากค่ะ ค่าครองชีพจึงสูง คอนโดจะขายแพงมาก ทัวส์เล่าว่า ที่ซีอาน ราคาคอนโดต่ำสุด 7,000 หยวน/ตารางเมตร สูงสุดอยู่ที่ 20,000-30,000 หยวน

   การแต่งงานของกลุ่มชาวจีน ฝ่ายชายต้องเตรียมเรือนหอก่อน ต้องมีบ้าน ถ้าผู้ชายไม่มีบ้าน ไม่มีสิทธิแต่งงานเลย เพราะปริมาณประชากรชายจะเยอะกว่าผู้หญิง และผู้หญิงมีสิทธิมากขึ้น พ่อแม่ฝ่ายหญิง จะไม่ยินยอมให้แต่งงานถ้าฝ่ายชายไม่มีบ้าน ชายจีนจะกดดันมาก การซื้อบ้านอย่างน้อย 100 ตารางเมตร เท่ากับราคาบ้านอย่างน้อย 700,000 หยวน ไม่รวมตกแต่ง อย่างน้อย 200,000 หยวน ตอนนี้การแต่งงานของชาวจีน ค่าใช้จ่ายไม่ต่ำกว่าล้านหยวน (ฟังแล้วแอบตกใจ) ค่าสินสอดเริ่มต้นหนึ่งแสนถึงสองแสน ในขณะที่เงินเดือนของชาวจีน 3-4 พันหยวนต่อเดือน ชายที่แต่งงานได้คือ ใช้ทุนของพ่อแม่

  เลขดีที่พิเศษของคนจีนคือ 520 หมายความว่า "ฉันรักเธอ" ฉะนั้น เดือน 5 วันที่ 20 และเดือน 11 วันที่
11 คนจีนจะถือเป็นวันที่พิเศษ วันนี้เกือบทุกคนจะซื้อของ Alibaba เพราะจะมีโปรโมชั่นลดแลกแจกแถมมากมาย นอกจากคนที่เล่นอินเตอร์เนตไม่เป็น

   ทัวส์พานั่งรถไฟความเร็วสูง ไปลั่วหยาง รุ่นใหม่สุด วิ่ง 350 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ถือเป็นรถไฟชินคันเซ็นเมืองจีนเลยทีเดียว จอดพักส่งผู้โดยสาร 2 นาที เราใช้เวลา 1.30 ชั่วโมง ถึงเมืองลั่วหยาง นับเป็นอดีตราชธานีที่ยิ่งใหญ่มาถึง 10 ราชวงศ์ จักรพรรดินี "บูเซ็คเทียน" โปรดปรานเมืองลั่วหยางมาก ตั้งให้เป็นราชธานีในสมัยพระองค์ ประกาศตนเป็นห้องเต้หญิง พระราชทานนามเมือง "นครเสินตู"

พื้นที่ทางการเกษตรก็ยังมีให้เห็นอยู่บ้าง แต่ไม่มาก คงเพราะเรายังอยู่ตัวเมือง

อาหารภัตตาคาร สำหรับลูกค้า VIP มันก็จะเลี่ยนๆ มันๆ หน่อยอ่ะนะ ที่นี่เขาไม่มีมะนาวนะคะ ความเปรี้ยวจะได้จากซอสถั่วเหลืองเปรี้ยว หรือที่เราเรียกว่า ชิกโฉ่ พริกน้ำปลา ก็ไม่มีค่ะ เขาไม่ทานน้ำปลากัน คนจีนใช้น้ำจิ้มคือ ซอส ซีอิ้ว และจิบชาร้อน

รายการอาหารด้านล่างนี้ รวมจากหลายๆ มื้อค่ะ จะมีประมาณนี้ พอเจออาหารร้อนๆ เริ่มรู้สึกร้อนค่ะ ขอน้ำแข็งไม่มีให้บนโต๊ะอาหารเพราะคนจีน ไม่ทานน้ำเเข็ง เวลาประเทศเขาส่วนใหญ่จะเป็นช่วงหนาว ถ้าอยากดื่มน้ำเย็น น้ำอัดลม กับน้ำแข็ง ต้องขอพิเศษ ค่ะ เป็นอะไรที่แปลกสำหรับเรา วันนี้เรามาดื่มด่ำกับวัฒนธรรมจีนโดยแท้

ตอนนี้เรารู้สึกร้อนตับแลบอ่ะ

ทัวส์พาเราแวะ"วัดม้าขาว" ซึ่งเป็นวัดแห่งแรกของจีน และเก่าแก่มากกว่าพันปี ต่อด้วยเยี่ยมชมโรงงานผลิตหยก ที่นี่มีหยกสวยๆ หลายสีหลายเกรด เราก็สอยมา 3 อัน ให้ตัวเองฝากพี่สาว และฝากหญิงแม่

เยี่ยมชม "สุสานขุนพลกวนอู" ซึ่งอยู่ทางใต้ของเมืองลั่วหยางประมาณ 7 กิโลเมตร ภายในมีรูปปั้นแม่ทัพกวนอยูผู้ยิ่งใหญ่ในสมัยสามก๊ก ผู้ซึ่งได้สมญานามให้เป็นมหาเทพแห่งความจงรักภักดี คุณธรรม และกล้าหาญของชาวจีน อีกทั้งยังเป็นที่ฝังศีรษะของกวนอูซึ่งโจโฉเป็นผู้ที่จัดพิธีฝังให้อย่างสมเกียรติ

ต่อด้วยการเยี่ยมชม "ถ้ำหินหลงเหมิน" หรือ "ถ้ำประตูมังกร" เป็นมรดกโลกทางวัฒนธรรม ตั้งอยู่ชานเมืองลั่วหยาง มีอายุราว 5,000 ปี ใช้ระยะเวลาในการก่อสร้าง บูรณะ ต่อเติม ยาวนาน 400 กว่าปี โดยการเจาะหน้าผาใ้ห้เป็นถ้ำหรืออุโมงค์เข้าไปแล้วสลักรูปพระพุทธเจ้า พระโพธิสัตย์ เทวดา นางฟ้า ทวารบาล รวมถึงการเขียนภาพจิตกรรมลงบนฝนังถ้ำ

วันนี้อากาศเย็นสบายค่อนไปทางหนาวนิดๆ อากาศแบบนี้เวลาเที่ยวก็จะสนุกนะคะ ที่นี่คนที่มาส่วนใหญ่ ก็คนจีนทั้งนั้น คนจีนที่ซีอาน ลั่วหยาง พูดภาษาอังกฤษไม่ได้เลย แม้แต่พนักงานในโรงแรมหรูๆ หรือในห้างสรรพสินค้าชั้นนำ เวลาไปไหนก็ลำบากพอสมควร ต้องมีไกด์คอยช่วยเหลือ

   ตลอดทริปการเดินทางของพวกเรา ก็ต้องใช้ห้องน้ำบ่อยมาก เพราะอากาศเย็นก็ปวดอ่ะนะ มารยาทในการใช้ห้องน้ำ สู้คนไทยไม่ได้เลยค่ะ เดินชนเราไม่สนใจ ไม่หันมามอง เวลาออกจากห้องน้ำ ยังใส่กางเกงไม่เสร็จเลย ห้องน้ำก็กลิ่นแรงมาก แม้จะเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียง ในห้องน้ำจะไม่มีน้ำ หรือสายยางฉีดทำความสะอาดเหมือนบ้านเรา ยกเว้นในโรงแรมที่เราพัก แต่สิ่งเดียวที่เขาเหนือเราก็คือ ทิชชู่ในห้องน้ำ ของเขาเนื้อหนามาก และนุ่มด้วย บ้านเราเนื้อบาง เวลาเช็ด ก็แทบติดก้น หรือไม่ก็เเข็งเหมือนกระดาษไปเลย
   ต่อด้วยกองทัพดินเผาของทหารจิ๋นซีฮ่องเต้ เป็นอีกหนึ่งที่ๆน่าสนใจที่สุดของเมืองซีอาน เป็นหุ่นปั้นที่ถูกฝังไว้ใต้ดินพร้อมกับจักรพรรดิจิ๋นซีฮ่องเต้ สุสานแห่งนี้

   สุสานแห่งนี้ ชาวนาจีนได้ขุดค้นพบในปี ค.ศ. 1974 เป็นจำนวนกว่า 7,000 ตัว ทุกตัวมีขนาดเท่าตัวจริง และมีใบหน้าแตกต่างกันทุกตัว มีบันทึกว่าสุสานแห่งนี้ใช้แรงงานทาสถึง 726,000 คน ใช้เวลาก่อสร้าง 36 ปี ปัจจุบันมีการค้นพบที่ตั้งสุสาน แต่คงอยู่ในระหว่างการศึกษาถึงวิธีการป้องกันการเสื่อมสภาพของวัตถุโบราณที่อาจเสียหายเมื่อถูกอากาศภายนอก

ต่อกันด้วยวัดเส้าหลิน อยู่ทิศตะวันตกของเทือกเขาซงซานื ก่อตั้งโดยภิกษุชาวอินเดียวนามว่า พระโพธิราม ซึ่งเป็นผู้นำพุทธศาสนานิกายเซน เข้ามาเผยแพร่พระศาสนาเมื่อ พ.ศ. 1070 เน้นการฝึกสมาธิ เพื่อให้เข้าถึงสัจธรรม ต่อมาอารามแห่งนี้กลายเป็นศูนย์กลางของการฝึกฝนศิลปะการป้องกันตัวที่เรียกว่า "กังฟู" มีนักเรียนจากทั่วโลกมาสมัครเรียนด้วยค่าเรียนที่ค่อนข้างสูง

ทริปนี้เน้นเดินสายบุญค่ะ คนนำทริปเป็นอดีตรองเจ้าอาวาสวัดเน่งเล่ยยี่ ย่านเยาวราช
หน้าวัดเส้าหลิน มีให้บริจาคกระเบื้อง เขียนชื่อตัวเองด้วยน้ำหมึกสีทอง นุสิตาก็เอาซะหน่อย

เดินเท้าเข้าไปดูการแสดงกังฟู

นัดแนะกันก่อน เดี๋ยวหลงแล้วงานจะเข้า

บ้านเรือนของเขา ก็แปลกตาดีนะ

แลกเงินหยวนไว้ใช้เพิ่ม งานนี้ ท่าจะไม่พอ ค่าเงิน ไทย 5.5 บาท แลกได้ 1 หยวน

ขนมนี้ บ้านเราเรียก ขนมตังเม

มันย่างร้อนๆ เลยค่ะ เนื้ออร่อย หวานดี ทานอากาศหนาวๆ แล้วอบอุ่นขึ้นเป็นกอง ย่างบนรถเข็น ที่นี่ถ้าขายบนรถเข็น เขาต้องแอบขายค่ะ

ยามไกลบ้าน บางทีอาหารพื้นๆ ก็อร่อยดีนะ ^^

ตลาดที่นี่ สินค้าไม่ต่างจากบ้านเราค่ะ เลยไม่ได้ซื้อ ได้แต่มอง

มื้อเย็นก่อนเข้าที่พัก แวะทานอาหารและชมโชว์ราชวงศ์ถัง เป็นการแสดงนาฏศิลป์ชุดต่างๆ อันแสดงออกถึงความเจริญทางศิลปะอย่างสูงสุดในสมัยราชวงศ์ถัง แสง สี เสียง ตระการตามากค่ะ ทราบมาว่า ที่นี่ ฑูตจากประเทศต่างๆ หากมาซีอานแล้ว ต้องแวะมา

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ แล้วพบกันใหม่สำหรับทริปหน้าค่ะ บ้ายบายค่ะ