<<
พฤศจิกายน 2562
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
28 พฤศจิกายน 2562
 

10 กว่าปีในป่าคอนกรีต


10 กว่าปีในป่าคอนกรีต ชีวิตดีดีที่กทม.





เข้าสู่เมืองในฝันที่เหนือจินตนาการ

พอถึงช่วงเรียนต่อมหาวิทยาลัย ก็จะได้เข้ากรุงเทพที่ฉันเคยดูในทีวี นิตยสาร นานๆครั้งที่แม่เคยพามาเที่ยวหรือโรงเรียนพามาทัศนศึกษา ฉันรู้สึกว่ากรุงเทพเป็นเมืองที่เต็มที่ด้วยสถานที่เที่ยวและของดีๆเป็นที่ที่ดาราอยู่อาศัย การเรียนมหาวิทยาลัยใน 2 ปีแรกนั้นฉันแทบไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากการเดินทางไปกลับระหว่างบ้านในจังหวัดปริมณฑลกับกรุงเทพ ตื่นตี 4 กลับถึงบ้าน 4 ทุ่มทำให้ฉันไม่ได้รู้จักกรุงเทพจริงๆเลย จนเรียนถึงปี 3 ถึงได้มาอาศัยอยู่กับญาติที่กทม.นั่นล่ะถึงพอจะไปไหนต่อไหนในเมืองกรุง การได้เที่ยวห้าง อาหารที่หน้าตาดูสวยเหมาะกับการถ่ายภาพ ไปไหนมาไหนก็สะดวกมีรถสาธารณะหลากหลายไม่เหมือนบ้านฉันเลย ที่เมืองกรุงนี้ 4 ทุ่มแล้วก็ยังคงคึกคักผู้คนยังยืนรอรถเมย์ ร้านอาหารยังเปิดให้บริการแทบทั้งคืน ฉันได้ลองไปผับกับเพื่อนครั้งแรกเพราะฟังเค้าเล่ามาเยอะทนอยู่ในผับได้ไม่นานจำต้องออกมานั่งรอเพื่อนด้านนอกเพราะกลิ่นบุหรี่ กับผับครั้งที่ 2 ครั้งสุดท้ายเพื่อตอกย้ำว่าฉันคงไม่เหมาะที่จะเที่ยวผับจริงๆ

ผู้คนในเมืองกทม.ชีวิตดี๊ดี

สาวๆส่วนใหญ่ในเมืองกรุงนั้นทั้งตัวเล็ก ผิวขาวผ่อง และแต่งตัวมีแบรนด์ ฉันนั้นรูปร่างสูงใหญ่ผิวสีน้ำผึ้ง สำเนียงการพูดก็ออกเหน่อ ฉันรู้สึกแตกต่างมันจำเป็นที่ฉันต้องปรับตัวเพื่อให้ดูดีกับเขาบ้าง เข้าสู่วัยทำงานเป็นช่วงเวลาที่หาเงินได้เองแล้ว เงินเดือนแรกประมาณ 15,000 บาท ฉันพยายามกินน้อยและเสียเงินให้กับการเข้าฟิตเนส อยู่ที่นี่ใช้เงินซื้ออาหารอย่างเดียวไม่ต้องออกแรงฉันจึงอ้วนง่ายมาก ออกจากบ้านแต่ 6 โมงมาถึงที่ทำงานในเวลา 9 โมง เวลาขนาดนี้สามารถเดินทางไปตจว.ได้เลย กลับถึงบ้านก็ประมาณ 2 ทุ่มแทบไม่เจอแสงแดด การทำงานย่านอโศกนั้นเงินเดือนของฉันดูน้อยนิด ข้าวแกงเริ่มต้นที่ 40 ชีวิตที่ขาดกาแฟทำให้ไม่มีแรงในการทำงานทำให้ต้องเสียค่ากาแฟทุกวันในราคาเกือบร้อยบาท วันไหนที่งานยากและหนักกาแฟแก้วที่ 2 ของวันก็ทำให้มีพลังสู้ต่อ ด้วยความเคยชินและเร่งรีบของเวลาฉันกินข้าวไข่เจียวในมื้อเช้าแทบจะทุกวัน และกินเมนูยำในมื้อเย็น ฉันตัวเล็กลงและอ่อนแอ ผิวขาวจากเดิมเพราะกินอาหารเสริม ใส่เสื้อผ้ามีแบรนด์และกระเป๋าใบละหลายพัน เมื่อถึงตอนสิ้นเดือนทีไรก็เหลือเพียง 500 บาททุกที

วันที่ค้นพบว่า”เงินทองเป็นของมายา”

ในวันที่ฉันคิดว่าชีวิตกำลังอยู่ตัว มีธุรกิจเล็กๆที่กำลังเจริญรุ่งเรือง ฉันกำลังใช้เงินมากมายปรับปรุงบ้านเล็กๆของฉันด้วยความฝันที่สวยงาม ก็มีเหตุอุทกภัยครั้งใหญ่ น้ำท่วมกทม. 2554 บ้านที่ฉันอยู่จมน้ำ ชั้นล่างท่วมทั้งหมดและลามขึ้นไปชั้น 2 เกือบครึ่ง เป็นที่เก็บของที่คิดว่าพ้นน้ำ น้ำท่วมเป็นเวลาหลายเดือนจนทำให้ข้าวของทั้งหมดเสียหาย เงินที่ฉันมีนั้นหาซื้ออาหารและน้ำไม่ได้เพราะคนซื้อไปตุนกันหมด ห้างร้านก็น้ำท่วม ต้องใช้เรือแทนรถด้วยซ้ำ ฉันเดินทางกลับตจว.บ้านพ่อแม่ พร้อมเงินไม่กี่บาท มันเป็นบทเรียนให้ฉันได้เรียนรู้ว่า ในบางครั้งเงินก็แก้ทุกปัญหาไม่ได้ มีเงินแต่ไม่มีอาหารและน้ำให้ซื้อได้เลย “เงินทองเป็นของมายา ข้าวปลาเป็นของจริง”
 
กลับมาอยู่ตจว.เป็นสาวโรงงาน

ชีวิตในตจว.ในวัย 26 ฉันไม่เหลืออะไรสักอย่างนอกจากเงินไม่กี่บาท บ้านฉันมีหนี้สินของพ่อ แม้แต่รถยนต์สักคันก็ยังผ่อนอยู่ ฉันเสียเวลาไปหลายปีกับการไม่มีอะไร ยกเลิกบัตรเครดิตไปเพราะตจว.ไม่มีที่ให้ใช้ ฉันสมัครเข้าโรงงานอีกครั้งกับเงินเดือน 12,000 บาท เงินเดือนเท่านี้ในตจว.กลับมีเหลือเก็บ การได้อยู่กับครอบครัวในแต่วันมีความสุขมาก ผักถุงใหญ่กำละ 10 บาท ฉันนอนหลับสนิทเพราะเงียบสงัดต่างกับตอนอยู่กทม.ที่มีเสียงรถวิ่งและเสียงรอบบ้าน ตื่นมาใส่บาตรทุกเช้า อากาศยามเช้าชวนให้วิ่งออกกำลัง แต่บ้านพ่อแม่นั้นเล็กมากมีพื้นที่เพียง 25 ตรว. เท่านั้น ไม่มีที่มากพอที่จะปลูกผักกินเองได้แล้ว

ตามหาที่ดินสักแปลงและเป้าหมายใหม่

ฉันไม่มีมรดก ที่ดินในบ้านเกิดก็แพงเกินเอื้อมถึง ราคาที่ดินขึ้นไปไกลเสียยิ่งกว่าขึ้นเงินเดือน กับเงินเดือนสาวโรงงานคงแก่เสียก่อนที่จะได้ซื้อที่ดิน กลับมากทม.อีกครั้งเพื่อหาเงินซักก้อนและตามหาที่ดินสักแปลงเพื่อที่จะกลับไปสู่ป่าในความทรงจำ การกลับมาครั้งนี้ต่างจากเดิม กทม.เป็นเมืองที่เต็มไปด้วยโอกาสและหาเงินได้ง่าย อะไรที่ว่าดีที่สุดก็อยู่ที่นี่ถ้าใครมีเงินมากพอ กทม.เป็นที่ที่มีครบทุกอย่าง แต่สำหรับฉันนั้นคงหาได้ไม่มากพอและต้องหาที่ที่เหมาะกับตัวเอง ฉันเก็บเงินอย่างหนักและวางแผนชีวิตมากขึ้น ฉันหงุดหงิดง่ายกับรถติด เบื่อคนเยอะเวลาเดินห้าง นอนหลับยากอย่างทรมาน สุขภาพแย่ลงหลายอย่างแม้จะออกกำลังกายเสมอ และฉันรู้คุณค่าของ”เวลา” เวลาเดินเร็วเหลือเกินจนกลัวว่าจะพรากใครไปจากชีวิต ฉันมีความวิตกกังวลมากและมีความเครียด จนต้องพึงระวังจิตตัวเองเสมอไม่ให้ป่วย

วันนี้ฉันเจอที่ดินที่ตามหาแล้วแม้จะใช้เงินมากมายแลกมา แต่ความหวังที่เกิดขึ้นในใจก็ไม่ได้กลัวอะไร เพราะที่ดินแห่งนี้จะทำให้ฉันและครอบครัวได้อยู่ด้วยกัน และฉันกำลังจะสร้างป่าในความทรงจำของฉันให้คืนกลับมา.......
 

 


Create Date : 28 พฤศจิกายน 2562
Last Update : 3 ธันวาคม 2562 12:10:51 น. 2 comments
Counter : 717 Pageviews.  
Share
 
 
 
 
ขอให้โชคดีนะคะ
 
 

โดย: mcayenne94 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2562 เวลา:18:33:08 น.  

 
 
 
ขอบคุณนะคะ
 
 

โดย: ยัยน่าแกล้งแก้มป่อง วันที่: 3 ธันวาคม 2562 เวลา:11:56:31 น.  

Name
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Opinion
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet

ยัยน่าแกล้งแก้มป่อง
 
Location :
ปราจีนบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ให้ทิปเจ้าของ Blog [?]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]

ยินดีที่ได้รู้จักทุกๆคนนะคะ ชื่อ ตาล ค่ะ
จากกราฟฟิกดีไซน์ที่ทำงานอย่างไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน
อยากเปลี่ยนชีวิตใหม่สู่การทำเกษตรอินทรีย์กับครอบครัว
ติดตาม : FB l IG : richtaweefarm
[Add ยัยน่าแกล้งแก้มป่อง's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com