อยากเป็นคนนิ่งแต่ด้วยนิสัยส่วนตัวแล้วเป็นคนเปิดเผยความรู้สึกและบังคับใจตัวเองไม่ได้ การแสดงในบางครั้งเป็นผลลบของตัวเราทั้งๆที่เราก้อไม่ต้องการให้เป็นแบบนี้ เครียดจนทำให้รู้สึกว่าตัวเรานิสัยไม่ดีและคิดว่าคนรอบข้างก้อมองเราไม่ดี แล้วเราจะแก้ไขยังไง เพื่อให้จิตใจเราสงบบ้าง

คนเราทุกคนล้วนมีเวทีในการแสดง และคนเก่งก็ต้องการเวทีในการแสดง เราจะแคไครไปทำไมในเมื่อเราแสดงความเป็นตัวตนของเราออกมา กลับดีเสียอีกที่ให้เขารู้จักตัวเราในลักษณะเปิดเผย เขาดูเราแสดงในแบบฉบับของเรา เราก็ดูเขาแสดงในแบบฉบับของเขาคนละบทบาท น่าเรียนรู้ดีออก ตรงข้ามกับคนปกปิด เราว่าน่ากลัวกว่านะ มองโลกให้สดใส ทำใจให้สบายไม่ต้องคิดมาก คืนนี้นอนหลับพรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว แล้วเราค่ายๆเรียนรู้ ดูเวทีนั้นที ดูเวทีนี้ที แล้วเราก็จะรู้เองว่าเราควรจะทำอย่างไร

คำพูดและการกระทำมันออกมาให้เห็นถึงความดื้อรั้นในตัวเราแต่มันไม่สามารถชี้บอกความรู้สึกของเราได้ทั้งหมดเพราะบางครั้งสิ่งที่เราแสดงออกไปมันเป็นการปกปิดความอ่อนแอในใจเรา เราต้องทุกข์เพียงเพราะใจเราไม่เข้มแข็งพอ

แม่คอยพร่ำสอนเราอยู่เสมอเวลาที่เราต้องเจอกับปํญหาแม้ว่ามันจะหนักสักแค่ไหน อับดับแรกเราจะอยู่กับตัวเองปล่อยวางรวบรวมสติและไตร่ตรองกับสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยใจที่มั่นคงและกายที่นิ่ง ความทุกข์ล้วนเกิดจากตัวเราดังนั้นเรื่องบางเรื่องไม่จำเป็นต้องประกาศให้ใครรู็ ต้นเหตุคือเราก้อแก้จากตัวเราแล้วค่อยๆคิดหาหนทางที่ทำให้เราไม่ต้องเจอกับความทุกข์นั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เราจดจำทุกข์คำที่แม่เอ่ย จนวันนี้เราต้องพบกับมรสุมที่เกาะอยู่ในใจเราเรื่อยมานึกถึงคำที่แม่พูดและพยายามจะทำตามแต่ดูแล้วมันช่างยากเหลือเกิน แม่จ๋าวันนี้หนูอ่อนแอเหลือเกิน

ความทุกข์เกิดจากความคิด ถ้าเราไม่คิดเราก็ไม่ทุกข์ ชีวิตคนๆหนึ่งจะต้องก้าวเดินไปอีกไกลแสนไกลต้องรู้จักกับคนอีกจำนวนมากเวลาเจอกับปัญหา ถ้าเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง จมอยู่แต่กับเรื่องเก่าๆที่เจ็บปวดโดยที่รู้อยู่ว่าไม่สามารถแก้ไขมันได้ จะทำให้ยิ่งทุกข์มากกว่าเก่าเพราะการสร้างภาพและจินตนาการไปต่างๆนานา สุดท้ายอาจเป็นคนที่พ่ายแพ้ไปในที่สุด ลองเปิดประตูและเดินออกจากห้องพบปะพูดคุยกับเพื่อนใหม่สังคมใหม่ ทุกคนเลื่อกได้อยู่แล้วอย่างน้อยเพื่อนคนที่รู้ใจเข้าใจเราและไว้ใจได้ที่เราสามารถพูดคุยกับเขาได้ทุกเรื่อง และเขาพร้อมจะรับฟังเราได้ทุกเรื่อง บางครั้งอาจเป็นการแลกเปลี่ยนทัศนะคติระหว่างกันอาจทำให้ดีขึ้นก็ได้นะ สังคมทุกวันนี้มีแต่การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นและหาเงินลำบากมาก ถ้ากำลังเรียนอยู่ตั้งใจเรียนให้จบ ถ้าทำงานอยู่ให้เก็บเงินไว้ให้มากๆ สร้างคุณค่าให้กับตนเอง สักวันจะต้องมีคนเห็นคุณค่าของเราอย่างแน่นอนถ้าไม่มีใครเห็นก็ช่างประไร ในเมื่อเราอยู่ในสังคมที่ไม่ได้เป็นภาระของใครแต่อาจเป็นที่พึ่งของสังคมก็อาจเป็นได้ แล้วเราก็จะมีคุณค่าต่อสังคมและสังคมก็จะเห็นคุณค่าของราเองแหละ จิงป่ะ อิอิ