BlogGang.com : : สมาชิกหมายเลข 5583635 : ตายไป...ได้อะไร

ตายไป...ได้อะไร

นานมาแล้ว
เคยชอบเขียนบันทึกประจำวัน
ตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง
สมัยนั้น เพลงคุณแหวน แขนอ่อน
ไดอารี่สีแดง ยังดังอยู่
ไดอารี่ของเราก็เป็นสีแดง

เริ่มเขียน ครั้งแรกตอนเป็นน้องใหม่
ของสถาบันแห่งหนึ่ง แถวกรุงธนบุรี
ก็ถือว่าเป็นการย้อนอดีตสมัยวัยรุ่น
เอาไว้อ่าน ตอนที่เราแก่ตัวลง
อาจจะไม่มีโอกาสได้เขียนอีก

ตอนที่เขียนอยุ่นี้
ก็มีอายุห่างจากตอนเริ่มเขียนไดอารี่
เกือบ 30 ปี และก็หยุดเขียนไป
เมื่อตอนเลิกกับแฟนคนแรก
ตอนอยู่ปีหนึ่งนั้นแหละ
มีเวลาบันทึกจริงๆ แค่ปีเดียว

ปัจจุบัน ก็ไม่อยากให้ใครรู้ว่าเราเป็นใคร
จึงใช้ขอใช้นามปากกาแทนก็แล้วกันครับ

ระยะเวลา 30 ปีที่ผ่านมา
จะว่าเร็วก็เร็ว เหมือนวันวานเพิ่งจะผ่านไป
ภาพเก่าๆ ในความทรงจำ ชัดบ้าง ไม่ชัดบ้าง
แล้วแต่ว่าอันไหนมันน่าจดจำ น่าสนใจขนาดไหน

ก็จะพยามยามบันทึกเอาไว้
ทั้งของเก่า และของใหม่
เพื่อบันทึกไว้ ในความทรงจำ...

ชีวิต

เปรียบเสมือนการเดินทาง

มีราบเรียบ มีขรุขระ มีสุข มีทุกข์คลุกเคล้ากันไป
ในปั่นปลายของชีวิต ใครก็อยากจะมีชีวิตที่มีความสุข
มีเงินทองใช้ไม่ขัดสน มีสุขภาพที่ดี
มีลูกหลานที่น่ารัก คอยเป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจ
ให้แช่มชื่น ไม่แห้งแล้ง เมื่อยามแก่เฒ่า

แต่กระนั้น ก็ไม่มีใครบอกได้หรอกว่า
จะมีอะไรเกิดขึ้นในชีวิตของเราบ้าง
เรายังคงดำเนินชีวิตต่อไป จนกว่าจะจากโลกนี้ไป
บางที่ ก็อาจจะไม่มีใครจำเราได้ ว่าเองเป็นใคร
มาจากไหน สำคัญอย่างไร จะตายก็ตายไป
เกี่ยวอะไรกับฉันด้วย...

บางคนกลับมีผู้คนมากมาย
จดจำ รำลึกให้คิดถึง
มีทั้งจดจำในทางที่ดี และทางที่ไม่ดี
วันที่จัดงานศพของเราเอง เราจะรู้ไหมว่า
มีใครสรรเสริญ หรือ นินทา เราหรือเปล่า

แต่ก็นั่นแหละ จะรู้ไปทำไม ในเมื่อเราตายไปแล้ว...

Create Date : 21 พฤศจิกายน 2562

Last Update : 28 พฤศจิกายน 2562 23:13:24 น.

0 comments

Counter : 223 Pageviews.