• โต๊ะ โตะ จัง
• โกโก้
• มายแฟมิลี่
• แกลลอรี่ภาพสวยงาม
• งานๆๆๆ
• หมูปิ้ง
• อุ๊งอิ๊ง (บัสเซทฮาวน์)
• ขีดๆๆเขียนๆๆ

....หรือระหว่างเรามันเป็นเรื่องบังเอิญ....... ผมไม่รู้ว่ามันบังเอิญหรือเปล่า (คือจะเขียนให้คนคนนึงอ่ะ) (มันยาวหน่อยนะ) สิบปีที่แล้ว ผมได้พบ .......เธอ...... ผมพบกับเธอในค่ายพัฒนาศักยภาพเยาวชนแห่งหนึ่ง มันพิเศษตรงที่ว่า...เธอ....และ....ผม.... เกิดวันเดียวกันปีเดียวกัน เราเป่าเค้กที่วิทยากรนำมาเซอร์ไพรพร้อมกัน........(ในชีวิตผมเท่าที่จำความได้เคยเป่าเค้กไม่เกิน 5 ครั้ง) ในค่ายที่เราอยู่ ...เธอ.... เก่งภาษาอังกฤษมาก ...ผม.... เป็นแค่เล่นดนตรี หลายครั้งในช่วงชีวิต เราพบกันโดยไม่ได้ตั้งใจ ความบังเอิญครั้งหนึ่ง ...เธอ.... เดินขายถั่วต้ม ...ผม.... เป็นเด็กปั้ม ความบังเอิญครั้งหนึ่ง ...เธอ.... เป็นนักร้อง ...ผม.... เป็นนักดนตรี ความบังเอิญครั้งหนึ่ง ...เธอ.... รับทุนเรียนดีพระราชทาน ...ผม.... รับถ้วยพระราชทาน(ดนตรี) ความบังเอิญครั้งหนึ่ง ...เธอ.... รั้วจามจุรี สีชมพู ...ผม.... รั้วเสลา สีเทาแสด ความบังเอิญครั้งหนึ่ง ...เธอ.... เป็นพริตตี้ ...ผม.... เป็นพนักงานยามาฮ่า ความบังเอิญครั้งหนึ่ง ...เธอ.... ได้เป็นข้าราชการสาธารณสุขที่นครสวรรค์ ...ผม.... เป็น ไฟแนนซ์ที่นครสวรรค์ เราเป็นเพื่อนกันมานาน มีเบอร์โทรแต่ไม่เคยโทรหากัน และไม่เคยตั้งใจที่จะไปมาหาสู่กัน แต่มันเป็นความรู้สึกที่สนิทสนมกันทุกครั้งที่เราพบเจอกัน วันหนึ่ง......... วันนั้นผมขับรถเร็วที่สุดในชีวิต ประมาณ 240 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (รถไตรตัน + 2เจแซท..ทวินเทอร์โบว์*วีวีทีไอ) จำได้ว่ามันเป็นเหตุกู้ภัยที่แจ้งว่ารถเจ้าหน้าที่สาธารณสุขประสบเหตุ........ เอ.....(ชื่อของเพื่อนสนิทคนนึงทำกู้ภัยด้วยกัน) เอ......และผมพยายามกันเต็มที่ จนวินาทีสุดท้าย........ผู้โดยสารสี่คนออกมาได้ และแจ้งว่ามีอีก 1 คน ในรถแต่เสียชีวิตแล้ว.....มันเกือบจะทำให้ความพยายามช่วยชีวิตได้หยุดลง เพียงแต่ว่าผมได้ยินเสียงจากคนผู้หนึ่งเรียกชื่อจริงของเธอ ในเมื่อเป็นเธอ........ต่อให้เธอยังมีชีวิตอยู่หรือไม่.......เธอคือเพื่อนผม ปาฏิหาริย์มีจริง เธอกลับมามีชีวิตอีกครั้งในอีก 1 เดือนต่อมา และกลับมาใช้ชีวิตอย่างปกติ ระหว่างที่เราไปเยี่ยมเธอผมพาเอไปด้วยเพื่อแนะนำให้เธอรู้จัก....เอ .........เอ....เป็นคนที่คว้าตัวเธอไว้ ก่อนที่กระแสน้ำในคลองส่งน้ำจะซัดพัดร่างเธอหลุดลอยไป ในขณะที่ผมรั้งร่างของเอไว้ด้วยเชือกสลิง....ทำให้.....เอ....ต้องกระดูกซี่โครงแตก........ เธอ.....แต่งงานกับ....เอ.... เมื่อก่อนปีใหม่ที่ผ่านมา ผม....เป็นพิธีกรในงานแต่งงานของเค้าทั้งสอง และทั้งสามชีวิตก้อได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข (ที่สามชีวิตเพราะว่า....เธอ....มีลูกแล้ว 1 คน สมัยที่เธอเป็นนักร้อง.เมื่อ 5 ปีก่อน.........โทษทีลืมบอกไป) ผมไปมาหาสู่ครอบครัวนี้ราวกับว่าเป็นครอบครัวเดียวกัน เอ..เริ่มผันตัวเองไปเป็นพ่อค้ารถมือสอง จับรถขาย ส่วน...เธอ....ก็เป็นข้าราชการสมัยใหม่ที่กำลังมีอนาคตไกล.....ลูกของเธอก้อไปเรียนชั้นประฐมอยู่ที่ระนอง(บ้านเกิอของเธอ) แล้ว............เอ.........ก็จากเธอไปในคืนหนึ่งคืนที่..เธอ..พาลูกมานครสวรรค์ คืนที่ผมได้รับแจ้งเหตุไฟไหม้กรอกลิเก บ้านที่เธออยู่มีแต่เปลวไฟ บ้านไม้ผสมปูน ที่มีกระดาษเอกสารและเสื้อผ้าเป็นเชื้อเพลิง ผมไม่รู้ว่า..เอ...เธอ....และลูก....อยู่ที่ไหน ...เธอ...และ..ลูก....ปลอดภัย เอ....เป็นเถ้าถ่านอยู่ในโรงรถ ....... ....... ....... พูดง่ายๆ ในนครสวรรค์...เธอ...ไม่มีญาติที่ไหนอีกแล้ว . . เธอกลับไปเป็นครูสอนหนังสือที่ระนอง ...... ...... ผมไประนองเผาศพแม่ของเธอ แม่ของเธอจากเธอตามพ่อของเธอไปทำให้เธอต้องอยู่ลำพังกับลูกอีกครั้ง จนมาได้ข่าวว่าเธอได้แฟนใหม่เป็นข้าราชการปกครอง .......เธอเป็นคนสวย........... มีข้าราชการวัย 30 ต้นๆ ครบเครื่องเพียบพร้อมมารักใคร่ . . คบหา.... ผมรับโทรศัพท์เธอในขณะที่ผมกำลังขับรถอยู่บนขอบเขา ในเขื่อนแห่งหนึ่งในอุทัยธานี ผมจอดรถและเหม่อมองอ่างเก็บน้ำทับเสลาด้วยความรู้สึกยินดีกับเธอ ดีใจกับเพื่อนจนน้ำตาผมมันปริ่มล้นออกมา ....... ....... ...... เรื่องมันไม่จบแค่นั้น ...... ..... เธอใช้ชื่อของผมเวลาสมัครงาน เวลาทำประกัน เวลาเข้าโรงพยาบาล(ใส่ชื่อผมบุคคลอ้างอิงกรณีฉุกเฉิน) ผมได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาล.............. ......เธอเสียชีวิต........... มันเป็นความผิดที่เธอไม่ได้ตั้งใจ ผมเชื่อว่าคนอย่างเธอมีศักมีศรีพอที่จะไม่ไปรักกับผู้ชายที่มีครอบครัวแล้ว เพียงแต่ว่าผู้ชายคนนั้นหรอกเธอ หรอกเธอว่าตนเองไม่มีภรรยา เธอกลายเป็นเมียน้อย โดยไม่รู้ตัว เธอไม่ใช่คนที่จะท้อแท้ฆ่าตัวตาย ..แต่ใครเป็นคนฆ่าเธอ................. ผมไม่เข้าใจ ทำไม............................ ***ครั้งหนึ่งเธอเคยถามผม ว่าเธอ กับ ผม ทำไม เราไม่เป็นคนรักกัน ............ ผมเลยบอกเธอว่า...เราเกิดมาเพื่อเป็นเพื่อนกัน*** ผมติดต่อมูลนิธิ ที่หักเงินเดือนผมทุกเดือนเพื่อบริจาคให้กับเด็กๆ มีผู้บริหารบริษัทประกัน 3 คน ยินยอมให้หักเงินเดือนเพื่อบริจาคเป็นค่าเล่าเรียนค่าดูแลลูกของ........เธอ...... ลูกของเธอสามารถเรียนจนจบปริญญาตรี(มีเงินแต่ไม่มีพ่อมีแม่นะ) เพียงแต่ว่าผมเอง ยังไม่ได้เอ่ยปากบอกลูกของเธอสักที ....ว่าแม่ของเขาจากไปไหน บ้านของเธอเป็นบ้านพักข้าราชการป่าไม้(พ่อเธอ) เธอไม่เหลืออะไรอีก เอ่อ ยังเหลือแมวอีกตัวนึง ผมอุ้มแมว...และก้อกระดูกของเธอ ของเอ และของแม่เธอ กลับมานครสวรรค์ ผมพาอัฐิทั้งสามคนมาสถิตอยู่ที่ยอดเขาแห่งหนึ่งในนครสวรรค์ ผมหวังว่าวันหนึ่ง ลูกของเธอจะได้มาหาเธอ ..และลูกของเธอสักวันจะรู้ว่าเธออยู่ไหน คุณเชื่อไหม ผมขับรถสามสิบกิโล เพียงเพื่อหวังจะไปเยี่ยมแมวของเธอที่วัดแห่งหนึ่ง หลวงพ่อบอกว่าแมวมันตายเสียแล้ว....มันโดนรถทับตาย ผมพูดอะไรไม่ออก ...................ผมโทรไปหาครูที่โรงเรียนของลูกเธอ...ครูบอกว่าลูกของเธอป่วยเป็นไข้ปอดบวมเข้าโรงพยาบาล ..กำลังอยู่ไอซียู ทั้งหมดนี้มันคืออะไร...................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................... **หลวงพ่อพูดว่า** โยมสรรพสิ่งในโลกล้วนมีกรรม โยมเองก็มีกรรม ที่โยมรถคว่ำวันก่อนและโยมไม่ตายเพราะว่าเธอยังอยู่ เธอคอยคุ้มครองโยมอยู่ และคนอีกหลายคนที่โยมช่วยเหลือ เค้าก็ยังคงคอยคุ้มครองโยมอยู่ อยู่รอบๆตัวโยม........แต่อย่าลืมนะว่ากรรมที่โยมเคยทำไว้ เค้าก็ยังจะคงตามโยมอยู่ทุกวันเหมือนกัน.......................อยู่รอบๆตัวโยม........   Create Date : 01 มีนาคม 2551     Last Update : 1 มีนาคม 2551 0:59:45 น. Counter : 491 Pageviews.   0 comment Share Tweet

ความหมายของการเป็น ............อาจารย์ อาจารย์ มันเป็นคำที่ผมใช้ในการเรียกบุคคลที่นั่งอยู่หน้าห้องเรียนมหาวิทยาลัย ผู้ที่นั่งสั่งงานแก่นิสิต นักศึกษา ใส่แว่นตา เคร่งครัดตำรา มีดีกรีการศึกษาที่สูง หรือบุคคลผู้ใส่ชุดสีกากี สอนหนังสือในโรงเรียนราชการต่างๆ แต่น่าแปลกที่บุคคลเหล่านี้ ยังนิยมให้เรียกตัวเองว่า ครู เสมอมา อาจารย์ผมขอโทษทีนะครับ ผมมาซะเย็นเลย ผมส่งคำพูดหยั่งเชิงออกไป เนื่องจากเวลาที่ผมมาพบอาจารย์นั้นมันเป็นเวลาที่ร้านรวงต่างๆควรจะปิดกันหมดแล้วเนื่องจากเป็นเวลาเกือบ 1 ทุ่ม ไม่เป็นไรหรอก อยู่ว่างๆพอดีวันนี้งานไม่ยุ่ง อาจารย์พูดด้วยน้ำเสียงธรรมดา ซึ่งเป็นกลางระหว่างความจริงใจ และการเสแสร้ง ทำให้เราไม่สามารถที่จะหยั่งรู้ได้เลยว่าผู้พูดรู้สึกอย่างไร แต่เมื่อมองแววตาของผู้พูด ผมจึงเข้าใจกับคำที่ว่า “จริงใจตรงไปตรงมา” ท่ามกลางชุมชนโรงพยาบาลศรีสวรรค์ถนนดาวดึงส์มีห้องแถวห้องหนึ่งที่มีชายวัยเริ่มชราอยู่กับภรรยาเพียงสองคน ด้วยความรักและความเข้าใจ ผมสามารถสังเกตความสำเร็จของชีวิตคู่ของชายชราคนนี้ได้จาก การมองเห็น ป้า(แฟนของอาจารย์) กำลังทำกับข้าวอยู่หลังบ้าน ซึ่งส่งกลิ่นหอมอ่อนๆลอยออกมาหน้าร้านมันเป็นกลิ่นของปลาทูหอมดองเค็ม เป็นห้องแถวที่เก่าแก่ประมาณ 20 ปี ซึ่งสังเกตจากความเหลืองกรอบของประตูไม่ และสีของประตูเหล็กที่จางลง ภาพในหลวงและพระราชินีที่แม้จะถูกใส่กรอบไว้นานหลายสิบปี ก็ยังดูสวยงาม สิ่งที่สังเกตได้คือ ไม่มีแม้ฝุ่นและคราบสกปรก ซึ่งคงเกิดจากความดูแลอย่างดีของเจ้าของบ้าน แสงไฟจากหลอดแบบไส้สีเหลืองนวลออกส้มที่ประดิษฐ์จากกระป๋องนมเด็กเป็นโคมฉาย สาดส่องไปทั้วร้านที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ที่ใช้ในการขึ้นวงล้อ ใช้ในการดัดและการไขซี่ลวดล้อรถ แสงไฟสาดส่องให้เห็นริ้วลอยของใบหน้าชายชรา ผมมองไปที่ตู้ปลาใบเก่าๆขนาด 48 นิ้วและป้ายหน้าร้านที่เขียนว่า “รับดัดล้อ ขึ้นล้อ” ผมรู้จักอาจารย์คนนี้ตั้งแต่ผมยังเป็นเด็กอายุ 14 สมัยนั้นรถมอเตอร์ไซด์กำลังฮิตที่จะเอาล้ออลูมิเนียมแบบสีมาใส่ อาจารย์เป็นผู้ที่รับดัดล้อ ล้อที่มันคดเกิดจากการตกหลุมบนท้องถนน หรือ เกิดจากการเฉี่ยวชน เด็กแว้นในสมัยนั้นจึงชอบเข้ามาหาอาจารย์เป็นจำนวนมาก เพื่อให้เยียวยารักษาล้อให้กลับมาตรงเหมือนเดิม ไปให้ร้านอื่นขึ้นเค้าคิด 100 แต่ร้านผมคิด 200 ผมรับรองผมขึ้นตรงเป๊ะไม่มีเบี้ยว ผมนิ่งเงียบ ทั้งที่นิสัยผมไม่ชอบคนขี้คุย ผมเป็นคนที่คลุกคลีและทำงานเกี่ยวกับรถมอเตอร์ไซด์ทุกวัน ผมทราบดีว่า ล้อมอเตอร์ไซด์แบบใส่ซี่ลวดที่ขี่กันทั่วบ้านทั่วเมือง มันเกิดจากการเอาซี่ลวดทั้งหมด 36 เส้น มาใช้ในการสานไข้วไปมากันระหว่างดุมล้อและวงล้อ ลักษณะการสานซี่ลวดนั้นทำได้หลายลาย หลายวิธี เช่น สาน2 สาน3 หรือ สาน4 ในล้อบางรุ่น คุณเชื่อหรือไม่ว่าการจะตั้งให้มันตรงนั้นยากแค่ไหน (ไม่ค่อยมีอู่ที่ไหนอยากรับทำการขึ้นล้อ หรือการดัดล้อเป็นแน่แท้ เนื่องจากเสียเวลามากและได้เงินน้อยรวมทั้งทำยาก) ถ้าเกิดว่าเราขันซี่ลวดเพียงซี่เดียวตึงหรือหน่อยเกินไป มันก็จะทำให้ล้อนั้นเบี้ยวไปในทันที หรือบางครั้งการที่เราขี่รถไปตกหลุมแล้วล้อรถเราเกิดการคดเล็กน้อยนั้น อาจทำให้ซี่ลวดเบี้ยวและล้อเกิดการโบกสบัด ซึ่งถ้าเราไม่มีการตรวจเช็คการคลายของซี่ลวดเป็นประจำก็อาจเกิดอันตรายจากการใช้รถได้ ผมดัดได้ทุกอย่างนะ ล้อชอปเปอร์ผมก็ดัดได้ ล้อเวสป้า หรือล้อแมกซ์ผมก็ดัดได้ แต่ล้ออย่างที่คุณซื้อมาเนี่ย รับรองแข็งแรงมากๆ ไม่ต้องดัด ถ้าดัดทีนึงนะ ผมต้องใช้แก้สเผาแล้วถึงจะตีให้ตรง อาจารย์แกคุยโว พลางชมล้อ ยี่ห้อดีไอดี สีทองอ่อนของผม (ก็แน่ล่ะ ผมฝันใฝ่ยี่ห้อนี้มานานตั้งแต่ตอนเป็นเด็กแล้ว ราคาของมันแพงมาอยู่ที่คู่ละ 3000 กว่าบาท ทั้งที่ราคาล้อแบบธรรมดาอยู่ที่ คู่ละ 600-700 บาท) สมัยเด็กๆ ผมไม่ได้ใส่ ดีไอดี หรอกไม่มีเงิน อาจารย์พูดพลางหยิบใช้เครื่องมือของแกอย่างชำนาญ อุปกรณ์ทุกอย่างไม่ใช่อุปกรณ์ที่ใช้ในการดัดล้อมอเตอร์ไซด์มันเป็นอุปกรณ์ประยุกต์ (มีคนไทยเท่านั้นแหละที่ดัด ที่อื่นถ้ามันคดเค้าก็ทิ้ง) ไม่ว่าจะเป็นค้อน หรือแท่นไม้ที่ใช้ในการตอกที่มีการดัดแปลงเหลี่ยมมุมไว้ให้พอดีกับองศาของล้อ ผมนั่งมองมืออันเหี่ยวย่นที่ถูกสวมไว้ด้วยถุงมือดำที่ใช้ในการทำงานของอาจารย์อย่างชื่นชม ที่ถามว่าผมชื่นชมเพราะอะไรอ่ะหรอ + ผมชื่นชมที่อาจารย์ได้ทำในสิ่งที่ตนเองรัก ตนเองถนัด และเชี่ยวชาญ (ในนครสวรรค์มีร้านดัดล้อจักรยานยนต์เพียงร้านเดียวคือร้านอาจารย์) + ผมชื่นชมที่อาจารย์ก็ยังอยู่แบบพอเพียงและใช้ชีวิตแบบสมถะทั่วไป มีรูปในหลวง มีจักรยานชาลี มีฮอนด้าซีคลาสสิค อยู่กับคนรักสองคนในช่วงอายุ 60 ปี ทั้งคู่ยังเรียกกันและกันว่า เธอ + ฉัน (มันดูโรแมนติกไหม) + ผมชื่นชมคนที่จบเพียง ป.4 เป็นคนไทยเชื้อสายจีน ทำเกี่ยวกับรถมามากกว่า 30 ปี และในทุกวันนี้ไม่ว่าค่ายไหน สำนักไหน หรือคนรักมอเตอร์ไซด์รายใด ที่ต้องการขึ้นล้อ ต้องมาหาร้านนี้ ใครที่ล้อคด ล้อดุ้ง ก็ต้องมาที่ร้านนี้ และเรียกกันปากต่อปาก จนยอมรับว่าชายผู้นี้เป็น . . . . . . อาจารย์ คุณว่าการที่เราได้ทำในสิ่งที่ตนรักนั้นมันมีความสุขแค่ไหน และคนเราจะมีสักกี่คนที่เกิดมามีพรสวรรค์พิเศษเฉพาะด้าน ผมชื่นชมในความสุขของร้านๆนี้ ที่มีทั้งความสำเร็จ ชื่อเสียง ความรักความสุขและความน่าเชื่อถือ ผมยังหาคำตอบอยู่ว่า เราตื่นขึ้นมาเพื่อไปทำงาน ทำในสิ่งที่ตนเองไม่ได้ถนัดเท่าไรนัก เรียนมาก็ไม่ลึกซึ้งอะไรมากมาย ทำงานไปเพื่อ เงินเดือน โอที คอมมิชชั่น อินเท็นซีพ โบนัส เพื่อที่จะมีเงินไปผ่อนรถ(24 – 48 งวด) ผ่อนบ้าน (15 – 30 ปี) ผ่อนบัตรเครดิต ( 12 – 36 งวด) ในเดือนหนึ่งทำยอดขายได้เป็น 10 ล้านบาท แต่ผลที่ได้คือเงินเดือนในหลักหมื่น . . . . . . . . . . คำตอบง่ายๆที่เราจะมีความสุขเหมือนอาจารย์เจ้าของร้านดัดล้อคือ ความรัก + ความตั้งใจ + ความจริงใจ + ความพอเพียง   Create Date : 17 มกราคม 2550     Last Update : 17 มกราคม 2550 1:37:22 น. Counter : 680 Pageviews.   22 comment Share Tweet

• Webmaster - Bloggang