อาหารจานโปรดที่แสนอรุ่นให้ยายทำให้กินทุกเช้า คือไข่ต้ม ใส่ถ้วยเล็กๆ เหยาะน้ำปลา แล้วใช้ช้อนสับให้เละๆ จากนั้นก็ปั้นข้าวเหนียวจิ้ม อร่อยมากแต่พ่อโตมาแล้วยังคิดถึงรสชาดแบบเดิม แต่ก็กินไม่เหมือน อาจเป็นเพราะสมัยนี้ วิธีการเลี้ยงไก่ไข่ ต่างไปจากสมัยก่อน เมื่ออิ่มอร่อยเสร็จแล้ว ก็ต้องมีของหวาน  พี่ชาย ลูกพี่ลูกน้องผมที่อยู่บ้านน้องสาวยายหอบมะขาวหวานสุกมาให้บอกพี่ปีเก็บมาจากต้น ซึ่งก็อยู่ในรั้วบ้านยายนี่แร่ะ ในรอบรั้วบ้านยายทั้ง 2 คน จะมีต้นมะขามหวาน 1 ต้น ซึ่งยายไม่หวง เด็กในหมู่บ้านใครอยากกินก็มาเก็บไป  มีต้นส้มโอ ฝรั่งขี้นก พืชผักสวนครัว และต้นลำใย เมื่อพี่ชายนำมะขาวหวานสุกมากองไว้ให้พร้อมกับปอกและสอนวิธีกิน ปีบให้แตกแล้วเกะเปลือกออก กินธรรมดาก็ว่าอร่อยแล้ว พี่ชาย นำมะขามหวานแกะเปลือกออก เอามีดค่อยๆแกะเม็ดมะขามออก จากนั้นเอาข้าวเหนี่ยวร้อนๆอุ่นๆอยู่มาปั้นเป็นแผ่น เอามาขามหวาน 1 ฝักที่เกะเม็ดแล้ว วางตรงกลางแล้วห่อข้าวเหนียว ปั้นแน่นพอหลวมๆ แล้วยื่มมาให้ผม "อ่าลองกินดู" ผมรับไว้แล้วกินคำแรกที่รู้สึกเมื่อเคี้ยวข้าวเหนียวร้อยๆ พร้อมมะขามหวาน มันเหมือนเป็นขนมชั้นเลิศ หอมมะขามหวานแบบพอดี ผสมกับกลิ่นข้าวเหนียวอุ่นๆ นึกถึงแล้วน้ำลายไหล

วันนี้พี่ชาย ชวนไปเล่นกับเพื่อนๆ ที่ทุ่งนาใกล้บ้าน (ข้ามทางลูกรังก็ถึงแล้ว) จะมีบ่อน้ำ แต่ปีนี้น้ำน้อยอยู่แค่ก้นบ่น วันนี้เราจะมาเล่นจับปลากัน จริงๆ มันเป็นข้ออ้างของเด็กที่จะเล่นน้ำมากกว่า บริณขอบบ่อมันก็จะมีทุ่งนาซึ่งเก็บเกี่ยวไปแล้ว และมีปูนา เด็กๆชอบจับปูนาแต่ละวันเราจะหากลับมาได้ 10-20 ตัวทุกวัน ต่อคน แล้วก็เอากลับมาให้ยายทำให้กิน ยายก็นึงปูเราก็กินกัน ที่อร่อยก็ตรงตอนเปิดฝากระดองปู มีน้ำมีขาวเหลือง (มันปู) เอาข้าวเหนียวจิ้ม มันหอมมากจริงๆ  

เมื่อหมดวันแล้ว ข้าวเหนียวที่หุ้งไว้หากวันไหนไม่หมด ยายจะเอามาปั้นเป็นแผ่นกลมๆ ไปตากแดดเก็บไว้เยอะมาก และวันนึงยายเอามาทอดน้ำมั้นร้อนๆเป็นข้าวแตน ราดด้วยน้ำตาลมะพร้าว บางอันก็โรงน้ำตาล ไม่ได้เข้าข้างยายนะ แต่ที่มีขายและเคยกินมาทั้งชีวิต สู้ข้าวแตนของยายไม่ได้สักคนเดียวเลยละนะ 

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อาหารอร่อย ไม่จำเป็นต้องดังและมีราคาแพง แค่คนทำตั้งใจทำให้ ทุกอย่างก็อร่อยลงตัวแบบที่เรียกว่า เชพใดๆ ในโลกก็เทียบไม่ได้