รักครั้งแรก
Puppy love โอ้..มายกอดสาวน้อยน่ารักพบรักแท้ ว่าไปนั่น.. หลายๆคนคงจะเคยมีความรู้สึกแบบนี้ อย่างน้อยก็คงสักครั้งในชีวิตไม่ว่าไอ้หมอนั่นจะร้ากกกกเราหรือป่าวก็ช่างเหอะ ขอให้เราได้ร้ากกกก็มีความสุขแย้ว เอาหละ..เข้าเรื่องสักที นักศึกษามหาวิทยาลัยนางหนึ่ง ก้ออีชั้นเองนี่หละ หน้าตาก็ไม่ได้สวยสักเท่าไร แต่น่ารักใช้ได้... อิอิอิ ตอนนั้นอายุประมาณ 19 เฟรชสุดๆ พบชายหนุ่มเพื่อนร่วมห้อง ทั้งหล่อ น่ารัก สูง ขาว เป็นใครจะไม่แอบมองได้หละเนี้ย แต่ก็เหมือนสวรรค์เป็นใจให้เราได้อยู่กลุ่มเดียวกัน โอ้ยอย่างเงี้ยจะอดใจไหวได้ไงเราก็เริ่มประเดิมด้วยการคุย แอบมอง แอบส่งยิ้ม คุยโทรศัพท์ (ให้ท่าสุดๆ มันก็ต้องมีใจอ่อนกันมั้งแหละ) และแล้วสวรรค์ก็เป็นใจอีกรอบ..เมื่อเราตกลงเป็นแฟนกัน..สำเร็จ!! แต่ก็อีกนั่นแหละ... ความรักมันไม่ได้สวยงามอย่างที่เราวาดหวังเอาไว้หรอก มันก็ต้องมีอะไรอีรุงตุงนังตลอด ไหนจะเพื่อนที่ชีทั้งน่าสวยทั้งน่ารักมาเกาะแกะกะหวานใจเรา ยิ่งชีวิตรักตอนวัยเรียนด้วยโอ้ยสับสน เป็นอย่างเงี้ยรักด้วยความสับสนมาได้สักเกือบปีได้มั้ง เริ่มเบื่อกับการคิดมากของตัวเอง คะแนนเรียนตกอย่างแรง ชักเบื่อตัวเอง(ดูดิตัวเองยังเบื่อตัวเอง..แล้วคนอื่นจะไม่เบื่อได้ไง) และแล้วคำว่าสงบจิต สงบใจก็บังเกิด เลิกคิดว่าเค้าต้องเป็นของเราเท่านั้นแหละ ..เรียกได้ว่าสติมา ปัญญาเกิด.. เพิ่งทางธรรมสักหน่อย โอ้..เหมือนหลุดจากความทุกข์เลย แต่ขอบอกว่าต้องใช้เวลาสักหน่อย ให้ทุกเรื่องมันคลีคลายไปเอง แล้วสุดท้ายเป็นไงต่อ... ปัจจุบันเพราะมีธรรมะไง "ไม่มีใครเป็นของเรา" แล้วไงก็เลยไม่มีแฟนไง เหอะๆๆๆ ก็ไม่ใช่อย่างนั้นสักทีเดียว แต่เป็นเพราะความรักครั้งแรกมันสอนให้เรารู้จักคำว่า"รัก" มากขึ้น ตอนนี้เราจึงไม่ได้มองแต่ภาพลักษณ์ภายนอกอย่างเดียว แต่เรามองเข้าไปใจจิตใจของคนที่เราจะคบด้วยว่าจะเข้ากับเราได้มั้ย มีอะไรที่เป็นส่วนเติมเต็มให้เราได้ หรือความเข้าใจซึ่งกันละกัน ทำให้ชีวิตมีความสุขมากขึ้นไม่ได้จบอยู่กับความทุกข์ เหมือนจะดูดีแต่ยังหาไม่เจอะสักกะที จะมีมั้ยคนคนนี้...อิอิอิ