เพราะชีวิตมันหาสุขเกินไปมั้ง!

ช่วงปี-2ปีแรกที่เราได้พบเจอกับผู้ชายคนนี้ เขาช่างเป็นคนที่ ดูเงียบขรึม แต่มีพลังงานบางอย่างที่ทำให้เรานั้นอยากอยู่ด้วย และอยากทำอะไรให้เขา (เขาแก่กว่านะจ๊ะ)

นี่ไม่ได้นึกถึงเรื่องเงินทองเลยนะ อยู่กันด้วยใจล้วนๆ เราเองลาออกจากงานเดิม เพื่อมาเป็นแม่บ้านให้เขา ทำทุกอย่างให้ผู้ชายคนที่ เริ่มศึกษาข้อมูลของเขามากขึ้น ในขณะเดียวกัน เราก็พัฒนาฝีมือของเราในด้านต่างๆที่ไม่เคยได้ทำมานาน อย่างต่อเนื่อง (ก็มันว่างอ่ะเนอะ)

การเป็นแม่บ้านที่ดี เป็นได้ไม่ง่าย แต่ก็ไม่ได้ยาเลย ถ้าเราพร้อมที่จะดูแลใครซักคนอย่างจริงใจ

และแล้ว พอเวลาผ่านเลยไป 2 ปีกว่าๆ บางสิ่งก็เริ่มเข้ามาในชีวิต. . ... . . . . . ... .