เมื่อวันที่ฉัน...รักเธอ 4 ตอนจบ

ฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรห้องสีขาว กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อลอยคลุ้งทั่วห้อง เครื่องมือต่างๆ เต็มห้องไปหมดร่างใครบางคนนอนอยู่บนเตียงผ่าตัด หมอและผู้ช่วยกำลังช่วยกันรุมร่างนั้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียดฉันพยายามมองร่างนั้นแต่ก็มองไม่ชัด ฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ตามปกติแล้วฉันไม่สามารถเข้าห้องผ่าตัดได้นี่หน่าฉันอยากจะออกไปจากตรงนี้เพราะกลัวเลือดและเครื่องมือของหมอแต่ไม่ว่าจะผลักจะดึงประตูแรงเพียงฉันก็ไม่สามารถเปิดมันได้

 ฉันอยู่ในนั้นนานมากทีเดียวนานจนเผลอหลับไปข้างประตูนั่นเอง เสียงเข็นเตียงทำให้ฉันตื่นขึ้นมา หมอเก็บอุปกรณ์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดพยาบาลกำลังเข็นเตียงออกจกห้องฉันเลยขยับให้ห่างประตูเพื่อจะได้ให้พยาบาลเข็นรถออกไปอย่างไม่เกะกะผู้หญิง!!คนนั้นเป็นผู้หญิงแต่หมอโกนผมออกเป็นบางส่วนสงสัยจะผ่าตัดสมองแต่ฉันก็ยังมองหน้าเธอได้ไม่ชัดนัก

 เมื่อหมอเปิดประตูฉันเลยเดินตามหมอออกมาฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาคุ้นมากแต่นึกไม่ออกว่าใครกับผู้ชายสองคนฉันกำลังคิดว่าทั้งสามเป็นใครจู่ๆ ร่างฉันก็ถูกดึงออกมาจากตรงนั้นมายังอีกห้องหนึ่งซึ่งเป็นห้องพักฟื้น

“อิง ไม่เป็นนะลูก เดี๋ยวหนูก็หายแล้ว” เสียงหญิงคนนั้นพูดกับร่างที่นอนนิ่ง

“แม่ใจเย็นๆ นะครับ อิงมันไม่เป็นอะไรหรอกครับเดี๋ยวก็ตื่นมาไล่เตะผมได้แล้ว” ผู้ชายอีกคนกล่าว

“นี่นั่นน่ะตัวเธอที่นอนอยู่บนเตียง นั่นแม่และเพื่อน ส่วนคนที่ยืนคอตกน่ะ แฟนเธอนะเธอชื่ออิงอิง”

ชายคนหนึ่งใส่ชุดขาวมีแสงระยิบระยับเปล่งออกมาใบหน้าขาวสะอาด ร่างสูงโปร่ง มองไปมองหน้าก็หล่อเหมือนกันนะเนี่ย

“ยายวิญญาณอย่ามาชมฉัน” เขาดุ

“อะไรนะคะ วิญญาณ!!”

ใช่สิเมื่อกี้เขาบอกว่าฉันนอนอยู่ตรงนั้นนั่นคือแม่ เพื่อนและแฟนของฉัน

ไม่นะ!! ฉันจะตายแล้ว จริงๆ เหรอ โอ๊ยปวดหัว นี่มันอะไรกันเนี่ย เรื่องแบบนี้มันมีจริงด้วยเหรอวิญญาณออกจากร่าง ถ้าตอนนี้ฉันเป็นวิญญาณ เขาคนนั้นก็คงจะเป็น...

“ยมทูต” เขาตอบแล้วยิ้ม

“ทำไมฉันถึงจำอะไรไม่ได้ ท่านช่วยหน่อยได้ไหมคะฉันแค่อยากจำพวกเขาได้ ก่อนฉันจะต้องไปจากพวกเขา”

“เธอดูไม่ตกใจเลยนะ เรื่องที่เธอกำลังจะตาย”

“มันเป็นเรื่องธรรมชาติไม่ใช่หรือคะท่านฉันขออย่างเดียวขอให้จำเรื่องราวต่างๆ ของตัวฉันได้”

“ถ้าเธอจำได้เธอต้องไม่ยอมจากไปแน่”

“ขอร้องล่ะค่ะ นะคะ ฉันขอร้อง”ฉันทรุดตัวนั่งลงบนพื้นแล้วไหว้อ้อนวอนเขา

“เฮ้ย อ่ะๆ ก็ได้ เธอนี่นะ เพราะแบบนี้ไงแฟนเธอถึงรักเธอมากตั้งแต่ยังเด็กเลย”

แสงสว่างวาบกระจายไปทั่วห้องฉันโดนกระแทกเข้ากับผนังปูนก่อนที่จะลอยมาที่ปลายเตียงแล้วเรื่องราวต่างๆ ก็พรั่งพรูเข้ามาในความทรงจำ แม่ เป้และพี่บิ๊กฉันมองร่างตัวเองด้วยความคิดที่หนักอึ้ง ฉันเป็นเนื้องอกในสองสินะใช่ฉันมีอาการปวดหัวบ่อยๆ แต่ไม่ยอมมาหาหมอ ฉันผิดเอง

“แม่คะหนุขอโทษ แม่ไม่ต้องร้องไห้นะคะ หนูจากไปแค่ร่างกายแต่หัวใจหนูอยู่กับแม่นะคะ” ฉันกระซิบบอกแม่เบาๆ

“เป้ฉันรักแกนะ แกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดดูและเมียกับลูกดีๆ นะ”

“พี่บิ๊ก อิงจำพี่ได้แล้วพี่คือพี่บิ๊กของอิงจริงๆ แต่อิงรู้ช้าไป แต่ดีแล้วที่ก่อนหน้านี้เราเข้าใจกันแล้วอิงรักพี่บิ๊กนะคะ แต่อิงต้องไปถึงแม้จะไม่อยากไปก็ตาม ต่อจากนี้ฝากแม่ด้วยนะคะ”

“แม่คะ ฝากลาลุงชล เฮียพี่หมี่และทุกคนที่ออฟฟิศอิงด้วยนะคะ อิงต้องไปแล้ว อิงเชื่อว่าชาติหน้ามีจริงอิงขอเกิดมาเป็นลูกแม่นะคะ”

ฉันสั่งลาทั้งที่รู้ว่าพวกเขาไม่ได้ยินแต่ทำไมทุกคนร้องไห้หนักขนาดนั้นล่ะ ลุงชลและเฮียเปิดประตูเข้าโผเข้ามากอดที่ร่างฉัน

“ไปแล้วนะทุกคน พี่บิ๊กวันนี้อิงรักพี่แล้วนะแต่มันคงสายไป มีพบก็ต้องมีจาก ไม่จากเป็นก็ต้องจากตาย ลาก่อนค่ะทุกคน”

ฉันเดินไปหาท่านยมทูตพร้อมที่จะไปจากที่นี่

“พวกเราได้ยินอิงนะ พี่รักอิง ทุกคนรักอิงถ้าต้องไปแล้วจริงๆ พี่ขอให้อิงอย่างห่วง พี่จะดูแลทุกคนให้เองนะพี่รักอิงมากนะครับ”

เสียงพี่บิ๊กกล่าว น้ำตาไหลเป็นสายฉันยิ้มให้เขาแม้เขาจะไม่เห็นก็ตาม ฉันพยักหน้าให้ท่านยมทูตแล้วท่านก็พาฉันไปยังอีกดินแดนหนึ่งซึ่งเป็นดินแดนที่จะไม่ได้เจอพวกเขาตลอดกาล

พิเศษ...

ผมบิ๊กเองนะครับตอนนี้ผมยังทำใจไม่ได้เลยส่วนครอบครัวของอิงน่ะเหรอ ยิ่งกว่าผมอีกผมเขียนบันทึกทุกวันถึงสาวน้อยของผมหญิงสาวมากมายที่ผ่านเข้ามาหลังจากที่อิงจากไปนั้นไม่ได้ทำให้ผมลืมเธอเลยผมยังไม่ยอมมีแฟนและเป็นคนดูแลออฟฟิศของอิงเองผมลาออกจากบริษัททัวร์และตั้งใจทำงานต่อจากอิงให้ดีที่สุดมีเพลงหนึ่งที่อยากมอบให้อิงนะ

“เพียงเวลาแค่ไม่นานทำให้เราได้คุ้นเคย

สุขและทุกข์ที่ล่วงเลยมันทำให้เรายิ่งผูกพัน

แต่เวลาคือสิ่งเลวร้ายเช่นกันเวลาช่างแสนสั้น

ทำให้เราต้องจากกัน

สุดเส้นทางปรายขอบฟ้าชะตาได้กำหนด

ไม่อาจจะพบกันแต่ตัวฉันไม่เคยจะลืมเธอ

ภาพเก่าคืนย้อนมา

จุดจบคือน้ำตาและรักที่ยังไม่เคยจางหาย

แม้ว่าวันนี้เธอจะอยู่แสนไกล

แต่ความทรงจำดีๆนั้นไม่เคยจางหาย

ตราบที่ดาวเต็มฟ้าเธอยังคงวนเวียนในหัวใจ

หลับให้สบายสักวันคงพบกันสุดที่รัก”

รักอิงนะครับ

สวัสดี

Create Date : 25 เมษายน 2559 Last Update : 25 เมษายน 2559 9:47:56 น. Counter : 898 Pageviews.		1 comments
Share Tweet