คำโปรยของแต่ล่ะเล่มในBleach ใครชอบเรื่องนี้คงรู้ดีมีตั้งแต่1-38มาให้ค่ะ เล่มหนึ่ง "The Death and The Strawberry" "เพราะว่าไร้รูปร่าง พวกเราจึงได้เกรงกลัว"
เล่มสอง "Goodbye Parakeet Goodnite My Sista" "ที่มนุษย์สร้างความหวังขึ้นมาก็เพราะว่ามองไม่เห็นความตายอยู่เบื้องหน้า"
เล่มสาม "Memories in the Rain" "ถ้าหากฉันเป็นเม็ดฝนละก็ ฉันคงจะเหนี่ยวประสานหัวใจของใครบางคนไว้ได้ เหมือนดั่งที่เหนี่ยวประสานแผ่นดินกับผืนฟ้าที่ไม่มีวันมาประจบกันได้ตลอดกาล"
เล่มสี่ "Quincy Archer Hates You" "พวกเราดึงดูดซึ่งกันและกันเหมือนอย่างหยดน้ำ ดาวนพเคราะห์ พวกเราผลักกันเหมือนอย่างแม่เหล็ก เหมือนอย่างสีผิว"
เล่มห้า "RightTerm of The Giant" "หากไม่กุมดาบ ก็ปกป้องเธอไม่ได้ หากกุมดาบแล้ว ก็คงกอดเธอไม่ได้"
เล่มหก "The Death Trilogy Overture" "ใช่แล้ว พวกชั้นน่ะ ไม่มีชะตากรรมหรอก พวกที่ถูกดูดกลืนอยู่ในความโง่เขลา ความหวาดกลัว และก้าวเท้าพลาดนั่นแหละ ที่จะตกลงไปในกระแสวังวนที่เรียกว่าชะตากรรม"
เล่มเจ็ด "The Broken Coda" "พวกเราไม่ควรจะเสียน้ำตาเพราะนั่นคือความพ่ายแพ้ของร่างกายที่มีต่อจิตใจ และเป็นเครื่องหมายพิสูจน์ว่าเราไม่สามารถรับมือกับจิตใจตัวเองได้"
เล่มแปด "The Blade and Me" "ถ้าสนิมขึ้นก็ไม่สามารถปักได้อีก ถ้าจับพลาดก็จะฟันตัวเอง ใช่แล้ว ความภูมิใจน่ะ คล้ายกับคมมีด"
เล่มเก้า "Fourteen Days For Conspiracy" "อา พวกเราทุกคนฝันว่าบินอยู่บนท้องฟ้าทั้งๆที่ยังลืมตาอยู่"
เล่มสิบ "TattooOn The Sky" "แม้พวกเราจะยื่นมือออกไปปัดเป่าเมฆหมอก ทะลุผ่านท้องฟ้า คว้าจับดวงจันทราและดวกดาวไว้ได้ ก็ยังไปไม่ถึงความเป็นจริง"
เล่มสิบเอ็ด "A Star and A Stray Dog" "จุดไฟแผดเผาคมเขี้ยวที่ไม่อาจไขว่คว้าเพื่อที่จะไม่ต้องมองเห็นดาวดวงนั้น เพื่อไม่ให้ลำคอนี้ต้องแตกเป็นเสี่ยงๆไป"
เล่มสิบสอง "Flower On The Precipice" "ที่เราเห็นว่าดอกไม้ริมผานั้นงดงาม ก็เพราะขาของพวกเราจะหยุดนิ่งอยู่ริมผา ไม่สามารถกล้ำกรายขึ้นไปยังท้องฟ้าอย่างไร้ความกลัวเกรง ดั่งเช่นบุปผานั้นได้"
เล่มสิบสาม "The Undead" ในยามที่ทิ้งศักดฺ์ศรีไปก้าวหนึ่ง พวกเราก็จะก้าวเข้าสู่ความเป็นสัตวืป่าไปก้าวหนึ่ง ในยามที่ยับยั้งชั่งใจไปหนึ่งพวกเราก็จะถอยห่างออกมาจากความเป็นสัตว์ป่าก้าวหนึ่ง
เล่มสามสิบสาม "The Bad Joke" "พวกข้าทั้งหลายคือหนอนแมลง หนอนแมลงที่คืบคลานอยู่ภายใต้จิตชั่วร้ายที่ไม่มีวันแห้งเหือด ไขว่คว้าตะกายไปให้สูงกว่าจัทราที่กำลังแหงนคอ จนกว่าจะพ้นจากสายตาน่าสมเพชของพวกเจ้าไป"
เล่มสามสิบสี่ "King of the Kill" "หากท่านมอบปีกให้ข้า ข้าจะโบยบินเพื่อท่าน มาตรแม้นพสุธาทั้งหลาย จะจมดิ่งสู่สายน้ำก็ตาม หากท่านมอบดาบให้ข้า ข้าจะยืนหยัดต่อสู่เพื่อท่าน มาตรแม้นฟากฟ้าทั้งหลาย จะสาดแสงทะลวงร่างท่านก็ตาม"
เล่มสามสิบห้า "Higher than the Moon" "หากเกิดมาแล้วต้องตกต่ำ ก็ไม่ต่างอะไรกับตายไปแล้วนั้นละ"
เล่มสามสิบหก "Turn Back The Pendulum" "จะ เชื่อ มั่น น่ะ มัน เร็ว เกิน ไป"
เล่มสามสิบเจ็ด "Beauty is so Solitary" "แม้ข้าจะไม่เชื่อว่ามนุษย์นั้นงดงาม แต่ก็เชื่อว่าบุปผานั้นงดงาม มนุษย์จะมีรูปลักษณ์คล้ายบุปผาที่สุด ก็ยามเมื่อถูกฟาดฟันล่มลงทอดกายแล้วเท่านั้น"
เล่มสามสิบแปด " Fear For Fight" "ต้องกลายเป็นนักรบที่ไม่รู้จักความหวาดกลัว นั่นละคือความหวาดกลัวเพียงหนึ่งเดียวของข้า"
หากกุมดาบแล้ว ก็คงกอดเธอไม่ได้"
จั่งหัวข้อมา..น่าอ่านมากค่ะ
แต่เนื้อหา...อ่านยากจัง
สีตัวหนังสือกับแบล็คกราวมันกลืนกันน่ะค่ะ
ขอโทษนะคะ...สายตาไม่ค่อยดี
อ่านแล้ว....มันปวดตา