อาจารย์จิ่วลู่เฟยเซียง : เขียน Hongsamut : แปล 🍂เล่มเดียวจบประกอบด้วยเรื่องสั้นมี 6 เรื่อง [1]-ปรมาจารย์ผู้อัดอั้น รับศิษย์มาคนแรกดันหลงรักนางเข้า รับศิษย์คนที่สองดันมาหลงรักกับปีศาจ รับศิษย์คนที่สามแทนที่จะเป็นเซียนหญิงผู้อ่อนหวานดั่งนางคาดหวังดันกลายเป็นเซียนหญิงนักเลงไปซะงั้น สุดท้ายสามศิษย์รวมหัวกันไปอยู่ฝ่ายมารปรมาจารย์อย่างนางที่อายุอานามเกือบพันปีถึงขั้นกุมขมับ เฝ้าสงสัยต่อวิสัยทัศน์การรับศิษย์ของตัวเอง จนถูกอัญเชิญไปบอกกล่าวว่าต่อไปท่านเซียนหญิงอย่ารับศิษย์อีกเลยนะ แล้วนางถึงตระหนักว่าความทุกข์ของหญิงชราที่ต้องอยู่เดียวดายเป็นเช่นไร...5555  🌼หลังอ่าน🌼 สงสารเชียนกู่ไม่รู้ว่าจะเศร้าหรือจะขำดี คำพูดของศิษย์ออกซึ้ง คำพูดของอาจารย์อ่านแล้วดันขำ บทส่งท้ายทั้งปวดใจทั้งซึ้งใจ แต่พออ่านประโยคจบ...ฮากระจาย นี่มันงานเขียนอะไรปรับโหมดไม่ทันเลย...5555  แนวนี้คงต้องยกให้ห้องสมุดแปลจริงๆนะจะมาแปลสำนวนสละสลวยสวยงามเราว่าคงขำไม่ออก [2]-ปรมาจารย์ผู้โหดเหี้ยม เพราะคิดจะไปช่วยเหลือพ่อของนางที่สำนักชางหลัน แต่ถูกจับได้ นางจึงกระโดดลงไปในทะเลสาบหลิงจิ้งที่มีกระจกหลิงจิ้งผนึกจอมมารเอาไว้ นางได้ปลดปล่อยจอมมารที่ถูกกักขังมาสามร้อยปีออกมาโดยไม่ตั้งใจ แต่ว่าหลังจากนั้นพวกเขาสองคนกลับย้อนเวลาไปเมื่อสามร้อยปีก่อน การจะย้อนกลับมาได้ต้องหากระจกหลิงจิ้งในยุคนี้ให้เจอ มันอยู่กับมู่เซวียนศิษย์เอกของสำนักชางหลันซึ่งคือเขาก่อนจะกลายมาเป็นจอมมาร แผนของจอมมารคือให้นางกลายเป็นศิษย์ของมู่เซวียนเพื่อหาโอกาสขโมยกระจกหลิงจิ้ง  🌼หลังอ่าน🌼 ตอนนี้เฉยๆไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่  ตอนจบคือนางอยู่กับมู่เซวียน ส่วนจอมมารกลับไปในอนาคต [3]-ปรมาจารย์อาวุโส นางเป็นเทพองค์สุดท้ายแห่งดาวเทียนกัง มีอายุอานามนับหมื่นปี อาศัยเพียงลำพังอยู่ ณเขาอู้อ่าย ไม่เคยคิดรับศิษย์ แต่ดันเจอเด็กหนุ่มจอมดื้อด้านปวาราณาตนเป็นศิษย์ของนางทั้งๆที่นางปฏิเสธ นางย่อมไม่คิดว่า วันหนึ่งข้างหน้าเขาจะทำให้นางต้องขายหน้าไปทั้งสามโลก(5555) 🌼หลังอ่าน🌼 เรื่องนี้ขำฉากตกปลา เทพอย่างนางตกปลาไม่ได้ แต่เขาตกได้แล้วตกได้อีกจนนางอดไม่ไหว "เจ้าเกิดปีไส้เดือนงั้นรึ"(5555) "ข้าใช้ใบหน้า..." ช่างหน้าด้านจริงๆ "ถ้าข้าตกท่านท่านจะติดเบ็ดไหม"(55555) ข้ารู้สึกเรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องเหลวไหลเหมือนกับการที่เด็กหนุ่มอายุสิบแปดแอบจับหน้าอกยายเฒ่าอายุแปดสิบนั่นแหละ(55555) เรื่องนี้เป็นการย้อนกลับมาของความรักในอดีตของเทพสงครามหญิง [4]-ปรมาจารย์โปรดชี้แนะ เรื่องนี้ไม่ค่อยสนุก ไม่ตลก ไม่เศร้า ไม่ซึ้ง เป็นบุญคุณความแค้นระหว่างศิษย์กับอาจารย์ หนึ่งรักหนึ่งแค้นบางครั้งยากแยกแยะ [5]-ปรมาจารย์แห่งพิษ นางเป็นปีศาจโสมพันปีถูกอาคมเปลี่ยนวิญญาณให้กลายเป็นมนุษย์ แต่นางต้องทนทรมานกับอาการเจ็บปวดเพราะถูกอาคมนี้ มีเพียงเลือดของเซียนที่จะช่วยให้นางหลุดพ้นได้ โชคชะตาให้นางจับพลัดจับผลูกลายเป็นศิษย์ของชิงเหอเจินเหริน...เอี้ยนหลิน นางต้องการเลือดของเขาเพื่อจะได้ตายไปเสียให้พ้นๆจากร่างนี้ แต่เมื่อความจริงเปิดเผย นางก็ไม่คิดจะกินเลือดของเขาแล้ว ชิงเหอเจินเหริน ในอดีตเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาผู้หนึ่ง ขณะประสบเคราะห์กรรม ปีศาจโสมพันปีได้ป้อนเลือดของนางให้เขาเป็นเวลาสี่สิบเก้าวันจึงรอดชีวิตมาได้ เพราะเลือดจากปีศาจโสมพันปีทำให้เขากลายเป็นผู้บำเพ็ญเพียร  ต่อปีศาจโสมพันปีสิ้นชีพเมื่อปรมาจารย์พิษใช้นางฟื้นฟูพลัง เอี้ยนหลินได้พาร่างโสมของนางหนีไปก่อนหาร่างศพของเด็กน้อยคนหนึ่งเพื่อทำการย้ายวิญญาณของนางเข้าไปยังร่างดังกล่าวและแบ่งอายุขัยของตัวเองต่ออายุให้นาง เขาจึงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน เมื่อปรมาจารย์พิษได้ปรากฏกายขึ้นอีกครั้ง เอี้ยนหลินจึงต่อสู้กับเขา ไม่มีใครรู้ว่าการต่อสู้ครั้งนั้นแท้จริงเป็นเช่นไร ทุกคนเพียงรู้ว่าทั้งสองต่างตายไปแล้ว 🌼หลังอ่าน🌼 เรื่องนี้เฉยๆนะ เหมือนกินแกงจืดแบบจืดสนิท [6]-ปรมาจารย์น้อย น้องสาวทั้งสามของนางถูกพิษ ผู้ต้องสงสัยคือปรมาจารย์น้อยจื่อหลิงจวินวัยสิบกว่าขวบผู้โด่งดังเพราะเป็นอัจริยะเยาว์วัย นางถูกคำสั่งจากผู้นำตระกูลให้ใช้ทุกวิถีทางเข้าใกล้จื่อหลิงเพื่อสืบดูว่าเรื่องเหล่านี้เกี่ยวข้องกับเขาหรือไม่ และในที่สุดนางก็ได้ฝากตัวเป็นศิษย์ของเขา และสุดท้ายกลายเป็นคนรักของเขา 🌼หลังอ่าน🌼 นี่มันเรื่องอะไรกัน อ่านมาจนจบบอกตามตรงมีแค่เรื่องปรมาจารย์ผู้อัดอั้นกับปรมาจารย์ผู้อาวุโสที่พอไปได้ เพราะความตลกที่ใส่เข้ามาช่วยกอบกู้เนื้อเรื่องเอาไว้ ส่วนเรื่องอื่นๆเนื้อหาธรรมดาเกินไป รู้สึกไม่มีอะไรเลย Create Date : 14 พฤศจิกายน 2567 Last Update : 14 พฤศจิกายน 2567 20:17:47 น. 0 comments Counter : 476 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณสายหมอกและก้อนเมฆ