กีฬาลูกผู้ชาย
วันนี้เกิดอยากจะเขียนขึ้นมาเพราะประทับใจนักกีฬาคนนึง เจ้าน้องคนนี้เป็นนักกีฬารักบี้ตัวโต เรียบร้อยสุภาพมาก ถามอะไรก็อมยิ้มท่าทางขี้อายโขอยู่ ถามได้ความว่าเรียนคณะศิลปกรรม อะจึ๋ยยย นักกีฬารักบี้เรียนศิลปกรรมนี่ยังไม่เคยเจอเลย เห็นปกติอยู่คณะพลศึกษากันหมด เจ้าน้องคนที่ว่าพอแข่งเสร็จวันนึงก็มีแผลมาให้พยาบาลทำทีนึง มาครั้งแรก สภาพยังโอเคอยู่ได้แผลมาสี่แผล คือที่เอวสองข้าง เข่าสองข้างไม่รวมที่ช้ำๆ แต่เพราะว่าไม่ได้รีบมาทำตั้งแต่วันแรกที่เป็น ก็เลยต้องโดนขูดแผลเราคนดูเห็นแล้วยังโอยแทน เค้าก็ไม่ร้องซักแอะ แต่ดูหน้าก็รู้แหละว่าเจ็บมาก เพราะขนาดเราเคยเป็นแผลกระจิ๊ดเดียวยังร้องยังกับถูกเชือด (คนมันสำออยก็งี้แหละเนอะ)วันต่อมาพอแข่งเสร็จก็มาทำแผลอีก ไอ้เราก็กองเชียร์ดีเด่น ไม่รู้เป็นไงสิน่า เด็กมาทำแผลนี่ต้องรีบมาดูคอยลุ้น วันนี้นอกจากล้างแผลเดิมที่ต้องโดนขูดซ้ำอีกหน่อยแล้ว ก็มีเดี้ยงเพิ่มอีกคือเจ็บไหล่เพราะไหล่หลุด ถามดูก็บอกว่าไหล่นี้เคยต้องผ่าตัดมาแล้ว เลยถามว่าน้องมีตรงไหนอีกหรือป่าว เจ้าเพื่อนที่มาด้วยก็บอกว่า..มีพี่แต่ไม่ยอมทำนี่ใส่ขายาวปกปิดพี่พยาบาลมาเลยนะ... สงสัยจะเข็ดตอนขูดแผลที่ดูแล้วเหมือนเอายางลบลบบนกระดาษยังไงยังงั้นเลย แต่มันก็ต้องทำยังงี้แหละเนอะ ทำแผลแล้วไม่เจ็บเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว เราก็เลยบอกว่าเจ็บอย่างงี้แล้วนัดหน้าไม่ต้องลงแล้วนะ เค้าก็ครับไม่ได้ลงครับพอถึงวันแข่งขันนัดต่อมาเจอของแข็งแข่งกะเต็งหนึ่งเลย งานนี้แพ้ไม่ได้ตกรอบอย่างเดียว แต่ถ้าผ่านก็ได้เหรียญทองแดงเป็นอย่างต่ำแล้ว หลังแข่งเสร็จพอนักกีฬากลับมาที่พัก โอยตายแล้ว ทำไมแต่ละคนถึงเดี้ยงกันมาอย่างนั้นล่ะ คราวนี้พยาบาลก็งานหนักล่ะสินั่งรอทำแผลกันหน้าสลอน ใหญ่บ้างเล็กบ้าง นักกีฬาบางคนตอนอยู่ในสนามห้าวสุดๆ เล่นกันไม่กลัวแตกกลัวหักกันเลยแต่พอแข่งเสร็จมาทำแผลร้องซะยังกะถูกเชือด มันช่างแตกต่างกับตอนแข่งซะจริงจริ๊งงง ไอ้เราก็คอยนั่งหัวเราะ คอยนั่งแซวเด็กเผื่อจะช่วยให้หายเจ็บบ้าง ไม่รู้มันช่วยได้หรือเปล่า 555พอพยาบาลทำแผลให้กลุ่มที่มานั่งสลอนเสร็จแล้วซักพัก เจ้าน้องตัวโตขาประจำจอมอึดก็เดินมาหน้าตายู่ยี่เดินย่องมาเลยแขนก็ใส่ที่คล้องแขน เราก็อ้าวทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะน้อง เจ้าเพื่อนก็รีบบอกว่าเค้าลงไปแข่งด้วย โอยตายๆๆ เจ็บอย่างนั้นทำไมยังลงแข่งอีก อันที่จริงเราก็ถามไปอย่างงั้นแหละ เพราะก็รู้ความรู้สึกของนักกีฬาแหละนะว่าเค้าอยากให้ทีมชนะยิ่งเป็นนัดชี้เป็นชี้ตายด้วยแล้ว เจ็บยังไงก็ไม่กลัวแล้ว สรุปแล้ววันนี้เจ้าน้องจอมอึดนี่เป็นแผลทั้้งหมด 8 แผลกระจายกำลังแปะอยู่ทั่วร่างกายตอนทำแผลนี่น่าสงสารมากดูก็รู้ว่าเจ็บจนน้ำตาจะไหล นี่ไม่รวมไหล่ที่ไปเอ็กซเรย์มาแล้วหมอบอกว่าเอ็นฉีกอีก กว่าจะทำแผลเสร็จปาเข้าไปนานโขอยู่เพราะต้องพักยกเป็นระยะๆ กองเชียร์อย่างเราก็คอยชวนคุยบ้าง ชวนดูสาวที่เดินผ่านไปบ้างเผื่อจะลืมเจ็บ เฮ้อ เจ็บอย่างนี้เข็ดกันหรือเปล่าเนี่ยมีลูกมีหลานพี่ไม่ให้เล่นนะเนี่ยเจ้าน้องอึดเค้าก็อมยิ้มไม่ตอบว่าอะไร แต่เจ้าเพื่อนๆ ตะโกนบอกมาว่า...มันเป็นกีฬาลูกผู้ชายพี่นอกจากเจ้าน้องอึดนี่แล้ว ยังมีเจ้าน้องจมูกหักอีกสอง ข้อมือหักอีกหนึ่ง ขาเดี้ยงอีกสอง ฯลฯซึ่งบางคนสภาพไม่ควรลงเล่นแต่ก็ใจเกินร้อยลงไปแข่งเหมือนเจ้าน้องอึดนี่เหมือนกัน เราก็ได้แต่สงสัยว่ากีฬาลูกผู้ชายนี่เวลาลงไปเล่นแล้วมันทำให้ไม่รู้สึกเจ็บหรือไงฮึแต่ยังไงก็ตามนะวันนี้ถึงทีมเราจะแพ้แต่ก็ได้ใจพี่ไปเต็มๆแหละไอ้น้องเอ๊ย ใจเกินร้อยกันจริงๆ
)
>
>
>
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
