สิทธิของลูก ๏ ในท่ามกลาง ราตรี ที่มืดหม่น ในฝูงชน คลาคล่ำ สนามหลวง อุ้มลูกน้อย อิงแอบ ไว้แนบทรวง แม่มาทวง ประชา- ธิปไตย ๏ แปลบ-สายฟ้า ฟาดผ่า ในห่าฝน เปรี้ยง-คำรณ ครืนครั่น สนั่นไหว สงสารแต่ ลูกน้อย เจ้ากลอยใจ แม่ร่ำไห้ กอดเจ้า ให้หนาวคลาย ๏ เพราะปีศาจ คุณธรรม มันต่ำช้า มาผลาญพร่า สิทธิเรา เอาจนได้ แม่ไม่ทน อดสู นิ่งดูดาย สู้ถวาย ชีวัน ไม่หวั่นใคร ๏ สิทธิของแม่ ชิงไป แม่ไม่ว่า สิทธิลูกยา หน้าไหน อย่าได้หมาย เพื่อสิทธิลูก แม่พร้อม จะยอมตาย ไม่เสียดาย แม้ดิ้น สิ้นชีวา ๏ ต้องยับยั้ง มันไว้ ในวันนี้ อย่าให้มี พวกมัน ในวันหน้า ไม่ให้ลูก เติบโต มาโศกา เป็นขี้ข้า พาช้ำ ระกำทรวง ๏ สิทธิของมัน มันรู้ ว่ามันรัก ไม่รู้จัก สิทธิเขา ว่าเขาหวง มารุกล้ำ สิทธิเรา ให้เราทวง ไปก้าวล่วง สิทธิใคร มีใครยอม ๏ น้ำตาฟ้า กันแสง จนแห้งเหือด เหมือนหลั่งเลือด จากกาย จนผ่ายผอม แม้จะทุกข์ ขื่นขม ระทมตรอม สู้ถนอม สิทธิเจ้า ผู้เยาว์วัย ๏ นอนเสียเถอะ ลูกรัก หลับเถิดหนา เพื่อตื่นมา สู่ขวัญ รับวันใหม่ วันที่แสง สีทอง ผ่องอำไพ ลูกจะได้ เป็นใหญ่ ในแผ่นดิน วโรทาห์ ๒๔ มิถุนายน ๒๕๕๐   Create Date : 24 มิถุนายน 2550 2 comments Last Update : 25 มิถุนายน 2550 13:43:38 น. Counter : 698 Pageviews. Share Tweet

ใครรู้บ้างว่าทำไมกลอนนี้โพสต์ในห้องราชดำเนินไม่ได้ ถูกลบตลอด มันไม่เหมาะสมตรงไหน ผมงงมาก   โดย: วโรทาห์ (warotah ) 24 มิถุนายน 2550 20:23:42 น.

มันไม่เหมาะสม เพราะมันไปกระทบกระเทือนใจ ผู้มีอำนาจแลลิ่วล้อ หารู้ไม่ อำนาจที่แท้จริงมันเป็นของ "ประชาชน" ไม่ใช่ของพวกมัน ชอบทุกบทกลอนของคุณครับ   โดย: chengake 9 ตุลาคม 2550 13:48:06 น.