|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ฉากจบของ DAMO (ระวังสปอยล์)
ฉากนี้ไม่ใช่ฉากสุดท้ายของ DAMO แต่เป็นฉาก"จบ"ในความรู้สึกของเป็ดยาง ทุกอย่างจบลงแล้ว ทุกอย่างสิ้นสุดแล้ว พลัง ชีวิต ความหวัง ...หมดเลยที่ฉากนี้ ========================================
ดาบเย็นเฉียบเสียบลงไปที่ท้องของ ฮวางโบยุน... เลือดไหลลงมาเป็นลิ่ม... เจ้าเจ็บไหม...แชโอ๊ก เห็นอยู่ต่อหน้าต่อตาเจ้า ชายคนนั้น...คนที่เป็นเหตุผลของชีวิต...คนที่เป็นลมหายใจ คนที่เจ้าทุ่มเทชีวิตทั้งชีวิตให้ คนที่เป็น ”วีรบุรุษของชาติ” มามือเปล่า...คุกเข่า...ขอแลกชีวิตของเจ้า...กับความตายของเขา กับดาบของชายคนที่เจ้ายอมหักหลัง ”ลมหายใจ”
เขาล้มลงแล้ว...เจ้าเจ็บไหม ตอนนี้...ใครเจ็บกว่ากัน ต่อหน้าต่อตาเจ้า...แต่ทำอะไรไม่ได้เลย เจ้าเคยหยิ่งผยองว่าทำได้ทุกอย่างในโลก แต่มาวันนี้...แม้แต่จะช่วยเขา...เจ้ายังทำไม่ได้
แชโอ๊กกระเสือกกระสน...ล้มลุกคลุกคลาน แม้ทั้งเท้า ทั้งมือ ถูกพันธนาการไว้ แต่เจ้าต้องไป...ไปหา”หัวใจ” ที่นอนนิ่ง...มีแค่ลมหายใจแผ่วเบา เจ้าได้แต่ซบหน้าลงบนอกเขา ไม่สามารถแม้แต่จะสัมผัสเขาด้วยมือของเจ้า ลมหายใจของเขารวยริน...หัวใจเต้นแผ่ว... หัวใจที่รักเจ้าสุดจิตสุดใจ... เขารอ...เพื่อจะมี”ลมหายใจ”ร่วมกับเจ้าอีกสักครั้ง อีกแค่สักครั้ง...แล้วเขาก็จากไป
ไม่มีอีกแล้ว...แววตาที่ห่วงหาอาธรเสมอ... ไม่มีอีกแล้ว...มือที่คอยยื่นผ้าซับน้ำตาให้ ไม่มีอีกแล้ว...รอยยิ้มที่มีให้เพียงแต่เธอ ไม่มีอีกแล้ว...เหตุผลของลมหายใจ...
ไม่มีแม้แต่คำว่า”รัก” ออกจากปาก แต่สิ่งที่ผสานทั้งสองไว้...ลึกซึ้ง...มากมาย...กว่านั้น...
Create Date : 17 เมษายน 2550 |
|
1 comments |
Last Update : 17 เมษายน 2550 15:58:32 น. |
Counter : 864 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
|
วันธรรมดาเป็นอาจารย์ที่น่ารัก วันหยุดพักเป็นสาวโสดโหดติงต๊อง เวลาว่างชอบอ่านหนังสือกับดูมะกันฟุตบอล ไม่ก็นอนเกาพุงป๊ะป๋าหม่าม๊าดูทีวี...
|
|
|
|
|
|
|
เหมือนเดิมค่ะ