ตุลาคม 2554

 
 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
Short Fic : Top Secret (Part : Morning Kiss)
คำเตือน : ฟิคเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นจากจินตนาการ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลใดก็ตามในชีวิตจริง ขอความร่วมมือห้ามนำไปเผยแพร่นอกบล็อคนี้ให้เกิดความเสียหายแก่ผู้แต่งหรือบุคคลอื่นนะคะ ขอบคุณค่ะ ^^
************************************************


Top Secret
Part : Morning Kiss



อุณหภูมิเย็นเฉียบของเครื่องปรับอากาศทำให้ร่างเล็กขนลุกซู่ เด็กหนุ่มขดตัวห่อร่างตามกลไกธรรมชาติที่ต้องปกป้องตัวเองจากความหนาวสะท้านที่บาดผิวบอบบางของเขาอยู่ในขณะนี้ แต่ความอบอุ่นในร่างกายก็ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้รู้สึกสบายตัว ในที่สุดความหนาวเย็นก็ปลุกให้หนุ่มน้อยต้องรู้สึกตัวตื่นขึ้นก่อนเวลาอันควรจนได้

แสงร่ำไรในเวลาเกือบจะรุ่งสางจากภายนอกเล็ดลอดผ่านผ้าม่านสีขาวผืนบางจนทำให้สามารถมองเห็นความเป็นไปต่างๆได้โดยไม่ต้องเพ่งมอง ดวงตากลมโตคู่สวยกระพริบถี่ 2-3 ครั้งเพื่อปรับโฟกัส ภาพที่เห็นคือบรรยากาศคุ้นเคยของห้องนอนที่ไม่ใช่ห้องของตัวเอง....น้ำหนักของบางอย่างที่วางทับอยู่ที่ช่วงเอวทำให้เด็กหนุ่มเบนสายตาหันไปหาที่มาของมัน....เจ้าของใบหน้าคมคายที่คุ้นตากำลังนอนหลับสบายอยู่ข้างกายและวาดเรียวแขนแข็งแรงโอบเขาไว้หลวมๆ

ลมเย็นของเครื่องปรับอากาศพัดผ่านอีกครั้ง ตัวสั่นสะท้านจนต้องห่อไหล่ยกมือขึ้นลูบผิวกาย ทำให้เพิ่งรู้สึกตัวว่าขณะนี้เหลือเพียงเรือนร่างเปลือยเปล่า ไม่มีอาภรณ์ปกปิดเลยสักชิ้น!….มิหนำซ้ำเขาคงจะนอนดิ้นจนผ้าห่มหลุดจากตัวล่นลงไปปิดอยู่แค่สะโพกอย่างหมิ่นเหม่...หนุ่มหน้าหวานค่อยๆยกท่อนแขนที่วางพาดบนเอวของตัวเองออกก่อนจะขยับกายลงจากเตียงเบาๆ ด้วยเกรงว่าจะรบกวนคนที่อยู่ในห้วงนิทรา....

เด็กหนุ่มเดินไปหยิบรีโมทเครื่องปรับอากาศปรับอุณหภูมิเพิ่มเพื่อให้อุ่นขึ้น แล้วเดินไปคว้าเสื้อคลุมเนื้อดีที่วางพาดไว้บนเก้าอี้ของเจ้าของห้องมาสวมใส่ ผูกเข็มขัดผ้าที่เอวไว้เพียงหลวมๆเพื่อไม่ให้อึดอัดจนเกินไป แล้วก็กลับไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนอนหลังเดิม…..แต่ทว่ากลับตาสว่างซะแล้ว แต่ไหนๆวันนี้ก็ไม่มีงานหรือติดธุระให้ลุกไปไหนแต่เช้า งั้นขอนอนเล่นต่ออีกซะหน่อยแล้วกัน

ร่างเล็กซุกตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มหนานุ่มผืนเดียวกัน ขยับกายเข้าไปชิดเจ้าของใบหน้าคมจนรับรู้ถึงลมหายใจเข้าออกที่สม่ำเสมอของเขา.....ดวงตากลมโตใช้ช่วงเวลานี้พินิจพิจารณาคนตรงหน้า.....เนื่องจากใส่ใจในสุขภาพและดูแลตัวเองอย่างดีมาตลอด พี่โอจึงดูอ่อนวัยกว่าอายุจริงที่ย่างเข้า 30 ต้นๆแล้ว....ดวงตาคมคู่โปรดที่ปิดสนิทอยู่คู่นี้ ที่มีแรงดึงดูดให้เข้าใกล้เมื่อยามสบประสานกัน.....จมูกโด่งเป็นสันรับกับโครงหน้าเรียวอย่างเหมาะเจาะ....ริมฝีปากปากเรียวบางที่มักส่งยิ้มเจ้าเสน่ห์สะกดใจใครต่อใครได้เสมอ....ดูๆไปแล้วก็แอบคิดเล่นๆว่านี่ถ้าตอนเราอายุขึ้นเลข 3 แล้วบ้าง จะดูดีได้ขนาดนี้ไหมน้อ.....

หนุ่มน้อยขยับเข้าไปใกล้ขึ้นอีกนิด....หน้าสวยซุกลงซบกับอกแกร่งของคนข้างกายหาความอบอุ่น ....เส้นผมอ่อนนุ่มที่คลอเคลียปัดไปมาถูกแผ่นอกกว้างทำให้ชายหนุ่มขมวดหัวคิ้วพลางขยับตัวเล็กน้อยเมื่อถูกรบกวน ก่อนที่จะวาดแขนออกเหมือนจะคว้าอะไรบางอย่าง และเมื่อจับต้องถูกร่างนุ่มนิ่มของเด็กหนุ่มข้างกาย ลำแขนแกร่งก็โอบรัดดึงรั้งร่างนั้นเข้ามากกกอดไว้แน่นราวกับเป็นหมอนข้าง หนุ่มน้อยจึงแกล้งใช้ปลายนิ้วเล่นปูไต่ไปมาบนแผ่นอกเปลือยของอีกฝ่าย เจ้าตัวก็มีเพียงแค่เสียงงึมงำอยู่ในลำคอ แต่จนแล้วจนรอดเจ้าชายนินทราก็ยังไม่มีท่าทีจะตื่น.....

~ สงสัยจะเพลียจากเมื่อคืน ~

ลงความเห็นในใจแล้วแอบขำเบาๆคนเดียว ก็ดูสิ....นอนหมดเรี่ยวหมดแรง หลับลึกซะขนาดนี้ ส่วนเขาซึ่งเป็น “ผู้ถูกกระทำ” ซะอีกกลับตื่นเช้ากว่า..... ‘อย่างนี้จะไม่ให้แซวบ่อยๆว่าแก่ได้ไงครับพี่โอ’ :P

เด็กหนุ่มซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นอยู่อย่างนั้น นอนคิดอะไรเพลินๆไปเรื่อยเปื่อย แต่สุดท้ายก็ไม่พ้นวกกลับมาคิดเรื่องของเจ้าของอ้อมกอดอุ่นคนเดิม.....

......ตั้งแต่ได้รู้จักกัน.....จากวันนั้นถึงวันนี้....ก็ 2 ปีกว่าแล้ว…..
ผู้ชายหน้าคมเข้มหล่อเหลาแบบฉบับชายไทยคนนี้....ที่ก่อนหน้านั้นเขารู้จักในนามนักแสดงมากความสามารถคนหนึ่งของวงการ
รอยยิ้มกว้างอวดเขี้ยวเสน่ห์มีแจกจ่ายให้คนรอบข้างเสมอ รวมถึงเด็กหนุ่มในฐานะนักแสดงน้องใหม่อย่างเขาด้วย สร้างความสบายใจในการที่จะต้องมาร่วมงานกันเป็นครั้งแรกได้เป็นอย่างดี
แต่ในเวลาทำงาน คนที่ดูอารมณ์ดีเป็นกันเองแบบนั้นก็กลับจริงจังกับสิ่งที่ต้องรับผิดชอบอย่างตั้งใจจนอดชื่นชมไม่ได้
ด้วยความเป็นหน้าใหม่และต้องเข้าฉากด้วยกันตลอด พี่โอจึงคอยดูแลใส่ใจ แนะนำอะไรที่ดีๆทุกอย่างให้เสมอเหมือนกับเป็นพี่เลี้ยงจำเป็น
บางเวลายังเป็นสารถีให้...ได้อาศัยพี่โอไปรับ-ส่งอยู่ก็บ่อยครั้ง อีกทั้งเป็นที่ปรึกษาที่ดีให้เด็กเจ้าปัญหาอย่างเขาได้ทุกๆเรื่อง เป็นพี่ชายคนเก่งที่ใจดี พึ่งพาอาศัยได้ ไม่แปลกที่เขาจะรู้สึกประทับใจในตัวพี่โอได้มากมายเหลือเกิน
แต่ก็ไม่รู้เมื่อไรที่ความสนิทสนม....ไว้วางใจ....กลายเป็นความผูกพัน...และสานสัมพันธ์ถึงขั้นกลายเป็นสิ่งที่เรียกว่า “รัก”
เป็นความรู้สึกดีๆที่ไม่ได้จำกัดแค่ในฐานะพี่น้อง....

--- “ถ้าพี่จะบอกว่าพี่รู้สึกกับฟลุคมากกว่าแค่ “น้องชาย” คนหนึ่ง....ฟลุคจะว่าอะไรไหม....”---

คำสารภาพความในใจที่พี่โอบอกเขาในวันนั้น มันยังดังก้องในหัวใจ....และยังจำได้ดีว่าตอนนั้นหัวใจเขาเต้นแรงขนาดไหน

......รู้สึกว่าตัวเอง “โชคดี” ที่ได้รับความรักจากคนๆนี้.......
ทั้งที่เขาไม่ใช่คนดีอะไร...ออกจะเกเร ดื้อรั้น เอาแต่ใจด้วยซ้ำ
แต่พี่โอก็ยังรักและให้ความเอ็นดูเค้าตลอดมา
ลึกๆแล้วก็มีเสี้ยวหนึ่งที่คิดว่าตัวเอง “ไม่คู่ควร”
แต่คนเรามีความเห็นแก่ตัว ย่อมต้องการสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเองเสมอ
ถ้าอย่างงั้นฟลุคก็ขอเห็นแก่ตัวเก็บ “ความรัก” ของพี่โอไว้ที่ฟลุคตลอดไปจะได้ไหม......


…………………………
…………………
………….
……
…


“.....ฟลุค.....” เสียงทุ้มต่ำที่เรียกชื่อเด็กหนุ่มอย่างแผ่วเบา ทำให้คนที่กอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเองอยู่รู้สึกตัว

“พี่โอตื่นแล้วเหรอ” เมื่อหนุ่มน้อยแหงนเงยหน้าขึ้นก็ประสานเข้ากับสายตาคมกล้าที่ทอดมองมาอยู่ก่อนแล้ว

“อืม....ก็โดนเด็กแถวนี้รบกวน ใครจะนอนต่อได้...” ชายหนุ่มพูดทีเล่นทีจริง

“งั้นขอโทษครับที่ทำให้ตื่น”

“ล้อเล่นน่า....พี่นอนเต็มอิ่มแล้ว ว่าแต่.....คิดอะไรอยู่เหรอเรา?”

“แล้วพี่โอรู้ได้ไงว่าฟลุคคิดอะไรอยู่” เด็กหนุ่มย้อนถาม

“ถามอย่างกับพี่ไม่รู้จักเราดีงั้นแหละ....ว่าไง คิดมากอะไรอีกรึเปล่าครับ?” ฝ่ามือใหญ่ที่อบอุ่นวางบนศีรษะกลมสวยได้รูป ลูบไล้เรือนผมนุ่มอย่างรักใคร่ ฟลุคค่อยๆขยับตัวขึ้นไปนอนระดับเดียวกับคนข้างกาย

“เค้าว่ากันว่าช่วงเวลามีเรามีความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ....พี่โอว่าจะจริงไหม?” เจ้าของเสียงหวานเอ่ยถาม

“หืม? ทำไมถามพี่แบบนี้ล่ะ?”

“ก็ตอนนี้ฟลุคมีความสุขมากเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน.....แต่ก็ไม่รู้ว่าช่วงเวลาดีๆแบบนี้มันจะอยู่กับเราไปถึงเมื่อไร พี่โอเคยคิดถึงวันข้างหน้าบ้างไหมว่าเรื่องของเราจะเป็นยังไงต่อไป” น้ำเสียงหวิวๆออกอาการหวั่นไหวขณะพูดทำให้ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจออกมาอย่างนึกเอ็นดู.....เฮ้อ~ คิดอะไรมากมายนะเจ้าเด็กคนนี้…..ทั้งที่โหยหาความรัก แต่พอมีความรักที่ต้องการก็กลับอ่อนไหวหวาดหวั่นในสิ่งที่ได้ครอบครอง....

“ฟลุค....ถ้าพี่จะบอกว่าพี่ไม่สัญญาหรอกว่าพี่จะทำให้ฟลุคมีความสุขได้ตลอดไปไหม ฟลุคจะโกรธพี่รึเปล่า” เด็กหนุ่มไม่ตอบ แต่สีหน้าที่แสดงออกถึงความแปลกใจนั้นก็พอให้เขารับรู้.....หนุ่มหน้าคมยิ้มให้บางๆ ก่อนจะเอ่ยต่อ......

“ที่พี่ไม่สัญญา....ก็เพราะพี่ตอบไม่ได้....มันเป็นเรื่องของอนาคตยังมาไม่ถึง พี่ไม่มั่นใจในสิ่งที่มันยังไม่เกิดหรอกนะ อะไรที่ดูแน่นอนก็ไม่แน่นอนได้เสมอ.....แต่ที่พี่สามารถยืนยันกับฟลุคได้ก็คือตอนนี้คนที่พี่ “รัก” ก็คือ ”ฟลุค” .....ส่วนเรื่องราวของเราต่อไปจากนี้จะเป็นยังไง.... มันก็ขึ้นอยู่กับเราทั้งคู่นั่นแหละ.....”

“พี่อยากให้เราใช้ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันให้คุ้มค่าที่สุด ไม่ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นเราจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจภายหลังเมื่อมองย้อนกลับมา....ฟลุคเข้าใจที่พี่พูดไหม” ฟลุคพยักหน้าด้วยสีหน้าที่ดูมั่นใจขึ้น ชายหนุ่มมองดวงหน้าหวานที่ส่งยิ้มสดใสครั้งแรกของวันให้เขา มือใหญ่ยกขึ้นหยิกแก้มนุ่มเล่นอย่างหยอกเอิน

“ไม่เอาแล้ว! เลิกคิดมากนะครับ...ไหนเช้านี้มี morning kiss ให้พี่รึยัง? เด็กหนุ่มหัวเราะคิกแล้วแกล้งทำปากจู๋ยื่นไปแตะบนเรียวปากของชายหนุ่มเบาแผ่ว

“หือ? ใช่เหรอ....นี่เรียกว่าจูบแล้วเหรอ? นี่มันปากชนกันเฉยๆต่างหาก” หนุ่มน้อยมองค้อนนึกหมั่นไส้ ‘ได้คืบจะเอาศอกนะพี่โอ’ แต่ก็ยอมยื่นหน้าไปมอบสัมผัสอ่อนหวานที่ริมฝีปากเรียวย้ำอีกครั้ง

“พอใจยัง?!?” เลิกคิ้วถามด้วยสีหน้าเหวี่ยงๆ เจ้าตัวจะรู้รึเปล่าว่าไอ้ท่าทางน่ารักน่าหมั่นเขี้ยวแบบนี้แหละทำให้ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะแกล้งเล่นอยู่เรื่อย

“ถ้าบอกว่ายังล่ะ!....เอ.....พี่ว่าพี่ไม่ได้สอนให้จูบระดับเบสิกแบบนี้นะ เมื่อคืนก็เห็นยังเก่งอยู่แท้ๆ ชั่วข้ามคืนเองลืมซะแล้วเหรอ.....อย่างนี้สงสัยต้องทบทวนบทเรียนหน่อยแล้วม๊างงงงง~” แววตาเจ้าเล่ห์ฉายชัดขึ้นมาบนใบหน้าหล่อคมคาย ขาดคำชายหนุ่มก็พลิกตัวขึ้นคร่อมทับอยู่บนร่างขาวเนียนระดมจูบที่แก้มซ้ายแก้มขวา หน้าผากมน ปลายคางเล็กไปทั่วโดยที่คนหน้าหวานยังไม่ทันตั้งตัว

“ฮ่าๆๆๆ ไม่เอา! พอแล้ว! มันจั๊กจี้...พี่โอ๊~!!!” หนุ่มน้อยหัวเราะร่าเสียงใส ไรเคราสากที่ปลายคางของชายหนุ่มเริ่มยาวขึ้นทำให้รู้สึกจั๊กจี้จนเจ้าของผิวอ่อนบางต้องบ่ายหน้าหลบเลี่ยงริมฝีปากซุกซนเป็นพัลวัน

“พี่โอ~ ฟลุคไม่เล่นแล้วน้า…” ฟลุคร้องโยเยประท้วง

“โอเค ไม่เล่นแล้ว....งั้นเอาจริงเลยแล้วกัน” พูดจบใบหน้าคมก็ก้มลงมาชิดอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากอุ่นประกบแนบสนิทบนกลีบปากอวบอิ่มสีหวานที่แสนเย้ายวนใจ….กดเน้นบดคลึงความนุ่มนวลนั้นอย่างละเลียดเชื่องช้า....ไม่ได้บุ่มบ่ามเอาแต่ใจ....ราวกับจะถ่ายทอดรสสัมผัสของจุมพิตที่แสนหวานนี้ให้เด็กหนุ่มรับรู้เข้าไปถึงทุกอณุของความรู้สึก

“อืมมม....” เด็กหนุ่มหลับตาพริ้ม....เรียวแขนยกขึ้นโอบวาดรอบคอแกร่ง....ซึมซับสัมผัสอบอุ่นที่คนข้างบนพิถีพิถันมอบให้อย่างเต็มใจ

เพียงฟันคมขบย้ำเบาๆบนกลีบปากล่างเป็นเชิงขออนุญาต เด็กหนุ่มก็เผยอปากเปิดทางให้ชายหนุ่มเข้าไปตักตวงความหอมหวานภายในโพรงปากของตัวเองอย่างว่าง่าย....ลิ้นอุ่นชื้นซอกซอนสำรวจไปทั่ว ก่อนจะเบนสนใจมาหยอกล้อพัวพันกับลิ้นเล็กซึ่งก็ได้รับการต้อนรับจากเจ้าของโพรงปากนุ่มเป็นอย่างดี....จุมพิตอ่อนหวานในทีแรกร้อนแรงขึ้นตามอารมณ์ของทั้งคู่....นานหลายอึดใจกว่าริมฝีปากทั้งสองจะยอมแยกออกจากกัน.....

นัยน์ตาคมลึกสีนิลทอดมองดวงหน้ามนอ่อนเยาว์ที่ตอนนี้กลายเป็นสีชมพูระเรื่อน่ารัก รอยยิ้มจางๆปรากฎบนหน้าหล่อเหลาอย่างพึงใจ ก่อนที่ชายหนุ่มจะซุกไซ้ใบหน้าลงที่ซอกคอขาว กดฝังคมเขี้ยวลงเบาๆบนผิวเนื้ออ่อนด้วยความเสน่หา

“อือ....”

ฝ่ามือหนาลูบไล้ไปตามร่างเล็กผ่านเนื้อผ้าบางของชุดคลุมที่เด็กหนุ่มสวมใส่....รอยแยกลึกของคอเสื้อเผยผิวขาวละเอียดที่แต่งแต้มด้วยร่องรอยสีแดงจางบนแผ่นอกจากบทเรียนรักเมื่อคืนที่ผ่านมา.....ดูงดงามมีเสน่ห์จนอดที่จะสอดมือผ่านเนื้อผ้าเข้าไปสัมผัสเนินอกนุ่มนั้นไม่ได้

“....สวยดีนะ....”

“อะไรฮะ?”

“ก็รอยพวกนี้บนตัวฟลุคน่ะสิ.....พี่ชอบ” ไม่พูดเปล่าแต่ริมฝีปากบางของชายหนุ่มยังจรดลงบนแผ่นอกขาว ดูดดึงขบเม้มย้ำบนร่องรอยเก่าเหล่านั้นให้ปรากฎชัดเจนขึ้นทีละจุด...ทีละจุด....อย่างประณีตราวกับบรรจงสรรค์สร้างผลงานศิลปะชิ้นเอกอยู่

“อ่ะ...อืม...”

ร่างแกร่งทิ้งน้ำหนักตัวลงเบียดชิดแนบสนิทกับเรือนกายขาวเนียนที่นอนระทดระทวยอยู่ใต้ร่างของเขาเหตุเพราะการรุกรานจากเรียวปากร้อนระอุ....ดวงตาหวานฉ่ำหรี่ปรือเหมือนคนโดนพิษไข้รุมเร้า....ผู้มีประสบการณ์สูงกว่าอมยิ้มมุมปากอย่างพอใจในผลงาน....จงใจเบียดแทรกลำตัวท่อนล่างที่เปลือยเปล่าของตัวเองให้แนบชิดอยู่ระหว่างเรียวขาอ่อนทั้งสองข้าง….ดวงหน้าหวานเป็นสีชมพูเข้มขึ้นด้วยเลือดในกายแข่งสูบฉีดไปทั้งตัว เมื่อรับรู้สัมผัสของความเป็นชายของคนบนร่างที่กำลังตื่นตัวและเบียดชิดเสียดสีอยู่กับต้นขาของเขาผ่านเนื้อผ้าบางเบาที่สวมใส่....

“อ๊ะ!....อ่า....” เสียงใสสั่นเครือเมื่อเรียวปากร้อนผ่าวของชายหนุ่มสัมผัสลิ้มลองเม็ดทับทิมสีสดสวยที่ประดับอยู่บนอกเนียน ปลายลิ้นอุ่นตวัดลากเลียไปมาทั้งยอดอกซ้ายและขวาเหมือนกับกำลังเพลิดเพลินกับการหยอกล้อกับสิ่งน่ารักที่อยู่ตรงหน้าเสียเหลือเกิน.....เป็นร่างเล็กที่ต้องแอ่นอกขึ้นจนแผ่นหลังลอยเพื่อเสนอตัวเองให้ชายหนุ่มลิ้มรสชาติความหอมหวานบนเรือนกายเขาให้ถนัดถนี่ยิ่งขึ้น โพรงปากร้อนครอบครองดูดเม้มตุ่มไตชูชันอย่างกระหายเหมือนเด็กน้อยที่ติดใจในรสหวานของลูกกวาดก็ไม่ปาน.......

ผิวกายขาวสะอาดสั่นระริกยามเมื่อฝ่ามือใหญ่สัมผัสลูบไล้ไปตามเนื้อละเอียดอ่อนของเขา....จากปลายเท้า...น่องขาเรียว...หัวเข่า....ต้นขาขาว...และกำลังจะไล่ขึ้นสูงขึ้นเรื่อยๆถึงส่วนที่ยังถูกซ่อนเร้นอยู่ใต้ร่มผ้า....ถ้าไม่มีมือเรียวทั้งสองข้างคว้าหยุดเอาไว้....

“พี่โอ เดี๋ยวก่อน!” คนหน้าคมส่งสายตาเป็นคำถามกลับมาให้ด้วยความสงสัย

“เอ่อ.....นี่มัน....เช้าแล้วนะครับ....”

“หือ? แล้วไง....ก็ไม่เคยมีกฎข้อใดห้าม make love กันตอนเช้านี่” ชายหนุ่มเอ่ยหน้าตาเฉย

“ไม่ใช่อย่างนั้น!.....คือ....คือว่าเมื่อคืนก็เพิ่งจะ....เอ่อ.....แล้วยังจะทำอีกเหรอ....” เสียงตะกุกตะกักพร้อมกับสีหน้าแดงซ่านอย่างกระดากปากเมื่อพูดถึง….ทำให้คนอาวุโสกว่าเอียงคอมองใบหน้าหวานแล้วยิ้มขำ

“หึ หึ..... ไม่ไหวเหรอเรา” เสียงทุ้มนุ่มที่เอ่ยออกมาเป็นประโยคที่เนื้อความคล้ายจะเป็นห่วงเป็นใย แต่น้ำเสียงติดขบขันนี่สิที่ฟังแล้วเหมือนโดนดูถูกให้เคืองใจตะหงิดๆ แล้วคนอย่างพชรน่ะเหรอจะยอมโดนลูบคมง่ายๆ

“ฮึ! ไม่ใช่ฟลุคซะหน่อย คนที่ไม่ไหวน่ะพี่โอตางหาก ก็เห็นนอนหลับเป็นตาย หมดเรี่ยวหมดแรงขนาดนั้นน่ะ....อายุมากแล้วก็อย่าหักโหมนักเลยคร๊าบบบ~ เดี๋ยวจะเข่าอ่อนซะเปล่าๆ” เสียงใสจงใจเอ่ยวาจาเชิงเยาะอีกฝ่ายออกไป แววตากลมคู่งามหรี่ลงมองอีกฝ่ายอย่างอวดดี ถ้าเป็นคนอื่นทำอาจดูกวนประสาท....แต่เจ้าเด็กนี่ทำ....จะรู้ตัวบ้างไหมนะว่ามันดูน่า “ขย้ำ” แค่ไหน

“ฟลุค นี่หลอกด่าว่าพี่แก่อีกแล้วเหรอ”

“เอ้า! ด่าที่ไหน ฟลุคพูดเรื่องจริง!” ทำเสียงสูงให้ฟังยียวนขึ้นอีก

“เออ!....คำก็แก่ สองคำก็แก่....งั้นมาลองพิสูจน์ดูว่าพี่แก่จริงอย่างที่ฟลุคว่าไหมล่ะ!!” เจ้าตัวดีเล่นกวนกันแบบนี้สงสัยต้อง “จัดหนัก” ให้อีกสักชุดล่ะม้างงงง~ จะได้เลิกซ่าส์

“พิสูจน์ยังไง?”

“ก็ด้วย....กิจกรรมเข้าจังหวะไงครับ....ดูสิว่าใครจะหมดแรงก่อนกัน” เสียงทุ้มต่ำที่เน้นย้ำชัดถ้อยชัดคำประกอบกับสีหน้าและแววตาเจ้าเล่ห์ที่ลอยเด่นชัดอยู่เบื้องบนทำให้เด็กหนุ่มเข้าใจอะไรๆถึงความนัยที่ผู้พูดต้องการจะสื่อได้ในที่สุดและเริ่มรู้สึกตัวว่าตัวเองกำลังจะโดน “ดาบนั้นคืนสนอง” ตัวเองเข้าซะแล้ว

“บ้า!! เดี๋ยวนี้ชักจะทะลึ่งใหญ่แล้วนะพี่โอ ไปเอานิสัยแบบนี้มาจากไหนเนี่ย!?!”

“ไม่เห็นต้องเอามาจากไหน....แค่เห็นหน้าฟลุคแล้วมันก็….”

“ลามก!!”

“จะว่าอะไรก็ช่าง.....ต่อนะ?.....”

“เฮ้ย! เดี๋ยวสิพี่โอ จะทำ....จริงๆเหรอ”

“จริง!! ก็ฟลุคดูถูกพี่ไว้นี่ เห็นทีพี่ต้องสบคำสบประมาทหน่อยแล้ว”

“เอ่อ....แหม ฟลุคล้อเล่นหรอกน่า....พี่โอสุดหล่อคร๊าบบบ~ ใจคอจะทำอะไรกันแต่เช้า ไม่ไปทำงานทำการเหรอ” สองมือเรียวรีบยกขึ้นยันหัวไหล่ของร่างที่เตรียมโน้มตัวลงมาจู่โจมเขาอีกรอบ เมื่อเห็นว่าการตอบโต้แบบแรงไปโดนชายหนุ่มสนองแบบแรงกลับจนชักเห็นท่าไม่ดี...พชรต้องงัดลูกอ้อนมาใช้...ต้องทำเสียงหวานๆพร้อมกับหน้าแบ๊วๆให้อีกฝ่ายใจอ่อนซะแล้ว

“ไม่ต้องห่วง.....พี่มีงานตอนบ่าย....แล้วตอนนี้ก็ยังเช้าอยู่....ถ้าเอาจริงๆก็ยังมีเวลาทบทวนวิชาให้ฟลุคได้อีกหลายบทเรียนเลยครับ”

“แต่...อื้ออ!!” ไม่รอฟังข้ออ้างต่างๆอีก คนหน้าคมโฉบริมฝีปากลงปิดปากช่างเจรจานั้นทันที....ดูดดึงจนกลีบปากอวบอิ่มนั้นแดงช้ำยิ่งขึ้น เสียงอู้อี้พร้อมกับกำปั้นน้อยๆที่ทุบไหล่หนาชายหนุ่มต่อต้านขัดขืนในทีแรก แต่ด้วยความช่ำชองกว่า.....หรือด้วยฤทธิ์เสน่หาที่มีต่อตัวชายหนุ่มเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็ไม่สามารถอธิบายได้ ที่ทำให้เรียวแรงที่ต้านทานอ่อนกำลังลง....ไม่นานนักเรียวปากอิ่มสวยก็ยอมเผยอออกเปิดรับลิ้นอุ่นของผู้รุกรานให้เข้าสำรวจโพรงปากนุ่มของตนได้ตามอำเภอใจ....กลายเป็นการ “สมยอม” ในที่สุด....

“อื้อ~....อืมมม” เสียงหวานครางแผ่วหลุดลอดออกจากลำคอ เคลิบเคลิ้มไปกับจุมพิตดูดดื่มที่ได้รับ

ฝ่ามือเริ่มเลื่อนลงสัมผัสลูบไล้บนผิวกายเนียนละเอียดอีกครั้ง คราวนี้เขาจะไม่ยอมให้เจ้าตัวดีมาหยุดให้บทรักสะดุดอีกแล้ว.... ชายหนุ่มเพิ่มน้ำหนักมือบีบคลึงเบาๆบนท่อนขาอ่อนนวลเนียน ก่อนจะไล้ฝ่ามือสูงขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกขัดใจกับชุดคลุมเนื้อบางเบาที่เป็นอาภรณ์ปกปิดร่างกายเพียงชิ้นเดียวบนตัวคนน่ารักเสียจนต้องใช้ปลายนิ้วกระตุกเข็มขัดผ้าที่ถูกผูกไว้หลวมๆเป็นปมให้คลายออก มือใหญ่แหวกสาบเสื้อที่ทับซ้อนกันออกราวกำลังตั้งใจแกะห่อของขวัญชิ้นสำคัญอยู่.....เรือนกายงดงามไร้สิ่งใดบดบังปรากฎแก่สายตาเขาให้เห็นอีกครั้ง....ผิวนุ่มเนียนน่าสัมผัสสามารถมองเห็นได้ชัดกว่าเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา เนื่องจากแสงยามเช้าที่เริ่มส่องลอดผ้าม่านผืนบางเข้ามาให้ความสว่างในห้องนอน เด็กหนุ่มรู้สึกเขินอายจนทำตัวไม่ถูกกับสายตาที่ทั้งหวานเชื่อมและร้อนแรงในคราวเดียวกันของชายตรงหน้า....จ้องเอาๆคนเค้าอายเป็นนะ จะทำอะไรก็ไม่รีบทำสักที!?! (>///<)

“พี่โอเลิกมองสักทีได้ไหม รู้ตัวน่าว่าไม่ได้หุ่นดีแบบพี่สักหน่อย มองให้อายอยู่ได้!”

“หึหึ แต่พี่ชอบนะ น่ารักออก....ตัวขาวๆนุ่มๆเนื้อเต็มไม้เต็มมือ”

“ฮึ่ยย!! หยุดพูดได้แล้ว ถ้าพี่โอยังไม่เลิกแกล้งแซวฟลุคนะ ฟลุคจะ....จะ....จะนอนต่อแล้ว!!” ว่าแล้วเด็กขี้งอนก็พลิกตัวนอนคว่ำหันหน้าหนีสายตาคมกล้าที่ทำให้เขินซะเลย

“โอ๋ๆ....พี่ไม่ได้แกล้งสักหน่อยอย่าเพิ่งงอนสิครับ” เจ้าตัวดีงอนสงสัยต้องยอมง้อเสียหน่อย ^^”

“ฟลุค~~ หันมาหน่อยสิ”

“.........”

“ฟลุคคร๊าบบบ....”

จมูกและปากเจ้าของใบหน้าคมก้มกดลงบนท้ายทอยสูดกลิ่นกายหอมกรุ่นอ่อนๆอันเป็นกลิ่นกายเฉพาะตัวของเด็กหนุ่มที่เขาชอบนักชอบหนา ก่อนจะไถลริมฝีปากพร่างพรมจุมพิตไปทั่วแผ่นหลังเนียนสวย....

“อ๊ะ! พี่โอ!” เด็กหนุ่มสะดุ้งเมื่อชายหนุ่มถือวิสาสะสอดมือใหญ่ผ่านพื้นฟูกเตียงอ้อมจากข้างหลังมากอบกุมส่วนอ่อนไหวต่อความรู้สึกของเขา

“พี่โอ....ปะ...ปล่อย....”

ชายหนุ่มจงใจใช้เรียวนิ้วไล้ที่ปลายแก่นกายของร่างที่เริ่มสั่นสะท้านช้าๆ จนส่วนอ่อนไหวมีปฏิกิริยาตอบรับสัมผัสด้วยอาการแข็งขืนขึ้นตามกลไกธรรมชาติของร่างกาย....ฝ่ามืออุ่นเคล้นคลึงเพิ่มน้ำหนักกระตุ้นปลุกความต้องการของอีกฝ่ายให้มากขึ้นเรื่อยๆ

“แน่ใจเหรอ....ว่าอยากให้พี่ปล่อย....หืม?” ริมฝีปากบางถามเสียงแหบพร่าชิดริมใบหูเล็ก ขณะที่มือซุกซนก็ยังปฏิบัติหน้าที่ปลุกเร้าอารมณ์ของหนุ่มน้อยได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

“พะ...พี่โอบ้า!...แกล้งฟลุค...อีกแล้วนะ” เด็กหนุ่มกัดริมฝีปากล่างตัวเองพยายามเปล่งเสียงต่อว่าคนขี้แกล้งอย่างยากลำบาก เนื่องด้วยอารมณ์รัญจวนบางอย่างกำลังปะทุขึ้นจนเกินจะควบคุมได้

“ตกลงว่าอยากให้ปล่อย....หรือต่อดีครับ?”

“....ฮึก....อ๊า....” ใบหน้าสวยซุกซบบนหมอนหนุนแน่น

“ว่าไงครับฟลุค.....ถ้าไม่ตอบพี่จะหยุ..”

“อย่าหยุดนะ! อื้อ....พี่โอ....ทำต่อไป” เสียงหวานสวนขึ้นมาก่อนอีกฝ่ายจะพูดจบดีเสียอีก....ถึงจะเจ็บใจอยู่บ้างที่โดนกลั่นแกล้งให้ปลดปล่อยสัญชาติญาณแสดงความน่าอายออกมาแต่เขาก็ไม่มีทางเลือก เมื่อชายคนนี้เป็นผู้เดียวที่จะทำให้หลุดพ้นจากความทรมานที่แสนหวานนี้ได้.....รอยยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจระบายบนใบหน้าคมคายเมื่อได้ยินคำตอบของหนุ่มน้อย

“ก็เราน่ารักอย่างนี้ไง พี่ถึงอดใจไม่ไหว” จังหวะมือที่เร่งเร้าทวีความรุนแรงขึ้นสร้างความหฤหรรษ์ให้เด็กหนุ่มจนเปล่งเสียงครางหวานหูออกมาไม่ขาดช่วง และเสียงนั้นก็เหมือนสิ่งปลุกเร้ากระตุ้นความปรารถนาของชายหน้าคมได้เป็นอย่างดี.....

“อ่ะ....พี่โอ....อ๊า~” สะโพกมนกระตุ้นเกร็งเมื่ออารมณ์พุ่งทะยานถึงขีดสุด สายธารอุ่นที่เลอะเปรอะเปื้อนเต็มอุ้งมือหนาบ่งบอกว่าได้ดีว่าเจ้าของเรือนร่างนี้สุขสมในการปรนเปรอของเขามากแค่ไหน
เด็กหนุ่มทอดกายนอนคว่ำหน้าอย่างอ่อนแรง ดวงหน้าสวยที่แดงซ่านเปล่งปลั่งแนบซบกับหมอนหลับตาพริ้ม ปากเล็กจิ้มลิ้มเผยอออกหายใจหอบอย่างหนัก.....

เจ้าของใบหน้าคมเข้มจูบประทับลงบนลาดไหล่เนียน ก่อนจะใช้ท่อนแขนโอบรั้งสะโพกสวยยกขึ้นทำให้ช่องทางรักที่แสนเย้ายวนมองเห็นได้ชัดเจน.....ส่วนที่คับแน่นค่อยๆล่วงล้ำเข้าไปในกายเด็กหนุ่มอย่างเชื่องช้าไม่รีบร้อน.....เขาพยายามที่จะอ่อนโยนให้มากที่สุด....แม้ว่าตอนนี้อารมณ์พิศวาสจะครอบงำจนยากต่อการสะกดกลั้นความรู้สึกต้องการของตัวเองก็ตาม.....

“อ่ะ.....อื้ออออ” ร่างขาวนวลเนื้อตัวสั่นระริก....ความตึงร้าวที่เบื้องล่างทำให้เกิดหยาดน้ำเคลือบคลอในดวงตาใส....คนหน้าเข้มโน้มลำตัวแนบสนิทกับแผ่นหลังเปลือยเปล่า เอียงหน้าโน้มลงจุมพิตดูดซับน้ำตาที่เปลือกตาบางให้แผ่วเบาอย่างอ่อนหวาน....ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้คลึงเคล้นบั้นท้ายงอนได้รูปให้บรรเทาความขึงเกร็ง เมื่อเห็นว่าหนุ่มน้อยผ่อนคลายขึ้นก็ดันแก่นกายเข้าไปได้จนสุดช่องทางรัก....ผนังอ่อนนุ่มแต่ร้อนผ่าวข้างในตัวเด็กหนุ่มนั้นกำลังตอดรัดรอบส่วนอ่อนไหวของคนหน้าคม กระตุ้นให้เลือดหนุ่มในกายพลุ่งพล่านมากขึ้น....ทำไมคนๆนี้ถึงทำให้เขารู้สึกต้องการได้ไม่รู้จักเพียงพอสักที.....เมื่อได้ครอบครองก็ยิ่งทวีความต้องการ.....ลุ่มหลงราวต้องมนต์ในเสน่หาของเจ้าของเรือนร่างงดงามนี้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด…

“.....พร้อมไหมครับเด็กดี” ริมฝีปากอุ่นพรมจูบพวงแก้มนวลของเด็กหนุ่มปลอบประโลมพลางเอ่ยถามเสียงนุ่ม หลังจากหยุดค้างอยู่ในร่างกายที่แสนหอมหวานนี้พักหนึ่งให้คุ้นชิน ซึ่งก็ได้รับคำตอบที่น่าชื่นใจด้วยการพยักหน้าเบาๆจากคนใต้ร่างเขา

ท่วงทำนองเพลงรักค่อยๆถูกบรรเลงขึ้นอย่างอ่อนหวาน....ถึงจะต้องการมากแค่ไหนแต่เขาก็ไม่เคยคิดเอาแต่ได้ด้วยการเร่งเร้าตักตวงความสุขจากเรือนร่างงามนี้อย่างหยาบโลนจาบจ้วง.... เพราะสำหรับชายหนุ่มแล้วการ make love ต้องเกิดขึ้นจากความรักและได้รับความสุขสมทั้ง 2 ฝ่ายจริงๆ มิใช่เพียงความต้องการทางอารมณ์เท่านั้น

สะโพกแกร่งเคลื่อนไหวอย่างเนิบช้าก่อนจะเริ่มไต่ระดับความเร็วขึ้นทีละน้อย....อุณหภูมิในกายพุ่งสูงจนเหงื่อผุดพรายทั่วผิวสีแทนกลั่นเป็นหยดไหลลงกระทบแผ่นหลังเนียน คนหน้าคมขบกรามแน่นอดทนต่อความปรารถนาที่ร้อนแรงของตัวเอง.....แต่เด็กหนุ่มก็รับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายกำลังพยายามสะกดกลั้นที่จะปลดปล่อยอารมณ์ตัวเองไว้อย่างมาก....ถึงยังไงเขาก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน ทำไมจะไม่เข้าใจ.....

“พะ...พี่โอ...ฟลุคไม่เป็นไร....มากกว่านี้ก็ได้ฮะ...อา...ฟลุคอยากให้...พี่โอมีความสุขนะ....อา....” เสียงหวานขาดห้วงที่พยายามเอ่ยออกมาสร้างความปลาบปลื้มใจที่แก่ผู้ฟังยิ่งนัก เขายิ้มให้กับความน่ารักของหนุ่มน้อยก่อนจะประทับจูบลงบนแผ่นหลังเรียบลื่น

“ขอบคุณครับ.....งั้นเรามามีความสุขไปพร้อมกันนะ”

แล้วจังหวะเพลงรักก็เร่งเร้าหนักหน่วงขึ้นตามแรงปรารถนา....มือใหญ่จับรั้งสะโพกมนให้สูงขึ้นเพื่อเข้าถึงภายในช่องทางรักได้ลึกล้ำกว่าเดิม.....สะโพกแกร่งขยับกระแทกแก่นกายเข้าออกถี่รัวตามความต้องการที่ทะยานพุ่งสูงขึ้นทุกขณะราวกับคลื่นในทะเลที่มีพายุคะนองกำลังโหมกระหน่ำเข้ากระทบฝั่งอย่างรุนแรง

“อ่ะ!...อ๊า!….” เด็กหนุ่มเปล่งเสียงครวญครางหวานหูออกมาด้วยความสุขสม ใบหน้าหวานกดซุกลงแนบกับหมอนแน่น สองมือกำขย้ำผ้าปูที่นอนจนยับย่นยู่ยี่ไปหมดเพื่อระบายอารมณ์....ทุกการเคลื่อนไหวของชายหนุ่มสร้างความรัญจวนใจจนเสียวสะท้านไปทั่วทั้งกาย....สัมผัสของพี่โอช่างดีเหลือเกิน......รู้สึกดีจนสะโพกขยับโยกไหวไปตามการชักนำได้โดยอัตโนมัติ....

จังหวะเพลงรักเร่าร้อน....รุนแรง....ถี่กระชั้นขึ้นเรื่อยๆ เป็นสัญญาณบอกให้รู้กลายๆว่าทั้งคู่ได้เดินทางมาใกล้ถึงฝั่งฝันแห่งความหฤหรรษ์แล้ว.... มือใหญ่อ้อมจากด้านหลังมากุมกระชับส่วนไหวต่อความรู้สึกของเด็กหนุ่มอีกครั้ง....ขยับรูดขึ้นลงเร่งเร้าให้อารมณ์หนุ่มน้อยกระเจิดกระเจิงยิ่งขึ้นจนปล่อยเสียงครางหวานลั่นไม่เป็นภาษากับการถูกปรนเปรอความสุขให้อย่างถึงใจ.....ก่อนที่ร่างจะกระตุกเกร็งปลดปล่อยหยาดความใคร่ทั้งหมดออกมาด้วยความเต็มตื้นในรสรัก.....หนุ่มหน้าคมรีบโถมกายเร่งจังหวะเข้ากระแทกกระทั้นอย่างถี่รัวจนไปถึงจุดสูงสุดของอารมณ์ตามเด็กหนุ่มไปติดๆเช่นกัน....

เสียงหอบหายใจอย่างหนักดังประสานกันเมื่อไฟปรารถนาดับมอดลง....คนข้างบนทิ้งตัวนอนทับบนเรือนร่างจะเพิ่งให้ความสุขอย่างที่สุดแก่เขาเมื่อครู่.....ไถลริมฝีปากของตัวเองไปตามลาดไหล่บางไปมาแผ่วเบา......ดวงตาคมสีนิลมองสำรวจดวงหน้าหวานหยดที่กำลังหลับตาพริ้มมองเห็นแผงขนตายาวงอนเรียงตัวสวยเป็นแพได้ชัด แก้มใสเจือสีชมพูเข้มเปล่งปลั่งด้วยการสูบฉีดของเลือดในกายชวนมองยิ่งนัก ปากอิ่มสีแดงสวยเผยอออกหอบหายใจอย่างหนักก็ดูเย้ายวนน่าลิ้มรสอยู่เสมอ.....ช่างงดงามจริงๆ....


เด็กหนุ่มค่อยๆลืมตาขึ้นอีกครั้งเมื่อจังหวะการเต้นของหัวใจกลับสู่สภาวะปกติ รู้สึกถึงน้ำหนักตัวของอีกคนที่ยังอยู่บนร่างเขา ผิวกายแนบชิดจนแทบไม่เหลือช่องว่างใดๆระหว่างกันทำให้ร่างกายอบอุ่นแม้จะปราศจากอาภรณ์ปกคลุม....และมันก็อุ่นไปถึงหัวใจด้วย....

หนุ่มหน้าหวานขยับตัวยุกยิก ดันไหล่กว้างของคนที่ทาบทับข้างบนให้เว้นระยะห่างให้พอพลิกตัวหันมานอนหงายเผชิญหน้ากันได้ เรียวแขนวาดขึ้นโอบรอบคอคนข้างบนให้โน้มใบหน้าลงมา กลีบปากอวบอิ่มประกบกับเรียวปากบางของชายหนุ่ม...บดเบียดคลึงเคล้าอย่างเร่าร้อน....ปลายลิ้นเล็กแลบเลียบนริมฝีปากล่างของคนหน้าคมก่อนจะสอดเข้าไปรุกเร้าสำรวจในโพรงปากชุ่มชื้นของอีกฝ่าย...... ถึงจะแปลกใจอยู่บ้างที่เด็กหนุ่มก็เป็นผู้เริ่มจูบที่แสนร้อนแรงนี้ก่อน แต่ต้องยอมรับว่ามันสร้างความพึงพอใจให้เขาไม่น้อยเลย

“อืมมมม...” ชายหนุ่มครางเบาๆในลำคออย่างพอใจ วงแขนแข็งแรงกระชับแน่นกอดรัดร่างเล็กให้แน่นขึ้น ปล่อยให้คนหน้าหวานเป็นฝ่ายชักนำบ้างก็รู้สึกดีเหมือนกัน....
ริมฝีปากทั้งสองคลุกเคล้าแนบชิดกันอยู่พักใหญ่กว่าจะยอมผละห่างจากกัน เจ้าของหน้าหวานยิ้มพรายเมื่อเห็นสีหน้าแสดงอาการสงสัยของหนุ่มรุ่นพี่จึงเอ่ยบอก

“ก็ Morning kiss ที่ขอก่อนหน้านี้ไง.....เป็นไง? แบบนี้ให้คะแนนเต็มได้ยังครับคุณครู”

ชายหนุ่มหลุดหัวเราะเบาๆกับความน่ารักของเจ้าน้องชายตัวดี นี่ถ้าไม่ติดว่ามีงานตอนบ่ายก็จะจับฟัดให้หายหมั่นเขี้ยวอีกสักรอบซะเลย!!

“เดี๋ยวพี่ต้องอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงานแล้ว ฟลุคจะเอาไง...จะอยู่ที่นี่ก่อนหรือไปพร้อมกัน พี่จะแวะไปส่ง” คนหน้าคมกดจมูกฝังลงบนแก้มนุ่มฟอดใหญ่ ก่อนจะจำใจขยับตัวลุกขึ้นนั่งผละจากเจ้าของเรือนกายหอมหวานที่น่าหลงใหลอย่างเสียดาย

“อืม.....ฟลุคขออยู่นี่ก่อนแล้วกันนะ ชักรู้สึกเพลียๆง่วงๆขึ้นมาอีกแล้ว ว่าจะนอนต่อสักงีบ” ว่าแล้วก็ดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาคลุมกายตัวเองจนถึงคอเพื่อให้ความอบอุ่นแทนไออุ่นจากคนที่เพิ่งลุกไป

“หึหึ ฟลุคไหวไหมครับ”

“ไม่ต้องมาหัวเราะเลย ก็เพราะใครกันล่ะ!” เด็กหนุ่มทำแก้มป่องส่งสายตาค้อนกลับ

“5555 เอ้า! พี่ไม่กวนฟลุคแล้วก็ได้ อยากนอนต่อตามใจนะแต่อย่าลืมหาอะไรกินเป็นมื้อเช้าด้วยล่ะ ของในตู้เย็นฟลุคกินได้ตามสบายเลย” คนหน้าคมใช้มือขยี้กลุ่มผมสลวยบนศีรษะกลมเล่นด้วยความเอ็นดู แล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป

ร่างเล็กพลิกตัวกลิ้งตัวไปนอนฝั่งที่เป็นตำแหน่งเจ้าของห้อง ซุกใบหน้าหวานลงสูดกลิ่นกายอ่อนๆของชายหนุ่มที่ยังอบอวลอยู่บนเครื่องนอนแล้วจึงฉวยเอาหมอนมากอดแนบอกไว้แทนตัวคนๆนั้น นอนฟังเสียงสายน้ำดังแว่วมาจากห้องน้ำที่ชายหนุ่มเข้าไปทำกิจส่วนตัวไปเรื่อย ดวงตาคู่สวยค่อยๆหรี่ลงเมื่อความง่วงงุนเข้าเล่นงาน....และไม่นานหนุ่มน้อยก็เข้าสู่ห้วงนินทราไปพร้อมกับรอยยิ้มที่ระบายจางๆบนหน้า.....


OFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOFOF


The End of Part


เฮ้ออออออ~ กว่าจะเข็น part นี้มาลงได้ต้องให้คนอ่านผู้มีอุปการคุณทวงแล้วทวงอีก writer เปล่าเล่นตัวใดๆแต่เพราะประสบปัญหาอินเนอร์มาแบบกระปริบกระปรอย...นึกพล็อตไม่ออก...พอจะจบก็จบไม่ลง....ก็เลยจบมันแบบกระท่อนกระแท่นเช่นที่เห็นนี่แหละ ถ้าอ่านแล้วไม่สนุกหรือผิดหวังก็ขอโทษด้วยนะคะ เค้ามีความสามารถแค่นี้จริงๆ
ขอบคุณทุกท่านที่พยายามทั้งกดทั้งดันให้ writer ต่อ short fic เรื่องนี้จนได้นะคะ เพราะมันแสดงว่าคุณชื่นชอบและยังคิดถึงฟิคของ writer คนนี้อยู่ >///<
ตอนต่อไปไม่รู้จะมีไหม หรือจะมีเมื่อไร ก็ตอบไม่ได้เหมือนกันค่ะ เพราะตอนนี้ไม่มีพล็อตในหัวเลยจริงๆ เอ๊ะ..หรือจะลองแต่งแนวดราม่าบ้าง? (แต่ก็นึกพล็อตไม่ออกอีกนั่นแหละ -*-) สุดท้ายแสดงความคิดเห็นแนะนำ ติชมกันได้ตามใจชอบเพื่อเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ หรือใครมีพล็อตจะเสนอก็ไม่ว่ากันนะ 5555



Create Date : 07 ตุลาคม 2554
Last Update : 7 ตุลาคม 2554 17:06:39 น.
Counter : 2621 Pageviews.

17 comments
  
ไม่มีคำแนะนำและพล็อต
ไม่มีคำติ แต่จะมาชื่นชมค่ะ

มีความสุขเมื่อได้อ่านฟิคจากไรท์เตอร์ทุกคนค่ะ
คู่นี้หวานจริงๆเลย ^^
อ่านแล้วอินอะ มันใช่จริงๆ 555
เพลิดเพลินในการอ่าน
สนุกมากค่ะ ไม่ผิดหวังเลย ชอบมากกกกกกกกกกก

เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์พี่หว้านะคะ
ขอบคุณสำหรับฟิคสนุกๆค่ะ
โดย: โบ (BoSk ) วันที่: 7 ตุลาคม 2554 เวลา:16:17:12 น.
  
อยากจะหิ้วแบรนด์ วีต้า อะมิโน กลูต้า
มาบำรุงทั้งคู่ ให้มีเรี่ยวแรงโรมรันพันตูกันให้ยาวนานนนน
งานการไม่ต้องทำแระ (เอาใจคนอ่านฟิค ) 5555

แอบโด๊ปให้ไรท์เตอร์ด้วย
จะได้มีไอเดียบรรเจิดในการแต่งฟิค
แล้วก็ ขอบคุณสำหรับฟิคขยุ้มหมอนนะคะ
โดย: neshumah IP: 124.120.97.38 วันที่: 7 ตุลาคม 2554 เวลา:16:30:51 น.
  
อ๊ากกกก

เลือดดดดดด.....เดี๊ยนต้องการเลือดดดดด

สุดยอดอ่ะ ลูกหว้า

ตอนที่พี่โอคุยกะน้องฟุุค น่ารักดีค่ะ น้องฟุคน่ารักมาก พี๋โอก็หื่นสุดๆซะด้วย

แถมฉาก NC แม่เจ้าโว๊ยยยย!! เริ่ดดดด ร้อนแรงมากมาย

ชอบการใช้ภาษาบรรยายของลูกหว้าค่ะ สละสลวย สวยงาม ดูไม่น่าเกลียดเลย

ขอบคุณลูกหว้าสำหรับฟิคนะคะ

รอฟิคต่อๆไปจ้ะ
โดย: hunny IP: 180.210.216.74 วันที่: 7 ตุลาคม 2554 เวลา:16:33:26 น.
  
แอร๊ยยยยยยย....อย่างที่บอกว่าพี่หยุดกรี๊ดอยู่กับ "สงสัยจะเพลียจากเมื่อคืน" อยู่พักนึง ขอบคุณหว้าสำหรับฟิคนะคะ ว่าแต่ใครอ่ะที่มาทวงฟิคเนี่ย 555

ยิ้มกับทุกประโยคที่พี่โอพูดกับฟุคอ่ะ อ่าไปยิ้มไป แต่แอบคิดว่าฟุคอ่ะ ต่อหน้าแฟนคลับทำเป็นเด็กแสบ แต่ไหงอยู่กับพี่โอถึงแสบไม่ออกเลยน๊าาา กลายเป็นหวานเหมือนหน้าเลยอ่ะ

ส่วนฉากเอ็นซีมิอาจเอื้อมไปวิจารณ์อะไรให้มากความ ไม่เถียงเจ้าแม่เอ็นซีอย่าฮันจังซักแอ๊ะ แต่การบรรยายสุดยอดเลยนะคะ บรรยาได้ละเอียดมาค่ะ ไม่ได้หมายถึงเฉพาะฉากเอ็นซีนะ หมายถึงการบรรยาทั้งเรื่องเลยค่ะ

รอตอนต่อไนะ เมื่อไหร่ก็ไม่ว่า แล้วก็ไม่เร่งด้วย แต่ถ้าเผลอเปรยมาว่ากำลังแต่งอยู่อะไรเงี้ยก็จะเข้าไปกด กด นิดหน่อย 555 แต่ถ้าบอกกันว่าอินเนอร์ไม่มีอันนี้เข้าใจมากๆๆๆ จะไม่เซ้าซี้เลยแหละ สุดท้ายขอบคุณมากค่า
โดย: พี่พร IP: 1.47.211.132 วันที่: 7 ตุลาคม 2554 เวลา:17:49:41 น.
  
หายไปซะนาน!กลับมาจัดเต็มโดนใจ ชอบค่ะ^^
โดย: miyukik IP: 110.49.245.235, 82.145.209.46 วันที่: 7 ตุลาคม 2554 เวลา:21:44:04 น.
  
กริ๊ดดดดดดดดด แอร็ยยยยยยยยยยยยย หวานมากกกกกกกเลยค่ะพี่ลูกหว้า อ่านไปยิ้มไปเลยค่ะ ^^
โดย: Hikari Bass วันที่: 8 ตุลาคม 2554 เวลา:0:03:51 น.
  
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดเคลิ้มเลย พี่ลูกหว้า(รึเปล่า?)เป็นคนที่เขียนเอนซีได้น่ารักละเมียดละไมมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกชอบบบบบบบบบบบบบบบบ

คิดได้ไงเนี่ยคิดได้งัย หวานนนนนนน ละมุน

ขอบคุณนะคะ ^^
โดย: ปอผู้บ้องแบ๊ว IP: 110.49.251.237 วันที่: 8 ตุลาคม 2554 เวลา:10:54:40 น.
  
เป็นเอ็นซีที่น่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ ชอบบบบบบบบบบบ
โดย: เจ้าพุงโต IP: 49.228.43.26 วันที่: 10 ตุลาคม 2554 เวลา:11:56:19 น.
  
กำลังงง ว่าเเป้งเม้นไปเเล้ว ทำมายยยยยไม่มีเม้นเเป้ง สงสัยลืมกดส่ง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รักฟิคนี้ รักพี่ลูกหว้าค่า
โดย: แป้ง วารุณี IP: 115.87.185.22 วันที่: 11 ตุลาคม 2554 เวลา:4:16:12 น.
  
เขินๆๆๆ ยิ้ม ตั้งแต่เริ่มอ่าน จนจบอาะ หว้าเก่งจ๊ะ....คำก็ไม่น่าเกลียด เป็นนักเขียน เขียนส่งโรงพมพืเถอะพี่ว่า..........เป็นกำลังใจนะค่ะ เด่ว จะได้ตามอ่านต่อ...ให้ 5 ดาว ts 5
โดย: พี่อุ๋ยจ้า IP: 125.26.139.2 วันที่: 12 ตุลาคม 2554 เวลา:20:02:19 น.
  
เลือดจะหมดตัวแร้ว

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย

น่ารัก อ่านแร้วอินมากเลย ชอบมั่ก ๆ

ขอบคุณผู้เขียนมากมาย

จะติดตามต่อไปนะค่ะ

โดย: lovePK IP: 171.4.112.64 วันที่: 12 ตุลาคม 2554 เวลา:23:01:07 น.
  
เรื่องบนเตียงแสนหวาน แอร๊ยยยย ชอบค่ะ หวานและหื่น ไม่มีจะเม้นต์ นอกจากชอบ!!! คำเดียวสั้นๆค่ะ ^________^
โดย: นู๋เอส IP: 118.173.157.237 วันที่: 13 ตุลาคม 2554 เวลา:0:01:37 น.
  
ครบรอบสองปีก้อง-พี
มีความสุขและยิ้มได้ทุกครั้งที่เข้ามาอ่านฟิคของwriter
รักโอฟลุ๊ค...รักก้องพี
เราจะก้าวสู่ปีที่สามด้วยกันเย้ เย้
โดย: พี่นิด IP: 61.7.146.3 วันที่: 19 พฤศจิกายน 2554 เวลา:23:30:30 น.
  
ไม่รู้จะพูดว่าไง....สุดยอดอ่ะ..เก่ง....แต่งได่ไงเนี่ย...อยากเขียนได้แบบนี้บ้างจัง..
โดย: P'"wara IP: 125.26.235.204 วันที่: 10 มกราคม 2555 เวลา:15:52:52 น.
  
แต่งได้น่ารักมากแม้จูบกันตลอดเวลา555+ชอบคะชอบแต่งมาอีกนะ
โดย: เดือน IP: 125.26.128.253 วันที่: 8 กันยายน 2555 เวลา:14:24:58 น.
  
ขอบคุณนะคะภายในหนึ่งวันเข้ามาอ่านหลายรอบมากชอบมากเลยคะเป็นกำลังใจให้คนแต่งฟิคสู้ๆนะคะ
โดย: เดือน IP: 125.26.132.157 วันที่: 24 ตุลาคม 2555 เวลา:13:08:57 น.
  
ไม่ได้โรคจิตหรือลามกนะแตไม่รู้ทำไมต้องเข้ามาอ่านวันละหลายรอบมากรักคนแต่งจัง
โดย: เดือน IP: 125.26.133.226 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2555 เวลา:12:16:29 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Poohwha
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]