ฤดูกาลของการจากลา วันนี้ Alma Kee ช่อนี้ของผมปลิดตัวเองออกจากต้น....ไม่ใช่การจากลาแบบไม่ทันตั้งตัว เพราะเจ้าตัวเองก็แสดงความพร้อมที่จะลาออกมาให้ได้เห็นกันนานพอสมควรแล้ว... ยังจำได้ว่าผมรอ และลุ้นกับ Alma Kee ต้นนี้มากขนาดไหน...ตั้งแต่ได้มา จนเค้าแทงซองดอก ถึงโผล่ช่อของดอกตูมออกมาให้เห็น... ผมได้ไม้ผิดเบอร์มาบ่อยจนไม่แน่ใจว่าต้นนี้จะบานออกมาเป็น Alma Kee คัทลียาต้นหนึ่งที่ผมชอบมากสมใจหรือไม่ (ยิ่งในขณะนั้น ไม้สองต้นก่อนหน้าที่บานออกมาล้วนตีตั๋วเข้าไปเป็นรุ่นพี่ ชมรมไม้ผิดเบอร์ทั้งคู่) พี่ชายคนหนึ่งเคยให้คำแนะนำว่าเลี้ยงกล้วยไม้ให้มีความสุขกับมัน อย่าไปคิดมาก อย่าไปคาดหวัง เพราะต้นไม้ ดอกไม้ทุกต้นล้วนมีความสวยงามอยู่ในตัวอยู่แล้ว และมันไม่มีความผิดอะไรเลย ถ้ามันจะบานออกมาไม่สวยถูกใจเรา...เรื่องอย่างนี้มันอยู่ที่คนมอง.....ผมรับคำอย่างเข้าใจ...แต่ในทีก็ไม่มั่นใจตัวเองเหมือนกันว่าจะทำใจยอมรับมหกรรมไม้ผิดเบอร์สามต้นซ้อนในรอบสัปดาห์ได้หรือไม่ อย่างไรก็ตาม ท้ายที่สุดก็บานออกมาสมใจ แม้จะไม่สมบูรณ์พร้อม เพราะกลีบดอกช้ำเสียตั้งแต่ก่อนบานจากผลของทั้งฝนที่หลงฤดูตกลงมา และความปราถนาดีจากญาติมิตรที่ช่วยกันผลัดหมุนเวียนมารดน้ำให้ด้วยหวั่นว่า กล้วยไม้จะแล้งน้ำ....... ดอกไม้..ยังไงก็ยังสวย แล้วยิ่งนี่มีความภาคภูมิใจที่ไม้ที่แบ่งลำมาปลูกกับมือ ออกดอกมาให้เห็น....Alma Kee ต้นนี้ เลยสวยเป็นพิเศษในสายตาผม กล้วยไม้ปลิดดอกทิ้งต้นในวันที่เหล่าดอกนนทรีทั้งหลายใกล้จะปลิดปลิวเช่นกัน แม้ผมจะผ่านวาระนั้นมาแล้ว แต่บรรยากาศในวันนี้ ก็ทำให้อดไม่ได้ที่จะคิด และระลึกถึงอดีตที่ผ่านมา.... ผมยังจำวันแรกที่ก้าวเข้ามาสู่รั้วสีเขียวนี้ได้..เกษตรศาสตร์ ต้อนรับผมด้วยการที่พี่มอเตอร์ไซค์รับจ้างจากประตูหนึ่งพาไปโดนรถเฉี่ยวเสียเข่าเดาะ (และส่งท้ายแบบเดียวกันในหัวค่ำหนึ่งหลังออกมาจากอาคารจักรฯ วันรับปริญญา...เสียแต่จำไม่ได้เสียแล้วว่าเป็นพี่คนเดิมหรือเปล่า) ผมยังจำได้ว่า F ตัวแรกในชีวิตเป็นอย่างไร และเหล่าเพื่อนฝูงจับเอาคนเบาปัญญาอย่างผมมารุมกวดวิชาเพื่อให้ผ่าน F ตัวนั้นมาอย่างไรได้อย่างดี ยังจำการประชุมเชียร์...ทริปรับน้อง ความตื่นเต้นที่จะได้ข้ามมาเรียนที่วิทยาเขตกำแพงแสน เมื่อพวกเราขึ้นเรียนวิชา clinic ......และอีกสารพัดความทรงจำตลอดหกปีใต้ร่มนนทรี ที่สำหรับผมยังสีสด และคมชัดอยู่ได้อย่างครบถ้วน และผมเชื่อ...ว่าต่อให้นานขนาดไหน.....สีเขียวในใจผมจะไม่จางลง ช่วงเวลาเดียวกันนี้เมื่อครั้งที่ผมกำลังจะปลิดตัวเองออกจากต้น ผมรู้สึกหวั่นใจ โดยไม่สามารถตอบตัวเองได้ว่า นี่เรากำลังหวั่นอะไรอยู่......ไม่ใช่หวั่นกลัวต่อโลกภายนอกเป็นแน่...ผมบอกตัวเองอย่างนั้น มาวันนี้ผมพอรู้...ผมอาจจะกำลังหวั่นกลัวกับการสูญเสียมิตรภาพไป.....อย่างไรก็ตามทุกคนมีทางของตน และเราล้วนเคยผ่านฤดูกาลของการจากลานี้กันมาแล้วทั้งนั้น หน้าที่หลังจากนี้คือดำเนินชีวิตของต้นเองต่อไปให้คุ้มค่า และเป็นประโยชน์...อย่างน้อยๆก็ต่อตัวเอง เพราะอีกไม่นานดอกไม้ก็จะกลับมาบานให้เราได้เห็นอีก....บางโอกาสข้างหน้า...เราก็อาจจะได้พบกันอีกเช่นกัน ก็โลกไม่ได้กว้างเท่าไหร่เลย หรือหากว่าจะไม่ได้มีโอกาสพบเจอกันอีกเลย...คุณชาติ กอบจิตติก็พูดไว้อย่างน่าฟังว่า...ก็จะเป็นไรไปเล่า อย่างน้อย เรา ก็ได้เคยเจอกันแล้ว คืนแห่งการร่ำลา เพื่อนยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้ผม ข้างในเป็นข้อความจากหนังสือที่ผมเคยอ่าน และชอบมากอีกเล่ม "เพื่อนก็เหมือนกับดวงดาว ไม่ได้ปรากฏให้เห็นตลอดเวลา...แต่ไม่เคยหนีหายไปไหน" ใช่....เราก็แค่รอเวลาที่ฟ้ามืดพอ.... ขอแสดงความยินดีล่วงหน้ากับดอกนนทรีที่กำลังจะลาต้นทุกคนนะครับ โลกกว้างกำลังรออยู่ครับ   Create Date : 28 กุมภาพันธ์ 2549 13 comments Last Update : 16 มีนาคม 2549 3:06:13 น. Counter : 815 Pageviews. Share Tweet

โดย: ปอนด์ IP: 61.91.122.246 1 มีนาคม 2549 8:08:03 น.

ซึ้งจัง   โดย: คะเยอ IP: 158.108.204.125 1 มีนาคม 2549 8:34:26 น.

นนทรี กำลังดอกบาน ไม่ช้านานก็จะมีดอกใหม่ ลมพัดสะบัดใบโปรย กลีบดอกโรยก็ร่วงหลุดพลัน ลมโชยดอกโรยร่วงพรู เหลียวดูเหมือนเราจากกัน นับคืนซึ้งทรวงโศกศัลย์ แต่นับวันสัมพันธ์มั่นคง คิดถึงเพลงนี้ และคิดถึงบัณฑิตใหม่ทุกคน ปล. เจ้าของบลอกรำพันอะไรนักหนา อ้อ ยังไม่ได้ส่งต้นไม้ให้เลย เบี้ยวดีไหมหว่า 555 ไม่เบี้ยว ไม่เบี้ยว   โดย: เสือจุ่น 1 มีนาคม 2549 10:01:27 น.

หวัดดีปอนด์ กับคะยอนะ......กลายเป็นขาประจำกันแล้ว เดี๋ยวคนอื่นเค้าจะว่าพี่จ้างเอาไว้ กลัวคนไม่ข้าblog ได้นะเนี่ย พี่จุ่น....มันแอบแว่บๆกลับมาน่ะครับพี่ เมื่อคืนอารมณ์เปลี่ยวๆก็เลยรำพันซะเยอะหน่อย5555 ต้นไม้ก็ตามพี่จุ่นสะดวกครับพ้ม   โดย: เจ้าของ blog IP: 158.108.204.153 1 มีนาคม 2549 11:06:20 น.

นนทรีกำลังแรกผลิไม้ใดซิจะสวยงามตา อยู่ชั่วนาตาปี สีไม่มีโรยรา เขียวขจีสดใสชื่นหัวใจ ลูกเกษตรทุกครา คุณเสือจุ่น KU. เท่าไรครับ ผม KU.46 อยู่ เกษตรมา 5 ปี (SUPPER) ไม่เคยสนใจต้นไม้เลย มาเจอคุณลุงคุณป้าของภรรยา ก็ KU. เหมืนกัน รุ่นเรียนกัยคุณพ่อระพีเลย เป่าหูซะ ปัจจุบันกล้วยไม้จะเต็มหน้าบ้านอยู่แล้ว   โดย: มือใหม่ซิงซิง IP: 58.11.72.7 1 มีนาคม 2549 15:12:08 น.

สวยจังเลย   โดย: บันทึกสีขาว IP: 58.11.9.59 2 มีนาคม 2549 14:11:24 น.

ซึ้ง   โดย: buaravong IP: 202.8.86.122 2 มีนาคม 2549 23:57:15 น.

พี่มือใหม่ซิงซิง....สวัสดีรุ่นพี่ และยินดีต้อนรับครับ คุณบันทึกสีขาว ขอบคุณครับ ลุงบัว....มาร้องไห้แสดงความอ่อนแออะไรแถวนี้....เรื่องเล่าของลุงน่ากลัวสะท้านใจ...น่าร้องไห้กว่ากันตั้งเยอะ   โดย: งามแต๊ฯ IP: 158.108.204.153 3 มีนาคม 2549 1:10:21 น.

ซึ้งจริงๆอ่ะ........ คิดถึงกำแพงแสนจัง........   โดย: ฟ้ากาง IP: 203.113.45.137 8 มีนาคม 2549 23:24:04 น.

สวัสดีกับพี่มือใหม่ซิง ซิง ด้วยครุบ ผม ku 48 ครับ   โดย: เสือจุ่น 9 มีนาคม 2549 12:04:08 น.

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน   โดย: simpson IP: 158.108.204.131 12 มีนาคม 2549 19:57:48 น.

อ้าว!!!! ยินดีต้อนรับนะครับท่านพี่ซิมสัน.... อย่างผมนี่พอจะไปเขียนลงแจ่มใสได้มั้ย5555555 ปล.กำลังจะต้องลากันจริงๆจังแล้วมั้งเรา...ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะไปอยู่ที่ไหนดี   โดย: งามแต๊ฯ IP: 158.108.204.153 12 มีนาคม 2549 23:34:21 น.

น่ารักจัง   โดย: สน IP: 203.172.199.254 14 มกราคม 2551 14:21:07 น.