เพชรที่ครองไว้..กับแก้วใสที่หลุดมือ แม้สิ่งที่ หลุดมือไป มิใช่ "เพชร" เป็นเพียงเกล็ด ของแก้ว ที่แววใส เมื่อหลุดทิ้ง กลิ้งหล่น ลงตรงใด ก็ส่องแสง แห่งประกาย ในทันที แสงของแก้ว ส่องไกล แทงใจฉัน แม้หลับฝัน ก็พลันตื่น...เช่นคืนนี้ เพื่อพินิจ พิจารณา ค่าเคยมี ถึงเหตุที่ แก้วหลุดมือ เคยถือครอง เพราะใจใฝ่ ไปคว้าเพชร ยอดมกุฎ สมใจใฝ่ ไม่สะดุด ให้มัวหมอง เพชรเม็ดงาม น้ำหนึ่ง ซึ่งหมายปอง ก็ได้เป็น เจ้าของ ครอบครองมา จึงวางแก้ว แวววับ ที่จับจิต มิทันคิด เคยอิงแอบ แนบเสน่หา ปล่อยให้ร่วง หล่นไป เสียไกลตา โดยไม่คว้า เอาไว้......กระไรเลย หลับตาลง คืนใด ให้สะท้อน แสงแก้วย้อน วิบวับให้ หวั่นไหวเอ๋ย ส่องมาเตือน ตอกย้ำ น้ำคำเคย สัญญาเอย......มิอาจทำ ตามสัญญา มีเพชรไว้ ในมือ........ถือให้มั่น ใจกลับหวั่น ถึงแก้วใส ที่ไร้ค่า เห็นปลายแสง วับวิบ ริบหรี่ตา เมื่อค้นหา ก็พลันหาย...คล้ายเล่นกล แก้วคงไกล ไปเป็น เช่นอื่นแล้ว ส่งเพียงแวว มาเย้ยใจ ให้สับสน เป็นแก้วตา - แก้วใจ ใครบางคน ((ใครสักคน)) เลิกมัวหม่น หมองเศร้า เหมือนเก่ากาล จงอยู่ดี มีศักดิ์ศรี ที่เป็นแก้ว ฉันคว้าแล้ว ซึ่งเพชรา ค่าไพศาล จำถือเกียรติ นี้ไว้ ตราบเท่านาน สิ้นผูกพัน วานอย่าแกล้ง..ส่องแสงเลย สิ้นรักกัน........อย่าแกล้งให้..อาลัยเลย!   Create Date : 03 กันยายน 2552 1 comments Last Update : 3 กันยายน 2552 22:30:16 น. Counter : 754 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้วคล้อยตามมากๆเลยค่ะ แต่ว่าไหงแก้วมีค่ามากกว่าเพชรเล่า แสดงว่า....   โดย: Gu_modmod 3 กันยายน 2552 22:55:45 น.