There is no elevator to success
You have to take the stairs


ทั้งๆที่เข้าใจและคิดอย่างนี้มาตลอด
แต่บางครั้งก้ออดรู้สึกไม่ได้
ว่าทำไมคนเรามันช่างต่างกัน

บางคนกระเสือกกระสนดิ้นรนทำทุกอย่าง
เพื่อให้ได้สิ่งที่ตัวเองใฝ่ฝัน

บางคนแค่นอนเฉยๆทุกอย่างก็มากองตรงหน้า






ทั้งๆที่ก็พยายามให้กำลังใจตัวเอง
มองอุปสรรคว่ามันคือความท้าทาย

แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า ทำอะไรเกินตัวไปมั๊ย?


นี่เรากำลังเอาเวลามาเสียอยู่กับการทำอะไร
ที่มันไม่มีทางเป็นไปได้รึเปล่า



ฝันแบบนี้ถ้าอยู่กับคนตัวใหญ่เค้าเรียกว่าอนาคต
แต่ถ้าอยู่กับคนตัวเล็กๆอย่างเรา
เค้าเรียกฝันโง่ๆรึเปล่า





วันนี้รู้สึกว่าตัวเอง..ช่างตัวเล็กเหลือเกิน
ยิ่งวิ่งยิ่งพยายามทำอะไรมากเท่าไหร่
ยิ่งรู้สึกว่าชั้นช่างตัวเล็กอะไรอย่างนี้
โลกนี้ช่างกว้างใหญ่
และมีผู้คนตัวใหญ่
ที่ไม่ต้องวิ่งแทบตายเหมือนเราอยู่มากมาย



รู้สึกตัวเล็กลงทุกทีๆ



แต่เอาเถอะ..

ผู้หญิงตัวเล็กๆธรรมดาๆคนนี้
จะวิ่งจนกว่าจะวิ่งไม่ไหว
มีอะไรขวางก็จะกระโดดข้ามให้ได้

ทำยังไงได้ ใจมันใหญ่เกินตัว

ขอฝันโง่ๆ แล้ววิ่งอย่างนี้ต่อไปก่อนนะ
ไม่ไหวเมื่อไหร่จะหยุดเอง



ก็แค่ให้กำลังใจตัวเองบ้าง