บันทึกนักดำน้ำ ตาฮิติ7 - ที่สุดขอบฟ้า
หลังจากที่หายหน้าไปนานเพราะงานเยอะ ก็มากลับมาต่อตอนสุดท้ายให้จบละครับ ปิดทริปซะ
วันสุดท้ายก็ไม่ได้ดำน้ำละเพราะดำหลายไดว์หลายวันติดต่อ ต้องยึดกฏ งดดำ24ชมก่อนขึ้นบิน ถือโอกาสนี้ไปเที่ยวรอบๆเกาะซะด้วยเลย กลับมาที่โรงแรมแรก แต่คราวนี้อยู่ในสวน บ้านlayoutเดียวกันเลยแต่ความรู้สึกหรูแตกต่างกันลิบลับ
เชื่อหรือไม่ เวลามาดำน้ำ สิ่งที่ได้ทำน้อยที่สุดคือการว่ายน้ำ หลังจากที่ชดใช้กรรม ทำความสะอาดอุปกรณ์ กล้องแล้วก็ขอไปว่ายน้ำซะหน่อย
เช้าๆสระน้ำเย็นมากๆ แต่ยังไม่วายลงไปเล่น
ว่ายสระแล้วก็ไปว่ายทะเล วิวที่สวยแบบนี้ เดี๋ยวก็ต้องจากไปซะแล้ว เสียดายจัง
check outออกจากโรงแรมแล้วก็ไปเช่ารถ ได้รถฮุนไดย์เล็กๆมาคัน แต่พวงมาลัยซ้ายแบบยุโรป/อเมริกา ไม่ได้ขับข้างนี้มานานละ
ขับไปแวะถ่ายไป
โบสถ์
ขับไปอีกหน่อยก็ถึงอ่าว Cook's Bay อ่าวที่กัปตันเจมส์ คุกมาจอดเรือเมื่อปี 1769
ขับขึ้นไปบนเขา จุดนี้สามารถเห็นอ่าวCook's bayและOpunohuได้พร้อมกัน
ยอดสูงจนถึงเมฆเลย
ขับไปเรื่อยๆรอบเกาะ
เจอโบสถ์ก็ถ่ายรูป ชอบทรงมากครับ โคโลเนี่ยวมาก
หมดวันสุดท้ายที่นี่ละ เอารถมาคืน ไม่น่าเชื่อว่าวิวนี้เห็นเมื่อ6วันที่แล้ว ช่างเร็วจริงๆ
ถึงท่าเรือ รอเฟอรี่มารับไปเกาะตาฮิติ ค้าง1คืนที่นั้น เช้าก็บินกลับ
พระอาทิตย์ตกหลังเขาพอดี
เรือออก ไปละเกาะMoorea ผูกพันกับที่นี่มาก อาจจะเป็นเพราะอยู่กลางน้ำ ลงทะเล และตื่นมาเจอวิวที่สวยติดตาทุกวัน หวิวๆเล็กน้อย
ภาพของเกาะที่คงจะจำไปอีกนาน ยืนบนดาดฟ้าเรือดูเกาะที่ค่อยๆเล็กลงๆ และแสงอาทิตย์ที่ค่อยๆหายไป จนสุดขอบฟ้า.....
เครื่องบินๆผ่านพอดี
ถึงท่าเรือตาฮิติก็ไปได้ลุงคนนึงช่วยขับไปส่งที่โรงแรม อารมณ์รอแท๊กซี่อยู่แกก็มาจอดถาม พูดอังกฤษก็ไม่ได้ แถมรถก็ผุๆ เอาไงดีวะ ดูแกซื่อๆ(เสื้อก็ไม่ใส่) ไปก็ไป ลองนีกภาพรถสุดเก่าเข้ามาจอดหน้าโรงแรม ลุงอกเปล่าลงมาขนกระเป๋าออกจากกระบะ ขอบคุณลุงพร้อมให้เงินไป
เช้ามืดวันต่อมาก็ขึ้นเครื่อง 15ชมไปญี่ปุ่น
แจกดอกTiare ดอกประจำชาติและเป็นสัญลักษณ์ของสายการบินอีก
ภาพสุดท้ายของเกาะ Moorea เห็นโรงแรม และอ่าวCook's bayเลย บ๊ายบาย ลาก่อนmoorea คงได้กลับมาที่นี่อีกหลายปีหลังจากนี้
ถึงญี่ปุ่น รอเปลี่ยนเครื่องครึ่งวันแล้วก็บินมาฮ่องกง ช่วงนั้นพายุใต้ฝุ่นเข้าพอดี เครื่องลอยขึ้นลงๆ ตอนที่บินเองเจอลมพัดจากด้านข้างละลงยากมาก ต้องต้านไว้ตลอด แถมสนามบินฮ่องกงก็ล้อมโดยทะเลอีก ไม่อยากลงไปว่ายน้ำตอนกลางคืนนะ
ถึงจนได้ ที่นี่ ที่ๆมีแต่ความทรงจำแย่ๆ
ต้องนอนค้างวันนึง แล้วก็บินกลับบ้าน ช่างเป็นการเดินทางที่ยาวนานจริงๆ โรงแรมที่ห้องน้ำไม่มีผนัง
เช้าวันรุ่งขึ้นก็เตรียมเดินทางกลับ ฟ้าหลังพายุผ่านไปยังลมแรงอยู่เลย ต่างกันกับวิวเมื่อวานลิบลับ
ในที่สุดก็กลับมาถึงบ้านครับ คงคิดถึงไปอีกนาน ถึงจะแพงไปหน่อยแต่ก็ประทับใจมากกับตาฮิติ
คราวหน้าจะไปไหนดีนะ....
ขอบคุณที่ติดตามครับ
Create Date : 23 พฤศจิกายน 2551 |
|
43 comments |
Last Update : 9 ธันวาคม 2551 6:11:47 น. |
Counter : 1614 Pageviews. |
|
|
|
ขอบคุณนะคะที่เอารูปสวยๆ มาให้ชม ^^