อุนจิโร่ด้วยตัวเองไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ของเด็กน้อยที่ใส่เพริสตั้งแต่เกิด

ดีเดย์ใส่เพริส มาตั้งแต่เกิด เพราะต้องมาอยู่ร้านกับแม่ แม่ก็สะดวกที่จะให้ใส่เพริสจนล่วงเลยมา..จนมาบอกว่าจะฉี่ๆ ได้เองตอนเข้า รร.ตั้งแต่วันแรกตอนนั้น สองขวบกว่าๆ

ปัจจุบันอายุ 3ปีกับ 1เดือนกว่าๆ ดีเดย์สามารถอุนจิใส่ชักโครกได้ โดยใช้ที่รองชักโครก...แต่ใครจะรู้ว่ากว่าจะทำได้..ฝึกได้

ลูกเสียน้ำตา แม่เครียด อาม่าเครียด คนรอบข้างรู้สึึกว่าแม่โหดเกินไป

จริงๆแล้วหลังจากที่ดีเดย์ สามารถบอกว่าจะฉี่เองได้โดยไม่ใส่เพริส แม่ก็จะชม ให้กำลังใจเสมอ บอกว่าลูกเก่งมาก แม่ตัดสินใจยังไงสองขวบกว่านี่ก็โตมากพอที่จะบอกเรื่องอึ๊ได้แล้วด้วยเช่นกัน...(แอบไปถามจากคุณแม่ของเพื่อนๆ ถึงเคล็ดลับต่างๆ จนเรื่องฉี่ สำเร็จไปด้วยดี)

คุณแม่เพื่อนท่านหนึ่งแนะนำให้ทำสแตมให้รางวัล บอกว่าถ้าอุนจิใส่กระโถนได้หนึ่งครั้ง จะได้สแตมหนึ่งดวง แต่ถ้าทำได้ครบ 10 ครั้ง จะได้ของรางวัล

ดีเดย์ทำได้...ทำได้ แม่ก็ชื่นชมลูก ว่าเก่งมาก..เพราะปรกติเด็กที่อึ๊ใส่เพริสจะคุ้นเคยกับการยืนเบ่ง ไม่ถนัดนั่งเบ่ง แต่ที่ทำได้ในครั้งแรกนี่ พอแม่ตั้งเงื่อนไขปุ๊บ แม่ก็ยืนขายของไป ดีเดย์ปวดอุนจิแล้วก็รีบวิ่งมาที่กระโถน อุนจิเสร็จแล้วบอกแม่..โอ๊ะ...แม่ปลื้มมากกกก ทำไมเก่้งจังเลย คงเพราะหนูโตแล้ว สองขวบกว่าแล้ว...(จะปลื้มไรหนักหนาคนอื่นคงแอบหมันไส้555 คน
อื่นเค้าอุนจิได้ตั้งนานแล้ว)

ดีเดย์ได้ 4แสตมติดกัน แม่ก็ต้องไปเมืองนอก ไปอยู่สามวัน กลับมา He ได้เพริสจากม่า จากอี๊ He เลยไม่ยอมอุนจิใส่กระโถนอีกเลย....

เวลาล่วงเลยผ่านไปหลายเดือน แม่กับป๊าตกลงกันว่า ถึงเวลาแล้วที่ดีเดย์จะต้องเลิกเพริสซักที ได้ฤกษ์ตอนสามขวบเต็มๆนี่แหละ
He ร้องไห้ อั้นอึ๊ สารพัด...
ไปโรงเรียนก็อั้นอึ๊ รอจนม่ามารับที่ รร. อาม่าก็จะเตรียมเพริสมาใส่ให้อย่างดี He ก็จะอุนทันที
เฮ้ออออออ แม่ได้แต่ถอนใจ
เพราะเวลาดีเดย์ร้องไห้ ร้องแบบ น่าสงสารมากกกกกกกก ใครเห็นต้องสงสาร ใจออ่อน

ปรึกษาคุณหมอ คุณหมอบอก ถ้าไม่ร่วมมือกัน มีคนนึงห้าม อีกคนบอกให้ใส่ได้ เด็กก็จะรู้ว่า อย่างงี๊ไม่ต้องทำก็ได้

เราถามหมอว่า จริงๆแล้ว เด็กๆควรจะเลิกเพริสเมื่อไหร่ คุณหมอบอกว่าแล้วแต่ พ่อแม่ แต่โดยปรกติของเด็กๆ ที่ใส่มาตั้งแต่แรกเกิดควรจะเลิกตั้งแต่1-1.5 ขวบ

แต่น้องสา่วเราบอกว่าไม่อยากให้เราบังคับลูก อยากให้ดีเดย์อึ๊ชักโครกเองเมื่อพร้อม แต่เรากับสามีเห็นพ้องกันว่าสามขวบแล้วถึงวัยแล้ว

เริ่มจาก คุณแม่ ซื้อฝารองชักโครก และกระโถน ให้ลูกเลือกเอง มีหลายแบบ แต่ลูกไม่ยอมใช้

คุณพ่อ ไปซื้อ ชักโครกแบบแพงมากกกกกก หลายพัน (ทุ่มไม่อั้นเพื่อการณ์นี้ อิอิ)มีเสียงเพลงร้องเวลาอุนจิ หรือฉี่ลงไปในกระโถน มีไฟ มีสติ๊กเกอร์ให้รางวัล โหหหห อย่างดี ให้ไปเลือกเอง สรุป กลับมา He ไม่ยอมใช้อีก บอกให้ยกให้นาโน

มันจะเป็นวัฐจักรแบบเดิมๆ คือ มีคนคอยแอบใส่ให้ ถ้าเราบังคับว่าไม่ให้ใส่ จะร้องงอแงมาก



ตอนยืนเบ่ง


แม่เครียด...ปรึกษาสามี เอาล่ะ ต้องหักดิบ..
ขอร้องทุกคน (แทบจะเรียกได้ว่าเถียงกันหัวชนฝา) ไม่ให้ยุ่ง เราขอทำแบบที่เราต้องการ โหดนะเนี่ยๆ

เอาเพริสไปซ่อน ทำสารพัดวิธี ตอนแรก เราบอกว่าขอแค่ให้ไปนั่งอึ๊ในห้องน้ำ ดีเดย์บอกว่า ไม่นั่ง
เราบอกงั้นอึ๊ใส่ กกน ก็ได้เดี๋ยวม่าม๊าซัก กกน.ให้ เดย์บอกดีเดย์อึ๊ไม่ออก
แต่พอปวดถึงที่สุด จะอั้นอึ๊แล้วร้องไห้แบบทรมานมาก บอกว่าปวดท้องงงง
แต่ไม่มีเพริสในที่สุดก็ต้องอึ๊

พอหลังๆปวดอุน เราขอร้องให้ลูกนั่ง แล้วเรา ใช้วิธีทำให้เพลิน
เล่านิทานเป็นเล่มๆ
วาดรูปบ้าง


เวลากลับจากโรงเรียน ให้พ่อพาไปนั่ง
ให้กินมะละกอเยอะๆ
กินนมอุ่นๆ จะได้ อุนง่ายๆ
นั่งกระโถน วาดรูป ระบายสี เล่านิทาน

เทคนิคข้างต้น เราว่าดี เพราะลูกจะไม่มุ่งเน้นว่าจะอึ๊ แต่รู้สึกว่า อยากเล่นกับพ่อแม่ อยากฟังนิทาน (มีเรื่องที่แนะนำสำหรับเด็กๆที่ชอบฟังนิทาน..อั้นไม่ไหวขอไปด้วย นิทานในเครือ รักลูก)

แรกๆ ทำได้ แต่เป็นแบบอุนปู้ดเดียว แบบอึ๊ไม่หมด อั้นบ้างอะไรบ้าง
แต่หลังๆ เริ่มรู้สึกว่า นั่งกระโถนเล็ก ไม่ถนัด
ขอไปนั่งชักโครกใหญ่ โดยใช้ที่รอง

เวลาผ่านไป เราเริ่มหักดิบจริงจังตอนต้นเดือน ธค.53 จนตอนนี้ ดีเดย์ชินและสนุก กับการเข้าห้องน้ำ ทุกครั้งที่ทำได้ เราจะชมลูกทุกครั้ง
สามารถ อึ๊โดยนั่งกระโถนเอง..ออกไปข้างนอกบอกปวดอึ๊ แม่ก็สามรถอุ้มให้นั่งชักโครกได้ ไม่มีปัญหากับการเบ่ง
สามารถอึ๊หมด โดยไม่อึ๊แค่ปู้ดเดียว

ฟังดูแม่เล่ามายาวมาก แต่ตอนที่เห็นเดย์ร้องไห้ทรมาน น่าสงสารมาก มันเป็นช่วงเวลาที่แม่ทรมานใจไม่แพ้กัน

ตอนนี้ดีเดย์ทำได้ ฝึกได้ดีทีเดียว




ปล.สำหรับ เรื่องฉี่ตอนกลางคืนที่กำลังฝึกอยู่ บางคืนก็บอกได้ บางคืนหลับสนิท พ่อกับแม่ต้องพลัดกันมาเรียกให้ฉี่ๆ คืนละประมาณสองครั้ง...

เป็นกำลังให้ให้คุณพ่อคุณแม่ มือใหม่ สำหรับการฝึกอุนจิของลูกนะ

Create Date : 19 มกราคม 2554		2 comments
Last Update : 20 มกราคม 2554 12:22:56 น.
Counter : 981 Pageviews.
Share Tweet