บทสวดชุมนุมเทวดานั้นเกิดขึ้นครั้งแรกในประเทศลังกา ราว พ.ศ. 500 ด้วยความเชื่อของชาวลังกาที่นับถือพุทธศาสนาในขณะนั้น ประสงค์ให้พระสงฆ์ช่วยเหลือตนให้เกิดสิริมงคลและป้องกันภยันตรายต่างๆ โดยการสวดมนต์และคาถาตามแบบอย่างพราหมณ์ เหตุนี้พระสงฆ์ลังกาจึงได้คิดวิธีสวดพระปริตรขึ้น เรียกว่า ราชปริตร แปลว่า มนต์คุ้มครองพระเจ้าแผ่นดิน ต่อมาประชาชนต่างก็นิยมให้มีการสวดพระปริตรในพิธีของตนบ้าง จึงเกิดเป็นประเพณีสืบต่อกันมาจนปัจจุบันนั่นเองค่ะ บทสวดชุมนุมเทวดา 7 ตำนาน
สะรัชชัง สะเสนัง สะพันธุง นะรินทัง ปะริตตา นุภาโว สะทา รักขะตุติ
ผะริตวา นะเมตตัง สะเมตตา ภะทันตา อะวิกขิต ตะจิตตา ปะริตตัง ภะณันตุ
สะมันตา จักกะวาเฬสุ อัตราคัจฉันตุ เทวะตา สัทธัมมัง มุนิราชัสสะ สุณันตุ สัคคะโมกขะทัง
สัคเค กาเม จะรูเป คิริสิขะระตะเฏ จันตะลิกเข วิมาเน ทีเป รัฏเฐ จะคาเม ตะรุวะนะคะหะเน เคหะวัตถุมหิ เขตเต ภุมมา จายันตุ
เทวา ชะละ ถะละวิสะเม ยักขะคันธัพพะนาคา ติฏฐันตา สันติเกยัง มุนิวะระวะจะนัง สาธะโวเม สุณันตุ
ธัมมัสสะวะนะกาโล อะยัมภะทันตา
ธัมมัสสะวะนะกาโล อะยัมภะทันตา
ธัมมัสสะวะนะกาโล อะยัมภะทันตา
ดูเนื้อหาทั้งหมด : บทสวดชุมนุมเทวดา