Bloggang.com : pittsburgh :

พลาดไปแล้ว ฮือๆ

วันนี้ความรู้สึกตอนที่เขียน blog นี้บอกตรงๆ ว่า sad จริงๆๆ ฮือๆๆๆๆ
หลังจากที่รอการสัมภาษณ์จากนายจ้างนานแสนนาน ถ้าไม่เมล์ไปจี้ co-ordinator ที่เมกาก็คงเรื่องคงไม่ไปถึงไหนซะที โดยรอบนี้ได้สัมภาษณ์กะ General Manager ของ Savanah Marriott Riverfront Hotel,GA โดยมีเวลาเตรียมตัวสัมภาษณ์สองวัน แต่ในความเป็นจริงเตรียมตัวแค่สองชั่วโมง เพราะช่วงนี้เหนื่อยเหลือเกิน งานก็แสนจะยุ่ง วันนี้ก็ไม่ค่อยสบาย กลับบ้านก็อยากจะนอนซะแระ แต่ต้องโทรไปสัมภาษณ์ตอนสามทุ่ม ซึ่งตรงกับเวลาบ้านเค้า สิบโมง มีเวลาเขียนคำตอบตามตัวอย่างคำถามที่พี่เค้าให้มานิดหน่อย แต่ไม่ได้ท่องมาก

พอถึงเวลานัด อุปกรณ์ทุกอย่างพร้อม กระดาษคำตอบวางเรียงรายเต็มโต๊ะ แต่ ก็งงๆ ว่าคำถามไหนอยู่ตรงไหน เพราะเขียนมั่วมากโยงไปโยงมา คอมพิวเตอร์ เตรียมหาข้อมูลเผื่อต้อง search อะไรเพิ่ม โทรไปรอบแรกเจอ operator พูดเร็วมากๆๆ ฟังม่ะค่อยรู้เรื่อง เพราะมันเป็นลักษณะแบบที่เราโทรไปตามโรงแรมที่เมืองไทยหรืออะไรก็ตามที่มี Operator รับสาย she จะพูดเร็วมากเหมือนเครื่องจักรที่ถูกตั้งไว้ เพราะต้องพูดประโยคเดิมๆ ซ้ำๆวันละหลายร้อยรอบ เริ่มใจเสีย แต่ก็พูดๆไป Good morning, can I talk to Mr.Woolever???
แล้วเค้าก็พูดไรไม่รู้ blah blahh.....just a moment please เราก็รอเค้าต่อสายให้ ด่านต่อมาเจออีกคนนึง (ทำไมมันหลายชั้นอย่างนี้กว่าจะเจออีตา Brian เนี่ย) แล้วเจ๊คนนี้ก็พ่น blahh blahhhh.....Mr.Woolever do not come in yet,do you want to leave a message???? เราก็บอก No, thank you. I will call again later.
หลังจากวางสายก็ตั้งหลักโดยเมล์ไปหา พี่ co-ordinator ว่าเค้าไม่อยู่ทำไง พี่เค้าก็ไม่ได้ตอบมาทันที ซักพักก็เลยตัดสินใจโทรไปอีก

รอบนี้ก็ต้องผ่านด่านสิบแปดอรหันต์ของบรรดา operator เช่นเคย คราวนี้ก้ได้คุยกะ Mr.Brian Woolever แระ เย้ๆๆๆๆๆๆ แต่ๆๆๆๆๆๆ เค้าก็บอกเด๋วขอเปิด Speaker phone ก่อนนะจะมีคนสัมภาษณ์อีกคน แง่วๆๆๆๆๆๆ
T_T พี่ Co ไม่เห็นบอกเลย แต่เอาวะสู้ตาย ตา Brian รีบยิงคำถามแรกอย่างรวดเร็ว
- ชื่อเราออกเสียงยังไง 555 ก็แหงหล่ะเค้าไม่คุ้นเคยก็ชื่อไทยๆ อย่างเราๆ หลังจานั้นก็ยิงคำต่อมา- ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร เราก็อธิบายไป blahh blahh

- ทำไมอยากร่วมโครงการนี้ เราก็บอกอยากไปเพราะไปแล้วได้เพื่อนได้ ประสบการณ์ดีๆ(แต่จริงๆที่เคยได้ ส่วนใหญ่จะเลวร้าย) และอื่นๆอีกมากมาก

- เคยมาเมกาป่าว เคยค่ะ แล้วทำงานที่ไหน Mc' ค่ะ

(ถึงตอนนี้เริ่มเหนื่อย เพราะถ้าใครเคยดูรายการ The weakest link กำจัดจุดอ่อนทางช่อง 3 แต่ก่อนคงพอนึกภาพออก ที่จะเจอคำถามต่อเนื่องไม่หยุด พอคนถึงถาม เราตอบ อีกคนถามต่อ ด้วยน้ำเสียงดุดัน โดยที่แทบจะไม่ได้หายใจ ที่สำคัญมันทำให้เราหาโพยไม่ทัน ลน ไม่รู้ว่าเอาคำตอบไว้ไหน แล้วก็จำไม่ได้ว่าจะตอบอะไร เพราะไม่ได้ท่องมาก ถึงกะเหงื่อตกเลยทีเดียว )

คำถามต่อมา
- คาดหวังอะไรจากกการมาร่วมโครงการนี้ คิดออกม่ะจำที่เขียนไม่ได้ก็บอกแค่ว่า อยากเที่ยว อยากเรียนภาษา เรียนรู้การทำงานกะชาวต่างชาติ

- ทำไมอยากร่วมงานกะเรา ก็บอกว่าองค์กรเค้าใหญ่มีสาขาอยู่ทั่วโลก แล้วที่ savanah ก็รู้สึกจะตั้งในทำเลที่สวยน่าอยู่น่าไปเที่ยว

- แล้วหลังจากจบโปรแกรมจะอยู่ต่อหรือกลับบ้าน
55 เราก็บอกจะกลับมาเรียนต่อ ทั้งที่จริงอยากตอบว่า ถ้าให้อยู่ต่อก็อยู่ต่อเว้ย แต่ไมได้เด๋วเค้าคิดว่าเราจะเป็นโรบินฮูดส์

- คำถามเกือบสุดท้ายเค้าถามว่า โรงแรมในความหมายของเราคืออะไร
เหอะๆไม่ได้เตี๊ยมซะด้วย เราก็เลยตอบไปสั้นๆว่า It's like a home, have everything that you want. when you stay at the hotel it's like you stay at home. เฮอะๆ วกไปวนมา

- และสุดท้ายๆ สุด ทำไมเราต้องจ้างคุณ
เหอะๆ เขียนคำตอบไว้ซะสวยหรูเลย แต่หาไม่เจอจำไม่ได้ ก็เลยตอบสั้นตามเคย When I want to do anything I will do all the best. If you hire me I will do all the best too.

เฮ้อ คิดแล้วก็เจ็บใจตัวเอง ที่ทำได้ไม่ค่อยดี เตรียมคำตอบเอาวินาทีสุดท้ายไม่ท่องให้คล่อง อันไหนหาคำตอบไม่เจอก็เอ่อๆ อ่าๆ บางอันก็ตอบสั้นห้วนไป จนเค้าแบบ อ้าวตอบแล้วหรอ กะไว้ว่าสัมภาษณ์กะนายจ้างรอบเดียวให้ผ่าน เท่าที่ประเมินตัวเองวันนี้ เฮ้อเปอร์เซ็นที่จะไม่ผ่านสูงมาก ยังไงก้แล้วแต่รอฟังคำตอบจากพี่ Co พรุ่งนี้ ถ้าไม่ผ่านก็เอาไว้แก้ตัวคราวหน้าเว้ย...

>>>และแล้วทุกอย่างก็เป็นไปตามคาด หลังจากสัมภาษณ์ผ่านไป ประมาณ 2 ชม. พี่ Co ก็เมล์มาบอกว่าผลสัมภาษณ์ของเราห่วยมาก ถ้าคราวหน้าไม่ผ่านเนี่ยก้ไม่รู้จะหางานให่ได้อีกรึเปล่า ขู่อีก

รู้สึกหมดกำลังมาก เซ็งอ่ะ ยากว่ะ แต่จริงๆในใจลึกๆแล้วก็ยังไม่ถึงกับท้อแท้ เพราะเรารู้ตัวเองดีว่า ถ้าเราตั้งใจทำมันจริง มันไม่ได้ยากเลยเพราะอย่างน้อยเราก็ฟังคนสัมภาษณ์ออกหมด ว่าแม่งถามอะไร (ยกหางตัวเองนิดหน่อย ให้กำลังใจตัวเอง)