[concert] MM Concert Tour 2005 Haru(อำลาริกะ)
เป็นวงที่มีการอำลาบ่อยจริงๆ สำหรับ MM ในโอกาศครบรอบ 1 ปีการอำลาของริกะจัง เลยเคปภาพเก็บไว้อันนี้เป็นช่วงที่ร้องเพลง Go girl ชอบตอนนี้ฮะ มีการโบกธงสวยมากๆ หลังจากจบเพลง I wish แฟนๆ ก็ปรับ penlight เป็นสีชมพู ซึ่งเป็นสีที่ริกะจังชอบคอนนี้จัดที่ บูโดกัน ซึ่งเป็นสถานที่ที่คนญี่ปุ่นโหวตว่า เป็นที่ที่จัดคอนเสริตได้ดีที่สุด เพราะลักษณะมันจะเป็นฮอลล์ ที่สามารถให้คนดูนั่งล้อมรอบเวทีทุกทิศ 360 องศา ศิลปินที่ได้จัดคอนที่นั่นก็คือสุดยอด อันนี้ก็เป็นช่วงที่ริกะจังอ่านเรื่องราวของตัวเอง และต่อด้วยการร้องเพลง Hajimete no HAPPY BIRTHDAY ซึ่งเธอก็ทำได้สดใสดีมาก ช่วงที่สมาชิกMMออกมาพูด Graduate massage สังเกตเรนะข้างหลังสะอึกสะอื้นจนไอจังต้องปลอบเลย (ดูแล้วก็รู้สึกว่า เอ..สาวๆอยู่กันน่ารักดีน้ะ)ริกะจังกับโยซซี่ฮะ เป็นสมาชิกรุ่นเดียวกัน หลังจากที่ริกะจังออกก็มีโยชเป็นรุ่น 4 คนเดียวในวง ริกะจังนั้นก็อยู่ในวงMMถึง 5 ปีด้วยกัน แต่ลาออกเพื่อเข้ายูนิตใหม่ *Viyuden*สุดท้ายด้วยเพลง the peace!! ผมว่าเพลงนี้แสดงถึงแง่บวก(positive)ของริกะจังได้ดีที่สุด เป็นซิงเกิลที่เธอได้ยืนตรงกลางและเป็นซิงเกิลที่โด่งดังมาก ที่ทิ้งท้ายด้วยเพลงนี้จึงเหมาะสมกับการเป็นคอนอำลาริกะจังแล้ว จบไปอย่างสวยงามกับการอำลาวงของริกะจังความรู้สึกของริกะจังในคอนครั้งนี้ (ขอบคุณคำแปลจาก เว็บmmmiracle ตามเดิมฮะ)เรื่องบุโคกังฉันไม่กังวลหรอก อยู่กับมอนิ่งมา 5 ปี ในที่สุดแล้วฉันก็มีความมั่นใจในตัวเองพอสมควร มันเป็นสถานที่แห่งความทรงจำน่ะ ล้อมรอบไปด้วยแฟนๆ 360 องศา และก็ที่ว่างที่ทำให้คิดถึงเรื่องราวต่างๆ ของคนที่ไม่ได้มาที่นี่ และก็คนที่มาที่นี่เพื่อให้กำลังใจฉัน แต่คราวนี้พวกเค้ามาเพื่อฉัน ฉันจะแสดง 5 ปีของฉันให้ดู เรื่องนี้จะเป็นความทรงจำครั้งหนึ่งในชีวิตเลย ถ้าฉันคิดแบบนี้ มันจะสนุกมากค่ะ มิกิจังอยู่ๆก็ดูเหมือนว่าจะร้องไห้ ฉันเลยบอกว่า มันยังเร็วไปนะมิกิ (หัวเราะ) มันเหมือนกับว่าฉันเห็นภาพมอนิ่ง 10 คน ตั้งแต่เริ่มจนจบเลยว่าจะเป็นยังไง ทุกๆคนฉลองให้กับการลาจากที่แสนอบอุ่นนี้ เพราะฉันอยากเห็นสีหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมผู้คนถึงร้องไห้กัน... ตอนที่ทุกคนโบก penlights เป็นช่วงที่สะเทือนใจมากที่สุด ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขียนในจดหมายคือความรู้สึกที่แท้จริงของฉัน แต่การที่ต้องพูดทั้งหมดนั้นมันทำให้เขินไม่ใช่หรอ? ฉันไม่ชอบการอ่านจดหมายที่เขียนความในใจฉัน ตอนอยู่ประถมก็ต้องเขียนไดอารี่ปิดเทอมฤดูร้อน ฉันโยนให้แม่เขียนค่ะ (หัวเราะ) เพราะฉันเขียนไม่เก่ง ก่อนหน้านั้น ฉันเอาจดหมาย(ข้อความอำลา)ให้ครอบครัวของฉันดูก่อน พวกเค้าก็ว่าโอเคแล้ว มันก็เป็นอะไรที่เป็นริกะดี แล้วฉันก็เอาให้ซุนคุซังดูด้วย มันก็โอเคค่ะ แต่ฉันเขินมากๆเลย (หัวเราะ) ในคอนเสริตวันนั้นน่ะ สีชมพูของ penlights ทำให้ความตื้นตันมันเอ่อล้นออกมา ถึงมันจะไม่ใช่ lifes theme color แต่หลังจากวันนั้นแล้ว ฉันไม่คิดว่าฉันจะเกลียดสีชมพูได้หรอกนะ รู้สึกเหมือนถูกห้อมล้อมไปด้วยสีชมพู มันสวยมากๆเลย ถึงตอนนี้แล้ว ฉันเล่าได้แล้วล่ะ มีช่วงเวลาที่ฉันไม่อยากเป็นนักร้องเหมือนกัน และฉันก็ไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลย ถึงฉันจะได้ท่อนโซโล่ แต่ฉันก็ชอบคิดอะไรในแง่ลบทุกที [negative] ขอโทษนะคะ เป็นฉันจะดีหรอ?(ที่จะร้องท่อนนี้) นี่เป็นการคิดอะไรในแง่ลบมากๆ แต่นั่นก็คือ อิชิคาว่า ริกะ เพราะงั้น ฉันจะออกไปยืนขึ้นบนเวทีด้วยความเข้มแข็งทั้งหมดที่ฉันมี และฉันก็พบว่าการร้องเพลงมันสนุกมากๆในตอนนี้ผมชอบริกะจังที่เธอเป็นคนpossitive นี่ล่ะครับ รอยยิ้ม และความเป็นผู้หญิงสุดๆของเธอ เต้นก็แรง(..) หึหึ พออยู่Viyuden ก็ดู sexy มากขึ้นเยอะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
