นึกไม่ถึง...ผู้ยิ่งใหญ่  ก้อเคยก้าวพลาดเหมือนกัน ..............

เขาต้องการเป็นวาทยากร แต่ท่าทางของเขาออกจะแปลกๆ เมื่อเล่นท่อนนุ่มนวล เขาจะงอตัวลง เมื่อถึงท่อนเครสเซนโด (ท่อนเพลงที่เครื่องดนตรีทั้งหมดจะเร่งเสียงขึ้นพร้อมกัน)  เขาจะกระโดดและตะโกนเสียงดัง ......  มีครั้งหนึ่งที่เขาข้ามไปเล่นท่อนสะเทือนอารมณ์  แต่นักดนตรีไม่เล่นตาม เพราะเขาหลงท่อน  แล้วกระโดดเร็วเกินไป......  นักดนตรีในวงมักมองนักไวโอลินมือหนึ่งมากกว่าจะคอยดูสัญญาณจากมือเขา

ความจำของเขาไม่ค่อยดีเท่าไร.......  ระหว่างแสดง เขาควบคุมวง  เล่นในท่อนที่เขาเคยบอกให้วงข้ามไปเสีย  เมื่อนักดนตรีไม่เล่น เขาก็หยุดแล้วตะโกน  “หยุด  ผิดท่อนแล้ว!  ใช้ไม่ได้  เอาใหม่!”

                เขาเป็นคนซุ่มซ่าม  เคยเดี่ยวเปียโนเพลงที่แต่งเอง  พร้อมเขียนโน้ตไปพร้อมๆ กัน ....เขา ทำเชิงเทียนล้มลงบนเปียโน...........ในคอนเสิร์ตครั้งหนึ่ง ชนเด็กร้องประสานเสียงล้ม

                นักดนตรีได้ขอร้องให้เขาเลิกล้มความฝันที่จะเป็นวาทยกรผู้ยิ่งใหญ่.....ในที่สุดเขาก็ยอม  ตั้งแต่นั้นมา  ลุดวิก  ฟาน บีโธเฟน   ก็เลิกเป็นวาทากร  แล้วมุ่งมั่นแต่งเพลงเพียงอย่างเดียว

                การทำสิ่งบางอย่าง...ที่คิดว่าน่าจะทำได้...แต่ทำแล้ว....ทำได้ไม่ดี...เป็นเรื่องที่ทำใจได้ยากและเจ็บปวด ......แต่สิ่งที่สำคัญกว่านั้น  เราจะทำไงต่อไปมากกว่า...... ชีวิตต้องดำเนินต่อไป   การ สังเกตุ  ทำความเข้าใจ  ความชอบ นิสัย ความสามารถ  ว่าสิ่งเหล่านั้น  สามารถพัฒนา ทักษะ ควบคุมตัวเรา  และปัจจัยภายนอกได้    สานต่อให้ความฝันให้เกิดขึ้นเป็นจริงได้เป็นเรื่องจำเป็นอย่างยิ่ง ...... ดังเช่น  บีโธเฟน  อัจฉริยะนักแต่งเพลงคลาสิค  ผู้สร้างผลงานยิ่งใหญ่  ซิมโฟนี  9 บท  แทนการเป็น วาทยกร          

                คัดลอกบางส่วนจาก หนังสือ “ Put your  dream to the test”   John C. Maxwell แปลโดย  ปณต  สำนักพิมพ์เนชั่นบุ๊ค