• My Journey
• Doha's life
• At Thailand

เมื่อวันหยุดฉันกลับไทยไม่ได้ จึงตามเพื่อนไปโกเบ K O B E Japan  สวัสดีค่ะเพื่อนๆ พิงกลับมาอีกแล้ว ช่วงนี้ว่างหลายวันค่ะ เลยคิดว่าจะมาเขียนซักหน่อย ตอนแรกก็คิกว่าจะเขียนเรื่องอะไรดี เพราะเพิ่งกลับมาจากจอร์เจีย และสเปน แต่พอมาค้นๆ รูปดู เอ๊ะ ... มี Destination นึงที่เตรียมรูปไว้แล้วแต่ลืมเขียนซะงั้น นั่นคือประเทศโปรดของคนไทย ญี่ปุ่นนั่นเองค่ะ เมื่อหน้าหนาวที่ผ่านมา (ที่นานมาแล้ว) พิงหยุดหลายวันค่ะ อยากกลับเมืองไทยแต่กลับไม่ได้ เพราะไม่มีที่นั่งเลยค่ะ พวกพิงใช้สิทธิ์จ่ายค่าตั๋วพนักงานแค่ 10% ดังนั้น พวกเราเป็น Last Priority อยู่แล้วค่ะเวลาขึ้นไฟลท์ และประกอบกับเป็น High Season ของเมืองไทย โอเค ไม่กลับก็ได้ !!! ประกอบกับต่ายเพื่อนสนิทมีไฟลท์บินไปทำงานที่โอซาก้าพอดี กับมีฝ้ายเพื่อนอีกคนหยุดเหมือนกัน เราจึงตัดสินใจกันว่า ป่ะ!! ตามต่ายไปกันเถอะ 555 ไม่ต้องเสียค่า รร. ด้วย ขอนอนด้วย ว่าแล้ว เราก็ไปกันเลยค่ะ *พิงขอออกตัวก่อนนะคะว่าในส่วนของรายละเอียดอาจจะลงได้ไม่ครบ เรื่องราคาค่าตั๋ว สายรถ และอื่นๆ เพราะว่ามันค่อนข้างมาแล้ว ลืม!! ขอโทษด้วยนะคะ คราวหลังจะไม่ขี้เกียจ เที่ยวไปอัพไป บล๊อคนี้ก็ดูรูปไปก่อนนะจ๊ะ เราออกเดินทางกันจากโดฮาประเทศกาต้าร์ค่ะ เวลาเดินทางถ้าจำไม่ผิดก็น่าจะเกือบ 10 ชมค่ะ (กรี๊ด) หน้าสดกว่านี้ไม่มีอีกแล้ววว พอมาถึงสนามบิน เราตกลงกันว่าจะไม่เข้า รร. ค่ะ จะรออยู่ที่สถานี แล้วจะไปทานข้าวกันที่ Yodobashi ค่ะ ตึกโยโดบาชิตามความเข้าใจของคนไทยคือตึกที่ขายเครื่องใช้ไฟฟ้า electronics ทุกชนิด รวมถึงกล้องด้วยค่ะ แต่หารู้มั้ยว่าชั้น 8 ที่ขายอาหาร มีร้านอาหารอร่อยๆ ซ่อนอยู่เพียบ เอาล่ะ ออกมาจากแอร์พอร์ท ก็นั้งบัสไปที่ Osaka Station ค่ะ นัดกันไว้ที่นั่น ออกมาจะมีที่ขายตั๋ว ซื้อโลด ญี่ปุ่นนี่เค้าจริงจัง มีฝากกระเป๋าใต้ท้องและมี tag กระเป๋ากันหายด้วย เอาล่ะ เมื่อพิงกับฝ้ายไม่ได้เข้า รร. ก็ต้องมาหาที่ไว้กระเป๋าก่อนค่ะ ใน Station จะมีล๊อคเกอร์หลาย ขนาดให้เลือกค่ะ ราคาแตกต่างกันไป เมื่อฝากของแล้ว ก็รอต่ายไปเปลี่ยนชุดมาจากโรงแรม เสร็จแล้วก็ไปร้านชาบูร้านโปรด ถ้ามาช้า (เหมือนพวกเรา) ก็ต้องต่อแถวกันจนหางแถวตวัดไปอีกสองรอบอ่ะค่ะ วันแรกก็จบไปแค่นี้ค่ะ เพราะเรามาถึงก็เป็นเวลามื้อเย็นพอดี ยังจำได้ว่าตอนนั้นยังหนาวมากๆ เลยนะ วันรุ่งขึ้นจริงๆ พวกเรามีหลายแผนมากว่าอยากไปไหนดี จริงๆ เรายังไม่เคยไปโกเบค่ะ แล้วไม่ไกลด้วย เดินทางด้วยรถไฟ JR นี่แป๊บเดียว ถ้าจำไม่ผิดที่แค่ครึ่งชั่วโมงได้ แต่ใครที่หวังจะได้เห็นพวกเราไปกินเนื้อโกเบต้องขอโทษด้วยนะคะ คือเพื่อนพิงสองคนมะกินเนื้ออ่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวไว้รอโกเบรอบหน้าๆๆ ตื่นเช้ามาก็มั่นหน้าไปยังโอซาก้าสเตชั่นอีกครั้งเพื่อหารถไฟไปโกเบค่ะ Breakfast กันแถวนั่นค่ะ เอาล่ะ ขึ้นรถไฟฉึกฉักกันเล้ยยยย เรานั่งรถไฟกันมาถึงสถานี Shin Kobe ค่ะ จุดหมายแรกเราจะไปไหว้พระกันที่ศาลเจ้า Ikuta Shrine ค่ะ เอาล่ะ ล้างมือเพื่อความเป็นสิริมงคลกันก่อนค่ะ สัญลักษณ์ของวัดค่ะ เจอหนุ่มยุ่นใจดีอาสามาถ่ายรูปให้ค่ะ เลยโชคดีมีรูปสามคน ท่าโพสไม่ได้เกี่ยวกับวัดเลย ไหว้พระแล้วก็มีมุมเครื่องรางค่ะ อันนี้เป็นเรื่องความรักค่ะ ผู้ชายพกสีขาว ผู้หญิงพกสีแดง ผ่านมาจะปีนึงแล้ว พิงกับแฟนก็ยังพกติดกระเป๋าไว้ตลอด ถ้าเขียนคำอธิษฐาน สามารถเอามาแขวนไว้ตรงนี้ได้ค่ะ เจอภาษาไทยเพียบอีกตามเคยค่ะ ตอนนั้นเจอมุมนี้ ใบไม้กำลังเปลี่ยนสีสวยงามมากๆ ค่ะ จบจากวัด ต่อไปนี้ก็ไปเที่ยวชิวๆ ถ่ายรูปเล่นกันบ้างค่ะ ที่ต่อไปที่เราจะไป เดินขึ้นเขาไปอีกไม่ไกลคือหมู่บ้าน Kitano ค่ะ มีเรื่องเล่าว่าในคริสตศตวรรษที่ 19 ตอนที่ญี่ปุ่นเริ่มเปิดท่าเรือให้มีการค้าขายกับชาวต่างชาติ ก็มีกลุ่มพ่อค้าวาณิชผู้ร่ำรวยชาวต่างชาติมาสร้างหมู่บ้านอยู่อาศัยกันอยู่ที่นี่ค่ะ ตอนนี้เปิดเป็นสถานที่ให้ท่องเที่ยวค่ะ สวยเนอะ อย่างกับเซ็ตฉากไว้ถ่ายหนังเลย เค้าบอกว่านี่คือ Starbucks สาขาที่สวยที่สุดในญี่ปุ่นนะ เราก็เดินเล่นถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนานค่ะ มากับเพื่อนยังไงก็สนุกค่ะ อลังการดีว่าม้ายย?? หน้าบ้านก็จะมีเจ้าตัวนี้ ตอนนั้นพิงอ่านมานะแต่ลืมไปแล้ว แต่ประมาณว่าลูบจมูกหมูตัวนี้แล้วจะมีแต่โชคดี ร่ำรวยค่ะ เข้าไปชมด้านในกันบ้างค่ะ มุ้งมิ้งน่ารักมาก ดีเทลเล็กๆ น้อยๆ เป็นอะไรที่น่ารักมากค่ะ มีห้องหนังสือ และห้องอาหาร ชอบรูปนี้มาก มันทำให้นึกถึงว่าพวกเรามีความสุขกันมากแค่ไหน ก่อนออกจากโกเบเราแวะร้านกาแฟน่ารักมาก ทานเค้ก และจิบชากาแฟด้วยกันมั้ยคะ ?? ร้านสวยมากจริงๆ ค่ะ เอาล่ะ ออกจากโกเบกลับมาเดินเล่นกันที่ชินไซบาชิ ที่ๆ คุ้นเคยค่ะ คนไทยเยอะตามเคย มุมบังคับค่ะ แล้วนี่เลย Ipudo Ramen ของจริง!! อร่อยที่สุด!!! จำได้ว่าวันนั้นช้อปกันไปเยอะมากกกก แล้วเราสามคนก็ซื้อเสื้อที่มันเป็น set เดียวกันมาด้วย วันต่อไปก็ใส่ออกไปกินข้าวกันเลย น่าร้อคมากอ่ะ!!! เอาล่ะ มาที่ตึกโยโดบาชิเหมือนเดิมมม มีร้านซูชิจานหมุน ที่อร่อยมากๆอยู่ร้านนึง ที่สำคัญ ราคาเทียบกับเมืองไทยไม่ได้เลย บอกเลยว่าที่ญี่ปุ่น คุณภาพพรีเมี่ยมและราคาถูกมากด้วยนะคะ เป็นแบบสายพานค่ะ เวลาสั่ง สั่งอย่างงิ มาที่นี่คราวนี้โชคดีหน่อยที่เรา 3 คนได้ภาษาญี่ปุ่นกันหมดเลย เพื่อนจะเก่งกว่าด้วยซ้ำเพราะเค้าเรียนเป็นเมเจอร์มาค่ะ เอาล่ะ และนี่คือรูปร่างหน้าตาของอาหารค่ะ!! กินเยอะมวกกกกก ทริปใกล้จบลงแล้วจ้า ไปเจอเจ้าตัวนี้ที่แอพอท สอยมาอย่างรวดเร็ว จบแล้วค่ะ ทริปสั้นๆ ที่แสนประทับใจครั้งนี้ ดีใจมากๆ ที่มีเพื่อนดีๆ มีครอบครัวอบอุ่น และได้กินของอร่อยๆ ความสุขพิงมีแค่นี้จริงๆ นะ simple สุดๆ!! เจอกันรอบหน้านะคะ สวัสดีค่ะ   Create Date : 17 กรกฎาคม 2558     Last Update : 18 กรกฎาคม 2558 0:39:56 น. Counter : 3040 Pageviews.   2 comment Share Tweet

เมื่อฉันกลายมาเป็นหัวหน้าคนใหม่ของสายการบิน สวัสดีค่ะเพื่อนๆ พิงกลับมาแว้ววว ห่างหายไปนานก็เพราะว่าช่วงหลังๆ จะได้ไปแต่ destination เดิมๆ ค่ะ อีกอย่าง ตอนนี้อะไรๆ มันก็ไม่เหมือนเดิมแล้วค่ะ คือเมื่อก่อนตอนพิงมา ตอนเขียนเยอะๆ ได้ไปนู่นมานี่เยอะๆ คือ พิงสามารถบินได้ทุกที่ค่ะ แต่ตอนนี้ ด้วยการเติบโตของบริษัท ทำให้เราสั่งเครื่องบินมาใหมาเป็นจำนวนมากค่ะ ยกตัวอย่างเช่น Boeing 787 Dreamliner ก็จะบินแค่แถบ Europe และ Scandinavian ค่ะ ซึ่งพิงไม่ได้ license ตัวนี้เพราะ license เต็มค่ะ พิงบิน Airbus 319 320 321 330 340 Boeing 777 (เครื่องนี้บินกรุงเทพก็พอใจแล้วค่ะ) + US visa ดังนั้นเครื่องใหม่ล่ามาแรงอย่างนกยักษ์ Airbus380 และ A350 ก็อดไปค่ะ (คนเก่าแก่ย่อมได้ของเก่าแก่ค่ะ) 555 พูดแต่เรื่องรุ่นเครื่องบินเพื่อนๆ คงงง และเบื่อแย่เลยใช่มั้ยคะ 555 แต่ก็อยากให้เข้าใจเนอะ ตามสายการบินที่มีเครื่องหลายๆ รุ่น ลูกเรือก็จะแบ่งกันไปตามรุ่น ตาม Route ค่ะ ตอนนี้สายการบินพิงบอกเลยว่า ตั้งแต่มีผู้บริหารคนใหม่ เราเรียกกันชื่อเล่นว่า "พี่กุหลาบ" อะไรๆ ก็ดีขึ้นมากค่ะ ความเป็นคนกลับมาอีกครั้ง แคมเปญที่พี่ท่านเริ่มมาก็เช่น ให้ buddy ticket 10 ใบ หมายถึงตั๋วสตาฟราคาถูก จะให้ใครก็ได้ 10 ใบค่ะ เมื่อก่อนจะให้ได้แต่พ่อแม่พี่น้องเท่านั้นค่ะ อีกอันนึงที่เพิ่งเห็นคือ เวลาลูกเรือไปนั่ง Airport standby ตอนนี้อนุญาติให้ใช้มือถือและ tablet ได้ค่ะ เมื่อก่อนกฏโหดมาก อยู่ใน uniform ยังไงก็ห้ามใช้เครื่องมือสื่อสารค่ะ มีอีกหลายเรื่องเลยค่ะ ซึ่งพิงค่อนข้างโอเคกับผู้บริหารคนนี้มากๆๆๆๆๆ พิงเคยเจอเค้าครั้งนึงค่ะ ตอนเค้ามาใหม่ๆ เดินมากับ CEO ค่ะ ระหว่างนั้นเค้าก็มาถามว่า เราจะไปไหน safe flight นะ คือ เค้าดูสนใจกับน้องๆ พนักงานทุกคน ตอนนี้ใช้ชีวิตง่ายขึ้นนะคะ เค้ากำลังนำความมีชีวิตชีวาขึ้นมา แต่บางเรื่องที่พิงไม่ชอบก็มีนะคะ 5555 เช่น เมื่อก่อน เวลาที่ใคร senior แล้ว มันจะเป็นระบบเลื่อนขั้นอัตโนมัติค่ะ เช่น ถ้าเคยติดตามมาก่อน ตอนที่พิงได้ promotion business class & first class  ก็จะเป็นระบบแบบอัตโนมัติ ซึ่งก็คือเรียกไปเทรนเลยค่ะ ไม่มีการเชคอะไร ใดๆ ทั้งสิ้น แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้วค่ะ ไม่ว่าจะเลื่อนขั้นเป็นอะไร จะต้องมีการสอบข้อเขียน สอบเขียน สอบสัมภาษณ์ก่อนทุกครั้งค่ะ  ตอนนี้พิงได้เลื่อนเป็นหัวหน้าแล้วนะคะ หรือที่คนไทยเรียกกันติดปากว่า Purser ค่ะ ง่ายขึ้นไปอีกก็เรียกว่า In flight supervisor ค่ะ  ที่สายการบินกาต้าร์แอร์เวย์ จะมีหัวหน้าเล็ก กับหัวหน้าใหญ่ค่ะ หัวหน้าเล็ก (Cabin Senior or CS) in charge เครื่องบินลำเล็ก (ผู้โดยสารไม่เกิน 170 คน)  ถ้าเป็นเครื่องใหญ่ เราจะดูแล Economy cabin ทั้งหมดค่ะ  หัวหน้าใหญ่ (Cabin Service Director or CSD)  in charge เครื่องบินลำใหญ่ค่ะ  ตอนนี้เพื่อนๆ ก็จะเรียกล้อๆ ว่า CS พิงค่ะ หรืออีกชื่อเล่นคือ "เทาเล็ก" เพราะตอนนี้เราเปลี่ยนมาใส่เครื่องแบบสีเทาค่ะ ถ้าเทาใหญ่จะหมายถึง CSD ค่ะ ตอนนี้เพื่อนๆ ในกลุ่มบ้างก็ปฏิเสธตำแหน่ง เพราะทำเฟิร์สคลาสมันแสนนนนสบายยย (มาก) บ้างก็ยังไม่โดนเรียกค่ะ เค้าอาจจะสุ่มๆ เอาก่อนค่ะ (มั่วนะคะ) ภาพจากวันที่เรียนจบค่ะ ตอนแรกพิงไม่อยากได้หรอกค่ะ เพราะภาระมันจะมากขึ้น เงินก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นขนาดนั้น ที่สำคัญ ในตารางเราจะได้บิน turnaround เยอะ  หมายถึง เราจะไม่ได้บินไปนอนตามประเทศต่างๆ เท่าไหร่ เพราะเราดูแลเครื่องเล็ก  รูทที่บินก็ไม่น่าจะเกิน 5-6 ชม ( เกินกว่านั้นน้ำมันหมด 555) จึงจะได้บินแบบไปๆ กลับๆ (ถ้านึกไม่ออกก็ประมาณว่าบินกทม เชียงใหม่เสร็จ ก็ไปบิน กทม ขอนแก่นต่อ) แต่ทีนี้ มาคิดกันอีกที.. มันเป็นโอกาสที่ดีที่จะได้ลอง ได้พัฒนาความสามารถของตัวเอง เพราะพิงและเพื่อนๆ จะพูดกันเสมอว่า ตอนนี้หลับตาทำงานยังได้เลย มันเริ่มไม่มีอะไรท้าทายแล้วค่ะ ทุกอย่างมันเหมือนทำงานได้เงินไปวันๆ ตอนนี้ที่ company เห็นความเป็นไปได้ในตัวเรา แสดงว่า เราต้องทำได้สิ พิงเลยบอกเพื่อนๆ "เอาวะ ! พิงจะลองดู" แล้วถ้าหากไม่ชอบ ยังไงพิงก็มีแพลนอยากลาออกอยู่แล้ว (บินมา5 ปี ร่างกายพังหมดแล้วค่ะ) ลองรับโอกาสนี้ดู ไม่เสียหาย เริ่มเร็วเป็นเร็ว ล้มเร็ว จะได้ลุกใหม่เร็วๆ ปัญหาบางอย่างที่เริ่มจะเจอตอนนี้คือเรื่องอายุค่ะ  สำหรับคนเอเชีย เน้นว่าคนเอเชียนะคะ ไม่ใช่แค่พิง จริงๆ อายุ 27 ดูยังไงมันก็ดูไม่น่าเคารพเชื่อถือ 5555 สำหรับการเป็นหัวหน้า ลูกเรือ F2 (economy) มักจะถามพิงทุกครั้งเลยว่านี่ยูอายุเท่าไหร่? เทอดูเด็กมากเทียบกับการเป็นหัวหน้า (ซึ่งถ้าเป็นชาติเกาหลีหน้าจะเด็กหนักลงไปอีก คนไทยควรภูมิใจนะ เอเชียหน้าเด็กจริงๆ) หลายๆ ครั้งที่ต้องคุม ต้องออกคำสั่งกับคนที่อายุมากๆ กว่า วันนั้นบินกับคนไทยอายุ 33 เคยบินกับฝรั่งผู้ชายอายุ 35 สื่งที่ต้องทำให้เค้าฟังเราให้ได้คือ การทำตัว professional ซึ่งเพื่อนๆ ที่เคยอ่านเรื่องราวของพิงมาบ้างน่าจะรู้ว่า  "พิงมันก็แค่คนบ้าคนหนึ่ง 5555" ตอนนี้ที่ทำได้คือ ในงานต้องเป๊ะ นอกงานก็เล่นปกติ (ยังโดนลูกเรือแกล้งแหย่อยู่เลย) ที่พิงไม่อยากให้เกิดขึ้นคือ "การสูญเสียความเป็นตัวเอง" พิงจะไม่ยอมใหัปัจจัยอื่นๆ มาเปลี่ยนความเป็นตัวเราเด็ดขาดค่ะ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ เป็นกำลังใจให้พิงด้วยนะคะในบทบาทใหม่ สำหรับทุกคนก็เช่นกันค่ะ ไม่ว่าในเรื่องอะไร "ถ้าคุณเชื่อว่าคุณทำได้ คุณก็จะทำมันได้" สวัสดีค่ะ   Create Date : 01 มิถุนายน 2558     Last Update : 2 ตุลาคม 2558 16:31:21 น. Counter : 3628 Pageviews.   5 comment Share Tweet

จาก Osaka สู่ Kyoto ตอนที่1 Happy New year 2015 to all คร่าาาาาาาาาา   สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ พิงกลับมาแล้วค่ะ สำหรับคนที่คิดว่าพิงหายไปแล้ว ยังค่ะ ชั้นยังไม่ตายยยย!!! Reincarnate กลับขึ้นมาอีกครั้งค่ะ วันนี้จะพาไปเที่ยวเกียวโตอีกครั้งนึงค่ะ หลังจากประมาณปีที่แล้วที่พิงเคยพาไปตอนซากุระบาน ตอนนั้นเป็นแบบเต็มสตรีมกว่านี้ค่ะ ใครพลาด กดอ่านย้อนหลังได้นะคะ รูปสวยมาก แต่คนไม่ค่อยสวยค่ะ เอาล่ะค่ะ ปีนี้ หน้าหนาว สายการบินของพิงได้เพิ่มชั่วโมงการเลย์โอเวอร์ (หมายถึง ชั่วโมงที่เราจะได้อยู่ประเทศนั้นๆ) ขึ้นมาอีก 1 วันเต็มๆ เลยค่ะ ในหน้าหนาว ทำไมต้องในหน้าหนาวล่ะ? เพราะว่า ปกติแล้ว ไฟลท์ขากลับจากโอซาก้ามาโดฮา มัน 12 ชั่วโมงค่ะ ปกติ เราจะได้พักบนเครื่องประมาณ 3 ชั่วโมงค่ะ แต่ตอนนี้บริษัทขอถอดการพักนี้ออก จึงเพิ่มเวลาพักที่ประเทศนั้นๆ ให้เราแทนค่ะ ขากลับ 12 ชั่วโมงทุกคนไม่ได้พักจึงมีสภาพเยี่ยงซอมบี้เด้อ!! เอาล่ะค่ะ วันนี้พิงจะออกเดินทางไปเกียวโตอีกครั้ง เราตั้งต้นกันที่ Osaka Station พิงอยากจะพูดมากเลยว่ามันเป็นสถานีรถไฟที่ใหญ่ที่สุดในโลก แต่ไม่ชัวร์ไง คือมันใหญ่มากๆ ในความคิดของพิงค่ะ จริงๆ ใครติดตาม IG จะรู้ว่าถึงพิงจะพูดญี่ปุ่นได้นิดหน่อย แต่พิงไม่ค่อยได้ไปญี่ปุ่น ดังนั้น พิงจะไม่รู้ทาง ไม่รู้อะไรทั้งสิ้นค่ะ แต่เพื่อนร่วมทางแสนน่ารักของพิง 2 คน ไม่รู้ยิ่งกว่าพิงอีกค่ะ คนอยู่มาก่อนจึงต้องเป็นผู้นำ 5555 เริ่มมาที่สถานีค่ะ พิงก็ตะโกนโหวกเหวกกันตามสไตล์ว่า "เฮ้ยกี่บาทวะ ไหนเกียวโต ไหนๆ ห่านนนน สายไหนวะ???" พร้อมคำหยาบอีกมากมาย แล้วก็มีเสียงผู้ชายใจดีคนนึงเอ่ยขึ้นมาข้างๆ ว่า "560 เยนครับ ซื้อตู้ตรงนั้นเลย" พวกเราเริ่มหน้าเจื่อนด้วยความอาย  .... "ขอบบบคุนนนค่ะะ!" เราออกเดินทางกันด้วยรถไฟ JR ความเร็วสูงค่ะมันจะมี 2 แบบนะคะ 1. Local จะจอดทุกสถานีจนถึงเกียวโต ซึ่งจะใช้เวลามากกว่า 2. Rapid พุ่งไปเกียวโตเลย ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น เร็วมากๆ เลยค่ะ การเลือกรถไฟ หากอ่านป้ายไม่ออก ให้สังเกตตรงตัวรถไฟเลยค่ะ จะมีไฟวิ่งๆ ติดไว้ว่า Rapid หรือ Local ค่ะ ที่แรกที่เราจะไปกันอีกครั้งคือ ศาลเจ้า Fushimi Inari Taisha (Shrine) ค่ะ พอถึงเกียวโตสเตชั่นแล้ว เปลี่ยนสายไปสายนารา นั่งไปแค่ 2 สถานีค่ะ จะถึง เราถามพนักงานว่าต้องซื้อตั๋วเพิ่มยังไง เค้าบอกไม่ต้องค่ะ ค่อยไปจ่ายเพิ่มตอนถึงก็ได้ค่ะ ไปจ่ายกับเครื่องในรูปนี้เลยค่ะ นี่คือหน้าตาเครื่องปรับยอดตั๋วค่ะ สะดวกสบายมากๆ หยอดตั๋วเข้าไป เค้าก็จะบอกราคาที่เราต้องใส่เพิ่มค่ะ เดินออกมาจากสถานี ตามฝูงชนไปเลยค่ะ (คนไทยทั้งน้านนนน จะนินทาใครเม้ามอยอะไรระวังนะจ๊ะ ก็จะเห็นศาลเจ้าสีแดง แสดงว่าเรามาถึงแล้วจ้า วันนี้ฟ้าเปิดอากาศสดใส แต่แบบหนาวมากนะคะ ช่วงเดือนธันวา ก่อนจะเข้าวัดหรือศาลเจ้าในญี่ปุ่นทุกๆ ที่เราต้องล้างมือก่อนค่ะ มี Instruction บอกค่ะ ว่าต้องเทน้ำใส่มือไหนก่อน ล้างปาก อยากจะบอกว่า น้ำเย็นมากกกกก มือที่แบบแข็งเลยค่ะ แทบไม่รู้สึก นี่คือสัญลักษณ์สำคัญของที่นี่เลยค่ะ ซุ้มประตูสีแดงยาวววว สุดลูกหูลูกตา พิงไม่เคยเดินจนสุดเลยค่ะ นี่คือแผนที่ค่ะ กว้างใหญ่ไพศาลมาก บางทีหนูก็กลัวสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะเคืองนะ เพราะมาที่ถ่ายรูปกันอย่างเดียวเลยค่ะ มีที่ให้โยนเหรียญ ขอพร และสั่นกระพรวนค่ะ แต่เค้าห้ามถ่ายรูป กระพรวนลูกใหญ่ๆ (มาก) จะแขวนไว้ด้านบนค่ะ ให้ไปสั่นกระพรวนเมื่อโยนเหรียญลงไปแล้ว สั่นยากนิดนึงค่ะ ต้องพยายามหน่อย แล้วขอพรนะคะ ด้านข้างมีพิธีกรรมค่ะ ต้องมีคุณพี่ security นั่งเฝ้าเลย นักท่องเที่ยวคนไหน เข้าใกล้ พี่แกจะมีไม้ยาวๆ เป็นสัญลักษณ์ห้ามถ่ายรูปค่ะ เราก็ไปยืนดูซักพัก สวยงามมาก หลอนๆ นิดนึง เดานะคะ เหมือนเป็นการปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย มีพัด มีกระพรวน แต่ประทับใจค่ะ สวยงาม ใครอยากเขียนขอพรก็ตรงนี้เลยค่ะ เห็นมีภาษาไทยเพียบเลย หิวแล้ววว ทำไงดีนะ มีเป็นร้านค้า ร้านอาหารแบบชาวบ้านแถวๆ นั้นเลยค่ะ หลายร้าน ดูแบบ Authentic ดี มาเพิ่มพลังกันด้วยข้าวหน้าปลาไหลค่ะ พิงสั่งเพราะเห็นเค้าตากปลากันหน้าบ้านเลยค่ะ พิงเคยไปทานอาหารญี่ปุ่นที่ไทย (ร้านประจำ) สังเกตเห็นว่า ปลาไหลที่เราสั่ง มันจะมาในแพคสูญญากาศ คือเชฟไม่ต้องทำอะไรแล้ว หั่นอย่างเดียว เห็นนี่สดๆเลย เลยอยากจะลอง ไม่ผิดหวังค่ะ อร่อยผิดกัน ที่โกรธนิดนึงคือมันแพงกว่าข้างนอกอ่ะค่ะ คงขายนักท่องเที่ยว โถ่ป้า....ทำไมทำงี้นะ อากาศหนาวๆ ต้องชาเขียวร้อนๆ เลยค่ะ โต๊ะเราขอเติมจนป้าเอากามาตั้งให้เลย ฮ่าๆๆๆ ที่ดีอย่างนึงคือที่ญี่ปุ่นเรื่องห้องน้ำไม่ใช่ปัญหาเลย ในวัดก็มี ในสถานีก็มี เพราะว่าสถานีส่วนใหญ่จะมีสภาพเป็นห้างไปด้วยค่ะ เล่าถึงเรื่องห้องน้ำ ขอคั่นก่อน พิงรู้สึกมานานแล้วว่าที่ญี่ปุ่น งานทุกงานของคนทุกคนเป็นงานที่มีเกียรติ และทำกันอย่างจริงจังมาก เช่น ที่สเตชั่น มีคุณป้าผู้ดูแลห้องน้ำ จริงจังมาก สะอาดมาก วิ่งห้องนู้น ออกห้องนี้ ขยันขันแข็งๆ สุดๆ ทั้งๆ ที่เป็นงานที่ใครอาจจะยี้ แต่คุณป้าเต็มที่ เวลาพิงเจอผู้ดูแลห้องน้ำ ถ้าที่ไทยก็เช่นที่ Terminal 21 จะมีพี่ๆ ถ้าไม่ลืมก่อนออก พิงจะขอบคุณหรือยิ้มให้ทุกครั้ง เหมือนเป็นบุคคลที่ทุกคนมองข้าม แต่พิงเคยอ่านมาว่า ทุกคนคือกลไกที่ทำให้สังคมขับเคลื่อนไปได้ ตัวอย่างต่อมาค่ะ คุณลุงพนักงานขับรถที่โรงแรม พลขับที่นี่ส่วนใหญ่ จะมีชุดเครื่องแบบจริงจังมาก มีหมวก ใส่สูท มีบั้ง และตั้งใจทำงานมากค่ะ การต้อนรับผู้โดยสารขึ้นรถ ลงรถ หมดรอบแล้ว ก็ต้อเช็คสำรวจว่ามีใครลืมของหรือใหม่ รถสะอาดสำหรับผู้โดยสารรอบต่อไปหรือไม่ มีการประกาศข้อมูลที่สำคัญตลอดเวลา ดูตั้งใจทำงานกันมากๆ ต่อมาค่ะ พนักงานกดลิฟท์ ที่ตามห้างใหญ่ๆ ในเวลา Rush Hour จะมีพนักงานแต่งตัวยูนิฟอร์มน่ารักสไตล์เค้าล่ะ ตั้งหน้าตั้งตาทำหน้าที่ของตนเอง อยู่ในที่เล็กๆ แคบๆ เป็นเวลาหลายชั่วโมง มันต้องมีเบื่อมีเหนื่อยบ้างล่ะ แต่พิงมักจะได้รับการบริการที่ดีเสมอค่ะ อ่ะ เรื่องสุดท้ายแล้วกันค่ะ พิงติดรายการเทยเที่ยวไทย (มากกก) แล้วเป็นตอนที่พาไปช๊อปที่โอซาก้าพอดี จะมีช่วงพ่อค้าแซ่บ คือช่วงที่จะเนียนไปคุยสัมภาษณ์กับพ่อค้าหน้าตาดี มีร้านนึงขายทาโกยากิค่ะ พี่ๆ เทยก็ถามว่า ยืนอยู่หน้าเตาทั้งวัน เหนื่อยบ้างมั้ย เค้าท่าทางสดใสร่าเริงมาก บอกว่า เหนื่อยนะ Demo Tanoshiiii พร้อมกับชูมือ มันแปลว่า เหนื่อย แต่สนุกมากกว่า น่ารักจริงๆ พิงไม่ได้บอกว่า ญี่ปุ่นน่าชื่นชมไปซะทุกเรื่อง ทุกที่มี 2 ด้านเสมอ พิงแค่อยากชื่นชมเรื่องระเบียบวินัย และความขันขันแข็งค่ะ (อ้อ รู้ยัง ที่ญี่ปุ่นไม่รับทิปนะคะ เค้าทำงานตามหน้าที่จริงๆค่ะ เลิศ) จุดหมายต่อไปที่เราจะไปคือ "วัดน้ำใส" ที่คนไทยชอบเรียกกันค่ะ กลับมาตั้งต้นที่สเตชั่น ซื้อบัตรตั๋ววันรถบัส 500 เยน หรือ 550 นี่ล่ะ ไม่คุ้มเลย เพิ่งรู้ว่ารถนี่ก็ไปศาลเจ้ามะกี้ด้วย ส่วนตัวพิงชอบการเดินทางด้วยรถไฟมากกว่าค่ะเพราะมันไม่ติด ยิ่งที่กรุงเทพนี่มันเป็นอะไรที่แพลนเวลาได้ง่ายมาก ขอบคุณที่อย่างน้อยบ้านเมืองเราก็มีรถไฟเนอะ ความเซ็ง ได้ยินมาแล้วล่ะว่าวัดปิดปรับปรุงตรงวัดที่เป็น Main เลยได้รูปมานิดหน่อย วัดนี้ถ้าคนสูงอายุมาจะลำบากหน่อยนะคะ เพราะว่าต้องเดินขึ้นเนินไปพอควรค่ะ อ้อเรื่องรถบัส ในแผนที่ๆ ขอมาเค้าจะมีบอกเลยค่ะว่าสายอะไร ไปแหล่งท่องเที่ยวหรือวัดไหนบ้างค่ะ (เมืองท่องเที่ยวนี่เนอะ) ด้านในปิดนะจ๊ะ นี่ด้านหน้าค่ะ ก็จะพอได้บรรยากาศแบบกรุบกริบ เที่ยวชมวัดกันซักพักก็มาเดินเล่นร้านขายของที่ระลึกที่ไม่ค่อยจะเปิดกันค่ะ ของที่นี่น่ารักสุดๆ ขออนุญาติใช้คำว่า ของมันตอแหล๊ ตอแหล!! (คนละตอแหลมั้ย? ) เดินลงมาเจอร้านนี้เลย น่ารักมากกกก ชื่อไรนะ โตโตโร่ป่าว (ไม่รู้จัก) ตกแต่งบรรยากาศน่ารักสุดๆ เค้าบอกว่า ถ้าใบไม้มี 5 แฉกจะโชคดี (แต่นี่มันเกิน กรูจะโชคดีไหม) แถวๆ นั้นที่เด็ดเลยค่ะ มีร้านชาเขียว ขายทุกอย่างเป็นชาเขียว เค้ก ไอศครีม ทุกอย่าง แต่อิ่มมาก ม่ายหวาย เลยขอแวะจิบชาเขียวร้อนๆ หนายๆ สั่งอะไรดี นี่เลย พิงจะบอกว่าชาเขียวนี้ทำให้พวกพิงตื่นกันแบบ ตื่นนนนทั้งวัน ทั้งๆ ที่ทำไฟลท์มาอย่างเหนื่อย เจอนี่เข้าไปไม่มีคำว่าง่วงเลย ให้พลังงานสุดๆ เวิร์คมาก กลับไป รร ต้องนั่งดูทีวีต่อก่อน (ออกจาก รร 9 โมงเช้า ถึงโรงแรมเที่ยงคืน ฮ่าๆๆๆๆ) ทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยกลับไปสเตชั่น เจอจุดไวไฟฟรี เล่นเน็ตหน่อย ตอนนี้แฟนคงคิดว่า พิงหายไปไหนน๊านนานทั้งวัน หมดสภาพเลย ตอนเย็นพิงไปเดินชินไซบาชิกันต่อ (ที่บอกว่ากลับ รร เที่ยงคืน 555) ปิดท้ายอีกนี๊ดดดด ด้วยร้านบุฟเฟ่ต์แถว รร ค่ะ อ้อๆ ไปญี่ปุ่น ขาเมาโปรดอย่างลืม 2 อย่างนี้ค่ะ หอมมากเหมือนน้ำผลไม้ แต่มีแอลกอฮออลล์นะจ๊ะ สวัสดีปีใหม่และพบกันใหม่ตอนหน้านะคะ พาไปเที่ยวโกเบค่ะ   Create Date : 02 มกราคม 2558     Last Update : 2 มกราคม 2558 21:23:22 น. Counter : 3635 Pageviews.   2 comment Share Tweet

(คั่นเวลา) รูปกรุบกริบจากเมลเบิร์นในวันที่ใบไม้เปลี่ยนสี สวัสดีค่ะเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ เวลาพิงหายไปนานๆ ถึงแม้มีคนรออ่าน หรือไม่มีพิงก็จะรู้สึกผิดไปเอง ที่แน่ๆ เลยพิงรู้สึกผิดกับจุดประสงค์ตัวเองเวลาที่ดองเรื่องที่จะเขียนไว้นานๆ เพราะจุดประสงค์จริงๆ ของบล๊อคนี้คือ พิงต้องการจะเก็บไว้อ่านในวันนึงที่พิงไม่ได้ทำงานนี้อีกค่ะ พอดองไว้นานๆ พิงก็จะลืม เป็นคนความจำสั้น (งานนี้ทำให้สมองลดประสิทธิภาพลง) ยิ่งเรื่องเม้าท์ของแต่ละไฟลท์พิงก็จะลืมไปเลย บางเรื่องก็มันส์ อยากเล่า แต่พิงลืมอ่ะค่ะ เง้อ.. ก่อนจะเข้าเรื่อง (เที่ยว) ช่วงที่ผ่านมา เป็นช่วงแห่งความสูญเสีย โดยเฉพาะในวงการ Aviation เรื่องของสายการบิน Malaysian Airlines ทั้งสองเหตุการ มีสายการบินของอัลจีเรีย ใต้หวัน และอีกหลายเหตุการณ์ที่ไม่ได้ออกข่าวใหญ่โต ทำให้พิงยิ่งรู้สึกว่าชีวิตเป็นอะไรที่ไม่แน่นอน วันนี้เรายังอยู่ตรงนี้ พรุ่งนี้จะไปอยู่ตรงไหนก็ไม่รู้ พิงคิดถึงหัวใจที่รอคอยคนที่เรารัก "กลับบ้าน" หรือรอที่จะเจอหน้าด้วยความคิดถึง มันเป็นความรู้สึก "ใจสลาย" อย่างแท้จริง บางคน เสียคนที่รักไปทั้งครอบครัวในคราวเดียวกัน มันคงยากมากสำหรับคนๆ หนึ่งที่จะรับกับเรื่องนี้ ที่พิงทำได้คือขอเป็นอีกกำลังใจเล็กๆ ให้ผู้ที่ยังมีชีวิตที่ต้องดำเนินต่อไปทุกคนนะคะ และตัวพิงเอง ก็จะพยายามใช้ชีวิต และดูแลตัวเองให้ดีที่สุด เพื่อพ่อแม่ และคนที่รักพิงค่ะ ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งกับครอบครัวของเพื่อนร่วมอาชีพ พิงชอบQuote คำนึงมากค่ะ เห็นเพื่อนๆ ลูกเรือโพสกันหลายคนว่า "Cabin crew don't die, they just fly higher" ขอให้ทุกท่านไปสู่สุขติ อยู่ในภพภูมิที่ดีค่ะ (ห่อเหี่ยวตั้งแต่เริ่มเลย) ขออนุญาตมาเขียนในนี้นะคะ เพราะพิงไม่เคยเขียนอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ทาง Social เลย เพราะตอนนั้นยังอึ้งอยู่จริงๆ ค่ะ อ่ะ ปรับอารมณ์มาดูรูปกันดีกว่า พิงไปเมลเบิร์นมาซักพักแล้วค่ะ จริงๆ ค่อนข้างจะไปบ่อยเลยทีเดียวค่ะ ไปแบบไม่ได้ขอ ที่นี่เป็นอีกเมืองๆ หนึ่งในโลก เรียกว่า ประเทศดีกว่า เพราะว่าประเทศออสเตรเลียสำหรับพิง เป็นอีกประเทศที่น่าอยู่มากๆ คนท้องถิ่นน่ารัก และมี mixed culture จากคนเอเชียเยอะ รู้สึกสะดวกสบายมากทุกครั้งเวลาพิงมาที่นี่ค่ะ มาทุกครั้งก็ต้องเดินมาที่ Federation Square ค่ะ (หาเน็ตฟรีใช้) บริเวณนี้มีตึกสวยๆ ดีไซน์แปลกๆ และเป็นที่จัด events ต่างๆ ของเมืองค่ะ ช่วงนี้ใบไม้เปลี่ยนสีสวยมากๆ และอากาศดีมากๆเลยค่ะ โชคดีจังตอนนั้นพิงเช็คนึกว่าฝนจะตก แต่ก็สบายๆ ค่ะ มีคนมาเดินเล่นหรืออกกำลังอยู่ตลอดค่ะ Yarra River นี่เป็นทางที่พิงคุ้นเคยเวลาออกไปทานข้าวในเมือง เดินเล่นช๊อปปิ้งเสร็จก็เดินกลับโรงแรมค่ะ ขออภัยที่รอบนี้รูปมีนิดเดียวซ้ำไปซ้ำมา เพราะถ้าเป็น destination ที่ไปบ่อยๆ รูปก็จะน้อยลงตามความบ่อยค่ะ (ความขี้เกียจนั่นเอง) Entry หน้าจะพาไปเที่ยวหังโจวค่ะ คนที่ตาม IG พิงอาจจะเห็นรูปบ้างแล้วค่ะ พูดถึง IG พิงค่อนข้างจะเซ็งพอสมควร มีหลังไมค์มาถามพิงพอสมควรเลยค่ะว่าขอให้รับ IG หน่อย จากแฟนบล๊อค ตอนนี้พิงค่อนข้างจะหาชื่อคนที่มาขอแอดยากนิดนึงเพราะว่าไม่ได้รับแอดมาพักนึงแล้วค่ะ Request ก็เลยจะกองๆ อยู่หน่อย วันนั้นพิงพลาด ไปเปิด Public เพื่อที่จะให้เพื่อนคนนึงแอดเข้ามาได้เลยโดยอัติโนมัติ พลาดค่ะ ใครไม่รู้มาหมดเลย 2000 กว่าคน ทั้งผู้หวังดี และไม่หวังดี รวมทั้งหวังดีประสงค์ร้าย ฮ่าๆๆๆๆๆ สำหรับหังโจวพิงคิดว่าเริ่มจะฮิตขึ้นมาบ้างในประเทศไทยเนื่องจากเห็นบางสายการบินเปิดรูทบินไปที่นี่ค่ะ บล๊อคนี้ขอคั่นเวลาไว้ก่อนให้รู้ว่าพิงยังมีตัวตนอยู่ละกันเนอะ บล๊อคก็ไม่ได้อัพ Youtube ก็ไม่ได้ทำ เพราะช่วงนี้พิงกลับไทยบ่อยไม่ค่อยว่างค่ะ Anyway!! คิดถึงทุกคนนะคะ รักษาตัวดูแลสุขภาพกันด้วย โดยเฉพาะที่ไทยฝนตกตลอดเวลา Take care ค่ะ!   Create Date : 02 สิงหาคม 2557     Last Update : 2 สิงหาคม 2557 6:11:03 น. Counter : 3009 Pageviews.   3 comment Share Tweet

Maldives Paradise - Embudu Island (เปิดมาด้วยรูปพาโนราม่าแบบเบี้ยวๆ ขออภัย) สวัสดีค่ะเพื่อนๆ คราวนี้พิงกลับมากับการนำภาพที่ไปเที่ยยวมัลดีฟมาฝากค่ะ คราวนี้เราเปลี่ยนเกาะกันบ้าง คราวที่แล้วเราไปกันที่เกาะนึง คราวนี้ไปกันที่ Embudu Island ค่ะ เมื่อเราแลนด์แล้ว เข้าพักที่โรงแรม Hule Hule ใกล้ๆ สนามบินเหมือนเคย พอเดินเข้าโรงแรมไป ก็เจอลูกเรือสายการบินเราเนี่ยแหละ พวกที่เค้ามาถึงเมื่อวาน รอพวกเราอยู่ เพื่อที่จะชวนไปเกาะกันค่ะ คนยิ่งไปเยอะมันยิ่งถูก ฮ่าๆๆๆๆๆ ค่าเสียหายครั้งนี้ 100 USD ค่ะ พูดจริงๆ เลยว่าถ้าเราจัดทริปกันเองมันจะถูกกว่าแบบเกินครึ่งค่ะ (อันนี้โรงแรมจัดทุกอย่างให้ ทั้งเรือและค่า) และอีกอย่างนึง เกาะนี้ไม่มีอะไรมาก พิงเห็นเพื่อนคนอื่นไปเกาะอื่นมา แบบดูสวยกว่า คึกคักกว่า และ activity เยอะกว่าค่ะ แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะค่ะ ที่นี่ก็ยังสวยมากๆ อยู่ดี เหมาะสำหรับการมาฮันนีมูน เพราะมันเงียบมากค่ะ ออกเดินทางกันในช่วงสายๆ ค่ะ ไปด้วยเรือโรงแรม เวลาเดินทาง 30-40 นาทีค่ะ นั่งหลับ ๆเม้าท์ๆ ไปเดี๋ยวก็ถึงนะคะ ป่ะไปกันเลย ต้องหาเสื้อให้เข้ากะสีกระเป๋าด้วย น้ำใสขนาดนี้จริงๆ สวยมาก ถึงฝั่งแล้วจ้า ก็เดินเข้าไปในรีสอร์ทกันเลย เหล่าผู้ร่วมชะตากรรม ล๊อบบี้ พื้นยังเป็นทราย แล้วเค้าก็แจ้งเวลาว่าบุฟเฟ่ต์อาหารกลางวันเริ่ม 11 โมงค่ะ นั่งถ่ายรูปกับน้ำทะเลใสๆ ลงรูปน้อยหน่อยนะคะ ลงเฉพาะที่มันพอจะลงได้อยู่ค่ะ หาดและทุกอย่างมันดู private มากค่ะ ถ้าใครจะนอนค้างก็ได้นะคะ ที่นี่ก็เหมือนเป็นเกาะส่วนตัวและเป็นรีสอร์ทปกติค่ะ เท้าอ้วนๆ น้ำใสสสสสสสสสสสสสสสสุดๆ ไปเลยค่ะ นอนอาบแดดจนกลับมาดำอีกแล้วรอบนี้ ลากสีเหลืองๆ มานอน นอนสบาย support หลังมาก นั่งกันจนหลับไปเลยค่ะ พี่นีน่าค่ะ ไม่รู้ใครอาจจะคุ้นๆ หน้ารึเปล่า เมื่อก่อนพี่นีน่าเป็นพิธีกรรายการเด็กอยู่ที่ไทยค่ะ แล้วก็ไปเป็นนางแบบโกอินเตอร์อยู่ที่อินเดีย โว้ววววว..... อะเคได้เวลาอาหารกลางวันกันแล้วค่ะ ไลน์บุฟเฟ่ต์ก็งั้นๆ นะคะ ไม่ดี แต่ก็ไม่เลวค่ะ ฟรายส์หาความกรอบไม่เจอเลยค่ะ เหนี่ยวมาก ฮ่าๆๆ กินข้าวเสร็จก็ออกมาเดินสำรวจรอบเกาะดีกว่า ปลาเยอะมาก และยังมีเจ้านกตัวนี้ยืนจ้องปลาในน้ำอยู่ด้วย ชมหาดไปเรื่อยๆ บ่ายแล้ว เดี๋ยวเย็นๆ เราก็กลับกันแล้วค่ะ ตกเย็นเรือก็มารับกลับเข้าที่พักค่ะ พวกพิงก็ฟิตมากไปว่ายน้ำนั่งดื่มอะไรชื่นใจๆ กันต่อ (แหะๆ) ไปทะเลทีไรก็มีความสุขทุกทีสิน่า.... สวัสดีค่ะ   Create Date : 09 มีนาคม 2557     Last Update : 9 มีนาคม 2557 23:15:35 น. Counter : 3293 Pageviews.   6 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang