แม่แมวทั้ง2...ลูกรักทั้ง2 ประมาณ 5ทุ่ม กลับมาถึงบ้านกั้ตซิล่าก็ฟื้น เดินโซเซ แล้วก็ค่อยๆหลับไปอีก เห็นมีน้ำสีชมพูคล้ำๆออกไหลออกจากช่องคลอดกั้ตซิล่า ตอนหลังมารู้ว่าเป็นน้ำคร่ำที่ยังตกค้างในตัวแมว ตอนเช้ากั้ตซิล่าฟื้นมาแล้วดูเกือบจะปกติ เราเอาข้าวให้กิน กั้ตซิล่ายังไม่ค่อยกิน แต่ก็ต้องจับลูกแมวให้กินนม ตอนที่จับแฮรี่กับริชชิล่ากินนม กั้ตซิล่าเจ็บแผลมาก นอนกัดผ้าแต่ก็ยังให้ลูกกินนม เราก็ไม่รู้จะทำยังไง ลูกแมวจำเป็นต้องกินนม เอาผ้าขนหนูปั้นเป็นก้อนเล็กๆมาให้กั้ตซิล่ากัด กั้ตซิล่ากัดผ้าขนหนูเหมือนอยากให้ช่วยลดความเจ็บปวด แววตากั้ตซิล่าน่าสงสารมาก จนเราทนไม่ไหวต้องร้องไห้ออกมา มันทรมานใจ สงสารกั้ตซิล่าทำไมต้องมาเจ็บปวดมากมายแบบนี้ เราไม่น่าให้กั้ตซิล่าผ่าคลอดเลย ต่อไปเราจะไม่ยอมให้แมวเราผ่าคลอดอีกแล้ว ไม่อยากให้แมวเราต้องเจ็บปวดแบบนี้อีก เราทนไม่ไหว ไม่บังคับกั้ตซิล่าให้นมลูกแล้ว วันต่อมาลูกแมวทั้ง 2 ตัว ท้องเสีย เราต้องพาหาหมอ หมอบอกน่าจะเป็นผลมาจากน้ำนมที่มีฤทธิ์ยา หมอบอกว่าลูกแมวแห้งมาก ไม่รู้หมอจะป้อนนมได้มั้ย แล้วหมอก็ลองป้อนนม ลูกแมวให้ความร่วมมืออย่างดี กินนมอย่างหิวกระหาย หมอก็สอนเราป้อนนมแมว เรากลับมาบ้านฝึกป้อนนมแมวเป็นครั้งแรกในชีวิต... ทั้งแฮรี่ทั้งริชชิล่า ไม่ยอมกินนม...ป้อนยังไงก็ไม่กิน ไม่กลืน T T นานเท่าไหร่นะ 3-5 ชั่วโมง ก็ไม่สำเร็จ แล้วกั้ตซิล่าก็ตื่นขึ้นมาเดินมาของลูกแมว เราส่งให้ กั้ตซิล่าเอาลูกไปให้นม ทนเจ็บ(น้อยลง) แล้วกั้ตซิล่าก็เลี้ยงลูกแมวไป เราก็ฝึกให้นมไปเรื่อยๆเพื่อกั้ตซิล่าจะได้ไม่เจ็บมาก จนในที่สุดลูกแมวยอมกินนมที่เราป้อน แต่ 2 วันต่อมาแผลผ่าตัดของกั้ตซิล่าเกิดอักเสบ ต้องกินยาทำแผลทุกวัน หมอให้เราป้อนนมเลี้ยงลูกแมวทั้ง 2 ตัว เราเลยต้องเป็นแม่แมวจำเป็นให้นมลูกแมวแทนกั้ตซิล่า ใน 1 วันเราก็ กิน นอน ป้อนนมแมว ทำซ้ำๆ แต่ก็สุขใจกับลูกแมวน่ารักทั้ง 2 ตัว โตไวๆนะลูก น่ารักจริง จริ้ง ลูกแม่ ภาพเหมือนริชชิล่าตอนเด็กๆ   Create Date : 30 ตุลาคม 2551     Last Update : 27 ธันวาคม 2551 18:44:44 น. Counter : 1206 Pageviews.   Share Tweet

วันที่ลูกสาวเกิด นำความดีใจ ปลาบปลื้มใจมาให้แม่แมวยิ่งนัก 22 ธันวาคม 2546 กั้ตซิล่า ได้เบ่งคลอด ใช้เวลาเนิ่นนานถึง 3 ชั่วโมง ก็ไม่ออก เราก็ยังไม่ค่อยรู้อะไร ได้แต่ลุ้นอยู่ข้างๆ เราจึงพากั้ตซิล่าไปรพ.ให้หมอดู หมอบอกว่าแมวเบ่งไม่ออก 15 นาที ก็ต้องพามาหาหมอแล้วนะ อย่าปล่อยให้เนิ่นนาน หมอจับกั้ตซิล่าเอ็กเรย์ ผลปรากฎว่าลูกแมวออกมาผิดท่า ไม่ได้เอาหัวออก แต่เอาหลังคอออก คอจึงพับติดอยู่ปากเชิงกราน หมอจึงต้องทำการล้วงช่วยดึงลูกแมวออกมา หมอใช้นิ้วล้วงเข้าไปในช่องคลอด และล้วงๆ เกี่ยวคอลูกแมวออกมา ลูกแมวที่ออกมาตัวสีขาวเหมือนกั้ตซิล่า แต่ตายแล้ว หมอบอกว่าเพราะเค้าติดอยู่นานเกินไปจึงขาดอากาศหายใจตาย เสียใจ...ไม่น่าต้องมาตาย คราวหน้าต้องพาหาหมอให้ไว เผื่อออกผิดท่า จะได้ให้หมอช่วยล้วงออกมาทัน ขณะนั้นเป็นเวลาประมาณ 3ทุ่มครึ่ง หมอบอกว่ารพ.จะปิด 4 ทุ่ม ให้เราพาแมวกลับไปให้คลอดที่บ้านเพราะรพ.ใกล้ปิดแล้ว แต่เรากลัวลูกแมวออกมาผิดท่าอีก แต่จะอยู่รอคลอดที่รพ.ก็ไม่ได้ เพราะรพ.จะปิด เราเลยบอกหมอให้ผ่าคลอดตัวที่เหลือ สำหรับเราในตอนนั้น มองการผ่าคลอดเป็นเรื่องง่ายๆ ไม่น่าจะมีอะไร หมอจึงเตรียมตัวทำการผ่าคลอด และนำกั้ตซิล่าเข้าห้องผ่าตัด ระหว่างที่ทำการผ่าตัดหมออนุญาติให้เราเข้าไปในห้องผ่าตัดด้วย อวัยวะภายในของกั้ตจังที่โดนควักออกมา ดูแล้วหวาดเสียว กั้ตซิล่าจะเจ็บมั้ยนะ กั้ตซิล่าได้ลูกแมวเพิ่มอีก 2 ตัว สีขาว 1 ตัว และสีทอง 1 ตัว ร้องเงี้ยวๆเสียงดัง หมอถามว่าจะทำหมันมั้ย เราบอกไม่ทำ เพราะอยากเลี้ยงเบ่บี๋อีก หมอจึงเย็บต่อให้ หมอเย็บไป สอยไป พร้อมกับอธิบายไปว่า "นี่ หมอเย็บต่อแล้วนะครับ เย็บแบบนี้ๆ" อวัยวะภายในสีชมพูของกั้ตซิล่าถูกเย็บต่อกัน ดูดี เราทึ่งมาก แทบจะไม่มีเลือดออกเลย หลังการผ่าตัดเสร็จสิ้น ใช้เวลาทั้งหมดประมาณ20-30นาที หมอบอกว่าให้กลับบ้านเลย หมอให้ยาห้ามเลือดแล้ว แล้วฤทธิ์ยาสลบหมดกั้ตซิล่าก็จะฟื้น ถ้าอีก 2 ชั่วโมงข้างหน้ามีเลือดออกมาอีกก็ให้พาไปฉีดยาห้ามเลือดที่รพ.อื่น เราพากั้ตซิล่าพร้อมลูกทั้ง 2 กลับบ้าน ตัวสีขาวให้ชื่อว่า แฮรี่ ตัวสีทองให้ชื่อว่า ริชชิล่า src=//www.bloggang.com/emo/emo18.gif>   Create Date : 29 ตุลาคม 2551     Last Update : 27 ธันวาคม 2551 18:40:06 น. Counter : 427 Pageviews.   Share Tweet

คดีแมวเปอร์เซีย เป็นเรื่องราวของแม่แมวที่มาเรียกร้องความยุติธรรมให้กับแมวสุดที่รัก "ริชชิล่า"ลูกรัก เกิดวันที่ 22 เดือน 12 เวลา 22 นาฬิกา ปี 2546 เรื่องเกิดเมื่อ 12 เมษายน 2548 จนบัดนี้ 28 ตุลาคม 2551 คดียังพิจารณาไม่แล้วเสร็จ ช่างเป็นการต่อสู้ที่ยาวนานจริงๆ...แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ ไม่ว่าจะใช้เวลาเนิ่นนานเพียงใด แม่แมวคนนี้ก็จะตีแผ่ความจริงให้ได้ ไม่ว่าใคร ก็ไม่มีสิทธิ์มาบิดเบือนความจริงที่เกิดขึ้น.........   Create Date : 28 ตุลาคม 2551     Last Update : 29 ตุลาคม 2551 13:50:23 น. Counter : 496 Pageviews.   Share Tweet

แมวอึด อึด อึด อึด อึด อึด เมื่อคืนแมวเราจะคลอดลูก เพิ่งคลอดไปเมื่อเดือนมิถุนายนล่าสุด นี่เป็นคลอกที่สามแล้วของตัวนี้ แต่เราผิดสังเกตว่าเค้าดูไม่ปกติ ดูเหนื่อยกระวนกระวายใจมากเกินไปราวเที่ยงคืน ตีสองเพื่อเซฟเราจึงพาไปรพ.สัตว์ก. เค้าบอกไม่มีผ่าตัดแล้วถ้าจะผ่าต้องรอตอนเช้า เราเลยขอเอ็กเรย์เฉยๆ หมอเอาแผ่นเอ็กเรย์มา หมอบอกว่าน่าจะถึงเวลาคลอดแล้ว(ตูรู้แล้ว ตูถึงพามานี่ไง) เราดูแผ่นเอ็กเรย์แล้วลองวัดขนาดกะโหลกกับช่องคลอดดู เราบอกว่าขนาดกะโหลกขนาดนี้น่าจะผ่านเชิงกรานได้นะคะ หมอตอบว่า อันนี้ก็บอกไม่ได้ครับ เราถามหมอว่าเค้าออกผิดท่าไหมจะติดรึเปล่าคะ หมอตอบว่า บอกไม่ได้ว่าติดหรือไม่ติดเพราะฟิล์มเอ็กเรย์บอกอะไรไม่ได้ เราถามว่าแล้วต้องรอถึงเมื่อไหรถึงจะพามาหาหมออีกทีเพราะเค้าคลอดไม่ออก หมอตอบว่าอันนี้ก็บอกไม่ได้(เรานึกในใจแล้วจะบอกอะไรตูได้บ้างมั้ยเนี่ย) แล้วถ้าคลอดไม่ได้ต้องรอนานเท่าไหร่ถึงต้องพาหาหมอ หมอตอบ ก็ตอนที่ลูกติดคาอยู่ช่องคลอดแล้วเอาออกไม่ได้(เริ่มรำคาญเราแล้ว อีนี่ถามเยอะเหลือเกิน) เราขอพาราฟินหมอเพื่อมาใช้หล่อลื่นช่วยทำคลอด หมอบอก ไม่ต้องใช้ไม่จำเป็น ใช้แค่ผ้าก็อตพอ(รำคาญเราสุดๆแล้ว ในใจเราพูดว่า ไรวะขอแค่นี่ก็ไม่ได้ จะคิดเงินก็คิดไปสิวะ) เราก็เลยต้องหิ้วแมวกลับบ้าน มาทำคลอดเองที่บ้าน ตัวแรกออกมาตาย ช่วยอยู่20นาที ไม่ขึ้น ตัวที่สองตัวใหญ่แต่เราช่วยดึงออกได้ เราเลยเอาฟิล์มเอ็กเรย์มาส่องดูว่ามีลูกแมวกี่ตัว อืมน่าจะ4ตัวนะ(ลืมถามหมอ) ตัวที่สามถุงน้ำแตกเมื่อไหร่ไม่ทันมองเห็นแต่หางลูกแมวโผล่มา เราพยายามดึง 5นาทีก็ไม่ออก ดึงอีกอย่างแรงเพราะถ้าช้าลูกแมวจะไม่รอด ดึงแรงจนหางลูกแมวขาดติดมือมาเกือบ2เซ็น 5 นาทีผ่านไป คิดว่าลูกแมวคงตายไปแล้ว เราเลยดึงขยับชึ้นลง แล้วก็นึกถึงพาราฟิน ถ้ามีเราคงจะช่วยล้วงขาลูกแมวออกมาได้ แม่แมวก็มีตัวช่วยหล่อลื่น แต่ไม่มี ผ่านไปอีก5นาทีแม่แมวก็เบ่งแล้ว เราช่วยดึงสุดความสามารถจนหางลูกแมวขาดมาทั้งหาง เหลือแต่กระดูกหาง ได้เวลากลับไปรพ.เดิมกว่าจะเดินทางไปถึงก็เป็นชั่วโมง ไปถึงหมอก็มาเอาแมวเราเข้าห้องซีซียูไม่ให้เราเข้า สักพัก5-10นาทีเค้าก็พาแม่แมวเราออกมา ส่วนลูกแมวเค้าดึงออกไปแล้ว(คิดว่าคงตายเค้าคงเก็บศพไปจัดการให้เรา) เรามานั่งรอตัวสุดท้ายคลอด ลูบหัวปลอบใจแมวเรา ประมาณ4-5นาที เหลือบไปเห็นกระดาษห่อไว้ข้างๆแมวเรา เราเดาว่าคงเป็นศพแมวเรา เราอยากรู้ว่าลูกแมวสีอะไร เลยแกะห่อออก ห่อพันเทปใสไว้อย่างดี เราแกะไปลังเลไปว่าจะแกะดีมั้ยน้าหรือไปแกะบ้านดี แกะแล้วก็ห่อคืนไม่ได้เทปเสียหมดทั้ง5จุด ต้องขยำกลับบ้าน แต่ช่างเหอะอยู่ว่างๆแกะดูเล่นๆก็ได้ฟะ พอเราแกะเท่านั้นแหละเปิดห่อเจอ..... โอ้วพระเจ้าจอร์จ ลูกแมวเรายังไม่ตายพยายามสำลัก หายใจ ท้องกระเพื่อมจนเห็นได้ชัด แขนขายังดิ้นอยู่เลย ทำไมหมอทำแบบนี้หรือคิดว่ายังไงก็ไม่รอดเลยจะปล่อยให้ตาย แต่โหดเกินไปรึเปล่าอยู่ในห่อหนาชั้นแรกแผ่นรองซับ และกระดาษอีกสองชั้น แปะเทปเรียบร้อยดีด้วย ลูกแมวเหมียวจอมอึด ไม่ยอมตาย เราก็ไม่ยอมให้ตายเหมือนกัน เราจำได้ว่าเห็นบอลลูนดูดน้ำมูกวางอยู่หน้าห้องรักษาเลยหอบลูกแมว จะไปปั๊มเองใครไม่สู้ชั้นจะสู้ตราบใดที่ลูกแมวยังหายใจ ขยับได้อยู่ บังเอิญมีคนเดินออกมาหยิบอุปกรณ์เพื่อเอาเข้าไปห้องรักษา เราเลยถามเค้าว่า ขอโทษค่ะลูกแมวตัวนี้หมอเค้าจะปล่อยให้ตายเองเหรอคะ เค้าเลยรีบเอาไปเข้าห้องรักษา สักพักหมอเดินออกมาบอกเราว่า หมอตัดหางได้มั้ย(คราวนี้เสียงนุ่มเชียวนะ) เราบอกได้ค่ะ สักพักหมอเดินออกมาดูแม่แมวเราถามว่าเบ่งรึยังด้วยน้ำเสียงไพเราะ เราบอกเบ่งเบาๆแล้วค่ะ แล้วหมอก็มาช่วยดึงลูกแมวออกมาให้ สักพักหมอเอาลูกแมวตัดหางมาคืนแล้วก็ไป แต่กระดูกหางลูกแมวยังโผล่อยู่1ข้อ เราคิดว่าสงสัยรอโตขึ้นหนังจะมาหุ้มเองมั้ง เลยพาลูกๆกลับบ้าน ตอนสายเราเห็นแม่แมวเลือดไหลอยู่คิดว่าคงมีรกค้างอยู่1อัน เลยพาไปหาอาจารย์หมอแถวบ้าน หมอจับท้องจนรกหลุดออกมา จบปัญหา เราหยิบลูกแมวหางกุดให้อาจารย์หมอดูพร้อมเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง หมอดูลูกแมวหางกุดแล้วบอกว่า กระดูกโผล่นี่แผลเย็บหลุดเหรอ เราบอกว่ามันโผล่ตั้งแต่เค้าเอามาคืนแล้วค่ะ นึกว่าทำแผลเปิด อาจารย์หมอบอก ไม่มีหรอกค่ะแผลเปิดต้องเย็บหุ้มหมด แล้วก็บอกว่าด้ายก็ไม่หลุดมัดดีนี่ ใครเป็นคนผ่าเนี่ย(ในใจเราพูดว่าช่างมันเหอะถึงเราจะจำชื่อได้ก็เถอะ) หมอบอก เดี๋ยวหมอจะตัดข้อที่เกินออกมาแล้วปิดแผลให้สนิทนะคะ แล้วลูกแมวก็โดนตัดข้ออีก1ข้อ กลายเป็นแมวเปอร์เซียไม่มีหาง หมอบอกว่าเอาไว้มาให้หมอดูทุกวันก็ได้ ไม่คิดค่าใช่จ่ายแต่ถ้ารอดหมอคิดแสนแปด(หมอมั่นใจว่าตายแน่ใช่มั้ยเนี่ย) เอากลับมาบ้านท่าทางคงไม่พ้นเที่ยงคืนนี้แน่ๆ เราบอกลูกแมวว่า หนูอึดมากเลยหนูอย่าตายนะลูก ถ้าหนูไม่ตายแม่จะเลี้ยงหนูไว้เองเป็นตัวสุดท้ายของบ้าน แล้วแม่จะปั้นหนูให้ดังกว่าบ๊ะเต็ง ดังกว่าเพ่คู้ปนะลูกนะ แต่หนูไม่ยอมกินนมเลย ถ้ายังไงก็ขอให้ตายอย่างมีความสุขนะลูก ถึงจะเกิดมาแค่วันเดียวก็มีคนรักหนูหมดใจทั้งแม่แท้ๆของหนูและแม่ทูนหัวนะ เมื่อกี้สามทุ่มเดินจากที่ทำงานกลับบ้าน(เดินไปเดินมาทั้งวัน)แวะซื้อดอกไม้สองกำ ว่าจะเอาไปไว้โรยตอนฝังศพลูกแมวไม่มีหาง กลับถึงบ้าน ยังไม่ตายเลยค่ะ ยังนิ่งๆอยู่หายใจอยู่ พยายามให้กินนมแต่เค้าไม่กิน ไม่รู้ว่าเค้าเจ็บก้นอึฉี่ไม่ออกรึเปล่ากระตุ้นแล้วก็ไม่มี แต่สภาพเค้าน่าสงสารมาก แม่เค้าก็มานอนกกอยู่ ส่วนเราก็กล้าแค่ลูบหัวไม่กล้าลูบตัวกลัวเค้าเจ็บ กำลังคิดวิธีให้เค้ากินนมอยู่ เพราะเค้าพยายามที่จะมีชีวิตอยู่มาก พอดีลืมล็อคประตูที่ทำงานเลยต้องกลับมาใหม่พร้อมอัพเดท อึดจริงๆไม่เคยเลี้ยงแมวตัวไหนที่เจ็บแล้วอึดได้ขนาดนี้ เมื่อคืนกลับไปบ้านน้องอึดยังไม่ตายเลยค่ะ พยายามให้เค้ากินนมทุกวิธีก็ไม่สำเร็จ ก็เลยถ่ายรูปเค้าเก็บไว้ก่อนที่จะไม่ได้ถ่าย ก็นอนหลับไปทั้งคืนตื่นมา 9 โมงเตรียมตัวเอาเค้าไปฝัง ยังไม่ตายเลยค่ะ(เฮ้ย ศพพี่เค้ากับดอกไม้แช่อยู่ในตู้เย็นรอฝังพร้อมกันอยู่อะ) ก็เลยจับเค้ากินนมแม่อีก อะเมสซิ่งมากเค้าดูดนมจ๊วบๆไม่หยุดเลย พอเค้าอิ่มแล้วเลยเอามากระตุ้นฉี่ ออกมาเป็นสีเหลืองเข้มคงอั้นมานาน ก็เลยให้กินต่อ(หรือว่านี่คือแรงฮึดสุดท้าย พอกินนมเสร็จแล้วก็ตายนะ) พอเที่ยงก็เลยพากลับไปหาอาจารย์หมอ คำถามแรกตอนเดินเข้าคลินิก ลูกแมวตายแล้วรึยัง เราตอบ ยังกินนมได้ด้วย อยู่ดีๆเมื่อเช้าก็กินใหญ่เลย ดูซะก่อน(หยิบน้องอึดออกมาด้วยความภูมิใจ) ผู้ช่วยหมอ หูวววววดูดีขึ้นเยอะเลย เมื่อวานม่วงแล้วนิ่งด้วยคิดว่าไปแน่ๆ เราตอบ เค้าอึดจริงๆ อาจารย์หมอมาดูแผล โอ้ แผลแห้งสวยดี ระดับหมอจุ้งเย็บแล้วแผลสวย(เมื่อวานหมออีกคน)อีกอย่างเค้าเป็นลูกแมวเนื้อเยื่อกำลังเจริญเติบโตเลยสมานตัวดี ดีๆๆๆ ไม่มีค่าใช้จ่าย เราถาม ถ้าเค้ารอดจริงๆต้องจ่ายหมอแสนแปดใช่มั้ยเนี่ย ช่วยตัดศูนย์ออกซัก4-5ตัวได้มั้ยเนี่ย แล้วก็พาลูกแมวกลับบ้านมาดูแลต่อ ขอบคุณกำลังใจทุกคนที่ให้น้องอึดนะคะ ตอนนี้เค้าแข็งแรงพอใช้แล้ว น่าจะอยู่ไปได้อีกอย่างน้อย 2 วัน ที่เหลือก็ลุ้นกันต่อไป ท่าทางน้องอึดเค้าจะอยากดังมากๆเค้าถึงพยายามได้ขนาดนี้ รอดแน่ๆเมื่อไหร่จะมาขอกำลังใจพ่อยกแม่ยกช่วยดันน้องอึดให้ดังเหมือนเพ่คู้ปค่ะ(สัญญากับมันไว้ ถ้ารอดแม่จะปั้นให้ดัง) เมื่อคืนจับเค้ากินนมเต้าเดิม(ที่ผ่านมาต้องเต้าฝั่งซ้ายแถวที่2ถึงยอมดูด) แต่เค้าไม่ยอมกินเบือนหน้าหนี ยังไงก็ไม่ยอม ก็เลยปล่อยเค้า คราวนี้เค้าคลานไปดูดนมเต้าอื่นที่เค้าอยากดูดเอง(ประมาณว่าแม่ไม่ต้องเจือกแล้ว ไปไกลๆเลย หนูหากินเองได้) ตอนนี้ก็ตัวกลมแล้ว เวลากินนมก็ต่อสู้แย่งเต้านมกับพี่น้องได้แล้ว อึได้ ฉี่ได้เหมือนลูกแมวปกติ เหลือแต่ต้องลุ้นกันไปไม่ให้เกิดโรคอะไรแทรกซ้อนเข้ามา มีเรื่องจะสารภาพผิด ตะกี้แม่มัน(เราเอง)เพิ่งตื่นนอน เดินงัวเงียไปเหยียบรังแมว ลูกแมวร้องเงี๊ยว(แต่เราไม่ได้ยิน เพิ่งตื่นหูอื้ออยู่ แต่แฟนเราตะโกนว่าเราเหยียบแมว) เรารีบชักเท้าออก ตกใจรีบมาดู ตูเหยียบใคร โถ่...เหยียบน้องอึดอีกแล้ว เป็นไรมากมั้ยลูก จับเค้ากินนม แข็งแรงดีสู้กับพี่น้องได้อยู่ ตรวจแผล ไม่แตกไม่ปริทุกอย่างปกติ ขอโทษนะหนู(ทำไมแมวตัวนี้มันซวยจังเลยฟะ)   Create Date : 14 กรกฎาคม 2551     Last Update : 19 สิงหาคม 2552 22:43:47 น. Counter : 2043 Pageviews.   Share Tweet