| |
||||
ละคร คุณชายรัชชานนท์
ได้ดูคุณชายรัชชานนท์ แล้วคิดถึงผญา คำกลอนอีสาน ความฟินแบบบ้านๆ จึงบังเกิด 5555 คึดฮอด โอ๊ย คึดฮอดหลาย อุกอั่งหัวใจ อยากพ้อหน่าซายเด้น้อ คนอี่หยังมะเป็นตะซังกะด้อ รูปบ่หล่อแต่ก๊ะเท่เร่าใจ คันเป็นอิส่อยสิสอยมายู่ข้างกาย คันได้เฮียงข้างคือสิบ่ป่อยว่างไปทางได๋ สิวนเวียนอยู่ไก้ไก้ บ่ไปไสล่ะเด้อพี่ คนอี่หยังมะเป็นตาหยิกตาหยอก แม่นอ้ายเป็นบักวอก น้องกะบ่สือสา คันวอกจั่งอ้าย ขอกอดจั๊กเที่ยได่บ่นา เป็นบักบันนี่ โตซ่ำพี่ น้องกะบ่ว่า แค่ได้พ้อพบหน้าไผว่าหยังน้องกะย๊อมมมมมมม แล่วแล่วแล่วแล้วแล้ว มื้ออื่นแล้วสิได่เห็นสายตา หวานหวานจั่งอ้าย แม่นได้กินพริกน้ำปลา กะแซ่บหลายตายว่า น้องสิถ่า เด้ออ้ายเด้อออออออ สุขสบายหมั่นเสมอมันเครือเก่า เทิงพ่อแม่พี่น้องซำบายถ้วนอยู่ซุคน เป็นจั้งใด๋เบิ่งคุนซายแล้วสุขใจพอได่บ่ ยามได้พ้อหน้าอ้ายดังหมายแล้วบ่เศร้าหมอง เบิ่งละครแล้วยิ้มจิกหมอนแม่จนว่า แม่นบ้าแล้วตี้เบิ้งอิส่อยมันอายเขิน บักคุนซายมันพาเกี้ยวเลี้ยวใส่ตะจะของ แม่นกินของคาวเค็มกะหยังหวานพอปานนั่น จนอดลนทนบ่ได้ต้องมาตั้งกะทู้กล่าว พอได้ซ่วงน้อแม่ป้าพี่น้องอย่าว่ากัน มามื้อนี่แถลงเว้าควมผญาเพิ่นว่าใส่ เกี้ยวพาสีอีนางน้อยให้เขินฮ้าย ไปบ่เป็น บัดยามอ้ายเจ้าเว้าให่อยู่ห่างอ้ายจั๊กน่อย อยู่ไก้หลายอดบ่ได้สิหลอยกอดแลบายหอม ปานว่าเป็นอิส่อยหน้าฮ้อนแล้ว เด้อขัดเขิน พ่อเบิ่งเพลินแล้วหมั่นไส้พอสิถีบให่ตกเตียง อย่าฟ้าวว่ากันถ่อน แค่ 3 มื้อขอได่บ่ ขอให้ยิ้มหัวบ้างพอ ได่ซุ่มซื้นหัวใจ เฮ็ดงานหนักมาแล้วมีความสุขซำนี่แน้ บ่ได้แก้ทิงน้อยซนแก้วบ่เสียหลาย เด้อพ่อเด้อ แปล จะได้เจอหน้าคุณชาย คิดถึง โอ๊ย คิดถึงมากมาย แน่นอยู่ในหัวใจ อยากเจอหน้าเธอจัง คนอะไรน่าชัง รูปไม่หล่อแต่ก็ช่างเร้าใจ ถ้าเป็นสร้อยฟ้าจะคอยอยู่ข้างกาย ถ้าได้เคียงข้างจะไม่หนีห่างไปไหน จะวนเวียนอยู่ใกล้ใกล้ ไม่ห่างไปไหนเลย คนอะไรช่างน่าหยิกน่าหยอก ถ้าพี่เป็นลิงวอก น้องก็ไม่ถือสา ได้ลิงเหมือนพี่ ขอกอดสัดทีได้ป่ะล่ะ เป็นกระต่ายบันนี่ ตัวอย่างนี้น้องก็ไม่ว่า แค่ได้เจอหน้า ใครจะว่าอะไรน้องก็ยอมมมมมมม แล่วแล่วแล่วแล้วแล้ว พรุ่งนี้แล้วจะได้เห็นสายตา หวานหวานอย่างพี่ ถ้าได้กินแค่พริกน้ำปลา ก็อร่อยมากเลยนะ น้องจะรอนะพี่น๊าาาาาาา สุขสบายดีเหมือนเก่า ทั้งพ่อแม่พี่น้อง-เรา สบายกันทุกคน เป็นยังไงบ้างคุณชาย ดูแล้วสุขใจไหม ยามได้เจอหน้าพี่ สมใจแล้วคงดีใจสินะ ดูละคร-จิกหมอนจน แม่บ่นว่า นี่เป็นบ้า แล้วรึไง ดูแล้วเขิน เห็นคุณชายกับสร้อยฟ้าหยอดหยอกเอิน ก็คิดเพลินว่าหยอดเรา-เข้าข้างตัวเอง(ซะงั้น) แม้กินของคาวเค็มก็หวานเลี่ยน จนต้องเปลี่ยนอารมณ์หวานกะทันหัน มาตั้งกระทู้ระบายอย่าว่ากัน ขอให้ฉันแบ่งปันเถอะนะ อารมณ์ฟิน มาวันนี้ขอผูกกลอนพูด ผญา ที่คุณชายเกี้ยวสร้อยฟ้า พาถวิล อยู่ห่างฉัน พร้อมสายตาแทบกลืนกิน แม่ยกฟิน กันถ้วนหน้า..ตายคาจอ ไม่งั้นฉันจะอดใจไว้ไม่ไหว ไม่หยุดไว้ แค่จุ๊บนั่นหรอกหนา สายตาบอกต่อจะกลืนทั้งกายา อิสร้อยฟ้าอยู่นอกจอหน้าก็แดง คุณสามีมองแลแล้วหมั่นไส้ พาจะให้ถีบสักทีดีไหมหนอ มันจะเขินอายอะไรแค่ในจอ แหมๆ พ่อช่างไม่รู้ไรบ้างเลย อย่าเบิ่งบ่นว่ากันเลยนะที่รัก ขอ 3 วันอาการหนักให้วางเฉย ทำงานเหนื่อยขอพักบ้างอย่าว่าเลย อย่าเพิ่งเอ่ยด่าทอต่อว่ากัน เรื่อยเปื่อยตามประสา เรื่องรักๆ ใคร่ๆ
คือเรากับแฟน คบกันมาตั้งกะ ม.4 แต่งงานกันมา 15 ปีแล้ว ใครว่าความรักไม่มีอายุการใช้งาน มันมีและเสื่อมไปตามกาลเวลา ดังนั้น คู่ของเราจึงทำการอัพเดตโปรแกรมกันเป็นระยะ เพื่อต่ออายุสมาชิก เราเชื่อว่าคนที่แต่งงานกันมานานๆ จะมีช่วงเติมความหวาน (อัพเดตโปรแกรม) เติมน้ำมันความรักให้เต็มถัง จะได้เดินทางไปด้วยกันได้นานๆ ไม่หมด(ใจ) กันไปซะก่อนจะถึงฝั่ง เราเชื่อว่าหลายคนมีวิธีเติมความรัก ต่ออายุสมาชิกครอบครัว อัพเดตโปรแกรม(หัวใจ) หลากหลายแต่เราเป็นพวกช่างแกล้ง เลยต้องใช้วิธีนี้แหละ หึหึหึหึหึหึหึหึหึ** (**คู่อื่นอาจจะใช้วิธีนี้ไม่ได้ผลละ มันขึ้นอยู่กับนิสัยของแต่ละคน) เหตุเพราะช่วงนี้คุณฝาชี เอ่อ คือ สามีเราช่างนอยด์ ช่างหาเรื่องโกรธ หาเรื่องงอน เริ่มออกไปเที่ยวกะเพื่อนถี่ขึ้น และเริ่มสเต็ปเทพ คือ "หาเรื่องวีน>>งอน>>คว้ากุญแจรถ>>ออกจากบ้านไปไหนไม่บอกบอก>>กลับบ้านเนียนๆ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น" ปล่อยให้เราเวิ่นเว้อ เป็นห่วง จนนอนไม่หลับ พอคุณสามีกลับมาเราก็ต้องแกล้งฟอร์มว่าหลับไปแล้ว ทำทีงัวเงียไปเปิดประตูให้ มันเหนื่อยนะ ตาเป็นหมีแพนด้างี้ไม่ไหวๆ อาการคุณสามีเหมือนมันติดสแปม โดนไวรัส เครื่องเริ่มอืด โปรแกรมล้าสมัย งี้ต้องอัพเดต ต่ออายุสมาชิก เลยคิดวิธีแกล้งมันซะหน่อยตามสไตล์เรา พอเค้าหาเรื่องวีน สัญญาณเริ่มมา จากที่เคยเถียง(เพราะเป็นคนที่ถ้าไม่ผิดฉันไม่ยอม) เราก็เงียบ นั่งมองเงียบๆ จ้องไม่หลบตา พอเราจ้องมากๆ สำนึกแฟนเริ่มมา แต่ยังไม่ยอมแพ้ ทำงอนเดินไปหากุญแจรถ ปกติเราจะรีบเดินไปง้อไปถามว่าจะไปไหน แต่คราวนี้เราเดินไปหยิบกุญแจส่งให้เลย แต่ไม่พูดด้วย หยิบให้แล้วก็เดินไปหาหนังสืออ่าน ไม่สนใจละ ไปไหนก็ไป คุณสามีเริ่มหน้าเสียแต่ยังไม่ยอมแพ้ ออกไปนอกบ้าน กลับมาเที่ยงคืน (เร็วกว่าปกติที่ชิ่งออกไปประมาณ 3 ชั่วโมง) เราก็นั่งรอ คือเมื่อก่อนแกล้งหลับ แต่คราวนี้นั่งรอเลยเดินไปเปิดประตูให้แล้วก็หยิบผ้าเช็ดตัว ชุดนอนให้ แต่ไม่ยังพูดด้วยนะ ทำไปเงียบๆ แล้วก็เดินกลับมานอน (สีหน้าคุณสามีเริ่มมาแววตาเริ่มรู้สึกผิด 55555+) ผ่านไป 18 ชั่วโมง เราก็ทำกิจวัตรไปตามปกติ แต่ไม่ปกติคือ ไม่พูดด้วย ทำเหมือนสามีไม่มีตัวตน ผ่านไปอีก 2 ชั่วโมง สามีเริ่มทนไม่ไหว ทำหน้าเป็นหมาหงอย ใกล้จะโดนทิ้ง ยิ่งรุ่นน้องที่ทำงานพาน้อง นศ.ฝึกงานน่ารักๆ มาเล่นด้วยที่บ้าน (เราโทรชวนมาเองล่ะ อยากให้สามีเห็น) ยิ่งหงอย ยิ่งเราเฮฮา มือเริ่มไปยิ่งซึม ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมง คุณสามีทนไม่ไหว ดึงเราเข้าบ้าน แล้วก็ขอโทษ พูดเยอะแยะถึงความงี่เง่าของตัวเอง แล้วก็บอกว่าเค้ารู้แล้วว่าเราดีกับเค้าแค่ไหน ฯลฯ จนเราขี้เกียจฟัง เลยปิดปากไปที ยิ้มให้ แล้วก็ลากเค้าออกไปเฮฮาด้วยกัน (หันมามือไวกันสามีแทน ฮาาา) ครบ 24 ชั่วโมง เราคืนดีกัน แล้วก็มาคุยกันถึงเรื่องที่ผ่านมา...ด้วยเหตุผล เพราะคนสองคนมาจากต่างครอบครัว การเลี้ยงดูและเหตุผล ความนึกคิดต่างกัน ต้องปรับจูนเหตุผลของทั้งสองคนให้ตรงกัน หรืออย่างน้อยต่างคนก็ต้องยอมรับเหตุผลของอีกฝ่ายให้ได้ เวลาผ่าน ประสบการณ์และความต้องการจะต่างออกไป ตอนอายุ 16 เราต้องการความรัก (แฟน) ตอนอายุ 20 เราต้องการมีครอบครัว (สามี) ตอนอายุ 25 เราต้องการหน้าที่การงาน (คนส่งเสริม) ตอนอายุ 30 เราต้องการความก้าวหน้า และที่ปรึกษา (คู่คิด) สังเกตว่าคู่ชีวิตเราจะเริ่มเปลี่ยนสถานะจากแฟนไปเป็นอย่างอื่น เราเป็นแฟนกันไม่กี่ปี แต่ต้องการสถานะอื่นมากกว่า ณ ขณะหนึ่ง แค่รักจะเริ่มไม่พอ ณ ขณะหนึ่งมี sex มันไม่พอ ยิ่งอายุเพิ่มขึ้นมุมมองยิ่งกว้างขึ้น เหมือน แรกรักเรายืนอยู่หน้าประตู แล้วค่อยๆก้าวถอยหลังออกมาจากประตูเรื่อยๆ ตามอายุ มุมมองความรักแต่ละช่วงอายุก็จะต่างไป ดังนั้น ตอนรักกันใหม่ๆ เธอเป็นแบบนั้น ตอนนี้ทำไมเป็นแบบนี้ ทำไมเปลี่ยนไป ก็เพราะมันเป็นไปตามกาลเวลาไงล่ะ คนที่ยึดติดแล้วไม่ยอมปรับจูน ชีวิตคู่ก็อับปาง หวั่นไหวเพราะเด็กฝึกงานซะงั้น
5555+ น้องเค้าน่ารักดีจุงเบยยยย
ระบายๆ ไม่ได้มีอะไรมากมาย จริงจริ๊งงงงง ช่วงปิดเทอมซัมเมอร์นี้มีนศ.ฝึกงานน่ารักๆ 3 คน แต่มีอยู่คนนึงน่ารักคอด เราอ่ะ ไม่ได้สนใจผู้หญิงเป็นจริง เป็นจังมานานมากกกกก ตั้งแต่มีแฟน ที่ผ่านๆ มาก็แค่ เออ น่ารักว่ะ เออ หุ่นดีไรงี้ แต่คนนี้มันแบบ แค่น้องเค้าจาม แล้วลงท้ายเสียงจาม "เอ๊ย" เสียงหวานๆ เรายังไพร่คิดไปได้ว่ามันเซ็กซี่ แล้วช่วงสอนงานน้องก็เข้ามาสนิทสนม มีมาเกาะแขน ซบไหล่ ทำเอาเราไปไม่ถูก คาดว่าโรคเก่ากำเริบ อยากจับมาฟัดซะให้เข็ดโทษฐานยั่วดีนัก 55555+ แต่ก็ไม่รู้นะว่าน้องมันคิดอะไรรึเปล่า อาจจะคิดว่าเราเป็นผู้หญิง ซ้ำยังมีแฟนเป็นผู้ชาย (แต่ระวังไว้หน่อยนะอีหนู อดีตพี่ก็มีแฟนเป็นผู้หญิงมาก่อน) ว่าไปนั่น แค่หวั่นๆ ไหวๆ ตามประสาเด็กมันน่ารัก มานัวเนียก็เคลิ้มๆ แต่ถึงยังไงก็รักคุณแฟนคนเดียวนะคร๊าบบบบบบบบบบ 55555+ สงกรานต์ ตัวดำ แก่!!!!!!!
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
 ฮือออออ ฉันผิดตรงไหนอ่ะ ทำไมถึงต้องทำร้ายกันด้วยสองคำนี้ด้วยอ่ะ "ดำ" "แก่" สังขารไม่เที่ยง พวกแกไม่แก่บ้างก็ให้มันรู้ไป ถ้าฉันไม่ยอมแก่ พวกแกก็ไม่มีวันโตขึ้นมาเป็นวัยรุ่นหรอกเฟ้ยยยย ชิส์อุตส่าห์ทาครีมกันแดดแบบกันน้ำซะตัวผ่อง ก็ไม่อาจต้านทานแสงแดดแผดเผาเม๊ดอินไทยแลนด์แดนอีสานได้เลย ง่า เลยเล่นแค่วันแรกวันเดียว พาคุณลูกๆ เล่น 5555  วันต่อมาก็ได้แต่เพียงนั่งมอง เพราะกลัวดำกว่าที่เป็นอยู่ แล้วก็เอาสระว่ายน้ำแบบพลาสติกขอบตั้งมาตั้งใต้ร่มไม้ดูคุณลูกสาวเล่น ไอ้เราก็ได้แต่อิจฉา จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เล่นน้ำสงกรานต์ก็โน้น สมัยยังเรียนป.ตรี ช่วงพีคๆ หนุ่มๆ มารุมทาแป้ง ได้วิ่งหนีสนุกสนาน (แก่ๆ แล้วยาย มานั่งรำลึกความหลัง) มีอดีตแฟน (ปัจจุบันเป็นคุณฝาชี) เป็นไม้กัน... ได้หึงกันเล่น 5555 (ปัจจุบันเรอะ!!!! ชิส์ใครไปเล่นสงกรานต์ที่ไหนกันมั่งอ่ะ ได้เข้าวัดไหว้พระ ไปรดน้ำพ่อแม่ ปู่ย่า ตายายกันครบรึเปล่า ช่วงสงกรานต์บ้านเรายกโขยงกันไปบ้านญาติผู้ใหญ่กัน ตอนเย็นกลับมาก็ได้มาทำกับข้าวกินด้วยกัน (พี่น้องที่มาจาก กทม. ก็มาโฮม ม่วนขนาด) สนุกชื่นบานกันยิ่งกว่าปีใหม่( 1 มค.) ซะอีกนะ   ฉันไม่ได้ชื่นชมที่เขาทำได้ไง...แต่ชื่นชมที่เขา"คิดได้ไง"
ฉันไม่ได้ชื่นชมที่เขา"ทำได้ไง"...แต่ชื่นชมที่เขา"คิดได้ไง"
มันอาจจะเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ทุกคนทำได้ แต่ในเมื่อไม่คิดจะทำ ก็อย่าบั่นทอนกำลังใจคนที่ทำว่า "เรื่องแค่นี้ ใคร ๆ ก็ทำได้" ในเมื่อใคร ๆ ก็ทำได้ แล้วทำไมไม่ทำ???? วันนี้มีการประชุมการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ สิ่งที่ฉันเกลียดมากที่สุดคือ คนที่นอกจากจะไม่มีความคิดสร้างสรรค์ ไม่มีความคิดที่จะพัฒนางานของตัวเอง แล้วยังเที่ยวดูถูกความคิดเห็นของคนอื่นว่า "ใคร ๆ ก็ทำได้ เรื่องแค่นี้" ฉันไม่ได้ชื่นชมเพียงเพราะมันเป็นเรื่องเล็กน้อยที่ใครๆ ก็ทำได้ แต่ฉันชื่นชมที่เขาคิดจะทำต่างหาก คนไทยส่วนใหญ่(รึเปล่า??) ไม่ค่อยคิด ไม่ค่อยมีไอเดียใหม่ๆ แต่ชอบที่จะทำตามแบบคนอื่น สาเหตุ? อาจจะเพราะว่าความไม่มั่นใจมั๊ง ไม่มั่นใจว่าเสนอไปแล้วคนจะหัวเราะเยาะรึเปล่า (แต่เลือกที่จะหัวเราะเยาะไอเดียคนอื่น ชิส์  )จะไม่เห็นด้วย จะไม่ทำตาม จะ สารพัดจะ ซึ่งขัดขวางกระบวนการแสดงความคิดเห็นอย่างแรง ฉันจึงชื่นชมคนที่กล้าที่จะแสดงความคิดเห็นและกล้าที่จะยอมรับความคิดเห็นจากคนอื่น ฉันจึงเกลียดคนที่อยู่เฉยๆ และคอยแต่เหยียบย่ำคนที่ทำผิดพลาด แม้สิ่งเล็กน้อยที่หลายคนบอกว่า "โอ๊ย แค่เนี๊ย ใครก็ทำได้ พี่ก็ทำได้" นั่นสินะ ในเมื่อทำได้และรู้ว่าผลที่ได้จะออกมาดี แล้วทำไมไม่ทำ?!?!?!
|
ไม่รู้เรื่องมั๊ง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เป็นคนขี้มึน ขี้ดื้อ เอาแต่ใจตัวเอง (แต่ปกติจะเป็นคนอารมณ์ดีตอนกลางคืนนะ) All Blog Friends Blog
Link |
|||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||
